Dagblaðið - 07.03.1981, Qupperneq 10

10
DAGBLAÐIÐ. LAUGARDAGUR 7. MARZ 1981
Útgofandi: Dagblaöiö hf.
Framkvœmdastjóri: Sveinn R. Eyjólfsson. Ritstjóri: Jónas Kristjónsson.
Aöstoöarritstjóri: Haukur Holgason. Fróttastjórí: Ómar Valdimarsson.
Skrifstofustjóri ritstjórnar: Jóhannes Reykdal.
(þróttir: Haliur Símonarson. Menning: Aöalsteinn Ingólfsson. Aöstoöarfróttastjórí: Jónas Haraldsson.
Handrit: Asgrímur Pólsson. Hönnun: Hilmar Karlsson.
Blaöamenn: Anna Bjarnason, Atli Rúnar Halldórsson, Atli Stoinarsson, Ásgeir Tómasson, Bragi Sig-
urðsson, Dóra Stefónsdóttir, Elín Albertsdóttir, Gbli Svan Einarsson, Gunnlaugur A. Jónsson, Inga
Huld Hókonardóttir, Kristjón Mór Unnarsson, SigurÖur Sverrisson.
Ljósmyndir: Bjarnleifur Bjarnleifsson, Einar Ólason, Ragnar Th. Sigurösson, Siguröur Þorri SigurÖsson
og Sveinn Þormóösson.
Skrífstofustjóri: ólafur Eyjólfsson. Gjaldkeri: Þróinn Þorloifsson. Auglýsingastjóri: Mór E.M. Halldórs-
son. Dreifingarstjóri: Valgeröur H. Sveinsdóttir.
Ritstjóm: Slðumúla 12. Afgreiösla, óskríftadeild, auglýsingar og skrifstofur Þverholti 11.
Aöalslmi blaösins er 27022 (10 Ifnur).
Kerfið og íþróttirnar
Fyrir nokkrum áratugum iðkuðu
aðeins örfáar þjóðir í norðurálfu hand-
knattleik. Síðan hefur orðið mikil
breyting. Handknattleikur hefur borizt
um nær alla heimsbyggðina og er kom-
inn í hóp vinsælustu íþróttagreina hjá
fjölmörgum milljónaþjóðum. Það
verður því stöðugt erfíðara fyrir smáþjóð að ná árangri
í handknattleiknum.
Þrátt fyrir þessa staðreynd hafa íslenzkir handknatt-
leiksmenn — bæði með félagsliðum sínum og landsliði
— náð undraverðum árangri síðustu árin. Þau dæmi
þekkja allir. í engri grein íþrótta stöndum við framar á
alþjóðavettvangi. Handknattleikur er þjóðaríþrótt
okkar. Þegar handknattleiksmenn íslands eru í eldlín-
unni fylgist öll þjóðin með.
Árangur íslenzka landsliðsins í Frakklandi á dögun-
um var því mikið áfall, áfall, sem þarf að kryfja til
mergjar. Láta slíkt ekki endurtaka sig. Þar átti sér stað
röð mistaka allt frá því að skipt var um landsliðsþjálf-
ara á sl. ári. Frakklandsförin var þó engin helför. Síður
en svo.
„ísland á marga framtíðarmenn í handknattleik.
Leikmenn, sem geta verið toppmenn á ólympíuleikun-
um í Bandaríkjunum 1984,” segir þjálfarinn snjalli,
Pólverjinn Bogdan Kowalczyk, en bætir við: ,,Það
háir handknattleik á íslandi, að hér eru of lítil íþrótta-
hús. Fáir æfingatímar fyrir félögin.”
Það vantar líka peninga. Ekki fást þeir frekar en
áður hjá ríkisvaldinu. Allar ríkisstjórnir, allir stjórn-
málaflokkar, hafa brugðizt íslenzku íþróttafólki. Hít
ævintýra stjórnmálamannanna er óseðjandi, hvort
heldur ævintýrin eru kennd við Kröflu eða Krísuvík,
útflutningsuppbætur eða Þórshöfn. Fjárstyrkur ís-
lenzka ríkisins til íþróttastarfs á hvern einstakling er
aðeins brot af því, sem gerist á öðrum Norðurlöndum.
Síðan er styrkurinn tekinn af íþróttafólki margfaldur
til baka í formi alls konar tolla og skatta. Þó vilja
margir stjórnmálamenn íþróttum vel. Ævintýrin koma
hins vegar i veg fyrir, að heilbrigðasta þætti islenzks
þjóðlifs sé sinnt. Það er reynt að græða á honum sem
flestu öðru.
Kerfíð réttir stundum krónu til íþróttafólks með
annarri hendinni en tekur tíkall til baka með hinni.
Gott dæmi er Evrópuleikir Víkings í vetur í Laugar-
dalshöl!,gegn meisturum Ungverjalands og Svíþjóðar.
Leiktími í báðum leikjum var tvær klukkustundir. í
húsaleigu og gjöld til ÍBR þurfti Víkingur að greiða 4,8
milljónir gkr. eða 2,4 millj. gkr. á klukkustund í leik-
tíma. Það hlýtur að jaðra við heimsmet í leiguokri.
