Dagblaðið - 07.05.1980, Síða 2

GUDNÝ OG PHILIP
ERUGOTT „DÚÓ”
Anna Snorradóttir skrifar:
Það hefir oft verið sagt, að gagn-
rýnandinn segði einatt meira um
sjálfan sig en það efni sem hann
fjallar um. Margt er áreiðanlega til i
þessu. Þvi hefir einnig verið haldið
fram, og með nokkrum rétti, að
maður ætti aldrei að svara gagnrýn-
anda og það er sjálfsagt góð regla. En
reglur eru stundum brotnar og það
geri ég að vissu marki með þessum
línum.
Þótt mér detti ekki í hug að svara
tónlistargagnrýni DB, vil ég taka
þátt i fyrirspurn Þráins Bertelssonar í
DB sl. miðvikudag: „Hver var
tantan?” Mér Ieikur nefnilega líka
forvitni á að vita, hvers konar tónlist
hefir verið framin hjá þessari
„töntu” gagnrýnandans, en hann
likir spilamennsku Guðnýjar Guð-
mundsdóttur og Philip Jenkins á ný-
afstöðnum þrennum Beethoven tón-
leikum við þessa „afslöppuðu sunnu-
dags-síðdegisspilamennsku heima hjá
töntu gömlu”. Fyrr má nú rota en
dauðrota. Tónleikarnir, sem hér um
ræðir, voru merkilegt framtak og
mikill listviðburður í borginni.
Guðný og Philip eru gott „dúó” og
léku oft afburðavel, ekki alltaf jafn-
vel — hver hefði gert það? — en sóttu
sig er á leið og siðustu tónleikarnir
verða áreiðanlega mörgum ógleym-
anlegir. Troðfullt Norræna húsið og
mikill fögnuður tónleikagesta er besti
vitnisburðurinn, en sárt er til þess að
vita, að ekki skuli fjallað um slikan
viíjþurð af meiri skilningi en gert var.
Ef fjölmiðlar sjá sér ekki fært að
hafa alvöru-gagnrýnanda til að fjalla
um tónlist, væri þá ekki hugsandi að
finna einhvern reyndan gáfumann,
músikalskan og jákvæðan gagnvart
þvi sem vel er gert? Mér koma i hug
menn á borð við Þórarin Guðnason
lækni eða dr. Jakob Benediktsson,
og þeir eru margir fleiri sem koma í
hugann, ef ekki er hægt að finna
góðan músíkant til starfans sem að
sjálfsögðu væri æskilegast. En um-
fram allt mann með greind og vit á
músík og einnig góðvild í garð þeirra
sem miðla okkur af þvi fegursta og
besta, sem mannkynið á í fórum sin-
um, en það er vönduð tónlist, og
kannske er tónlislin það eina, sem
getur bjargað heiminum.
Tónlistargagnrýnandi DB hefur
þegar svarað með grein sinni i DB 5.
maí sl.
Philip Jenkins og Guðný Guðmundsdóttir. Bréfritari telur að þau eigi ekki skilið
gagnrýni sem fram kom i DB. DB-mynd: Bjarnleifur.
Getur siminn látið
gabbast og komið
reikningnum á annan?
H.H. hringdi:
„Ég trúi öllu sem ég heyri
um óskammfeilni í samskiptum
Símans við viðskiptavini sína, eftir þá
reynslu sem ég nú hef haft af Síman-
um,” sagði ergilegur simahafi í
Reykjavik í símtali við DB.
„Það er full ástæða til þess að vara
fólk við að símar þess séu notaðir í
leyfisleysi, þannig að símtöl séu
skrifuð hjá allt öðrum símanúmera-
höfum en talað er úr. Síminn virðist,
án nokkurrar könnunar, taka gilt að
fólk hringi, panti m.a. samtöl við út-
lönd og láti skrifa samtalið hjá allt
öðru númeri en samband er gefið við.
Þannig gæti fólk pantað simtöl og
látið svo skrifa t.d. hjá póst- og síma-
málastjóra.”
