Dagblaðið - 23.01.1980, Blaðsíða 10

MMBBIAÐW
Útgefandi: Dagblaöið hf.
Framkvœmdaatjóri: Sveinn R. Eyjótfsson. Ritstjóri: Jónaa Krístjánsaon.
Ritstjórnarfulltrúi: Haukur Helgoaon. Fróttaatjóri: ómar Voldimorason.
Skrifatofustjóri ritstjórnar: Jóhannes Reykdal.
(þróttir: Halkir Sknonarson. Mennin^: Aðalsteinn Ingólfsson. Aöstoöarfróttastjóri: Jónas Haraldsson.
Handrít: Ásgrimur Pálsson. Hönnun: Hilmar Karlsson.
Bloðamenn: Anna Bjarnason, Atli Rúnar Halldórsson, Atli Steinarsson, Ásgeir Tómasson, Bragi
Sigurösson, Dóra Stefánsdóttir, Elín Albertsdóttir, Gissur Sigurðsson, Gunnlaugur A. Jónsson, Ólafur
Goirsson, Siguröur Svorrisson.
Ljósmyndir: Ámi Páll Jóhannsson, Bjomlerfur Bjarnleifsson, Höröur Vilhjálmsson, Rognor Th. Sigurös-
son, Sveinn Pormóösson. Sofn: Jón Sœvor Baldvinsson.
Skrifstofustjóri: ólafur Eyjólfsson. Gjaldkeri: Prálnn Þoríeifsson. Söhistjóri: Ingvar Svoinsson. Drerfing-
arstjóri: Már E.M. Holldórsson.
Ritstjóm Siðumúla 12. Afgreiösla, áskríftodeild, auglýsingar og skrifstofur Þverholti 11.
Aöalsbni bloösins er 27022 (10 línur).
Moskvuleikjum má fóma
íþróttum og stjórnmálum er oft
blandað saman og hvergi meira en ein-
mitt á olympíuleikunum. Allt frá
skrautsýningu Hitlers í Berlín 1936 hafa
olympíuleikarnir verið vettvangur
áróðurs valdhafa stórveldanna.
Moskva á í þetta sinn að gegna hlut-
verki Berlínar. Allur heimurinn á að dást að afrekum
svonefndrar sovézkrar æsku. Með því heiti er átt við
hóp rikislaunafólks, sem í hefur verið kýlt lyfjum um
nokkurt árabil.
Afreksfólk af þessu tagi er eins langt frá hinni forn-
grísku olympíuhugmynd og hugsazt getur. Það býr við
algera harðstjórn þjálfara sinna og má ekki sjálft taka
hinar minnstu ákvarðanir. Afreks-þrælar væri
nákvæmara orð.
Á þessu óhugnanlega sviði hafa eigendur Sovét-
ríkjanna einkum att kappi við eigendur Austur-Þýzka-
lands. íþróttastjórar Vesturlanda eru ekki heldur
saklausir af þessu kapphlaupi, sem hefur leitt til úr-
kynjunar olympíuleikanna.
Gamlir hræsnarar á borð við Killanin lávarð horfa á
þjálfaða þræla og ímynda sér, að þeir sjái frjálsborna
Forn-Grikki. Þeir neita að viðurkenna, að undir þeirra
forsjá er verið að búa til vélmenni.
Mörg önnur er pólitíkin á þessu sviði. Um nokkurt
árabil hefur verið vinsælt að útiloka þjóðir frá fjöl-
þjóðaleikum, þar á meðal olympíuleikum. Þriðji
heimurinn og arabaríkin hafa gengið harðast fram í
slíku.
Þessar aðgerðir hafa einkum beinzt að ríkjum á
borð við ísrael og Suður-Afríku. Þær hafa líka verið
notaðar gegn öðrum ríkjum, sem ekki hafa fengizt til
að taka þátt í frystingu ísraels, Suður-Afríku og slíkra
rikja.
