Dagblaðið - 31.07.1976, Qupperneq 6

DACBI.MMU. — LAUCAKDACUR 31. JÚLÍ 1976
r
Stórlaxarnir
stela
— þeir litlu vinna hörðum
höndum, segir Púll
Björnsson verkamaður
Þeir slóu engin vindhögg
unglingarnir þrír um áttrætt,
sem urðu á vegi okkar
Bjarnleifs í rigningunni í fyrra-
dag á Bókhlöðustígnum. Allir
voru þeir að grafa skurð og
taka upp þungar hellur. Þeir
eru starfsmenn Rafmagnsveitu
Reykjavíkur.
„Hvernig okkur lízt á skatt-
ana okkar. Það tekur þ vi nú
ekki að vera að hætta að vinna
til þess að ræða um þá. Enda
má ekki stoppa til þess að eiga
upp i þá. Alltaf eru þeir jafn
hábölvaðir," var samróma álit
þeirra.
Þeir vinna eftir 6. taxta Dags-
brúnar, sem gefur rétt rúmar
14 þús, krönur fyrir 40 tímana í
aðra hönd þegar búið er að
taka lífeysissjóðsgjaldið. Með
því er kaupið rétt um 64 þús.
kr. á mánuði. Svo vinna þeir tvo
tíma í eftirvinnu á dag á
sumrin, en einn á veturna.
„Þetta er þrælmagnað
helvíti," verður Páli Björnssyni
að orði, þegar við fáum hann
loks til að sleppa hakanum „því
að ef stórlaxarnir í landinu
stælu hreinlega ekki undan
skatti eins og þeir lifandi geta,
væri skatturinn ekki svona
óréttlátur á okkur þessum litlu,
sem vinnum hörðum höndum,
Og stjórnvöld eru nógu góð við
kaupmennina það er annað mál
með okkur. “
Páll á að borga á næstu fimm
mánuðum 40.900 kr. á mánuði í
skattinn, auk þess greiðir hann
23 þús kr. á mánuði í húsaleigu
og síðan kemur rafmagn og hiti,
sem er á bilinu 7-10 þús,. á
mánuði.
„Það gengur náttúrlega ekki
vel að ná endum saman“ segir
Páll, „en ég á unga konu,
rúmlega 20 árum yngri en ég og
hún vinnur á saumastofu. Eg
hvorki get né vil hætta að vinna
og ég tek ekki ellilífeyrinn
minn til þess að bæta upp
launin. Annars væri í rauninni
réttast að segja sig á bæinn, þá
fyndu þeir kannski fyrir því að
það er betra að hafa mann
vinnandi."
En Páll er léttur í lund og
kíminn. Hann er bindindis-
maður á vín og tóbak. „Kaupi
bara lítinn dropa handa minni
til þess að hafa með okkur á
böll," segir hann. Og dansinn
stundar hann af mesta kappi. Á
hverju laugardagskvöldi fer
hann á gömlu dansana í Þórs-
kaffi og ekki nóg með það,
heldur brá hann sér með sinni
frú i dansskóla Sigvalda í fyrra,
og til tilbreytingar dansa þau
stundum ,,bump-in“ í Lindarbæ
á föstudögum eða fara í Ingólfs-
kaffi.
Hann Guðjón Brynjólfsson
Pál) Björnsson sem er um
áttrætt er svo sem ekkert
banginn við skattana og dansar
gömlu dansana á hverjum
laugardegi þrátt fyrir þá.
Dagvinnukaupið hans, eins og
það Ieggur sig fer í skattinn og
húsaleiguna og meira þarf til.
Júnfus Einarsson hefur verið
til sjós frá því að hann var 12
ára gamall og nú vinnur hann
verkamannavinnu. Saga hans
er svipuð og Guðjóns vegna
skattana. Aðalatriðið er að geta
unnið, finnst honum.
Guðjón Brynjólfsson, sem er á
svipuðum aldri og Páll býr í
eigin húsnæði. „Skattarnir eru
hærri en í fyrra“ segir hann, en
kvartar ekki.
Breiðu bökin þola það. Hvað er það þótt þelr sem breiðu bökin hafa
borgi 40-50 þús kr. i skatta á mánuði. Við erum að verðlauna þá
fyrir hvað þeir eru duglegir og hafa fært þjóðabúinu mikinn auð i
gegnum árin. DB-myndir Bjarnleifur
borgar 33.470 kr á mánuði i
skattinn næstu fimm mánuði.
„Mér gengur þolanlega að ná
endum saman,“ segir hann. „Ég
hafði líka ágætis tekjur þegar
ellilifeyririnn er tekin með, en
hann fáum við hjónin bæði.“
Guðjón býr I eigin húsnæði
með konu sinni sem komin er
yfir áttrætt. Hann tekur undir
með Páli að skattarnir séu
óréttlátir og bætir við að þeir
séu miklu meiri en í fyrra.
Júníus Einarsson segir að
svipað sé ástatt með sig og
félaga sína. Hann hafði áður en
hann byrjaði að vinna hjá
Rafveitunni verið til sjós.
