Dagblaðið - 13.09.1977, Side 3

Dagblaðið - 13.09.1977, Side 3
DAGBLAÐIÐ. ÞRIÐJUDAGUR 13. SEPTEMBER 1977. ERU MYNDIR FLÓKA LISH Alfreð Flóki hefur þessa dagana sýningu I Bogasalnum og enn einu sinni er fólki boðið að líta á framleiðslu hans. Hin síðari ár hefur Flóki verið atorkusamur og ötull maður og það hefur verið skammt á milli sýninga. öll gagnrýni er sam- ‘hljóða um að listtjáning hans sé mjög sérstæð og sjaldan fær hann neikvæða gagnrýni. Samt sem áður set ég stórt spurningamerki við þessa tegund listar. Ég held að það sé tími til kominn að við spyrjum okkur sjálf hvað sé list? Getur allt sem hengt er upp á vegg eða sett er á borð, kallazt list aðeins vegna þess að manneskja skapaði það sem árangur inn- blásturs. Við höfum þegar heyrt margar sögur af öpurn sem unnið hafa til listaverð-’ launa. Af því getum við brosað, sú tegund er i sjálfu sér skað- laus. Hvað snertir myndir Flóka gegnir öðru máli. Fyrst vil ég skýra út hvað ég á við þegar ég tala um list. Samkvæmt orðabók Merriam- Webster er list: „Notkun hag- leiks og ímyndunarafls í sköpun fegurðar." Eða eins og einfaldlega er sagt á öðrum stað: List er framleiðsla á fegurð (Unification Thought, Theory of Art). Fegurð er sam- kvæmt sömu orðabók: „Eigin- leiki er gefur ánægju eða lyftir upp huganum." Þegar ég spurði nokkrar manneskjur um tilfinningar þeirra gagnvart myndum Flóka, svöruðu allir mér að þær væru sérstæðar og allar gáfu þær ónotalegar til- finningar (Engin þeirra vildi þær upp á stofuvegg). Það hjálpar ekki að blaðamaður hjá einu helzta dagblaði í Reykja- vik 27. febr. sl. reyni að fela sinar óþægilegu tilfinningar með því að kalla þetta „Ný fegurð“. Svart er svart þótt Bréfritari vlll endllega fá sér- staka þætti i útvarplð með islenzkum dægurlagasöngvur- um, svo sem Hauki Morthens. Undirritaður vill fá hálftíma- þætti með Hauki M., Óðni V., Ragga B., M.A. kvartett, Skaga kvartett; Bjarna Böðvars, Svavari G. og hljómveit, K.K. sextett, Alfreð og Konna, Jakobi M, Magga K. o.fl., o.fl. Þessa yrði þá jafnframt getið í dagskrárkynningu (gjarnan að kveldi). Ég skal taka að mér kynningu ef annar fæst ekki. Raddir lesenda Hringid ísana 83322 U. 13-15 Alfreð Flóki við eitt verka sinna. Þegar bréfið kemur fyrlr sjónir lesenda er sýning hans því miður afstaðin. DB-mynd Bjarnleifur. einhvern langi til að kalla það nýja tegund af hvítu. Fegurð er þetta ekki. Sami blaðamaður sagði lesendum að list Flóka „víkki sjóndeildarhring okkar“ og „Hann opnar augu okkar fyrir hinu undursamlega í sam- býli við fallvaltleik og dauða." Látum okkur ekki falla í slíka gryfju. Fegurð hefur aldrei haft neitt við fallvaltleik og dauða að gera, það tilheyrir hinu gagnstæða og ef engin fegurð er til staðar er sam- kvæmt skilgreiningu ekki hægt að kalla verkið list, hversu mikið sem það kann að vera afleiðing af innblæstri. Allur innblástur er andlegur og tilheyrir þess vegna heimi andans. 1 þessum heimi að handan er til bæði gott og illt eins og í hinum efnislega heimi. Innblástur er gjöf og tökusamband við andlega heim- inn þar sem andi mannsins ræður því við hvaða svið I and- lega heiminum hann hefur samstarf (Hið andlega að- dráttarlögmál). 