Dagblaðið - 05.12.1977, Blaðsíða 6

6
DAGBLAÐIÐ. MANUDAGUR 5. DESEMBER 1977.
Aðalf undur Torfusamtakanna:
Takið endanlega ákvörðun um
varðveizlu Bemhöftstorfunnar
Moð sviðsmynd Skjaldhamra
sem bakgrunn hóldu Torfusam-
tökin aðalfund sinn í Iðnó í
gær. I samtökunum oru nú
skráðir um 700 meðlimir og 70
manns sáu sér fært að koma. I
stuttri setningarræðu fagnaði
formaðurinn, Guðrún Jóns-
dóttir arkitekt, því, að þó svo
margir sæju sór fært að koma í
Bernhöftstorfan — krafa um varðveizlu og uppbyggingu.
og uppkastið allt stytt og gert
skorinort.
í stjórn Torfusamtakanna
voru auk Guðrúnar kosin þau
Drífa Kristjánsdóttir, Guðrún
Auðunsdóttir, Hörður Ágústs-
son og Sigurður Harðarson.
Þessi nýkjörna stjórn mun
síðan skipta með sér verkum.
í fyrri stjórn voru þrír menn,
— þau Guðrún Jónsdóttir,
Hörður Ágústsson og Gísli B.
Björnsson. Gísli gaf ekki kost á
sér að þessu sinni. - ÁT -
því slagviðri, sem gekk yfir í
gær.
Fundarmenn samþykktu
kröftuga áskorun til stjórn-
valda, þar sem í niðurlagi var
skorað á ríki og borg að taka nú
endanlega ákvörðun um varð-
veizlu Bernhöftstorfunnar. Þá
eignuðust Torfusamtökin í gær
sín fyrstu lög, því að undanfar-
in ár hefur einungis verið
starfað eftir lagauppkasti. Að
sögn Guðrúnar Jónsdóttur, sem
var endurkjörin formaður, var
með nýju lögunum dregið úr
öllu vafstri í kringum aðalfund
IGuðrún Jónsdóttir, endurkjör-
inn formaður samtakanna.
Fundarmenn á aðalfundi
Torfusamtakanna í gær. Um 70
manns sátu fundinn — eða
10% félagsmanna.
DB-myndir: HV
Húsavík*
TVEIR ULTU Á SAMA PUNKTINUM
Höfuðborgarsvæðið:
RÓLEGT ÞRÁTT FYRIR ÚTBORGANIR -
17 TEKNIR ÖLVAÐIR VIÐ AKSTUR
Þrátt fyrir svonefnda mánaða-
mótahelgi virðist allt hafa farið
fram með friði og spekt á höfuð-
borgarsvæðinu. Þó voru 17 manns
teknir ölvaóir við akstur, en slíkt
telst varla orðið til tíðinda.
Engin óhöpp urðu í umferð-
inni, þrátt fyrir að verzlanir væru
opnar fram eftir degi síðdegis á
laugardag, og leiðindaveður væri
og slæmt skyggni.
- HP
Tveir stórir vörubílar ultu svo
að segja á sama punktinum á veg-
inum skammt frá Tjörn í Aðaldal
á laugardagskvöldið. Að sögn
Húsavíkurlögreglunnar urðu ekki
slys á mönnum, en smávægilegar
skemmdir urðu á bílunum.
Bílarnir höfðu verið að flytja
skúra suður á Snæfellsnes. Þar
tóku þeir hellur og héldu til
baka norður á Húsavík.
Er komið var skammt frá
bænum Tjörn valt annar bíllinn á
hálkubletti út af veginum. Kom
hann ekki illa niður, lagðist
aðeins á hliðina. Bílstjóri seinni
bílsins stöðvaði strax bíl sinn og
kom hinum til hjálpar, en þá
hreinlega fauk bíll hans út af
veginum.
Að sögn lögreglunnar á Húsa-
vík var bílstjóri fyrri bilsins
fluttur á sjúkrahúsið á Húsavík
til rannsóknar, en hann reyndist
ómeiddur með öllu og fékk að
fara heim til sín.
Bílarnir náðust upp á veginn
seint á laugardagskvöldið.
- HP
JÓKER, EKKIJÚNÓ
Missögn var i frétt af fyrirhug- Reykjavik, sem hyggst koma stof-
aðri opnun billiard- og leiktækja- unni upp í Eyjum um miðjan
stofu í Vestmannaeyjum, sem mánuðinn, en ekki Júnó, eins og
höfð var upp úr Vestmannaeyja- DB hafði eftir Eyjablaðinu.
blaðinu Brautinni fyrir helgina. Beðizt er velvirðingar á þessari
Það er fyrirtækið Jóker hf. í missögn.
22 nýjar götur fá nöfn:
Raufarsel, Klambrasel og Hryggjarsel
Tuttugu og tvær nýjar götur í
Seljahverfi Breiðholts hafa nú
fengið nöfn, sem samþykkt hafa
verið af borgarráði.
Þessar götur heita nú Hólma-
sel, Rangársel, Raufarsel, Holta-
sel, Síðusel, Kettarsel, bkagasel,
Skriðusel, Hryggjarsel, Jaðarsel,
Hæðarsel, Melsel, Mýrarsel,
Malarsel, Látrasel, Lindarsel,
Lækjarsel, Krókasel, Klambrasel,
Kleifarsel, Kambasel og Jöklasel.