í rauninni er það einkum þessi útilokun annarra,
sem menn eiga við, þegar þeir minna á, að íþróttir og
stjórnmál fari ekki saman. Slikar aðfarir eru mun
grófari en þær, þegar ríki neita sjálfum sér um þátt-
töku.
Carter Bandaríkjaforseti er ekki að taka ákvörðun
fyrir útlendinga, þegar hann segist ætla að vinna gegn
þátttöku Bandaríkjanna i olympíuleikunum í Moskvu.
Hann er ekki að útiloka aðra, allra sízt Sovétríkin.
Að vísu hvetur hann vestræna ríkisstjórnir til að|
feta í fótspor sín. En hver þeirra ræður sinni niður-
stöðu. Frakkar ætla að senda fólk til Moskvu, en á
ýmsum öðrum stöðum í Vestur-Evrópu er enn verið að
hugsa málið.
Gott væri, ef framtak Carters leiddi til þess, að
olympíuleikar legðust af í núverandi mynd úr-
kynjunar. Betra væri, að þeir yrðu síðan endurvaktir
með föstu aðsetri við Olympíu á Pelopsskaga í
Grikklandi.
Slík gagnbylting mundi draga úr skrautsýningum og
Pótemkintjöldum stórvelda, svo og togstreitu þeirra
um gestgjafaréttinn. Hún mundi draga úr möguleikum
á uppákomum eins og þeirri, sem hertaka Afganistan
hefur leitt af sér.
En hún nægir ekki ein sér. Einnig þarf að koma íi
veg fyrir, að fólk mæti á olympíuleikana í fylkingum
sem fulltrúar ríkja sinna. Það á að fá að mæta þar sem
einstaklingar, jafnvel gegn vilja ráðamanna
viðkomandi ríkja.
Og þar á ofan væri þrælahaldið enn óleyst. Áfram
munu mæta þar opinberir atvinnumenn, afmyndaðir
af lyfjaáti og undir algerri stjórn þjálfara sinna. En því
miður hefur enn ekki fundizt nein leið til að losna við
þátttöku vélmenna.
Alténd er hugsjón olympíuleikanna orðin svo gat-
slitin og hræsnisfull, að Moskvuleikjunum má vel
fórna til minningar um Afganistan.
DAGBLAÐIÐ. MIÐVIKUDAGUR 23. JANÚAR 1980.
Zimbabwe/Ródesía:
Nkomo sannar
kunnáttu sína sem
stjómmálamaður
— hinn gamli skæruliðaforingi gætir nú hófs í orðum
og gerðum og heldur öllum dyrum opnum til
samvinnu eftir kosningarnar í febrúar
Heimkoma Joshua Nkomo til
Bulawayo í Zimbabwe/Ródesíu þar
sem ættflokkur hans býr gaf Ijóslega
til kynna ástæðurnar fyrir því að
hann er einn þeirra, sem lifað hefur
frelsisbaráttuna af og er nú einn
áhrifamesti talsmaður afrískrar
þjóðernisstefnu. Á sunnudaginn var
stóð hann frammi fyrir um það bil
eitt hundrað þúsund stuðningsmönn-
um sínum og lék hlutverk hins full-
komna stjórnmálamanns, sem berst
fyrir jafnrétti kynþáttanna. — Ég
fyrirbýð ykkur algjörlega að gera
hinum hvitu íbúum landsins það sem
þeir hafa gert okkur, sagði Nkomo.
Ekki verður annað séð en hinn
þéttvaxni 62 ára gamli baráttumaður
sé nú reiðubúinn til að taka á sig þá
byrði, sem .skemmdir og áþján
borgarastyrjaldarinnar hafa leitt af
sér. Þetta segir Nkomo eftir að hafa
eytt þrem áratugum til baráttu fyrir
rétti.ndum svartra meðbræðra sinna í
Zimbabwe/Ródesíu.
