Dagblaðið - 15.02.1977, Qupperneq 3

DAGBLAÐIÐ. ÞRIÐJUDAGUR 15. FEBRÚAR 1977.
Þjóðminjasafnið opið alltof
stuttan tíma dag hvern
Þar þyrfti einnig að vera bæklingur á erlendu máli og leiðsögumaður
væri vel þeginn
Undirritaða langar að koma á
framfæri eftirfarandi athuga-
semdum um Þjóðmin.jasafn Is-
lands:
1) Opnunartímar safnsins
eru ákaflega óhentugir þar sem
þeir falla inn í vinnutíma úti-
vinnandi fólks. Þó að opið sé
um helgar geta ekki allir not-
fært sér það, til dæmis ekki
vaktavinnufólk.
2) Það sem getið er um í lið
1) kemur sér enn verr fyrir
fólk sem hefur erlenda gesti
sem vilja skoða safnið. Það
stafar af því, að ekki er eitt
einasta orð á annarri tungu en
íslenzku til skýringar við
sýningargripina. Allar út-
skýringar eru á íslensku og
ekki einu sinni hægt að fá
keypta sýningarskrá, hvort
heldur maður myndi kjósa skrá
á ensku eða einhverju norður-
landamálanna. Þetta gerir svo
það að verkum, að hafi maður
erlenda gesti hér á sínum
vegum þarf maður að fara með
Frábær hl jómburður
í Háteigskirkju og
kirkjan bæði falleg,
látlaus og þægileg
Sigríður P. hringdi:
Á dögunum var ég við jarðar-
för sem fór fram í Háteigs-
kirkju. Ég hef ekki áður komið
í þár kirkju. þeir sem ég þekki
hafa flestir verið jarðaðir frá
kapellunni í Fossvogi. Ég fer
sem sagt mjög sjaldan í kirkju,
nema þá í Dómkirkjuna á
jólunum.
Dæmalaust er Háteigskirkja
falleg kirkja. Sætin eru með
afbrigðum þægileg, næstum því
of þægileg. Hljómburður í
kirkjunni er með eindæmum
góður svo unun er að hlýða á
góðan söng. Það liggur við að
maður skammist sín að
„skemmta sér vel“ i jarðarför,
en það fór nú svo þegar ég var
þarna um daginn.
Kirkjan er einnig mjög
látlaus í öllu tilliti og ein af
þeim kirkjum sem manni líður
reglulega vel í.
Háteigskirkja er með fegurstu
kirkjum höfuðborgarinnar.
Raddir
lesenda
Hringið
í síma
83322
kl. 13-15
eða skrifid
þeim á safnið og þýða fyrir þá
alla romsuna (sem þó er til
staðar á íslensku) og útskýra
restina. Þar sem safnið er stórt
og margt merkilegra hluta að
skoða gefur auga leið að það
tekur gott betur en tvær og
hálfa klukkustund (en það er
sá tími sem safnið er opið á
daginn, á sumrin á hverjum
degi en annan hvern dag á vet-:
urna). Maður gæti ímyndað sér
þegar opnunartími er sagður
frá 13.30—16.00, að sleppi
maður inn fyrir kl. 16.00 þá geti
maður skoðað safnið til kl.
18.00 t.d. Nei, það er nú aldeilis
ekki. Gæzlukonur á safninu
fara að ókyrrast strax kl. 15.45
og eru komnar í yfirhafnir
sínar á mínútunni 16.00 og
byrjaðar að slökkva ljósin og
,,smala“ gestum safnsins út.
3) Þetta sem talað er um í lið
2) samræmist engan veginn,
að dómi undirritaðrar, þeirri
ímynd sem Islendingar hafa
hingað til reynt að skapa í
hugum fólks víðs vegar um
heiminn, sem forn söguþjóð
sem athyglisvert sé fyrir ferða-
menn að heimsækja. Hvar eiga
þeir svo að fá breiðasta yfir-
litið yfir sögu almennings á
íslandi? Jú, í Þjóðminjasafn-
inu. En hvað er gert fyrir þá
þar?
pó mest han verið talað hér
um útlendinga, þá er ekki síður
hryggilegt að stór hluti lands-
manna sjálfra hefur aldrei í
safnið komið og e.t.v. aldrei
dottið í hug að leggja leið sína
þangað og sjá hvað þar er. Af
þessum hugleiðingum vaknar
spurningin, hvert sé markmiðið
með Þjóðminjasafni. Er það
einungis til að hafa þjóðminja-
safn, og þ.a.l. talandi fyrir
sýndarmennskuna sem er svo
rík í íslenzku þjððlífi nú. Er
það af áhugaleysi forráða-
manna safnsins eða af peninga-
leysi, sem safnið kémur fyrir
sjónir a.m.k. að dómi undirrit-
aðrar sem vanrækt stofnun?
