Dagblaðið - 23.01.1980, Blaðsíða 9

DAGBLAÐIÐ. MIÐVIKUDAGUR 23. JANÚAR 1980.
9
Hilmar Ingimundarson hrl., verjandi Tryggva Rúnars:
TRYGGVA HÓTAÐ AÐ FÁ AÐ
ROTNAISHNJMÚLAFANGELSI
af rannsóknardómara og þá hafi hann gefizt upp — beittur þvingunum, svefnleysi og
lyfjum til játningar
Hilmar Ingimundarson hrl., verjandi Tryggva Rúnars.
,,Eftir 15 yfirheyrslur í tæpar 18
klukkustundir liggur fyrir ein skýrsla
upp á eitt og hálft vélritað blað,”
sagði vérjandi Tryggva Rúnars Leifs-
sonar, Hilmar Ingimundarson hrl., i
Hæstarétti í gær. Hann bætti við:
,,Sú skýrsla segir frá því að skjól-
stæðing minn minni að hann hafi
verið staddur i einhverju húsi sem
hann man ekki hvar var — gæti verið
það hús þar sem Guðmundi Einars-
syni á að hafa verið ráðinn bani.
Hann hafi verið þar ásamt Sævari
Marinó og Kristjáni Viðari.”
Ofangreint sagði lögmaðurinn að
Tryggvi Rúnar hefði verið látinn
staðfesta fyrir rannsóknardómara
málsins.
Verjandi Tryggva Rúnars byggir
vörn sina aðllega á því að það sé
ósannað mál að skjólstæðingur hans
hafi átt nokkurn hlut að átökunum
við Guðmund Einarsson. Hann hafi
aldrei á Hamarsbraut 11 komið þegar
sá atburður er talinn hafa orðið þar.
Ástæðan fyrir handtöku Tryggva
telur Hilmar að sé framburður Erlu
Bolladóttur 20. desember 1975 i yfir-
heyrslu sem stóð í 7 klukkustundir.
Þá var hún i gæzluvarðhaldi út af
póstávísanamálinu. Var henni þó
sleppt áðurnefndan dag eftir að hún
hafði unnið eið að skýrslu um áður-
greind átök. Hafi hún þó ekki nefnt
Tryggva Rúnar í því sambandi og
þekkti hann þá ekki sem þriðja mann
sem hún taldi hafa verið viðriðinn at-
burðinn.
Beittur þvingunum,
svef nleysi og lyfj-
um til að fá f ram
játningu
Telur Hilmar augljóst að það hafi
verið fullvissa rannsóknarlögreglu-
manna að um Guðmund Einarsson
hafi verið að ræða í einhverjum
átökum á Hamarsbraut II í Hafnar-
firði aðfaranótt 27. janúar 1974.
Telur hann og að skjólstæðingur
hans hafi verið beittur þvingunum,
svefnleysi og lyfjum til þess að fá
hann til að játa verknað sem hann
hefði aldrei unnið eða nærri komið.
Segir hann skjólsfæðing sinn hafa
verið yfirheyrðan svefnlausan og með
óráði þar sem fangaverðir hafi skipzt
á um að halda honum vakandi heila
nótt.
Samkvæmt skýrslu fangavarðar
var því logið að Tryggva að hann
hefði kallað nafn stúlku upp úr
svefni, að sögn lögmannsins. Var
þetta nafn stúlku sem talið er að látizt
hafi í Vik i Mýrdal.
Hafi eftir þetta, og að tillögu
fangavarðar, verið sett grisja og
heftiplástur fyrir munn skjólstæðings
hans.
Skyldi fá að rotna í
Síðumúlafangelsinu
Þá haft rannsóknardómarinn
hótað honum því að hann skyldi fá
að rotna í Síðumúlafangelsinu. Segist
Tryggvi þá hafa gefizt upp. Ekkert
hafi þýtt annað. Hafi hann meðal
annars byggt lýsingu á húsakynnum á
Hamarsbraut 11 á frásögnum lög-
reglumanna.