í sjálfu sér sýnir það mikið hug-
rekki hins fyrrverandi skæruliðafor-
ingja að snúa aftur til landsins.
Fjöldi hvítra manna þar hefur svarið
þess dýran eið að ráða hann af
dögum í hefndarskyni fyrir það fólk
sem fórst er skæruliðasveitir hans
skutu niður tvær farþegaflugvélar.
Einnig hafa margir lofað þeim mikl-
um peningaverðlaunum, sem tækju
Nkomoaf lífi.
Að vtsu hefur hans verið gætt af
brezkum og ródesískum öryggissveit-
um auk sinna eigin sveita en hann
hefur hiklaust komið fram á útifund-
um þar sem tugir þúsunda fólks hafa
verið bæði í Bulawayo og í höfuð-
borginni Salisbury.
Athygli hefur vakið og þótt vel af
sér vikið hjá Nkomo, þegar hann
náði nafni Föðurlandsfylkingarinnar
á stjórnmálaflokk sinn. Innan hans
mun Nkomo og stuðningsmenn hans
berjast í kosningunum sem eiga að
verða 27. til 29. febr. næstkomandi
og verða þá forleikur fulls sjálfstæðis
Zimbabwe/Ródesíu.
Föðurlandsfylkingin var nafn sam-
vinnu frelsishreyfinga þeirra Nkomos
og Roberts Mugabe, er þeir komu á
Genfarráðstefnuna sem haldin var
um málefni Ródesíu árið 1976. Hún
varð árangurslaus en síðan hafa
þessir tveir foringjar svartra haft með
sér lauslegt samband.
Mugabe og stuðningsmenn hans
ákváðu að halda þeirri samvinnu
ekki áfram i komandi kosningum
heldur ætla að bjóða fram einir. Hitt
mun aftur á móti vera staðreynd að
flestir hinna svörtu þekkja frelsis-
hreyfingu sína undir nafni Föður-
landsfylkingarinnar. Sá leikur
Nkomos að setja það nafn á flokk
sinn hlýtur þvi að auka sigurlíkur
hans þrátt fyrir að hann geti ekki gert
sér neinar vonir um að vinna meiri-
hluta.
Hann á sér helzt fylgi meðal
Ndeble ættflokksins, sem talinn er
vera tæplega fimmtungur af ibúum
Zimbabwe/Ródesíu. Shona ætt-
flokkurinn sem er í meirihluta, hefur
ávallt haft litinn áhuga á að fela
mönnum af Ndeble ættflokknum of
mikil völd. Þeir þykja herskáir enda
afkontendur hinna frægu Zulu stríðs-
manna.
Af þessunt sökum hefur Nkomo
grundvallað kosningabaráttu sina á
þvi að möguleikar verði á samvinnu
við aðra stjórnmálaflokka eftir
kosningarnar.
Slagorð hans eru til dæmis:
„Niður með ættflokkaríg”, eða þá
annað sem ætlað er að róa hina 230
þúsund hvítu íbúa i landinu, „Niður
með kynþáttaaðgreiningu.”
Stjórnmálaskýrendur í Salisbury
telja ekki líklegt að Nkomo vinni
meira en 20 þingsæti. Það mundi að
líkindum nægja honum til verulegra
áhrifa, þegar ákveðið verður hver
verður foræstisráðherra en aftur á
móti ekki til að koma honum sjálfum
í það sæti.
Hitt þykir mönnum einnig auðsætt
að þær pólitisku samsteypur, sem
myndaðar verða eftir febrúar-
kosningarnar munu deila hart um
hvaða flokkar eða klíkur eigi að
stjórna í landinu eftir að það fær
formlegt sjálfstæði frá Bretum. Það
er áætlað að verða í marz næstkom-
andi. Eftir það mun landið heita
Zimbabwe.
Á fyrri tið var Nkomo nokkrum
sínum kominn nærri því að ná
samkomulagi við hina hvítu valdhafa
í Ródesiu. Hann er líka álitinn af
þeim mun æskilegri leiðtogi heldur en
Mugabe sem er yfirlýstur marxisti.
