Dagblaðið - 12.01.1981, Blaðsíða 22

Dagblaðið - 12.01.1981, Blaðsíða 22
DAGBLAÐIÐ. MÁNUDAGUR I2.JANÚAR 1981. Menning Menning Menning Menning Tónleikar Sínfónfuhljómsveitar fslands ( Hóskólabiói 7. januar. (Vinark völd) Stjórnandi: Páll Pampichlor Pálsson. Einsöngvari: Birgit Pitsch-Sarata. Efnisskrá: Johann Strauss: Forieikur afl Leflur- biökunni; Söngur gretfinnunnar, úr Vinarblófl; Accol- erando vais; Söngur úr œvintýraborginni vifl Dóná; Edward Strauss: Polki; Robert Stolz; Leiktu Ijúft á fiflkina þfna; Franz Lehár; Vfnar- konur forloikur og Söngur úr Giuditta; Johann Strauss. ólgandi blófl, polki; Robert Stoiz: Söngur úr Der Favorit; Cari Michael Ziehrer: Lagasyrpa, úts. F. Schneidor; Franz Lehár; Csárdás. Alfaborg Vínarkvöld. Hvað er átt við með þess háttar nafngift á tónleikum? Jú — eilthvað í ætt við nýárstónleika Fílharmóníusveitar Vínar, þar sem hún leikur úrval óperettutónlistar frá síðustu öld og reyndar þessari líka. Fílharmóníusveit Vínar er sá konsert kærkominn, því að þeir fá aldrei að spila aðra óperettu í Ríkisóperunni en Leðurblökuna. — Óperettan er almúgamanninum í Vín það sem Álfaborgin og Huldufólkshóllinn er íslendingnum, draumaveröldin, sem svo erfitt er að þreifa á þar sem flest er betra en í alvörunni. Og eigi verður annað séð, en að álfaborg Vínar- búans, eða tónlistin sem í henni er iðkuð höfði jafnt til norðurhjara- búans. Úr pestargröf Upp úr hvaða jarðvegi sprettur slík tónlist, sem hjörtun bræðir hvar 1 veröldinni sem er? Fræðingar benda gjarnan á Jacques Offenbach og árið 1850 í því sambandi. Vísað er til VINARKVOLD Birgit Pitsch-Sarata ásamt hljómsveitarstjóranum, Páli P. Pálssyni. VANTAL FRAMRUÐU? Ath. hvort viðgetum aðstoðað. ísetningar á staðnum. BÍLRÚÐAN s“5U5OG 25780 Lanners og Strauss og valsavinsælda þeirra. Þar er, sem oft áður einblínt á kveikjuna en gleymist að skoða púðrið. Mín vegna má alveg eins nefna árið 1679, pestarárið mikla, sem sú fræga fyllibytta, sekkjar- pípari, og kersknisvísnasöngvari „Lieber Augustin” álpaðist fullur ofan í fjöldagröf, hrökk upp með andfælum að morgni þegar byrjað var að kasta rekum og reis upp án þess að saka. Eða eins og segir í ballöðu Ginskeys um Ágústín — (DB-mynd Bj. Bj.) „Glóandi vín og hin rétta lund / reka pestina sjálfa og dauðann á dyr”. í spilavíti og baðhús Svo skröpuðu menn saman stíl- brotum af öllum hornum hins Austurriska Keisaraveldis, bjuggu bændadönsum og kersknisvísum raffínerað form svo að hæfði hástétt- um stórveldisins. Aðstæðurnar sem tónskáldin lifðu við voru ekki ætíð i samræmi við þá draumaveröld sem þau lofsungu. Þeir máttu gjarnan leika í spilavítum og þaðan af betur þokkaðri öldurhúsum. Meira að segja sjálfur Dónárvalsinn var frum- fluttur af karlakór í baðhúsi, sem notað var fyrir danshús. En freyði- vínsveröld óperettunnar blikar engu að síður enn í dag og aldrei skærar en á tímabilinu frá áramótum og fram að föstuinngangi meðan Vínarbúinn dansar frá sér ráð og rænu á sinni „Ballsaison” rétt eins og landinn á árshátíð og þorrablóti. Óperettan holdi klœdd Til að ljá tónleikunum ekta Vinar- svip var fenginn sendiboði frá Vín, Birgit Pitsch-Sarata. Varla held ég að við hefðum getað fengið betri ímynd Vínaróperettunnar á þessa tónleika en einmitt hana. Hún er kvenhetja óperettunnar, Csárdásfurstinnan, Maritza, dansmærin, sem krækir í draumaprinsinn og Venus í silki, holdi klædd. Enda töfraði hún áheyr- endur upp úr skónum. Söngurinn var eins og óperettusöngur gerist bestur, en illa kom hún við mig staðlaða þýskan sem hún bar fram í stað vínerískunnar. Með sínu staðarmáli hefði hún glatt eyru óperettusérvitr- inga, eins og mín og megnið af áheyr- endum