4) Til úrbóta langar undir-
ritaða að telja upp örfá atriði. í
Það eru fjölmargir áhugaverðir hlutir á Þjóðminjasafninu. Meðal
þeirra er þessi veggskápur sem Bólu-Hjálmar smíðaði á sínum
tima.
fyrsta lagi, að ef ekki fyrir-
finnst markmið fyrir starfsemi
safnsins, verði það búið til og:
síðan reynt að nýta hinar ýmsu
leiðir til að ná því. Hvað svo
sem fælist í markmiðinu þarf
að lengja opnunartíma
safnsins. Einnig að útbúa
sýningarskrá og þá einnig skrá
a.m.k. á einu öðru tungumáli,
t.d. ensku. Einnig þyrfti að
koma upp einhverri aðstöðu
fyrir gesti safnsins, mætti í því
sambandi nefna að hafa í einu
horninu í anddyrinu nokkra
stóla, sem ekki þyrftu að vera
merkilegir, en hægt væri að
tylla sér á og „kasta mæðinni“
smástund, þar sem mjög þreyt-
andi er að ganga um hina stóru
sýningarsali safnsins, sérstak-
lega fyrir fullorðið fólk. Mjög
vinsælt væri að ha/a í slíku
hvíldarskoti sjálfsala sem
seldi kaffi eða einhverja vætu
fyrir kverkarnar.
Það væru sjálfsagt allir sam-
mála um ágæti þess, ef sér-
fróður maður um þessi mál, til
dæmis þjóðháttafræðingur,
væri í starfi í safninu til að
kynna og svara ýmsum .spurn-
ingum sem óneitanlega vakna
hjá gestum safnsins, varðandi
ýmsa þá hluti sem þar er að sjá.
Til að standa straum af aukn-
um kostnaði sem óneitanlega
fylgdi framkvæmd ofanskráðs,
þá settu gestir safnsins án efa
það ekki fyrir sig að greiða
einhvern inngangseyri, svo
framarlega sem einhver litur af
þjónustu kæmi í staðinn.
Asta Atladóttir.
MARXISTAÁRÓÐUR
í ÚTVARPSÞÆTT-
INUM GERNINGUM
G.M. skrifar:
Eg má til með að leggja orð í
belg út af þeim hvimleiða
marxistaáróðri sem sí og æ
glymur í útvarpinu. Síðastliðið
laugardagskvöld, 29. janúar,
þegar ég var að drekka kaffi-
sopa í sakleysi mínu rétt eftir
kvöldmat og hafði hallað mér
út af. heyrði ég að nýr þáttur
var að hefja göngu sína í út-
varpinu. Heitir hann víst
Gerningar og er þar rekinn
áróður fyrir marxisma af ein-
hverjum Hannesi Gissurarsyni.
Mér skilst að hann sé einhvers
konar „nýmarxisti". Það kom
mér ekki á óvart þegar ég
heyrði að Hannes þessi væri
stúdent í Háskólanum og lærði
þar heintspeki. Það mun vera
einhvers konar marxismi og
algjörlega gagnslaus fyrir
undirstöðuatvinnuvegi þjóðar-
innar. Mér er sagt að þessi
þáttur og einhverjir aðrir af
sama tagi hafi orðið til þess að
ungt og heilbrigt fólk hafi
leiðzt út á svokallað námsstarf
hjá Fylkingunni. Þótt Hannes
þessi hafi víst gagnrýnt Rúss-
land og ófrelsið þar, virðist
hann halda jafnfast í nítjándu-
aldarkreddurnar, sem bera
ábyrgð - á stærsta fangelsi
heims, Rússlandi. Það er al-
þekkt aðferð hjá „nýmarxist-
um“ að gagnrýna Rússland en
þegar til kemur verða þeir
mestu Rússakommarnir.
Eg má ekki til þess hugsa að
ísland verði að Gúlageyju
ófrelsis og ánauðar, en slíkt
hlýtur að gerast ef „nýmarx-
istar" take völdin. Þess vegna
bið ég háttvirt útvarpsráð að
stöðva marxistaáróðurinn í
Gerningum og fá þess í stað
menn eins og Ingólf Jónsson
eða Magnús Þórðarson til að
flytja erindi um sjálfstæðis-
stefnuna, gildi hennar fyrir
íslendinga og aðrar þjóðir og
hvernig hún hefur reynzt
öruggasti vegvísir á leið Vestur-
landa til fagurs mannlífs og
vaxandi mannhyggju.
Spurning
dagsins
V...... "'"11_J
Viltþúláta
hætta við
Kröfluvirkjun,
eða halda
áfram?
Sigurborg Guðmundsdóttir: Æ,
ég held það sé bezt að hætta
þessu, svei mér þá.
Magnús D. Ólafsson verkstjóri:
Við eigum skilyrðislaust að halda
áfram.
Kristófer Jónsson: Eg vil halda
áfram úr þvl sem komið er.
Sesselia Hermannsdóttir matráðs-.
kona: Halda áfram.
Anna Ólafsdóttir: Eg held það sé
bezt að hætta við. Það er komið
nóg.
Jón Ólafsson múrari: Eg held að
það sé bezt að bíða enn um stund
og sjá hvað setur.