Dagblaðið - 30.10.1978, Blaðsíða 12

12
DAGBLAÐIÐ. MÁNUDAGUR 30.OKTÓBER 1978
KAUPMENN - HÚSFÉLÖG!
SMÍÐUM
FRYSTI- OG
KÆLIKLEFA
ÖDÝRARA EN INNFLUTT
ásamt hurðum og búnaði fyrir verzlanir og
fjölbýlishús. Útbúum einnig gufuböð, t.d. f.
fjölbýlishús. Jafnframt smíðum við alls konar
verzlunarinnréttingar, svo sem kassaborð o.fl.
Öll tilheyrandi málmsmíði innifalin. Föst
tilboð eða tímavinna.
Sérsmíði
Reykjavíkurvegi 72, við hliðina á Kostakaup Hafnarfirði
Kvöldsímar 36529 - 92-6620 og 85446.
Svipmyndir
á svipstundu
Svipmyndir í hvert skírteini
Svipmyndir sf.
Hverfisgötu 18 ■ Gegnt Þjódleikhúsinu
Skíðin
komin
Einnig ódýr barna- og
ungiingaskíði.
Stærðir:
120—130 m/plastsóla og skrúfuðum stálköntum,
kr. 10.900.-
140—175 glassfiberskiði m/plastsóla og felldum
stálköntum. Verð AÐEINS kr. 17.500.-
öryggisbindingar með
skiðastoppurunum
LOOK
jtORDICA
Skíðaskór
Póstsendum samdægurs
ffHTffl
Glæsibæ
sími 30350
o
usa
FRAMHALDSRANNSOKN
GUÐBJARTSMÁLSINS HJÁ
RANNSÓKNARLÖGREGLU
Ríkissaksóknari mun væntanlega á
næstu dögum gera þá kröfu til Rann-
sóknarlögreglu ríkisins, að hún hlutist til
um rannsókn á fjármálastarfsemi
Guðbjarts heitins Pálssonar og meintu
misferli i þvi sambandi.
Hæstiréttur staðfesti fyrir helgina úr-
skurð sakadóms Reykjavíkur frá
síðsumri þess efnis að rannsókn þessi
ætti frekar heima hjá Rannsóknarlög-
reglu ríkisins en sakadómi.
Það var 28. júlí í sumar, að ríkissak-
sóknari skrifaði sakadómi bréf með
kröfu um framhaldsrannsókn á máli
Guðbjarts, en sakadómur var með mál
hans.,til meðferðar er hann lézt i fyrra.
Sakádómur úrskurðaði að vegna réttar-
farsbreytinga ætti Rannsóknarlögregla
ríkisins að annast rannsóknina. Ríkis-
saksóknari áfrýjaði þá úrskurðinum til
Hæstaréttar, sem hefur kveðið upp dóm
sinn.
ÓV.
Olafsfjörður:
20 barna foreldrar
taka skóflustungu að
nýju bamaheimili
Hjónin Finnur Björnsson og
Mundína Þorláksdóttir, foreldrar 20
barna, tóku fyrir skömmu fyrstu skóflu-
stunguna að fyrirhuguðu nýju barna-
heimili á Ólafsfirði.
Reyndar búa þau skammt utan við
staðinn, eða á Kleifum, sem er norðan
fjarðarins gegnt kaupstaðnum. Blaðið
íslendingur á Akureyri skýrir frá þessu
og þar kemur fram að fullbyggð verður
byggingin 568 fermetrar.
Um árabil hefur leikskóli verið starf-
ræktur á Ólafsfirði í óhentugu húsi.
-G.S.
að nú var leikinn nýlegur farsi sem að
sögn leikskrár hefur að undanförnu
verið sýndur við miklar vinsældir í
sjálfu breska þjóðleikhúsinu. Það
finnst mér út-af fyrir sig trúlegt að
Rúmrusk geti i heimalandi sinu og
meðferð afburða-leikara orðið litt
mótstæðilegur hlátursleikur, en
ósanngjarnt væri að fara að bera
sýninguna í Austurbæjarbíó saman
við ímyndun sina um slikar meðfarir.
Hitt er víst, og sjálfsagt nóg, að eftir
okkar hætti er Rúmrusk lipur og þó
nokkuð skoplegur gamanleikur, miklu
geðþekkara og glaðlegra verk til
dæmis, en yfirstandandi farsi í
Þjóðleikhúsinu, og má vel hafa
heilmikið gaman af honum ef menn
nenna að standa i hlátursleikjum á
nóttunni.
Ógemingur væri að fara að rekja
efni og atburði úr leiknum, enda
engum greiði gerður með þvi. En
Leiklist
Leikfélag Reykjavíkur:
RÚMRUSK
Gamanleikur i tveim þáttum
eftir Alan Ayckboum
Þýðing: Tómas Zoéga.
Leikstjórn:Guðrún Ásmundsdóttir.
Leikmynd: Steinþór Sigurðsson.
Búningar: Andrea Oddsteinsdóttir.
Lýsing: Gissur Pálsson og Daniel Williamsson.
