Dagblaðið - 31.07.1976, Síða 3

I> M .lil, \|)H) I.ACíiAHDACUK :U. .IULÍ 197«
Raddir
lesenda
EINS OG HÁLFS ÁRS VIÐUREIGN
VIÐ RUKKARA HINS OPINBERA
Hvernig
er þetta
hœgt?
0 í tekjuskatt og útsvar
Jón Magnússon skrifar:
Um dafíinn var safit frá því í
Dagblaðinu að F.mil H.jartarson
i Meið hefði fengið kr. 0 í
tekjuskatt ok kr. 0 í útsvar, en
v’æri samt hár fijaldandi. Nú
langar ntig til þess að vita
hvernis þetta er möfiulefit.
Það hlýtur að koma illa við
okkur hina skattfireiðendurna
að sjá svona tölur os vita að
maðurinn greiðir ekki neitt í
tekjuskatt eða útsvar. Hann
nýtur þó væntanlega alls þess
sem hið opinbera lætur i té. rétt
eins of> við hinir. of> ætti þar af
leiðandi einnifi að fireiða sín
fí.jbld.
ÞORSKURINN FARINN
AÐ HRYGNA -
BARA FYRIR MATTHÍAS?
þeirra, þar sem annar var
fæddur árið 1876 og hinn 1952.
Hótunarbréfin sem ég fékk
endursendi ég jafnharðan
aftur og með seinasta bréfinu
lét ég fylgja smá miða. Þar
benti ég gjaldheimtunni á að
hafá samband við skiptaráð-
andann í Reykjavík, því ef
faðir minn hefði látið eftir sig
eiginir sem hann þyrfti að
greiða kr. 190 þúsund af, ætti
þeim að vera í lófa lagið að fá
þetta innheimt þar.
Þetta virtist duga því nú hef
ég ekki heyrt frá þeim í fintm
eða sex mánuði, en þá hafði
rukkunarherferðin gegn
látnum föður mínum staðið i
eitt og hálft ár.
Áfram
krakkar
— með „Útogsuður"
Á.B. hringdi.
Ég verð að vekja athygli á því
hvað mér finnst fjári gaman að
þættinum Út og suður. Mér
finnst þau Asta og Hjalti standa
sig vel, sérstaklega í lagavali.
Það er áreiðanlegt að það er við
allra hæfi, því að þar hljóma
bæði gömul lög og ný. Svona á
þetta á að vera á laugardögum,
þegar maður er að fara út úr
bænum. Þess fyrir utan hafa
þau talað við ýmsa, t.d.
leiðsögumenn sem höfðu frá
mörgu að segja, m.a. hvernig
útlendingar og tslendingar
haga sér í ferðum sínum um
landið.
Inn í þetta er svo fléttað upp-
lýsingum um hvar viðgerðar-
bilar FIB eru staddir og fleira
sem að gagni má kom'a er fólk
fer á flakk á annað borð.
Áfram með Ut og suður.
ing við æðri máttarvöld um að
breyta náttúru þorskins.
Kannski blessaður þorskurinn
sé bara þegar farinn að hrygna
í stað þess að hrygna eftir rúmt
hálft ár.
Það er meira að segja sama
þótt allir heimsins fiskifræð-
ingar leggist á eitt til að sann-
færa íslenzk stjórnvöld um
nauðsyn á takmörkun veiða
samkvæmt svörtu skýrslunni,
svo að ekki sé talað um „kol-
svörtu skýrsluna" frá Alþjóða-
hafrannsóknastofnuninni. Hún
segir að æskilegt væri að draga
úr yfirvofandi hættu á við-
komubresti. Og það er talað um
150 þús. tonna hámarksafla
þorsks. Svoleiðis tölu má alls
ekki nefna í eyru stjórnvalda,
vegna þess að fiskifræðingarnir
okkar yrðu svo daprir að heyra
hana. Auðvitað mega stjórn-
völd ekki verða döpur, hvað þá
almenningur.
Á meðan fiskifræðingar
komu með tillögur um aukinn
afla heyrðist ekkert nema já og
amen frá stjórnvöldum. Þá gátu
þau skreytt sig með rós í
hnappagatinu og sagt lands-
mönnum að auka útgerð og
hvað það væri gott að eiga
heima á íslandi: Nú leggja
fiskifræðingar til minni afla og
þá er bara ekkert að marka þá.
Jóhann Sigurðsson skrifar:
Kona nokkur sagði frá þvi í
DB fyrir nokkrum dögum að
látinn maður hennar fékk
rukkun frá hir.u opinbera.
Þetta er ekkert einsdæmi og
langar mig til þess áð segja frá
þeirri reynslu sem ég varð
fvrir.
Árið 1974 dó faðir minn, sem
orðinn var 96 ára gamall. Hann
var bæði heilsulaus og blindur
orðinn og búinn að vera á elli-
heimili i 10 ár.
Um það bil 3-4 víkum eftir að
gamli maðurinn var jarðaður
komu tveir menn frá gjald-
heimtunni heim til mín með
rukkun upp á kr. 190 þúsund
fyrir sköttum.