1 framan- greindu viðtali við Flóka (27. feb.) kom 1 ljós hvernig hann velur uppsprettu innblásturs sfns. Hann lýsir því blygðunar- laust yfir að bókmenntaáhugi hans takmarkist við heimildar- rit Satansdýrkenda, höfunda eins og Alistair Crowley og De Sade greifa. Það er því ekki undarlegt að þess konar bók- menntir, sem áhrifamestar eru I þvf að eyðileggja og bækla mannsandann, leiði til inn- blásturs frá allra lægstu sviðun- um I andlega heiminum. Afskræmdu ófreskjurnar og kynferðistákninsem birtast alls staðar I myndum hans tilheyra þessum sviðum. Var einhver sem sagði að „þetta vikkaði sjóndeildarhring okkar“? Kallaði einhver þetta fegurð? Þetta er andleg mengun og ætti ekki að lofa eða styðja. En þegar svo er einmitt gert og fáir segja nokkuð við þvf, þá verður þetta gott dæmi um þá afstöðu sem rithöfundurinn danski H.C. Andersen lýsti svo vel I sögunni Nýju fötin keisarans. A öðrum sviðum þjóðllfsins er mönnum refsað þegar þeir beita gáfum sfnum og hæfi- leikum I niðurbrjótandi starf- semi. Listamanni ætti svo sannarlega ekki að leyfast hvað sem er — hann ávarpar manns- andann beint. Flóki kann að hafa góða teiknihæfileika en vandi fylgir vegsemd hverri. List er samkvæmt skilgrein- ingu uppbyggjandi. Ef verk manns brjóta I bága við þetta ætti honum ekki að vera veitt opinbert sýningarhúsnæði. Halldór Einarsson, Samtök heimsfriðar og sameiningar. VINDHÖGGIÐ MIKLA Eftirfarandi bréf hefur borizt sem svar við bréfi konu I DB I ágúst þar sem hart er deilt á nemendur Verzlunarskólans fyrir dreifibréf sem þeir sendu út. E. J. Sigurðsson skrifar: Með fyrstu verkum okkar Islendinga þegar við komum heim að loknu sumarleyfi er að lfta yfir dagblöðin sem bfða okkar ólesin, full af fréttum, myndasögum og fleiri fögrum . fyrirheitum. Svo fór fyrir mér sem öðrum, að ég settist niður og fór að skoða þessar merku heimildir. Þar sem við þykjumst vera komnir af köppum miklum, þurfti ég ekki að lesa lengi til að rekast á leifar gamla víkingaandans. En hann var nú ekki alltaf til fyrirmyndar, sem kunnugt er, og venjulega var hetjuskapurinn i þvf fólginn að vega að þeim, sem minna máttu sin og þá gjarna af litilli fyrirhyggju. Og svo er greinilega enn. J4ú er það vísindaleg staðreynd að það er óhollt geðheilsu fólks að byrgja inni tilfinningar sfnar, og leyna skoðunum sfnum, þó þörf sé fyrir hendi að láta ljós sitt skfna. Um þessa staðreynd þarf ekki að deila. En um hitt má deila á hvern hátt þessari þörf er fullnægt. Æskilegasta leiðin er sú í venjulegum sam- - i - skiptum, að útrás þessi fari fram f vinsemd og með fullu tilliti til gagnaðila. En þegar einstaklingurinn finnur sig knúinn til að rísa upp og hrópa til fjöldans, verður hann að gera strangar kröfur til sjálfs sfn, og er nú komið að tilefni þessa greinarstúfs. I Dagblaðinu fyrir skömmu, ryðst kona ein fram á ritvöllinn með miklu vopnaskaki og heggur hart á báða bóga. Vonandi hafa vopnin bitið vel, þvf andstæðingarnir voru engir aðrir en unglingar í skóla, sem eru að vinna að málefnum skólalífsins. Væntanlega hefur valkyrkjan með upp- hlaupi sfnu, eða kannske frum- hlaupi, geystst fram á völlinn í þeirri von meðal annars, að fá almenning til að fylkja liði gegn þessum voðalega óvini, enda sakargiftir miklar, frekja og ósvffni. Nú skilst mér að þetta atferli óvina frúarinnar hafi ekki beinzt gegn henni persónulega. Eins og fram kemur f gullkorn- um þeim sem prýða þetta eintak Dagblaðsins, beindu þessir hræðilegu unglingar spjótum sfnum að manni hennar, sem, þar sem hann taldi ekki ástæðu til að rita orðið „endursent" á viðkomandi plagg og fleygja þvf I næsta póstkassa valdi næst beztu leiðina, þ.e. ruslakörfuna. Slík afgreiðsla er svo sem f lagi, þvf þegar að þvf kemur að þess- ir óvinir heimilisins birtast með ávöxt iðju sinnar, þá hygg ég að vandræðalaust verði að gera þeim kurteislega ljóst að fram- leiðslu þeirra er ekki óskað. En það er eins og konan sagði, fyrr má nú rota en dauðrota. Það er bara ekki sama hvernig haldið er á vopninu. Svo vill til að ég hef af sér- stökum ástæðum getað fylgzt með starfi drengjanna, sem