Byrjaði 12 ára gamall á skútu
frá Isafirði.
„Ég vinn á meðan ég hef
heilsu til.“ segir Júníus, og því
til áréttingar byrjar hann aftur
að grafa skurðinn.
EVI
DB-myndir Bjarnleifur
ENGINN ER AÐ GERA ÞAÐ
Það er alltaf verið að hóta mér þessa
dagana. Ég fékk um daginn bréf frá
Rafmagnsveitunum þar sem því var
hótað að lokað yrði fyrir rafmagnið hjá
mér ef ég greiddi ekki reikning frá þeim
eins og skot. Annað bréf fékk ég,frá
Sjónvarpinu þess efnis að tækið mitt
yrði selt ef ég borgaði ekki afnota-
gjaldið. Nú bíð ég bara eftir að mér verði
hótað lífláti ef ég borga ekki af líf-
tryggingunni minni.
Nú munu flestir vera búnir að fá
skattseðilinn sinn
Að borga háa skatta
ég skynsamlegt tel.
Mér alltaf hefur gengið það
með ágætum vel.
Þótt skattarnir scm ég greiði
ei getu minni tálmi,
ég yrði að ganga aftur
til að greiða eins og Pálmi.
Ég þekkti einu sinni mann sem vann í
Kol og salt. Hann var rekinn. Þegur
hann fór til forstjórans og spurði hvers
vegna hann heföi sagt sér upp, sagði
forstjórinn að það heföu borist kvartanir
frá viðskiptavinunum þess efnis að hann
væri að leika sér i vinnutímanum. Og
hvað seg.ja þeir að ég sé að gera? spui ði
sá rekni. Þeir segja að þú sért alltiil' iið
vegasalt.
Líður tíminn löngum hratt
litið finnst mér gaman.
hve líður tíminn löngum hratt
langtimunum saman.
Kunningi minn, sá níski, kom til mín
um daginn og spurði, hvort hann mætti
ekki bjóða mér vindil. Jú, jú, sagði ég.
Þakka þér fyrir upplýsingarnar, sagði
hann. Síðan hefur hann aldrei boðið mér
vindil. Aftur á móti gaf hann mér af-
mælisgjöf um daginn, afsláttarkort hjá
KRON.
Allt það besta, öl og vín
alvaldurinn gaf oss.
En ríkið þetta rækalls svín
rænir því síðan af oss.
Vinur minn, sem er kennari, kom til
mín í vetur og sagði að hann væri niður-
brotinn maður. Ilvernig stendur á því?
spurði ég. Það er vegna þess, sagði hann,
að það er talið aö orðaforði venjulegs
manns sé unt það bil tuttugu og fimm
þúsund orð á dag. Ég kenni frá því
klukkan átta á morgnana og íil fjögur á
daginn og þá er ég búinn með þessi
tuttugu og fimm þúsund orð. En þegar
ég kem heim til mín á kviildin á konan
mín ef'tir um það bil fimmtán þúsund
orð al' dagskammlinum.
Þá er kornið að dægurlagatexta
vikunnar. Að þessu sinni er textinn
kominn af RÍC) plötunni, örlítiö breyttur.
Textinn heitir: Engin er að gera það.
Ég er frægur fyrir það
ég fjöldann kadi.
Margar vilja meyjar eiga
mig á fæti.
Eins og margir fleiri
á ég það til
að kunna ekki á
kvenfólkinu skil.
Enginn cr að gera það gott
nema ég.
Enginn er að gera það gott
nema ég.
Um daginn var ég heppinn
ég riðaði til falls
og datt á höfuðið
á Stínu Halls.
Eg er mikill íþróttaunnandi og fylgist
með fréttum af Olympíuleikunum af
miklum áhuga. Mér finnst íslendingarn-
ir hafa staðið sig vel. Þeir hafa flestir
fengið bronsið, ef talið er aftanfrá. En
eins og allir vita hafa margar þjóðir hætt
þátttöku af pólitískum ástæðum. Mér
finnst því alveg sjálfsagt aö gera pólitík
að keppnisgrein á næstu Olympiu-
leikum. Við myndum örugglega standa
okkur vel í þeirri keppni.
/Efing skapar ætíö meistarann.
Ef æfði Matthías sig hér af móði
fimari við hvergi fyndum marn
né fljótari að tæma ríkissjóöi

Ljóð á
laugardegi
Eftir fjögurra ára hlé
og æfingar við stæðum oss með prýði.
Eg er handviss um að Halldór E.
hreppa myndi gull í brúarsmíði.
Þótt fiokkur okkar verði varla stór
og verðbölga i hópnum mikil geisi.
Sjálfsagt myndi síðan Gunnar Thór
setja heimsmet gott í rafmagnsleysi.
Þá er komið að lokum þessa þáttar. Eg
vil að endingu benda fólki á það að ég
birti ekki efni í þessum þætti eftir aðra
en sjálfan mig. Eg mun þvi við fyrsta
tækifæri endursenda bómullarefnið sem
kona í vesturbænum sendi þættinum um
daginn. Ben. Ax.