Lögreglumaður bar fyrir rétti að
engum hótunum hefði verið beitt.
Tryggvi hefði lýst húsakynnum sjálf-
stætt. Minnti hann að Tryggvi hefði
gert skissu af herbergjaskipan.
,,Þessi skissa, hafi hún verið til, er
eitt þeirra gagna sem horfið hafa úr
þessu máli,” sagði Hilmar. Lýsingu
Erlu á þriðja manninum og mynd er
hún gerði af honum kveður hann
einnig hafa horfið.
„Skjólstæðingur minn var ekki sá
bógur að hann þyldi meðferðina i
gæzluvarðhaldinu,” sagði Hilmar.
„Hann var unt tima farinn að trúa
þvi að hann hefði átt þátt í bana Guð-
ntundar Einarssonar,” sagði verjand-
inn. Hann kvað óskiljanlegt aðskjól-
stæðingur hans skuli hafa verið
ákærður fyrir manndráp af ásetningi.
Verjandi gat þess að svo liti út sem
Albert Klahn hafi verið mataður á
upplýsingum rannsóknarlögreglu-
manna sem Ttann hafi siðan borið
sem framburð í hinum síbreytilegu
frásögnunt. Þetta kunni reyndar að
stafa af þvi að hann hafi verið tals-
vert i lyfjum á þeim tima og meðal
annars nolað LSD. Um það segir dr.
Þorkell Jóhannesson m.a. að það
hafi „áhrif á skynjun, hugsun, hegð-
un og dómgreind manna”.
Vestur-þýzki eflirlaunamaðurinn
taldi meira að segja ástæðu til að
bera saman framburð sakborninga
þar eð þeir gætu verið hreinn tilbún-
ingur.
Ekki hægt að
byggja ákæru á
framburði Kristjáns
Viðars
,,Er nokkurt mark takandi á fram-
burði Kristjáns Viðars Viðarssonar
til þess að byggja á ákæru og sakfell-
ingu um svo alvarlegt brot?” spurði
verjandinn. „Ég svara þvi neitandi,"
sagði hann. í raun hafi löngum verið
Ijóst að hæpið var að trúa hinum si-
breytilegu framburðum sakborninga
og vitna.
Hann vék að vitninu Gunnari
.lónssyni sem kvaddur var heint frá
Spáni. Minni hans hafi um veigamik-
il atriði verið óljóst. Þó liafi það
hresstst þegar haldið var áfram að
spyrja. „Hann minnir”, „hann
telur”, „að vel geti verið” o.s.frv.
„Hann var ekki saksóttur, lálinn
vinna eið að frantburði sinum, fór lil
Spánar og hefur ekki komið hcirn
siðan,” sagði verjandinn. „Það er
hæpið og óviðeigandi að láta Gunnar
Jónsson vinna eiða að jafnruglings-
legunt framburði,” sagði Hilmar.
„Rannsóknarmenn möiuðu
ákærðu á alls konar framburðum
einstakra vitna sem þau siðan tóku
hver't eftir öðru. Ákæruvaldið var
kontið í klemmu við að sanna sök,
nteðal annars og ekki sizt skjólslæð-
ings mins.”
Hann segir verknaðarlýsingu ekki
rétt heimfærða undir 211. gr. hgl. þar
sent enginn ásetningur hafi verið fyrir
hcndi. Hafi eilthvað gerzt var það
hörnuilegt slys. Það ber að hala i
huga,” sagði Hilntar.
- BS
„SKJOLSTÆÐWGUR MNN GAT ENGU
BREYTT UM ÞAD SEM GERZT HAFÐT
— Röð af tilviljunum endaði með hörmulegum atburði — sagði Orn Clausen hrlv verjandi Alberts Klahn Skaftasonar
„Það var aldrei ásetningur að
deyða Guðmund Einarsson og
átökin, sem telja verður að orðið
hafi, ekki þess eðlis að nokkur ásetn-
ingur hafi skapazt í þá átt,” sagði
Örn Clausen hrl. í varnarræðu sinni
fyrir Albert Klahn Skaftason, einn
hinna ákærðu i Guðmundarmálinu.