eru, auk þess að vera vel látnir I skóla sínum, einstök prúð- menni. Nú þykist ég vita að höfuðóvinurinn sé sá sem kallar sig ábyrgðarmann Dreifi- blaðsins. Hann er ekki enn far- inn að kynnast frekju og ósvffni okkar hinna, að marki, nema hann hafi máske gert það núna. Ég geri ráð fyrir að'allir útskrifaðir nemendur Verzliin- arskólans viti, að það er meðal annars hlutverk ritstjóra þess, að ná sambandi við þá sem lok- ið hafa námi, í þeim tilgangi að bjóða þeim blað sitt til sölu, og þvf má einfaldlega hafna ef svo ber undir. Þessi erkióvinur frúarinnar var f þetta sinn til þess kjörinn af skólasystkinum sfnum að gegna þessu hlut- verki. Á þessum aldri lfta menn gjarna alvarlegum augum á trúnaðarstörf sfn og vinna að þeim af stakri kostgæfni. Enda eyddu skólapiltarnir f það mörgum vikum, í sumum tilvik- um þurfti frf frá vinnu, til að gera skrá yfir alla útskrifaða nemendur skólans allt frá upp- hafi hans. Hér er um að ræða tæplega fjögur þúsund manns. Til þess að geta flutt þeim erindi sitt, var sú leið valin að senda þeim dreifiblað. Ég hygg að meðal alls þorra sæmilega greinds fólks, séu skólaárin jafnan Ijúf endur- minning f huga þess, og sumir hverjir hafa eflaust staðið f sömú sporum á unglingsárum sfnum og þessir piltar. Ég fæ því ekki skilið þann haturs- og heiftarhug sem þessi striðs- hetja velsæmisins ber til þess- ara drengja. Og bræðin er svo mikil, að það hlakkar i henni að láta þá „LlTA SVO A“ o.s.frv. með stórum stöfum. Guð hjálpi konunni. Eitt af skylduhlut- verkum okkar sem fullorðin eru, er m.a. að vera börnum okkar fyrirmynd, og styrkja þau og leiðbeina á unglingsár- um þeirra. Þar sem hér er um ungling að ræða en ekki harðsvfraða gróðabrallara, hefði það glatt auga mitt, ef frúin hefði vinsamlega bent þeim á hugþekkari aðferð til að sinna áhugamálum sfnum en þessa „frekju og ósvifni". Gáfulegast hefði auðvitað verið að sýna þann skilning að velja eða hafna erindi þeirra, en hinu neita ég. ekki að mér finnst stundum gaman að lesa skrýtlur I blöðunum. Ég reit þessi orð í þeirri von að þessir ósvffnu unglingar eigi eftir að lesa þau, og þau verði til þess, að draga úr þeim vonbrigðum, sem þeir hljóta að hafa orðið með okkur, sem eldri eru og væntanlega þroskaðri. Læt ég útrætt um mál þetfa, en óhjákvæmilega myndi setja að mér hlátur, ef ég ætti eftir að sjá einhvern dauðrota sig á sfð- um Dagblaðsins með penna- glöpum sfnum. Það yrði þó aldrei nema kærkomin aug- lýsing fyrir málstaðinn. Hann mun vera dýr dálkurinn. Spurrsing; dagsins j Fylgistumeð megrunarþáttun- umísjónvarpinu? Anna Pálsdóttir húsmóðir: Lftillega. Eg hugsa að þetta geti verið virkilega sniðugt fyrir þá sem þurfa á þvf að halda. Elsa Dóra Grétarsdóttlr af- greiðslustúlka? Nei, það geri ég ekki. Ég er ekki það feit að ég þurfi að passa línurnar. Friðrik Þórsson ketll- og plötu- smiður: Nei, ég hef ekki áhuga á þvf. Ég neita þvf svo sem ekki að ég þyrfti að megra mig en ég geri það bara sjálfur og hjálparlaust. Snorri Sigmundsson, vinnur við rannsóknir i matvælafræði: Já, já. Hann er ágætur. Ég fylgist þvf með þó ég þurfi ekki beinlfnis að nota mér það sem þar kemur fram. Ég er ekki nema rúm 60 kfló. Una Gunnarsdóttir húsmóðlr: Já, maður verður að gera það. Ég hef að minnsta kosti fuila þörf á þvi. Ég ætla að reyna að nota mér það sem þar kemur fram. Ingibjörg Oddsdóttir verkakona: Nei, ég hef ekki fylgzt með þeim. En ég er að hugsa um að byrja jafnvel á þvf.

x

Dagblaðið

Direkte link

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Dagblaðið
https://timarit.is/publication/260

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.