Dagblaðið - 04.01.1978, Blaðsíða 2

DAGBLAÐIÐ. MIÐVIKUDAGUR 4. JANU.AR 1978.
SNJALL SKEMMTI-
ÞÁTTURÁ
GAMLÁRSKVðLD
Anna skrifar:
Eg get hreinlega ekki orða
bundizt yfir hve ég er stórkost-
lega ánægð með sjónvarpsdag-
skrána á gamlárskvöld. Mig
langar til þess að biðja DB að
koma á framfæri þakklæti til
Raddir
lesenda
Hringib í síma
27022milli
kl. 13ogl5
-
þeirra þarna í sjónvarpinu með
kæru þakklæti fyrir virkilega
skemmtilega dagskrá.
Það stendur aldrei á neinum
að rjúka til og kvarta þegar
eitthvað fer miður, það er
miklu frekar að enginn segi
neitt þegar vel tekst til.
Það hefur alltaf verið talið
farsælt að gera svolítið grín að
sjálfum sér og það gerðu þeir
einmitt í sjónvarpsþættinum.
Mér fannst alveg sprenghlægi-
legt að sjá hermt eftir fréta-
þulinum, svo ekki sé nú talað
um megrunarpostulana! Þetta
er fínt hjá ykkur.
Einnig langar mig til þess að
þakka kærlega fyrir skemmti-
þáttinn með Bing Crosby. Hann
var alveg stórskemmtilegur og
það alveg nýr af nálinni. Svona
á sjónvarpið að vera, piltar. —
Það láðist bara að tilkynna í
dagskránni að þátturinn væri í
litum, þannig að litsjónvarps-
eigendur hafa ekki hlakkað
eins mikið til og ástæða var til.
Þátturinn með Bing Crosby var alveg stórskemmtilegur og alveg nýr af nálinni í ofanálag.
Sumum finnst kannski óþarfi
að vera sifellt að tönglast á því
hvort þættir séu sýndir i lit eða
ekki. Litasjónvarpseigendur
eru ekki á þeirri skoðun. Þeir
vilja gjarnan renna augunum
yfir sjónvarpsdagskrá vikunnar
og sjá hvaða þættir verða í lit-
um. Þá geta þeir bæði hlakkað
til að njóta dýrðarinnar eða
jafnvel farið i bió ef ekkert er i
litum.
Nú er fokið í flest skjól:
RÍKIÐ VILL EKKILENGUR
SÍNA EIGIN MYNT
„Afgreiðslumaður i áfengis-
verzlun ríkisins við Snorra-
braut neitaði að taka þessa
peninga góða og gilda sem
greiðslu," sagði maður nokkur
sem kom á ritstjórnarskrifstofu
DB og hafði meðferðis pakka
með þrjú þúsund krónum, sem
búið var að búnta og telja.
„Hann sagði að búið hefði
verið að loka bönkunum, en
klukkan var eitthvað um
fimmtán mínútur yfir fjögur er
þetta var og það tæki alltof
langan tíma að telja þetta.
Verzlunarstjórinn sagði að
þetta kæmist ekki i peninga-
tösku verzlunarinnar.
Var mér einnig bent á að fara
með þetta í banka (sem var þá
líklega enn opinn einhvers
staðar) og fá þessu skipt og
koma síðan aftur'
Ég hafði einmitt búntað
þessa peninga til þess að flýta
fyrir þeim í rfkinu," sagði
maðurinn.
Það er nú farið að fjúka í
flest skjól þegar verzlun
ríkisins sjálfs vill ekki lengur
taka við þeirri löglegu mynt
sem í gildi er i landinu. Fyrst
voru það ávísanirnar sem þeir
vildu ekki, — nú er það
smámyntin. Bráðum vilja þeir
líklega ekki taka á móti nema
fimm þúsund og þúsund króna
seðlum. Enga hundrað kalla
eða fimmhundruð kalla takk
fyrir!
Svona var gengið frá myntinni sem ríkið við Snorrabraut vildi ekki
líta við. DB-mynd R.Th.
V
Fáfræði um van
gefna leiðrétt
Rvik 2. janúar 1978.
Dagblaðlð Reykjavik.
Bréf Veigu sem birtist í DB
29. des. sl. er byggt á augljósu
þekkingarleysi. Mér finnst leitt
að af bréfinu má draga þá
ályktun að upplýsingastarfsemi
sú, sem áhugafólk um málefni
vangefinna hefur haft i frammi
undanfarin ár hefur ekki borið
tilætlaðan árangur og að al-
menningur veit ekki ennþá um
allt það sem skortir til þess að
búnaður vangefinna hér á landi
geti talist viðunandi.
Ég vil fyrst skora á Veigu að
upplýsa hvar rekið sé „lúxus-
heimili fyrir vangefna" hér á
landi og að hvaða leyti van-
gefnir séu „ofaldir á kostnað
hinna".
Það yrði alltof langt mál að
telja upp allt það, sem vantar,
en móðir vangefins barns segir
svo frá reynslu sinni I tlmariti
Styrktarfélags vangefinna, 2.
tbl. 1976:
Siðastliðið vor fékk ég
upphringingu frá skólanum,
sem tekið hefði við syni mln-
um, hefði hann verið heil-
brigður. og var spurð hvers
vegna hann mætti ekki til
skóla. Drengurinn er
mongólidi og eftir að hafa
skýrt málavöxtu spurði ég,
hvort skólinn gæti veitt hon-
um einhverja kennslu við
hans hæfi. Nei, því miður, var
svarið við setjum hann bara
undir V (þ.e.a.s. veik börn).
Mér fannst þau alveg eins
geta sett hann undir G
(gleymd börn) því vissulega
hefur skólakerfið gleymt
þessum börnum og þau njóta
þar ekki þess réttar, sem þeim
ber, lögum samkvæmt.
Það er fyrst nú á fjárlögum
1978 sem fé er veitt til bygging-
ar sköla fyrir vangefna.
Með markvissri þjálfun allt
fi^á bernsku má ná því marki að
hinn vangefni geti lifað nokkuð
eðlilegu lífi og sé ekki baggi á
neinum, heldur nýtur þjóð-
félagsþegn. Til þess að allir
vangefnir fái að njóta þessarar
sjálfsögðu þjálfunar þarf að
veita mun meira fé til
uppbyggingar en hingað til hef-
ur verið gert. Að mínu áliti er
þvi fé mjög vel varið.
Torfi Tómasson
f.v. framkvstj.
Styrktarfél. vangeflnna