Tillögurnar að þessum nöfnum
voru lagðar fram af formanni
byggingarnefndar borgarinnar og
skrifstofustjóra byggingarfuli
trúa Reykjavíkur.
-ÓV
„Það sjaldgæfa hef ur skeð — komin er
Ijóðabók, sem maður leggur ekki frá sér”
Það er eins og eitthvert and-
legt bilgreinasamband hafi sett
hundrað og fimmtíu kíló af
grænsápu í íslenzka ljóðahver-
inn á þessu herrans ári. Önnur
eins kynstur af kveðskap hafa
ekki komið á prenti á neinu
öðru ári, sem stopult minni
rekur til.
Einhver tærasti strókurinn í
þessu gosi er ljóðabókin hans
Gunnars Dal, — Kastið ekki
steinum. Hann er svo kraftmik-
ill á köflum, að maður efast um
að hann falli til jarðar, eins og
gos eiga að gera. Hann teygir
sig langt í átt til himinsins.
„Helgi Sæmundsson og
Gunnar Dal eru um það bil síð-
ustu mennirnir, sem ég vildi
sitja með í viðræðuþætti um
ljóð,“ segir Jóhannes Helgi í
formálsorðum bókarinnar.
Ilann segir frá þeirri áþján,
sem honum var í að taka að sér
prófarkalestur hcnnar. Þetta
snerist þó allt í höndum Jó-
hannesar Helga, því hann tók
að lesa ljóðin sér til ánægju í
stað þess að lesa pröfarkirnar
af samvizkusemi. Ekki sýnist
þetta hafa komið að sök fyrir
ljóðin.
Upp úr þessari tilviljun
verða svo til formálsorð Jó-
hannesar Helga. Þau eru hrein-
skilin og blessunarlega laus við
fræðimannasnið. t þeim segir
meðal annars: ,,A fræðimanna-
stóðið er tæpast aukandi. Heil
háskóladeild er á Iaunum við að
lima sundur texta og leysa
hann upp í frumefni sin.“
„Gunnar er lærður í heim-
speki frá háskólanum f Edin-
borg, Kalkútta og Visconsin og
hefur gefið út reiðinnar býsn
um þau efni,“ segir Jóhannes
Hclgi. Hann heldur áfram:
„Margur maðurinn, sem svifið
hefur loftvegi heimspekinnar
hefur brotlent með sviðna
vængi og sumir tæpast verið
með öllum mjalla uppfrá því.
Áð lenda með heilli há úr
hærra flugi er ekki á allra færi.
Vængir Gunnars hljóta að vera
st álsoðnir."
Hvað sem líður iðnvæddum
samlíkingum okkar Jóhannesar
Helga á lofthæð, fallhraða og
samsetningaraðferðum við
bæði ljóðin og höfund þeirra.
eru formálsorðin einstaklega
ýkjulaus.
Það sjaldgæfa hefur enn
einu sinni skeð. Komin er ljóða-
bók, sem maður leggur ekki frá
sér nema stund og stund til
þess eins að njóta lesningarinn-
ar og grípa hana síðan aftur.
Ég hefði viljað heyra Vil-
hjálm frá Skáholti lesa ljóðið
„A jólanótt". Þessi auðmjúka
tilbeiðsla þess, sem samt hefur
allt valdið, er eins og bæn.
Ljóðið er bæn fyrir barni. „Ung
ert þú jörð mín“ er eitt af órím-
uðu ljóðunum hans Gunnars
Dal. Þakkargjörðin er svo ein-
föld og bein, að orðin þurfa
ekkert sérstakt áherzluform.
Jóhannes Helgi víkur að því í
formálsorðum, að þetta ljóða-
safn verði hvalreki prestum
landsins til ívitnunar og til þess
að fleyga ræður sínar með.
Gunnar Dal spinnur úr heim-
speki Austurlanda og vestræn-
um trúarbrögðum á þann hátt,
Gunnar I)al.
að stundum verður ekki séð,
hvernig þræðirnir liggja.
Trúarleg reynsla höfundar
hefur ekki á sér þunglyndis-
blæ, nema þá örlítinn trega á
.stundum. Naumast verður
heldur sagt, að í henni lýsi upp-
hafningarleg gleði píslarvættis-
ins.
Gunnar Dal er þrátt fyrir altt
svo innilega jarðneskur og um-
fram allt mennskur, þótt hann
sé enginn meðalmaður. Hann
er rammíslenzkur. Landið hans
þarfnast ekki þeirra, sem leika
á lága strengi, ekki stærri
þjóðar, aðeins betri manna.
Gunnar hefur ferðazt tals-
vert með strætisvagni lífs-
reynslunnar. Hann hefur líka
haft viðdvöl í ástinni, og ef til
vill skipt um vagn einu sinni
eða tvisvar. En hann hefur allt-
af borgað farmiðann fullu verði
eftir því sem upp var sett. Af
manni, sem ekki er eldri. hefur
hann ótrúlega reynslu. Hann á
lika vonandi margt ósagt.
Bragi Sigurðsson