Samt sem áður minnast hvítir menn
samstarfs hans við Mugabe og þess
ber einnig að geta að margir
stuðningsmenn hans lýstu því yfir
að þeir hefðu með mikilli ánægju
DAGBLAÐIÐ. MIÐVIKUDAGUR 23. JANÚAR 1980.
Nkomo var hvað eftir annað nærri búinn að ná samkomulagi við hvita valdhafa f
Ródesfu um framtið landsins þó aldrei værí lokaskrefið stigið fyrr en á fundunum I
London.
gengið til kosninga undir sameigin-
legum merkjum þessarra beggja
manna.
Ýmsir stuðningsmenn Nkomos
lýsti ánægju sinni með yfirlýsingu
Mugabes um að hann gæti vel hugsað
sér samsteypustjórn flokka þeirra
beggja. Hinsvegar munu þeir hafa
minni áhuga á þeirri hugmynd Muga-
bes að Nkomo setjist í hið áhrifalitla
sæti forseta Zimbabwe.
Liðsmenn Nkomos eru sagðir hafa
verið mun færri innan skæruliða-
sveitanna heldur en menn Mugabes,
sem höfðu höfuðstöðvar sínar innan
landamæra Mosambik. Hinsvegar er
sagt að skæruliðar hins fyrrnefnda
hafi verið mun betur skipulagðir,
einkum i aðgerðum þeirra innan
landamæra Ródesíu.
Samkvæmt heimildum í landinu
fóru sveitir fylgismanna Nkomos frá
Zambíu þar sem þeir höfðu höfuð-
stöðvar inn í Zimbabwe/Ródesíu
nokkrum vikum áður en formlegir
friðarsamningar voru undirritaðir í
London. Eru þessar sveitir sagðar
hafa farið víða og stofnað til stjórn-
málastarfs, bæði meðal Ndeble ætt-
flokksins og annarsstaðar í landinu.
Fáir af stjórnmálaskýrendum telja
líkur á því að Nkomo muni af nokk-
urri alvöru hugleiða samstarf við
Muzorewa biskup, fyrrverandi for-
sætisrðherra I samstjórn hvítra og
svartra, sem sagði af sér um leið og
friðarsamningar voru undirritaðir í
London. Muzorewa mun berjast um
fylgi fólks af Shona ættflokknum,
sem er í meirihluta í landinu eins og
áður sagði, við Mugabe.
Nú eru tæpar sex vikur til kosninga
þar sem kjörnir verða áttatiu full-
trúar svartra i Zimbabwe/Ródesiu.
Allir þeir flokkar sem hyggjast bjóða
fram hafa hafið kosningabaráttuna.
Veggspjöld eru komin upp, göngur
eru haldnar og útifundir eru haldnir.
Blöðin eru yfirfull af pólitískum
auglýsingum.
Eitt hundrað brerzkir embættis-
mennmunu komatil landsinsréttáður
en kosningarnar verða haldnar hinn
27.-29. febrúar næstkomandi. Eiga
þeir að hafa eftirlit með að þær fari
löglega fram. Að þeim loknum
munu Bretar að öllum líkindum geta
sleppt hendi sinni af þessari fyrrum
nýlendu sinni, sem hefur reynzt þeim
einna þyngst i skauti, við tilraunir
þeirra við að komast þar frá ábyrgð.
Að taka millj-
ónátíkinni
Nú er tími skattaframtals, sam-
viskuuppgjörs og drengskaparundir-
skriftar. Sá timi að við lítum í
kring um okkur og tökum mið af
því sem þjóðfélagið Ieggur blessun
sina yfir í formi almenningshegðunar
og almenningsálits.