hefði meðtekið kryddið úr vinerískunni án þess að hiksta. Og Prússar líka Ekki hafði ég hugleitt það fyrr en í kvöld hversu margir „Prússar” væru í hljómsveitinni okkar. En svo nefn- ast þeir, sem ekki hafa tilfinningu fyrir þeirri hárfínu tilhnikun annars og þriðja slagsins í vínarvalsinum. Einnig þeir, sem freta í sinn lúður, þótt kolleginn við hliðina blási eins og engill. En þökk sé heillandi söng gestsins og lipurri stjórn Páls Pampichlers að fyrir þeim flestum fór eins og andlegum samlanda þeirra í Wiener Blut, að áður en yfir lauk voru þeir lika farnir að „syngja”: „Weana Bluat” með hinum, sem kunnu að syngja upp á vínerísku. -EM Islenskar rómönsur 0=19.00 Fiindiir bnluuuædingM Leiðir töjvuvæðingin til atvinnuleysis - styttri vinnutíma - bættra lífskjara. Leysir tölvuvæðingin starfsgreinar af hólmi? FRAMSÖGUERINDI: Magnús L. Sveinsson Pétur H. Blöndal Sigfinnur Sigurösson Reynir Hugason formaöurVR. framkv.stj. Llfeyriss/. VR. hagfræðingur VR. verkfræðingur Hótel Saga, Súlnasalur fimmtudaginn 15. janúar 1981, kl. 20.30 Fundurinn er öllum opinn Verdunanmnmfélag Reykjuvíkw STOP |: READ FS 1 8 READ A l JUST MnvF r.opY Tónloikar (Norræna húsinu 7. janúar. Flytjendur: Sigríður Ella Magnúsdóttir og Ólafur Vignir Albertsson. A efnisskrá, fslensk lög. Sú fær höfuðverkinn af að velja lögin, varð mér hugsað, þegar ég sá í fréttabréfi Norræna hússins, að Sig- ríður Ella Magnúsdóttir ætlaði að syngja tvenna tónleika með islenskum rómönsum, eins og þar stóð. En höfuðverkur, eða ekki — þarna stóð hún og hafði sett saman hreint dýrðlega efnisskrá og hana í frumlegra lagi. Raðað saman eftir fjórum titlum. Um árstíðirnar, fugla, nóttina og samskipti manna og kvenna. Eins sumar og vetur Árstíðirnar á íslandi eru sín með hverjum svip og víst finnst okkur þol- endum veðurfarsins þar oft ærinn munur á. Svo brá hins vegar við, að þegar þau koma hvert á fætur öðru, Sumar, Páls ísólfssonar, Um haust, Sigfúsar Einarssonar, Vetur, Svein- bjarnar Sveinbjörnssonar og Vor- gyðja, Árna Thorsteinssonar, fannst mér tæpast meiri munur á þeim en árstíðunum hjá Vivaldi. Líklega er þetta aðeins tilviljun ein, en merkileg samt. Meðal laga um fugla leynast mörg fegurstu og skemmtilegustu sönglög, sem til eru á landi voru. Og ég verð líka að segja, að vel tókst hjá henni Sigríðu Ellu valið. — Síðan komu lögin um nóttina. Lög sem að jafnaði heyrast sjaldnar, en tilefni eru til, nemaNótt eftir Sigfús Einarsson. Síðasti bálkurinn voru lög um samskipti kynjanna. Snyrtilega sam- an settur bálkur, sem hófst með tveimur lögum Jóns Ásgeirssonar. Síðan fylgdu tvö lög eftir Jórunni Viðar, enn tvö eftir Pál ísólfsson og síðast tvö eftir Karl Ottó Runólfsson. Líkt og heima Það sem höfuðmáli skipti var að sjálfsögðu ekki hvernig dagskráin var Sigríður Ella Magnúsdóttir ásamt ÓlaFi Vigni Albertssvni. samansett, heldur hvernig hún var flutt. Og þar kemur að ánægjulegasta þætti þessara tónleika. Sigríði Ellu tókst svo makalaust vel upp, að sjald- an hef ég heyrt hana syngja jafnvel. 1 Norræna húsinu var sunginn „Haus- konsert” af bestu gerð, þetta kvöld- ið. Þáttur Ólafs Vignis var mikill og góður. öryggi hans er ómetanlegt og þar við bættist að hann, tiltölulega frjáls af beinum stuðningi við söngv- arann fékk betra ráðrúm en oftast til að leggja meira í túlkun þáttar hljóð- færisins. Það er sem sé full ástæða til að hlakka til tvíburatónleikanna á sunnudag, þegar Sigríður Ella syngur barnalögin með Jónasi Ingimundar- syni. - -EM.

x

Dagblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Dagblaðið
https://timarit.is/publication/260

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.