Dagblaðið - 22.07.1976, Blaðsíða 2

DAGBLAÐIÐ. FIMMTUDAGUR 22. JULÍ 1976.
2
Tðkum samon hðndum að
sporna við verðbólguvoðanum
Það verður svo sannarlega að
taka fram stækkunargler til
þess að kma auga á það sem
fæst fyrir íslenzkar krðnur nú
til dags. Og þetta fer alltaf
versnandi.
DB-mynd Bjarnleifur.
X X X
Það vill svo til að ég á þess
kost að líta yfir flest stærstu
blöðin daglega.
Og nú í langan tima hefi ég
ekki orðið vör við að birtar
væru sérstakar greinar um
verðbólgufárið og afleiðingar
þess, fyrr en nú, 6. þ.m. að
Dagblaðið kemur með sína
kjallaragrein :im þetta og höf-
undur nefnir: ..Hamfaiir verð-
bólgunnar verður að stöðva“.
Þetta voru vissulega orð í
tíma töluð, eins og raunar allt
sem í greininni stendur. Mér
finnst sannast sagna að þarna
sé um bitran boðskap að ræða,
sem fólk verður nú að átta sig á,
áður en lengra er gengið en
orðið er.
Því skora ég hér með á alla,
sem þessi grein kann að hafa
farið fram hjá að kynna sér
hana.
Hvar eru annars allir mál-
svarar fátæklinganna, gamal-
mennanna og umkomuleysingj-
anna í þjóðfélaginu? Þeir
sýnast ekki vera innan sala
Alþingis eða í röðum stjórn-
málamanna okkar. Vonandi er
þá enn að finna úti á meðal
fólksins.
Ég tek það sérstaklega fram
hér, að höfund umræddrar
greinar þekki ég ekkert en mér
er kunnugt um að mörgum
leikur forvitni á að vita frekar
hver hann er. Ef blaðið vildi
gjöra svo vel að upplýsa það.
Að lokum vonast ég til að
Dagblaðið taki nú upp sem
harðastan áróður gegn þessum
verðbólguvoða.
Guðrún Gísladóttir.
Svar:
Sá sem skrifaði umrædda
kjallaragrein heitir Brynjóflur
Þorbjarnarson, sonur Þor-
bjarnar á Geitaskarði. Brynjólf-
ur er fæddur árið 1918 og hefur
verið viðloðandi Hafnarfjörð i
30 ár. Hann sagðist þó oft
dvelja nærri heimabyggð sinni.
Hann er vélsmíðameistari og
hefur einnig verið bæjarfull-
trúi v Hafnarfirði.
VEGURINN UM
VESTFIRÐI ER
SLYSAGILDRA
merking er þar nœr engin
Bjarni Helgason kom að máli
við DB:
Fyrir skömmu lá leið mín um
Vestfirði. Lagði ég upp frá
Reykjavík akandi. Leiðin að
Bjarkarlundi var þokkaleg, en
þegar þangað kom versnaði
vegurinn til muna. ökumaður
er þá orðinn þreyttur á akstrin-
um og því verr upplagður.
Vegarkaflinn frá Bjarkarlundi
að Flókalundi er mjög illa
merktur, en þar eru stórhættu-
legar brýr. Aðkeyrsla að þeim
er mjög þröng og oftast er
kröpp beygja sem verður að
fara áður en að brúnni kemur.
Það má vel vera að Vest-
firðingar þekki sína heima-
byggð vel og því eru vegirnir
ekki eins hættulegir fyrir þá og
ókunnuga. ökumaður t.d. úr
Reykjavík verður að treysta því
að brú sé merkt og krappar
beygjur. En á þessum vegi á
Vestfjörðum er það undantekn-
ing ef svo er. Þetta er því stór-
hættuleg leið, enda hafa orðið
þarna dauðaslys. En hvers
vegna er þetta ekki merkt, áður
en slys hlýzt af? Það er ein-
kenniiegt að ekki skuli neitt
gett fyrr en allt er komið I
óefni. Hvers konar hugsunar-
leysi er þetta eiginlega?
Skora ég hér með á viðkom-
andi yfirvöld sem hafa umsjón
með veginum á Vestfjörðum að
taka nú á honum stóra sínum og
koma merkingum fyrir við vegi
og brýr. Eða þurfa kannski
fleiri slys að hljótast af van-
rækslu þeirra, áður en þeii
vakna?
Hermóður