Dagblaðið - 24.01.1981, Qupperneq 3

V'!
tbúa við Blesugróf finnst litið fara fyrir gatnagerðarframkvæmdum þar.
Allir telja sjálfsagt að:
Bjarga fólki úr háska
DAGBLAÐIÐ. LAUGARDAGUR 24. JANÚAR 1981.
— hér er því att út í hættuna
Rödd úr Blesugróf:
Háttvirti borgarfulltrúi Guðrún
Helgadóttir.
í Þjóðviljanum miðvikudaginn 31.
des. sl. segir þú: Tek aldrei þátt í
niðurtalningu á mannslífum. Þetta er
djúpt tekið í árinni, en ekki efa ég að
hugur fylgi máli. Því sný ég máli
mínu til þín.
Hér í borg er hverfi sem 1 daglegu
tali er kallað Blesugróf. Það er svo
vanrækt af Reykjavíkurborg, að þvi
er snertir þjónustu við ibúana, að ég
tel að um gróf mannréttindabrot sé
að ræða. í því sambandi nægir að
Sjómenn fá ekki oft tækifæri til að
kaupa ódýrara en aðrir. Bréfritari vill
kaupa nytsama hluti fyrir gjaldeyrí
sinn.
Mætti ekki rýmka:
Tolla-
lögin?
Sjómaður hringdi:
Ég var að koma úr siglingu og
þegar verið var að tollafgreiða skipið
tjáðu tollararnir mér að ég mætti
ekki koma með meira tollfrjálst með
mér en sem samsvaraði 600 kr. Sem
þýðir að við sjómenn erum beinlínis
skyldaðir að eyða mestu af okkar
gjaldeyri í sukk í erlendri höfn.
Þegar við seldum úti fengum við
jafnvirði 3000 kr. í erlendri mynt og
af því mátti ég kaupa varning fyrir'
600 kr. Því sem eftir er, 2400 kr., átti
ég að eyða í bjór og brennivín og
þaðan af nytsamari hluti. Nú er það
ekki oft sem við sjómenn fáum tæki-
færi til að gera betri kaup en aðrir,
því finnst mér ekki nema sanngjarnt
að við fáum að kaupa til heimilisins
og gjafir handa börnunum fyrir eitt-
hvað hærri upphæð en 600 kr.
benda á, að hér eru engar götur með
varanlegu slitlagi, engar gangstéttir
og annað eftir því og i þurrkum á
sumrin, þegar rykið úr moldargötun-
um er óþolandi, er okkur neitað um
vatn til að slá dálítið á óþverrann.
Þó eru samgöngurnar verstar. Allir
telja sjálfsagt að bjarga mönnum úr
háska og fyrirbyggja svo sem unnt er
að slys verði. Hér er fólki beinlínis att
út í hættuna. Ef íbúar þessa hverfis
ætla niður í bæ, með strætisvagni,
verða þeir að fara yfir Reykjanes-
braut, allar fjórar akreinarnar. Þetta
er engum bjóðandi, hvorki ungum né
gömlum, sjúkum né ósjúkum. Það er
líka svo, að löng verður oft biðin og
margir vagnar farnir hjá, áður en
þessi torfæra er að baki. Þetta má
laga með þvi að láta vagn ganga
vestan við hverfið (um Stjörnugróf)
og þarf litlu að breyta svo aðstaðan
sé viðunandi. En það er nóg ef vilj-
ann vantar hjá embættismönnum
Reykjavíkurborgar.
Ég vona að þú sjáir þér fært að
leggja þessu fólki lið svo sem þú frek-
ast mátt og viss máttu vera um það að
hér er ekkert ofsagt og þörfin er
brýn.
* '

Finnst þór gi
í skólanum?
Bttrn f Æflng*-Ofl
tttraunaakttla KHl.
Auflur Þórflardóltlr: Já, mér fmnst
skemmtilegast að læra stafina.
Spurning
dagsins
Orri Þór Bogaaon: Já, mér fínnst lang-
skemmtilegast aö læra að reikna.
Kolbrún Anna Björnsdóttir: Já, það er
mest gaman í mömmuleik.
Drífa Hansen: Já, mér fínnst skemmti-
legast að föndra.
Guðrún Ástþórsdóttir: Já, mér finnst
mest gaman aö reikna.
Guflrún I. Gufllaugsdóttlr: Já, það er
skemmtilegast að reikna.