Dagblaðið - 15.07.1976, Blaðsíða 3

DACBLAÐH)
KIM.MTl DACl'K 15. .H'l.l 197(i.
Ferðamoður" spilar
##
með íslenzkt stjórnkerfi
— segir starfsmaður ó Vellinum og vill að
embœttismennirnir vakni
Starfsmaður á vellinum
skrifar:
Hvað geta útlendir ferða-
menn gengið langt í lögbrotum
af ásettu ráði hér á Islandi áður
en kerfið fer í gang? Þessari
spurningu er sennilega vand-
svarað. Útlendur ferðamaður,
er dvalið hefur hér á landi um
nokkurra ára skeið, hefur
greinilega veitt afglapahætti
isl. réttarfars athygli og spilar
nú með ráðamenn íslenzka
stjórnkerfisins með slíkum
ákafa að menn velta því nú
fyrir sér hvort hann geri þetta
eingöngu til að kanna hve langt
er hægt að komast með sofandi
embættismenn. Sennilega
vaknar enginn fyrr en hann
rekur einhvern ráðuneytis-
stjórann úr stólnum og sezt í
hann sjálfur.
Þessi ferðamaður er búsettur
í Keflavik, en hann gegndi áður
herþjónustu í bandariska
varnariðinu á Keflavíkurflug-
velli og kvæntist þá íslenzkri
konu. Fyrir nokkru gekk hann
úr herþjónustu og kom þá
hingað til lands á ferðamanna-
pappírum. Eftir skamma dvöl
fór hann að gerast all umsvifa-
mikill í íslenzku atvihnu- og
athafnalífi. Varnarmáladeild
utanríkisráðuneytisins veitti
konu hans verzlunarréttindi á
Keflavíkurflugvelli í húsnæði
sem er í eigu varnarliðsins,
Ferðamaðurinn hóf strax störf
hjá konu sinni án nokkurra
athugasemda. Hann hafði ekk-
ert dvalarleyfi, ekkert atvinnu-
leyfi og vegabréf á Keflavíkur-
flugvöll taldi haniT sig ekki
þurfa. Hann ók á tollfrjálsum
bíl með JO-númeri og verzlaði í
verzlun varnarliðsins þegar
honum hentaði.
Ekki nægðu honum þó
Austurvöllur ó sólskinsdegi:
Kom þar drukkinn
maður og réðst að
okkur fyrirvaralaust
— segir Kristjón Jósefsson, er varð
fyrir árás drukkins manns á Austurvelli
Kristján S. Jósefsson skrifar:
Eftir langan vinnudag fékk
ég mér göngutúr niður í bæinn
með kunningja mínum og sveit-
unga. Þegar við komum á
Austurvöll, fengum við okkur
sæti á bekk. Samræður okkar
urðu um gamlan og liðinn tíma.
Sólin var sezt, en hitablíða í
veðri. Fólk sat þarna á
bekkjum, og straumur var af
gangandi fólki. Kom þá til okk-
ar maður, sem sjáanlega var
undir áhrifum. Brosti hann til
okkar, en áður en varði gerði
hann árás á okkur. Urðu þarna
nokkrar ryskingar, og hann
notaði öll verstu brögð, gem
hann gat komið við. Þegar ég
var búinn að losa mig við hann,
fór ég inn á Hótel Borg til að
hringja á lögreglu í síma 1-
11-66. Fékk ég þau svör í
símanum, að ég skyldi fara á
lögreglustöðina í Tryggvagötu
og gefa þar skýrslu, svo þetta
tók nokkurn tíma. Þegar ég
kom þangað, var jeppabíll
þeirra að fara i keyrslu., Eg bar
upp erindi mitt, sem var að ég
vildi láta taka árásarmanninn,
svo það varð úr að þeir kölluðu
í jeppann, sem var nýlega
farinn, og báðu hann að koma
til baka. Síðan fór ég með
þeim í jeppanum til að leita
að þessum manni, semárás-
ina hafði gert. Sagði ég
lögreglunni klæðnað hans,
en hann var í hvítum
jakka og dökkum buxum, og
var ljóshærður. Svo var ekið
um miðbæinn og leitin hafin.
Eftir nokkra hringi í mið-
bænum urðum við einskis
visari. Töldu þá lögregluþjónar-
nir að þetta mundi ekki þýða
neitt. Sagði ég þeim þá aö
árásarmaðurinn hefði kannski
farið inn á veitingastað, og þeir
yrðu að líta þar inn, en það
virtist svo að þeir vildu helzt
komast hjá þvi. En svo vildi það
til, þegar við vorum að fara yfir
Lækjargötuna, að hann kom á
móti okkur. Þar með var hann
tekinn og settur i bílinn og
síöan í geymslu.