Viðmælandi DB gaf ákveðnum út-
lendingi leyfi til þess í janúar að
hringja úr sínu simaviðtæki og tala til
heimalands síns. Nú gerist það að út-
lendingurinn hefur hringt úr öðru
númeri og látið skrifa á númer við-
mælanda DB. Síminn kannaði málið
á engan hátt en sendir viðmælanda
DB reikning upp á þriðja tug þús-
unda og söluskatt að auki.
„Ofríki Símans er slikt, að þó ekki
hafi á nokkurn hátt verið kannað,
hvort umræddur útlendingur hefði
heimild til að skrifa utanlandssamtal
hjá áðurnefndu númeri, kemur núm-
ersha'i engum vörnum við. Sagl er nú
að fyiú ég hafi lofað honum að
hringja úr mínu númeri í janúar gildi
það leyfi im aldur og ævi. EfSiminn
ekki kann.ir hvort handhafi annars
númers gefi leyfi til að skrifaður sé á
númcrið reilningur fyrir utanlands-
samtal sem tekið er í öðru númeri, þá
hlýtui Síminn að bera ábyrgð á fals-
inu sjálfur.
Eða ná engin landsins lög yfir
þessa stofnun?”
Casio-tölvuumboðið:
Léleg þjónusta
Nemandi í Stýrimannuskólanum
hringdi og kvaðst vilja lýsa óánægju
sinni með afgreiðslu er hann hafi
fengið hjá Casio-tölvuumboðinu ný-
lega.
„Þannig var, að tölvu hafði verið
stolið frá mér. Ég hélt þvi niður í
Casio-umboð i þeim tilgangi að fá
keypta svipaða tölvu.
Svarið sem ég fékk var á þá leið, að
slik tölva væri ekki til og sending af
þannig tölvum væri ekki væntanleg
fyrr en eftir tvo mánuði. Það var þvi
ekki um annað að ræða fyrir mig en
kaupa lélegri tölvu.
Síðan kom ég þarna í umboðið
tveimur dögum seinna fyrir hreina til-
viljun. Þá reyndist tölvan komin.
Ég bað afgreiðslumanninn að
skipta við mig þar sem ég hefði aldrei
keypt hina tölvuna ef ég hefði vitað,
að þessi væri væntanlega svona
sncmma.
Hann kvaðst ekki vilja skipta því
mín tölva væri mun lélegri. Samt
kostuðu þær jafnmikið.
Þetta kalla ég lélega þjónustu.”
DAGBLAÐIÐ. MIÐVIKUDAGUR 7. MAl 1980.
Jakob Halldórsson krartar undan ágangi hestamanna I Árbæjarhverfi.
Árbæjarhverfi:
Hestamir eyði-
leggja grasið
DB-mynd: Hörður.
Þannig væri grasbletturinn við drullusvað. Hestarnir væru gjör-
iþróttahúsið orðinn eitt allsherjar samlega búniraðeyðileggja hann.
Töpuðu tveimur hjólum
Jakob Halldórsson, Árbæjarhverfi
hringdi og kvaðst vilja kvarta undan
miklum ágangi hestamanna i
Árbæjarhverfi.
Sagði Jakob, að svo virtist sem
hestamennirnir þyrftu alltaf aðstytta
sér leið yfir grasflatirnar og gætu
aldrei fariðeftir götunum.
Raddir
lesenda
Kristjana Gísladóttir hringdi:
18. apríl sl. hurfu tvö stór reiðhjól
frá Hörðalandi 24 (annað var blátt að
lit en hitt „orange”) frá tveimur sjö
ög níu ára bræðrum.
Þetta er sorgaratburður i lífi litlu
bræðranna að tapa báðum hjólunum
sínum því þeir hafa engin tök á að
eignast önnur í þeirra stað. Ef þeir
foreldrar er þessar linur lesa vildu
athuga, hvort ókunnug hjól fyndust
hjá börnum þeirra, sem þau kynnu
að hafa tekið í hugsunarleysi, þá eru
þeir vinsamlega beðnir að láta vita i
sfma 35561,
Góðum fundarlaunum er heitið.
Hjólunum mætti einnig skila á Lang-
holtsveg 164.
Verða forsetakosning
amar merkur áfangi
—á langri leið til jaf nréttis kynjanna?