Það er Ijóti siðurinn að leika leikrit
um miðjar nætur. En „alþýðuleikhús”
Leikfélagsins í Austurbæjarbíói lifir og
þrífst á miðnætursýningum léttra og
lipurra hlátursleikja, sem orðið hafa
vinsæl og vellátin skemmtun á undan-
förnum árum. Gamanleikirnir i
Austurbæjarbíói hafa verið starf-
ræktir reglulega allt frá árinu l967,og
'er raunar ýmissa góðra stunda að
minnast frá þeim. Eftir á finn ég að
mér hefur orðjð sumt minnisstætt úr
revíusyrpunum, sem voru meðal
fyrstu sýninga af þessu tagi, að ég nú
tali ekki um hann Gísla Halldórsson í
ódauðlegum farsa, Spanskflugunni,
eftir Arnold & Bach. Og þar við
bætist svo eftirminnilega popp-
sýningin um árið, Jesús Kristur
súperstar.
Ég fer ekki ofan af þvi, þar fyrir, að
það sé vond óregla og ósiður að vera
að þessum sýningum á nóttunni, þegar
miklu betra og sælla er að sofa heima
hjá sér. Og það er ekki því að neita að
Austurbæjarhíó er illa lagað hús til
leiksýninga, ógaman að sitja aftast i
þeim stóra geim og sjá hvorki né heyra
til neinnar hlitar það sem fram fer á
sviðinu. Að hinu leytinu leggja líka
þessar kringumstæður heilmikið á leik-
arana á sviðinu sem verða að-hafa sig
alla í frammi til þess að ná til áhorf-
enda sinna úti um allt þetta stóra hús.
Fjarska finnst mér líklegt að nýja
sýningin í Austurbæjarbíó hefði orðið
mun betri, stílfastari og fágaðri leik-
sýningásviðinui Iðnó.
En gaman væri ef félagsfræðingar
vorir hefðu ráðrúm til að gefa sig að
leikhúsmálum. Skyldi það vera sama
fólkið sem ber uppi hlátursleikina i
Austurbæjarbíó — rúmlega þrjátíu
þúsund áhorfendur bara í fyrravetur
— og sækir aðrar sýningar
leikhúsanna í bænum? Ef ekki, ef fólk
sækir bióleiksýningar í miklum mæli
án þess að fara annars í leikhúsið hvað
er það þá sem þær sýningar láta i té en
ekki fæst á öðrum leiksýningum? Og
þannig mætti vitanlega spyrja miklu
lengur. En „félagsfræði leikhúsanna”
er alveg afrækt athugunarefni hér hjá
okkur — svo áhugavert sem það þó er
á þeim miklu uppgangstímum leiklist-
ar og leikhúsrekstrar sem hér hafa ver-
ið að undanförnu.
Nýja sýning Leikfélagsins i Austur-
bæjarbíó — frumsýning á sunnudags-
nóttina — var nýlunda að því leyti til
ÓLAFUR
JÖNSSON
Ur Rúmruski Leikfélags Reykjavikur: Karl Guðmundsson og Guðrún Stephensen
i hlutverkum sinum. ÐB-mynd: Hörður.
Voða voða sniðugt
Rúmrusk gerist á meðal hjónafólks í
breskri millistétt og koma þrenn ung
hjón og ein roskin við söguna, sem
gerist öll jsvefnherbergjum þeirra. Af
gamanleikjum haustsins að dæma er
það um þessar mundir voða sniðugt að
láta leikrit ske í svefnherbergi. At-
burðir i leiknum ganga svo út á
snurður sem þessa nótt hlaupa á
hjónalífsþræðina, en leysast sem betur
fer jafnharðanaftur.
Af fólkinu í leiknum hafði ég hvað
mest gamanafTrevor: Kjartani Ragn-
arssyni, dálitið drabbaralegum
hjartaknosara, öllum á kafi i „vanda-
málum” síns eigin tilfinningalifs, litlu
góðu prúðu eiginkonunni sem maður
hennar er alltaf að smiða á nóttunni.
Kate: Helgu Stephensen, og svo
auðvitað rosknu frúnni sem hleypur
fram af sér beisli og borðar loðnu um
nótt i rúmi sínu, Deliu: Guðrúnu
Stephensen. En fjarska finnst mér,
sem fyrr var sagt, líklegt að sama
áhöfn hefði náð fullkomnara valdi á
leiknum, sem mikið leggur upp úr
hraða, örum atriðaskiptingum, skýrri
manngerðamótun í hlutverkum, á
leiksviðinu i Iðnó. Ég nefni til dæmis
Karl Guðmundsson, Ernest, mann
Deliu. Karl býr til mjög skýra
manngerð að öllu ytra útlifi, ágætis
gervi, en það er eins og persónan sjálf,
maðurinn í hlutverkinu, passi ekki til
fulls í gervið.
Leiknum var prýðilega vel tekið i
Austurbæjarbíói aðfaranótt
sunnudagsins og á vafalaust gott gengi
framundan í vetur.