Nú vík ég að Austurvelli. Þar
var fullt af unglingum og full-
orðnu fólki. Það tróð á grasinu
og blómum á Austurvelli, sem
unglingar höfðu verið að snyrta
og prýða undanfarið. Þarna var
engin lögregla, en þörf hefði
verið á henni. Margir koma
þarna saman vegna staðarins,
fólk á öllum aldri og af ýmsum
stéttum, og einnig slæpingjar
méð flöskur meðferöis og fleira
slíkt, en þessir náungar eru oft
það fjölmennir að þeir fylla
flesta bekki á Austurvelli og
víðar, þar sem bekkir eru. Af
þessum náungum stafa oft
óþægindi fyrir saklausa bæjar-
búa, sem vildu njóta útiveru.
Það eru oft ljót orð, sem þeir
kasta að fólki, og mynda sig
jafnvel til þess að nota flöskur
sem barefli á fólk. Mér finnst
að lögreglan ætti að vera meira
á verði á þessum stöðum, en
mér virðist hún vera, þótt hún
hafi í mörg horn að líta.
Eg hringdi um nóttina í
fangageymsluna til að vita,
hvort árásarmaðurinn væri þar
inni. Var mér svarað því að svo
væri. Nokkru síðar hringdi
varðstjóri í mig og spurði mig,
hvort ég hygðist gera nokkuð
meira í málinu. Svaraði ég á+á
leið, að skýrsla lögreglunnar
yrði að ganga sina leið. Þá gaf
hann mér þær upplýsingar, að
ekkert væri af manninum að
hafa, og honum yrði sleppt út
nú þegar, svo fanginn fékk ekki
nema hálfrar nætur varðhald,
og fékk því nægan tima til að
halda áfrant iðju sinni, ef hann
vildi það við hafa.
Nú vil ég víkja að símtali,
sem ég átti frá Hótel Borg við
lögregluna í síma 1-11-66. TcT
ég ekki forsvaranlegt, þar sem
ég var búinn að standa i átök-
unt og verja 'hendur minar
vegna árásarmannsins, að
liigreglan sk.vldi ekki koma
strax, þegar ég bað um aðstoð
hennar en í stað þess segja
mér að koma á stöðina og gera
þar skýrslu.
verzlunarstörfin eingöngu, svo
hann tók að sér alla síma- og
talstöðvaþjónustu íslenzkrar
leigubifreiðastöðvar, sem
staðsett er á flugvallarsvæðinu.
Einhverju hornauga virðist
hann líta Isl. verktakafyrirtæki
á flugvellinum, því sjálfur tók
hann að sér allar framkvæmdir
við breytingar og viðhald á hús-
eign varnarliðsins, sem kona
hans hefur verzlunarrekstur
sinn í. Bandarísku útvarpsstöð-
ina notar hann til að auglýsa
reksturinn. Nú skyldu menn
ætla að þau íslenzk embætti,
sem þessi lögbrot falla undir,
færu á stúfana og ræddu í það
minnsta við manninn, — og
sennilega hafa þau flest öll gert
það. Lögreglustjórinn á Kefla-
víkurflugvelli gerðist svo
djarfur að taka af honum rétt-
indin til að nota tollfrjálsan bíl
og skilríki er veittu honum að-
gang að verzlunum varnar-
liðsins, þó ekki fyrr en embætt-
inu hafði verið bent á það mis-
ferli. Að ferðamaðurinn færi
inn og út um flugvallarhliðin
vegabréfslaus vildi lögreglu-
stjóri ekkert skipta sér af. 1
allsherjarverkfallinu í vetur
vann ferðamaðurinn I verzlun-
inni eins og ekkert hefði í skor-
izt, sem varð til þess að
stjórnarmenn verzlunarmanna-
félagsins í Keflavík brugðu sér
á staðinn og tilkynntu honum
að hann væri að fremja verk-
fallsbrot, slíkt væri lögbort. —
Ferðamaðurinn kvaðst þá alls
ekki vera að vinna, hann væri
aðeins að aðstoða konu sína.
Þessa skýringu létu verkfalls-
verðirnir sér nægja og hurfu á
brott. — (Sennilega vinna sjó-
mennirnir aldrei, þeir bara
hjálpa þorskinum upp í bát-
inn).