Reynir Ingibjartsson, Hávallagötu
24, skrifar:
1 lesendabréfi i Þjóðviljanum 3.
maí sl. gerir Guðrún Egilsson að
umtalsefni framboð Vigdísar Finn-
bogadóttur til embættis forseta
íslands og telur það ekki vera
málstað kvenna til framdráttar.
Guðrún gerir stuðningsmönnum
Vigdísar meðal kvenna m.a. upp þær
skoðanir, að konur eigi að kjósa
Vigdísi af því að hún sé kona og for-
setaembættið sé gert að innihaldslít-
illi táknmynd, þar sem forseti eigi að
vera til augnayndis og skrauts. í lokin
lætur Guðrún svo liggja að því, að
Vigdísi skorti þá menntun, hæfileika
og reynslu sem prýða verði ábyrgan
þjóðarleiðtoga. Loks lætur Guðrún
þá frómu ósk i ljósi, að þeir tímar
komi einhvern tímann, að kona gædd
þessu öllu verði kjörin forseti
islands.
Það virðast lítil takmörk fyrir þvi
hvað nota skal sem rök gegn Vigdísi i
þessari kosningabaráttu. Sem
stuðningsmaður Vigdísar af „sterk-
ara kyninu” vil ég mótmæla þessum
fuilyrðingum Guðrúnar. Þúsundir
karla og kvenna munu styðja Vigdísi
vegna þess að þær telja hæfileika,
menntun og reynslu hennar þess
eðlis, að þar standi hún fyllilega jafn-
fætis og að ýmsu leyti framar mót-
frambjóðendum sínum til embættis-
forseta íslands. Þeim rökum virðist
reyndar ótrúlega lítið haldiö á loft að
konur eigi að styðja Vigdisi þar sem
hún sé kona. Reyndar býður mér i
grun að hún muni ekki síður njóta
stuðnings karla í þessum kosningum.
Hinu er ekki að leyna, að fjöldi
fólks vill ekki styðja Vigdisi af því að
hún er kona og án nokkurs annars
rökstuðnings. Það er þvi kynferðið
en ekki hæfni, menntun og reynsla
Forsetaframbjóöendur eru mjög
umræddir þessa dagana og sitl sýnist
hverjum, eins og vera ber.
DB-mynd: Bjarnleifur.
sem ræður afstöðu margra, ekki sízt
kvenna.
Ótrúlega oft virðist svo, að þegar
konur sýna af sér þann kjark og vilja
að keppa við karla um störf og áhrif,
þá brýzt öfundin fram og konur,
margar hverjar, láta hafa sig i það að
veitast að viðkomandi með niði og
ærumeiðingum. Reyndar er það oft á
tíðum svo, að konur verða að standa
karlmönnum framar á flestan ' hátt,
til að standa þeim jafnfætis að
möguleikum til ábyrgðarmeiri starfa
og embætta.
Guðrún reynir að láta lita svo út i
greinarkorni sinu, að forseta-
embættið feli í sér svo mikil völd,
bein og óbein, að kjósendur verði að
láta „hæfni og reynslu” frambjóð-
enda ráða vali sínu. Ekki verður séð
hvort það er reynsla stjórnmála- og
fésýslumannsins, diplómatsins eða
sáttasemjarans, sem þarna skipti
mestu eða á hvaða sviði þjóölífsins
kona þurfi að hafa haslað sér völl til
að vera hlutgeng i framboð til
forseta. Niðurstaða Guðrúnar er þvi
rakalaus fullyrðing.
Þeir sem fylgdust með kosninga-
baráttunni við forsetakosningarnar
l%8 kannast við líkar fullyrðingar,
þar sem reynt var að gera mikið úr
reynsluleysi núverandi forseta i þjóð-
málastarfi. Glæsilegur embættisferill
dr. Kristjáns Eldjárns sem forseta
hefur eftirminnilega afsannað þessi
falsrök.
Guðrún Egilsson mætti svo
hugleiða það, hvert gildi það hefði í
jafnréttisbaráttu kvenna, efkonayrði
kjörin forseti íslands í forseta-
kosningunum 29. júní nk. Kannski
kæmi sú tið að sá dagur verði talinn
einn merkasti áfanginn á langri leið
til jafnréttis kynjanna. Vill Guðrún
Egilsson koma í veg fyrir það?