Þetta kóm mér að sjálfsögðu
mjög á óvart, en ég bauð þeim
að fa lánaða skóflu ef þeir vildu
fara og finna hann úti í kirkju-
garði. Þeir þáðu það að sjálf-
sögðu ekki.
Nú hófst undarlegt tímabil,
en mér bárust rukkunarbréf
frá gjaldheimtunni og lögtaks-
menn voru tíðir gestir.
I fyrstu hélt gjaldheimtan
þvi fram að þeir hefðu ruglað
föður mínum saman við son
minn, en þeir voru alnafnar. Ég
benti þeim þá á að talsverður.
munur væri á fæðingardegi
Sigurður Jónsson skrifar:
Mikið lifandi ósköp á hann
Matthías Bjarnason sjávarút-
vegsráðherrar.n okkar gott.
Hann sefur eins og ungbarn,
þótt fiskifræðingar hræði hann
með kolsvörtum skýrslum.
Hann fær ekki einu sinni mar-
tröð, sem er þó andstætt við
ungbörn, ef þau eru hrædd.
Nei, Matthías lifir í sínum
eigin hugarheim, þar kemst
ekkert að, nema það sem
honum sjálfum og hagsmuna-
hópunum í kringum hann
hæfir. Þótt vesalings fiski-
fræðingarnir okkar upplýsi
stjórnvöld um viðkomu þorsks-
ins og bendi á að fiskur verði
ekki kynþroska fyrr en á vissu
aldursskeiði þá segir Matthías
bara, að það hljóti að vera hægt
að dreifa veiðunum á tvö ár í
stað eins. Kannski hefur
Matthías gert sérstakan samn-
pessi otryniiegi náungi heldur ekki vöku fyrir ráðherranum.
vera"
Starfsemin er svo ný að fjöldi
manna veit ekki um hana, og
enn færri hve gott er hér að
vera.
Héðan má fara í allar áttir í
gönguferðir, skammt er í fjallið
þeim, er á brattann leita, og
alla leið upp í skýið, sem tyllir
stundum tánum á efstu brún,
þegar sólin ekki skín.
Hér hefur þörf starfsemi
verið hafin og hér er gott að
vera.
„Hér er
K. Skaftfells skrifar:
Hvílíkt ævintýri. Kominn
noður að Laugalandi í Eyjafirði
rúmri klukkustund eftir að
haldið var úr skarkala
Reykjavíkur.
Hér hafa Úlfur Ragnarsson
læknir og Jón Sigurgeirsson
skólastjóri opnað gestum og
gangandi heilsuheimili. Þeir
eru heilindamenn með heilsu-
hugsjónir.
Hér er ekki einungis
aðlaðandi gisti- og hvíldar-
staður^ Fengnir hafa verið
hingað kunnir listamenn og
skáld.
Ásta Guðvarðardóttir, kona
Úlfs, hefur verið með yogaæf-
ingar. Hún kenndi áður við
Heilsuræktina.
Snyrtisérfræðingur, sem
kom hingað I dvöl, hefur
ilengzt. Hjálpar hún nú til við
að halda andlitum fögrum og
gera þau jafnvel ennþá
fegurri.
Margir koma hingað til að
reyna að slaka á. Er allt gert til
að það megi takast og er haldin
helgistund og hugleiðingar á
hverju kvöldi.
Fynrhugað er að Náttúru-
lækningafélagið reisi heilsii-
hæli og má segja að sumarhælið
sé eins konar forstig þess.
gottað
húsbændurnir blanda geði við
gestina og öfugt, svipað því sem
gerist í ferðalögum, en mun
víst vera orðið sjaldgæft á gisti-
stöðum.
Fegurð mætir augunum
hvert sem litið er. Hér
streymir lygn á sem líður
hljóðlát til fjarðarins sem fyrr
er Helgi festi hér byggð.
Allir sem ég hef talað við
segjast eiga hér dýrlega daga.
Samt er hér ekki fullskipað.
iiyrjunin hér lnfar góðu.
Móttökur hlýjar og
V
Spurning
dagsins
Hvers myndir þú óska ef
þú œttir eina ósk?
Líney Kristinsdóttir ráðskona í
Asi, Hveragerði: Að það gangi
eins vel eins og nokkur kostur er
að láta gamla fólkinu líða sem
allra bezt.
Elin Sveinsdóttir í eldhúsinu í
Ási: Að ég verði heppin með
veðrið I sumarleyfinu. Ég er að
fara til Júgóslavíu. Þetta er í
fyrsta skipti sem ég fer út.
Sigriður Jónsdóttir í eldhúsinu í
Ási: Ég get nú varla svarað þessu.
Það er svo ótal margt. Jú, að ég
fái gott ve'ður þegar ég fer í
sumarfríið. Ég ætla I Húsafell.
Svava Eggertsdóttir i eldhúsinu í
Ási:Helzt vildi ég fá að deyja áður
en ég verð ósjálfbjarga gamal-
menni.
Nanna Jónasdóttir hjúkrunar-
kona: Ég vona að guð almáttugur
gefi það að þróunin í þjóðfélaginu
verði slík, að sem bezt fari um
gamla fólkið
Erlingur Guðmundsson vist-
maður í Asi, 77 ára: Þessu er ekki
gott að svara. Jii, að maður haldi
sæmilegri heilsu sem lengst.