Hvað hefur útlendingaeftir-
lit ríkisins gert í þessu máli?
Nú er þeim fullkunnugt um at-
hafnasemi ferðamannsins.
Hvað um afstöðu varnarmála-
deildar utanríkisráðuneytisins?
— Hefur það embætti kannski
veitt þessum útlenda ferða-
manni öll tilskilin leyfi? — þeir
virðast oft ruglast í hlutverkinu
á þeirri skrifstofu. — Því miður
er ofanritað ekkert einsdæmi
um hegðan útlendra manna
sem kvæntir eru íslenzkum
konum og búsettir hér á landi,
þó allflestir þeirra virði og fari
eftir íslenzkum lögum.
Svívirðing
réttar og œru
íslenzkra þegna
Helgi skrifar:
Hvað á ábyrgðarleysi sumra
Islendinga að ganga langt? Svo
lágt hafa tvö fyrirtæki lagzt, að
þau hafa flutt inn negra til að
spila plötur fyrir íslendinga á
almennum dansstöðum. Vegna
þessa negrainnflutnings hafa
þeir sagt upp störfum
íslendingi, sem var á miklu
lægra kaupi en negri. Það er
allt í lagi að borga negranum
sæmilegt kaup, þó það sé of gott
fyrir íslendinga!
Maður hefði vonað að yfir-
völd hefðu manndóm í sér til að
vernda rétt og hagsmuni
íslendinga, þegar einstakir
aurasjúklingar svívirða svo rétt
og æru íslenzkra þegna. Því er
ekki að heilsa — enn sem
komið er.
Opinber starfsmaður í félags-
málaráðuneytinu sér ekkert at-
hugavert við þetta, enda ekki,
sem stendur, áætlun um að
flytja inn negra í hans starf.
Starfsmaðurinn segir sem sé,
að það sé allt í lagi að negrinn
taki atvinnuna frá íslendingun-
um, því íslendingarnir séu ekki
í verkalýðsfélagi. íslendingar,
sem eru ekki í verkalýðsfélagi,
eru ekki rétthærri en það að
félagsmálaráðuneytið leggur
blessun sína yfir verk vesælla
manna sem flytja inn negra til
að taka lifibrauð þjóðfélags-
þegnanna. Það liggur því beint
við að verkalýðsfélag hljóð-
færaleikara taki plötusnúða í
sitt félag. Verksviðin eru
náskyld og eiga í beinni sam-
keppni. Það er eðlilegt að
ætlast til að plötusnúðar fái
sama kaup og hljóðfæra-
leikarar, annars yrði hér um
óréttláta samkeppni að ræða,
því plötusnúðar vinna líkt starf
og við lík skilyrði og hljóðfæra-
leikarar.
Ég skora á plötusnúða og al-
menning að láta þetta óréttlæti
ekki viðgangast...
Eg fer fram á við opinbera
starfsmenn og stofnanir vorar
— sem við borgarar höldum
uppi með sligandi sköttum —
að vit og þjóðhollusta sé sýnd í
starfi...
Eg óska þess að forráðamenn
verkalýðsfélags hljóðfæraleik-
ara taki upp hanzkann fyrir ís-
lenzka plötusnúða...
Útlendingar
taka störf fró
jíslendingum
|— amerískur plötusnúður í Sesari
Spurning
dagsins
Ef þér vœri boðin
ferð að eigin
vali, hvert
mundirðu fara?
Sigrún Oddgeirsdóttir, vinnur
hjá Bæjarútgerðinni: Ég vildi
helzt fara til ttalíu. Mig langar
svo að kynnast landinu.
Jónína Hafsteinsdóttir húsmóðir:
Til Mallorka. Ég hef heyrt svo
mikið talað um þann stað og
langar að sjá hann með eigin
augum.
Asgerður Magnúsdóttir, vinnur í
banka: Ég vildi helzt skoða mig
um í Evrópu. Ég hef verið í Eng-
landi og langar að kynnast fleiri
löndum.
Ingunn Sveinsdóttir, vinnur í
banka: Ég mundi velja ferð til
Norðurlanda. Ég er ekkert hrifin
af Spáni og öðrum sólarlöndum.
Helgi Þórhallsson. vinnur hjá
JMJ: Það væri garnan að kynnast
fjarlægum löndunt. t.d. eins og
Kína. Annars mundi ég ekki slá
hendinni á móti sólarlandaferð.
(iuðný Steinþórsdóttir verka-
kona: Ég mundi skoða lsland. Hér
er svo ntargt sem ég á eftir að sjá