Sagði ég samviskuuppgjör? Það á
tæplega við hér. Því fylgir ekkert
uppgjör við samvisku okkar islend-
inga að reyna að hagræða skatta-
framtalinu sem allra mest og láta
undir höfuð leggjast að tíunda það
sem annað hvort er þess eðlis að það
verður líklega ekki gefið upp á okkur
annars staðar frá eða hreinlega hefur
verið samið um að ekki yrði
gefið upp. Skattsvik á íslandi eru
ekki glæpur, fremur en veiðiþjófn-
aður, bruggun, eða hundahald þótt
bannað sé.
Ástæðan til að ég rifja þetta upp er
sú, að nú virðist sem ný tegund skatt-
frjálsra tekna sé farin að blómstra
|með íslendingum. Og eins og alsiða
er i Dagblaðinu er sjálfsagt að kenna
bændum um það. Þó ekki þessum
vondu mönnum sem búa með kýr
'og/eða kindur, heldur þeirri tegund
sem stundar hundabúskap meðfram
annarri vinnu og býr gjarnan i þétt-
býli. Sístækkandi hópur heimilis-
hundaeigenda hefur séð sér leik á
borði til að skara til sín væna flís af
þjóðarkökunni með hvolpasölu, sem
ég á bágt með að ímynda mér að
verði trúlega talin fram, keisaranum
til skatts.
Munur á hundi
og Hundi
Ég hef alltaf haft mikið dálæti á
hundum. En eins og aðrir íslendingar
hef ég til skamms tima ekki gért
mikinn mun á hundi og Hundi, eða
þar til svo vildi til að leiftrandi gáfuð
labradortík fór að heimsækja okkur
jafnt og þétt i hvert skipti sem hún
slapp að heimaii. Síðan hefur mig
satt að segja langað til aö eignast
labradortík og það er ekki einu sinni
bannað að eiga hund í minni heima-
byggð.
Fyrir skömmu var svo auglýsing í
blaðinu um labradorhvolpa til sölu.
Upplýsingar hjá auglýsingaþjónust-
unni. Jú, hér voru i boði þrír svartir
hvolpar og þrir gulir, hreintæktaðir
Kjallarinn
Sigurður Hreiðar
með „nýju blóði”, hvað sem það nú
þýðir. Verð kr. 150 þúsund stykkið
minnst. Sem sagt kr. 900 þúsund
minnst fyrir bælið. Verður það gefið
upp til skatts? Við vonum það.
Hvolpar á 100 þús.
Vitaskuid er ekkert á móti því að
greiða eitthvert sanngjarnt verð fyrir
hvolp. Hann hefur væntanlega
fengið fóður og einhverja umönnun i
fáeinar vikur. Sömuleiðis væri ekkert
athugavert við þetta út af fyrir sig, ef
þarna væri um hundabú að ræða, þar
sem fólkið lifði alfarið á hundarækt.
Og eigendur hreinræktaðrar tíkur
verða kannski að hafa eitthvað fyrir
að verða henni úti um hreinræktaðan
hvolpaföður, og kannski þókna eitt-
hvað fyrir þjónustuna (og er ekki
„neðanjarðarhagkerfi” þar í gangi
líka?). Það lá þó ekki fyrir i þessu til
viki, að hér væri hundabú að
selja framleiðsluvöru sína, hugsan-
legum kaupanda (mér) ekki einu
sinni gefið upp hvar þessi friði
hvolpaflokkur er á landinu. Að taka
milljón á heimilistíkinni, og það lik-
lega tvisvar á ári — hvað finnst
ykkur?
Þetta er ekkert einsdæmi, þótt hér
sé verðið hærra en gerist. Við höfum
gert okkur það til gamans í hvert sinn
er hvolpar hafa verið auglýstir til
sölu, hvers kyns sem var, hundar eða
Hundar, að spyrjast fyrir um verð.
Lengst af hefur það verið í kring um
100 þúsund. Ég segi alveg eins og er,
burtséð frá skattamálum, að ég þori
alls ekki aðgerast ábyrgur fyrir svona
dýrum hundi.