Þegar íþróttafélög eða sérsambönd innan íþróttahreyf-
ingarinnar eiga í hlut er leigu-hundraðshlutinn alltaf sá
sami. Skiptir engu máli, hvort áhorfendur eru fáir eða
húsfyllir, Oft hefur verið reynt að fá þessu breytt en
alltaf verið talað fyrir daufum eyrum. Leiguokrararnir
standa uppi með allan gróðann, þegar vel gengur.
íþróttafélögin, sem í hlut eiga, ná varla endum saman.
Þau sitja ekki við sama borð og til dæmis listahátíð.
Leiga þar skiptir engu máli. Farið er í fullan peninga-
kassann eftir vel heppnaða íþróttaheimsókn og hann
tæmdur til að greiða tap listahátíðar í Laugardalshöll.
Hlutur íþróttafélagsins vegna Evrópuleikjanna hefði
orðið mikíu meiri,ef íþróttahöllin stæði undir nafni.
Hefði verið hönnuð sem slík. Hundruð manna urðu frá
að hverfa vegna skorts á áhorfendasvæði. Uppselt
löngu fyrir léik. Félagið varð af milljónum. HSÍ hefur
einnig gegnum árin tapað stórfé af þessari ástæðu.
Húsfyllir nú gerir ekki mikið betur en standa undir
kostnaði og leiguokri. Bygging íþróttahússins í Laugar-
dal er ævintýri, sem í iþróttamálum er í flokki með
Krísuvík og Kröflu.
Fróðir menn hafa reiknað út, að fyrir þá peninga,
sem fóru í að koma hvolfþakinu á Laugardalshöll,
hefði mátt byggja veglegt íþróttahús með áhorfenda-
svæðum beggja vegna leikvallarins og fyrir aftan
mörkin. íþróttahús, sem jafnvel hefði rúmað þann
fjölda áhorfenda í sæti, sem vill sjá leiki íslenzkra
handknattleiksmanna, þegar bezt gengur.
Þjáningar íbúanna halda áf ram eftir að f riður komst á:
HUNGURSNEYB
VOFIR Nlí YFIR
f VÍETNAM
— Missætti komið
uppámilli
Sovétríkjanna
ogVíetnam
Frönskum stjórnarerindreka, sem
áður hafði gegnt embætti í Hanoi,
var nýverið boðið í ferð um Vietnam.
Síðar var hann beðinn að láta í ljós
álit sitt á því sem fyrir augun bar við
Pham Van Dong, forsætisráðherra
Víetnam.
Stjórnarerindrekinn kvaðst hafa
orðið mjög undrandi á þeirri fátækt,
hungri og þjáningu, sem fyrir augu
hans bar. „Þjáningin virðist meiri nú
en þegar bandarískar sprengjur
eyddu sveitum landsins,” sagði hann.
Gestinum til mikillar furðu
samsinnti forsætisráðherrann því
sem hann sagði og bætti þreytulega
við: „Okkur hefur ekki tekizt að ráða
við vandamálin sem upp hafa komið
að stríðinu loknu.”
Leiðtogar Norður-Víetnam, sem
sýndu svo mikla þrautseigju í
styrjöldinni, virðast ófærir um að
glíma við vandamálin á friðarlímum.
Milljónir Víetnama búa við
aðstæður, sem eru jafnvel enn verri
en í Kampútseu og þar með hinar
verstu í Suðaustur-Asíu. Hungrið í
lardinu eykst og sumir sérfræðingar í
má.'efnum landsins telja að landiö
þurfi á mjög aukinni hjálp að halda
ef takast á að koma í veg fyrir hung-
ursneyð.
Óánægðir bændur gagnrýna
stjórnvöld fyrir opnum tjöldum og
þess sjást merki að stjórninni mæti
andstaða, jafnvel meðal mjög hátt-
settra embættismanna þjóðarinnar.
Þjáningar ibúa Víetnam • i stvrjöldinni við Bandarikin voru miklar. Stjórn
landsins virðist hafa mistekizt eftir að friður komst á og þvi halda þjáningarnar á-
fram.
Ásama tíma virðisl sem banda-
menn í þriðja heiminum og í Sovét-
blokkinni hafi mun minni áhuga á
málum Hanoi en áður. Ekki bætir
svo úr skák að Kinverjar halda uppi
stöðugum þrýstingi á norðurlanda-
mærum landsins. Jafnvel hin nafn-
togaða hernaðarmaskína Vietnam er
ekki söm og áður. Um hana sagði
einn andstæðingur Víetnam í Asíu:
„Víetnam líkist pappirstígrisdýri
sífellt meira.”
Ekkert hefur veikt Víetnam meira
en fæðuskorturinn. Talið er að 15
kíló af hrísgrjónum séu hreint lág-
mark fyrir einn mann á ári ef hann á
ekki að biða tjón á heilsu sinni. Á
síðasta ári var meðalskammtur Víet-
Þúsundir Vietnama reyna enn að komast úr landi á litlunt bátkænum, oft með
skelfilegum afieiðingunt.
Frá Ho Chi Minh borg. Ibúarnir bera
litla virðingu fyrir stjórnvöldum.