Dagblaðið - 31.07.1976, Side 5

DACHI.AHIt). — I.Al'CAKDACUK III .1111.1 I97IÍ
Allir vatnafiskar aldir
— nema áll og hornsfli
fyrir neöan. Hann hefur starfaö
þarna frá upphafi eða siðan
1968. ,,Það er lifandi gaman að
eiga við þetta," segir hann, ,,og
ekki hægt að likja því saman
við gróðurhúsavinnu eins og ég
vann hér áður. þótt blóm séu að
vísu ágæt. Ég hef séð hér mikla
framför og hef alla tíð haft
mikla trú á þessu. Vitanlega
eru alltaf byrjunarörðugleikar.
Bleikjan ekki
„bleik“ ennþó
Júlíus upplýsir okkur um að
örðugleikarnir séu meðal
annars fólgnir í þvi, að ekki
hafi tekizt að fá réttan lit á
bleikjuna. Fyrirtækið Fisk-
fóður væri staðsett þarna rétt
hjá og hafa fyrirtækin náið
samstarf hvort við annað. Nú
væri verið með tilraunir til þess
að betrumbæta fóðrið, meðal
annars með rækju.
„Fyrst og fremst er stefnt að
því að framleiða til út-
flutnings," segir Júlíus. „Nei.
við höfum ekki reiknað út
hvað það kostar að framleiða
Skvldum við eiga eftir að veiða þessa bastarða á stöng i einhverri ánni okkar.
Það þarf að huga að mörgu í fiskeldisstöð sem þessari, fóðra, þrífa og líta vel eftir aö ekkert fari úr skorðum. Hérna ræða þeir saman
Júíus Pétursson og Eggert Engilbertsson.
Eggert setur fæðuna í fóðurboxið og þá verður liandagangii.i i
öskjunni.
Þetta eru hringkerin sem á að fara að taka í uolkun.
I)lt-iiiviidir Arni Páll.
hvert kíló af bleikju, en enn
sem komið er seljum við innan-
lands til hótela og fisksala á 300
kr. hvert kíló. Svona fyrirtæki
er ofboðslega dýrt. Jú, við njót-
um fyrirgreiðslu hjá fiskveiði-
sjóði og fáum lán eins og aðrar
búgreinar í landinu."
Ef ekki er hœgt
að vera með fisk-
eldi ó Öxnalœk
— þá hvergi
Við fáum að vita, að ef ekki
sé hægt að vera með slíka stöð
sem þessa á Öxnalæk, þá sé það
áreiðanlega hvergi hægt hér.
Aðstæður eru allar hinar
ákjósanlegustu, nóg af góðum
uppsprettulindum, þar sem
vatnið komi upp 11V4 gráðu
heitt og ekki þurfi því að hita
það.
Fiskrækt er stunduð víða um
lönd þar á meðal í Mið-Evrópu.
Þar er aðstaða góð og ódýrt
hráefni fyrir hendi til fiskeldis,
en mínusinn þar er verra vatn
og sýktur fiskur. Við það þurf-
um við íslendinga alls ekki að
stríða. Nóg er af tæra vatninu
og sjúkdómar óþekktir.
Þœr eru spakar
sem aligrísir
Við lítum á búpeninginn í
einu kerinu. Þar eru 2'A árs
gamlar bleikjur mjög mis-
stórar. Skýringin er ósköp ein-
föld. Allar eru þær fóðraðar á
sama hátt, úr sjálfvirkum fóðr-
urum, en þær eru bara mismun-
andi gráðugar og þær sem hafa
sig mest í frammi eru auðvitað
pattaralegastar. Ekki virðist
koma nein styggð á þær þótt við
séum að snuðra þetta i kringum
þær og Júlíus segir: „Þær eru
spakar eins og aligrísir. enda
myndu þær drepast ef þær
þyldu ekki umganginn hérna."
Annað ker sem við lítum
niður í þykir okkur líka afar
forvitnilegt. í því eru laxaseiði
en þau eru ekki dreifð um kerið
heldur þjöppuð saman svo að
segja á einurn stað. Laxinn
byrjar nefnilega snemma á því
áð halda sig í straumnum og
þarna á þessum stað í kerinu er
vatnið einmitt mest á hreyf-
ingu.
Tungulax hf. elur upp lax og
sjóbirting og sleppir bæði í ár
og vötn, sem þeir sjálfir hafa á
leigu. og einnig fyrir viðskipta-
vini.
Og svo eru
bastarðar
„Hér sjáið þið líka bastarða."
segir Júlíus og tekur nokkra i
hendina. „Við erum að gera til-
raunir með kynblöndun. lax og
sjóbirtings. Við vonumst til að
bastarðarnir fái í erfðir snerpu
snjóbirtingsins og þol laxins.
Við gerum ráð fyrir að geta
sle.ppi einliverjuin af þeini í
Landbroti næsta ár. Þá má
b.vrja að veiða eftir svo sent eitt
til tvö ár."
Það verða víst nógu margir
kampakátir veiðimenn sem
vilja reyna við þessa nýju fisk-
tegund, ef vel tekst til.
i