Hreinræktun hunda er áreiðanlega
vandasamt og skemmtilegt viðfangs-
efni. Það er hugarfarið bak við okur-
sölu á hvolpum sem ég sætti mig ekki
við, þegar heimilistíkin á í hlut. Hér
er sjálfsbjargarviðleitnin komin of
langt. Fólkið stingur milljónum í vas-
ann án nokkurs teljandi framlags
sjálft.
Er ekki kominn tími til að hafa á
Iskattaframtalinu reit fyrir hreinrækt-
aðan hund og aflatekjur hans? Og
sérskatta hann, eins og konuna og
krakkana?
Sigurður Hreiðar Hreiðarsson
^ „Er ekki kominn tími tíl að sérskatta
hreinræktaðan hund og aflatekjur
hans?”

Hver var „hneyksl-
anlegur þáttur”
flugmannanna?
Leiðari Jónasar Kristjánssonar í
Dagblaðinu 7. janúar sl.,
þjóðbrautin rofnar, er innlegg i þá
skyndilegu umræðu um erfiðleika
Flugleiða, sem fylgt hafa í kjölfar
síðustu uppsagna starfsfólks fyrir-
tækisins. Gagnrýnir hann stjórn-
endur Flugleiða, stjórnvöld landsins
eru sett á sakamannabekk, þáttur
flugmanna er hneykslanlegur að hans
mati.
Gagnrýni á Flugleiðir læt ég
kynningardeild Flugleiða um að
svara. Hvað núverandi stjórnvöld
varðar, þá er ekki við þau að sakast
vegna þeirra erfiðleika, sem upp
hafa komið á Ameríkuflugleið.
Sameining fór frant árið 1973. Þáver-
andi samgönguráðherra beitti sér þar
fastast fyrir. Taldi hann sameiningu
flugfélaganna fegursta skrautblóm
síns pólitíska ferils, er hann lauk
pólitískum afskiptum sínum.
Núverandi stjórnvöldum hefur
tekist að afla heimilda til beins flugs
milli Lux.-USA, sem er nánast eins-
dæmi og hefur mætt mikilli and-
stöðu ýmissa hagsmunaaðila í Banda-
ríkjunum. Niðurfelling lendingar-
gjalda í Keflavik er einnig i athugun.
Þyrfti að setja stjórnvöld á „saka-
mannabekk”, þá er það vegna þess,
sem að landsmönnum sjálfum snýr i
flugmálum. Framlög til allra fjár-
festínga flugmáía næstliðið ár námu
helmingi þeirrar upphæðar, sem
vafið var til framkvæmda við einn
flugvöll I Færeyjum. Fargjöld
innanlands eru háð geðþóitaverðlags-
ákvæðum stjórnmálamanna og hafa
hvergi nærri náð að fylgja hinni öru
verðbólgu. Bitnar þetta jafnt á
öllum, sem hér reka flugstarfsemi.
Éngra sjóða er hægt að leita til vegna
fjárfestinga. Fullgengistryggð lán eru
það besta, sem þar býðst. Miðað við
ofangreint fær sú fullyrðing rit-
stjórans ekki staðist, að fargjöld
innanlandsséuhá.
Vikjum þá að „hneykslanlegum
þætti flugmanna”. Eins og flestir
vita, hafa Flugleiðir samið við tvo
hópa flugmanna síðan 1976. Fór vel á
með þeim Flugleiðamönnum og
Kjaliarinn
Ámundi H. Ólafsson
uppvakningi þeirra framan af, og
beindist samvinna þeirra einkum
gegn F.Í.A. Smám saman óx
uppvakningi ásmegin, og snerist nú
mest gegn þeim, er hann hafði upp-
vakið. Mun þessi tilraun þeirra Flug-
leiðamanna verða sígilt dæmi til
viðvörunar þeim, sem enn trúa á
máltækið „deildu og drottnaðu”. í
þeirra tilviki mun það framvegis
heita „deildu og tortímstu”.