„Eins og rikissaksóknari sagði i
sinni ræðu er ekki hægt að reikna
með því að ekkert hafi skeð,” sagði
lögmaðurinn. Hins vegar verður að
meta atburðina til gáleysis og dæma
samkvæmt því. Alger og óhrekjandi
sönnun yrði að vera fyrir hendi unt
ásetning, ef þannig yrði metið. Svo er
ekki.”
Hann kvað röð af tilviljunum hafa
endað með þeim ósköpum sem seint
myndu gleymast. Af tilviljun er farin
ferð í Hafnarfjörð. Tilviljun ræður
því að þeir hittast, Guðmundur og
ákærðir. Eftir að hafa farið til
Sævars Marinós á Kópavogshælið
ræður tilviljun þvi að farið er á
Hamarsbraut 11.
Tryggvi Rúnar gifti
sig á 2. í jólum
— „hann gengur ekki út í lífið óstuddur,”
sagði verjandi hans
„Tryggvi Rúnar hefur hagað sér
vel, stundar vinntt, er reglusamur á
tóbak og neytir engra lyfja og er
kurteis,” segir i skýrslu forstjórans
á Lilla-Hrauni.
Hann hefur hafið nám í Iðnskól-
anum á Selfossi sem hefur deild á
Litla-Hrauni. Hann hefur staðið sig
með prýði og fengið lofsverð um-
mæli skólastjóra.
Hvort tveggja þetta gengur þvert
á það sem lesa mátti úr skýrslum
lækna um horfurTryggva Rúnars.
Annan jóladag gekk Tryggvi
Rúnar i hjónaband. Hann gengur
því ekki út i lífið óstuddur,” sagði
Hilmar Ingimundarson hrl. er hann
krafðist vægustu refsingar sern lög
leyfa til handa skjólstæðingi sinum
og tillits til persónulegra ástæðna
hansog hegðunar.
- BS
,,Á aðfangadag jóla 1975 var
skjólstæðingur minn sóttur af lög-
reglu i einkafiugvél austur á firði þar
sem hann var að heimsækja ættingja
unnustu sinnar. Það þarf kannski
ekki að undra þótt upp úr hafi slitnað
milli hans og hennar.
Albert er sakaður um að hafa
aðstoðað við að flytja lík Guð-
mundar Einarssonar. í ákæru er
talað um lik. Hann er samkvæmt
henni talinn látinn þegar aðstoð
Alberts kemur til sögunnar.
Hann gat engu breytt um það sent
gerzt hafði. Hann þarf nú og hefur
verið að gjalda þess sem hann gerði
þegar hann veitti aðstoð sina,” sagði
Örn Clausen.
Hann kvað skjólstæðing sinn hafa
játað lið fyrir lið það sem hann hefði
gert. Hann er nú við iðnnám og lýkur
verklegu nánii væntanlega i haust, ef
ekkert kemur í veg fyrir það.
„Önnur þau þrot sem Albert er
ákærður fyrir, svo sem fikniefna-
brot, eru ekki talin stórvægileg
miðað við dómvenju,” sagði verj-
andi hans. Hann sagði að Albert
hefði ekki verið orðinn 19 ára þegar
BRAGI
SIGURÐSSON
hann framdi fyrsta brotið og innan
við tvitugt þegar hið síðasta var
framið.
Örn Clausen hrl., verjandi Alberts,
gerði þá dómkröfu að skjólstæðingur
hans yrði dæmdur í vægustu refsingu
sern lög leyfðu.
- BS
Örn Clausen hrl„ verjandi Alberts Klahn Skaftasonar.