Nýlega var fullyrt af hálfu
Flugleiða, að flugmenn hefðu valdið
félaginu 300 milljón króna skaða á sl.
ári. Ekki var sundurgreint, hver
hlutur F.Í.A. þar í væri. Ummæli rit-
stjórans um „fjárhagsleg hryðjuverk
flugmanna, sem vissu þó vel um
vandamálin”, virðast þaraf sprottin.
Mætti hann að ósekju hafa á fleiru
fyrirvara en rekstrarupplýsingum
Flugleiða.
Kaupið hefur
lækkað
Fyrstu blikur á fjárhagshimni
Flugleiða birtust á aðalfundi
félagsins um miðjan apríl sl.
Aðgerðum flugmanna F.Í.A. gegn
Flugleiðum var þá lokið. Frá
sameiningu hafði F.Í.A.ækki staðið i
áÉ „Vegna þess að vísitölubætur voru ekki
reiknaðar á laun flugmanna 1. janúar
heldur fyrst í apríl hefur kaup þeirra lækkað
miðað við aðra launþega.”
verkfallsaðgerðum gegn Flugleiðum.
Að því kom i janúar 1979. Krafa
F.Í.A. var aðeins ein: Sömu laun
fyrir sömu (meiri) vinnu. Þessi krafa
var óhjákvæmileg, burtséð frá flug-
vélakaupum Flugleiða um þær
mundir. Minna má á, að i árslok 1977
var kaup flugmanna á B—727 og
DC-8 orðið hið sama. Flugleiðir
hækkuðu þá kaup hinna síðarnefndu
um 6%.
Aðgerðir F.Í.A. voru eins vægar
og hugsast gat, og boðaðar með Iög-
legum fyrirvara. Einstakar ferðir
voru niður felldar, vinnustöðvanir
fáar, og náðu aldrei fullum tveimur
Wn er Vafía 1*““? ...» «í, senn a<
•SS.«
r-a/v' staö rum'eg
er af
tlmegunarlanaahctms.^ ^ 'okiðaft veröa hrjár »1
NÚ e[ vestur um haf «ga nn f^ngnts&runum L
U °k- aft
dögum i senn. Rikisskipuð sátta-
nefnd bað um frestun aðgerða, sem
hún fékk. Þrír ráðherrar báðu um
frestun aðgerða, hver um sig hálfan
mánuð. Það var þeim veitt. Flestir
ntuna, hvernig sú greiðasemi var
launuð. Aðgerðum lauk í byrjun
apríl sl. með afnámi vísitöluþaks af
launum flugmanna, frá I. april sl.
Frumkvæði þessa kom frá
Flugleiðum. Fjölmiðlar og al-
menningur túlkuðu þetta sem sér-
staka grunnkaupshækkun til handa
flugmönnum. Flugleiðir vissu betur
og hafa uppskorið ríkulega þar af.
Vísitöluþaki var lyft af flestum laun-
þegum I. janúar 1979, siðast af far-
mönnum sl. sumar. Vegna þess, að
vísitölubætur voru ekki reiknaðar á
laun flugmanna 1. jan. 1979, heldur
fyrst i apríl 1979, hefur kaup þeirra
lækkað miðað við aðra launþega.
Upplýsingar varðandi sparnað
þennan hljóta Flugleiðir fúslega að
veita þeim fjölmiðlum, sem þess
óska.
Vera má, að þrátt fyrir ofanritað
hafi ég í engu breytt skoðunum og
áliti ritstjórans gagnvart flug-
mönnum F.l.Á. En tilhlökkunarefni
má þó vera, að vænta nýyrða rit-
brands ritstjórans, þegar hefðbundn-
ar verkfallsaðgerðir almennra stéttar-
félaga hefjast að nýju, eða þegar
næsta útflutningsbann verður sett á
landsmenn.
Ámundi H. Ólafsson
flugmaflur.