Dagblaðið - 30.10.1981, Blaðsíða 16

24
DAGBLAÐIÐ. FÖSTUDAGUR 30. OKTÓBER 1981
KAMMERMUSIKKLUBBURINNIBUSTAÐAKIRKJU
Ásgeröur Búadóttir á yfirlitssýningu sinni 1 Listasafni alþýðu.
DB-myndir Bjarnleifur. Ný form
UM FORMOC VEFNAB Ásgerði Búadóttur
Ásgeröur Búadóttir er fædd 4. vefur málverk. Það getur verið að ég eðlilega baeði í uppistöðu og ívafi og nýti möguleika efnisins og gef forminu
desember 1920 I Borgarnesi en ólst
upp i Reykjavík frá þriggja ára aldri.
Hún hóf nám við Handiða- og mynd-
listaskólann 1942 og lauk þaðan prófi
árið 1946. Þá hélt hún utan til Dan-
merkur og stundaði nám í málaradeild
Vilheims Lundström við Konunglega
akademíið i Kaupmannahöfn fram til
1949. Húnfór námsferðir til Hollands
1947 og til Frakklands 1949.
Ásgerður hóf vefnað 1950 og hefur
tekið þátt í fjölda samsýninga bæði hér
og erlendis. Þá hefur hún einnig haft
einkasýningar i Reykjavík. Hún er nú
ein af þekktari vefnaðarkonum þjóðar-
innar.
Mál vefsins
— Nú liggur myndhugsunin oft nálægt
geometrísku málverki i fyrstu verkun-
um, getum við talað um ofið málverk?
— Nei. Aftur á móti má finna í
byrjun áhrif frá mínu námi, sem var
hefðbundið myndlistarnám. Þannig er
kannski hægt að finna í fyrstu verkum
mínum stuðning sem ég fékk í arf frá
myndlistinni.
En ég er algerlega ósammála
frönskum vefnaði sem bókstaflega
hafi ómeðvitað nálgast geometrískt,
en við skulum ekki gleyma að
vefnaður minn á þessum tíma er I tvl-
vidd og hæfir þvi vel eðli geometriunn-
ar. Allur vefnaður byggist upp á lög-
máli tveggja þráða, heilda, lóðrétt og
lárétt. Ég hef þvi lagt áherslu á hið
reynt eftir mætti að brjóta ekki lögmál
vefsins. Það má heldur ekki gleymast
að einhver mesta bylting varð í
vefnaði er listamaðurinn öðlaðist
skilning á tæknilegum forsendum vefs-
ins og hóf að skapa beint i vefinn,
sem varð miðill fyrir beina tjáningu.
fullt gildi.
Meira flœði
— 1 myndum líkt og Bergmál
kemurfram skýr myndrœn breyting.
—- Jú, þetta er mun yngra verk en
geometrisku dúkarnir. Hér er komin

No. 23. Skarðatungl, 1976. UU og
hrossh&r.
No. 16. Hrævareldur, 1970. Ull og hrosshár.
i
Tónlaikar KammarmúsBiklúbbsins I Bústaða-
kirkju 25. október.
Flytjendur: Laufay Sigurðardóttir, Júllana Elín
Kjartansdóttlr, Halga ÞórarinsdóttJr og Nora
Kombkieh.
Verfcefni: Wotfgang Amadeus Mozart: Strengja-
kvartett (d-moll, K. V. 421; Þorkell Sigurbjörns-
son: Kaupmannahafnarkvartett; Johannes
Brahms: Strengjakvartett í a-moK, op. 51, nr. 2.
Kaupmannahafnarkvartett Þorkels
Sigurbjörnssonar var eitt þriggja
verka i dagskrá Kammermúsik-
klúbbsins 1 Bústaflaldrkju.
DB-mynd.
Menning
Menning
Menning
Menning
Myndlist
GUMNARKVAR
Vofurinn er abstrakt
— Hvað viltu segja um náttúru-
skírskotun i þínum geometrisku
verkum?
— Maður getur aldrei lokað sig frá
náttúrunni eða umhverfinu. Og í
mörgum tilfellum hefur náttúran
virkað sem hvati á mína listsköpun.
Þannig endurvinn ég ytri náttúru-
áhrif, en tek ekkert beint upp úr
náttúrunni. Eðli vefsins er ekki að
vefa ljósmyndir eða raunsæismyndir.
Vefurinn er abstrakt. Myndflöturinn
er þvi minn aðall, þar sem ég byggi í
gegnum ótal skissur compositionina,
sú breyting aö ég reyni að ná fram
meiri hreyfingu og brýt upp flötinn
með notkun hrosshára, sem skapa
vídd og mildan yfirgang. Þannig nota
ég hrosshárið sem mótvægi við flata-
verkunina.
Það má líka finna sterka náttúru-
kennd, en á síðastliðnum árum hef ég
nálgast íslenska náttúru. Þetta kemur
nokkuð fram í litnum sem fær
náttúrulega sögn: rautt, hvítt og blátt.
Á sama tíma hefur losnað um innri
gerð compositionarinnar, sem hefur
fengið meira flæði en er þó ávallt
umgirt geometrískri grind.
— Hver er hin myndræna spurning
í verkum þínum í dag?
— Það má segja að sú formleitun
sem kemur fram í verkum eins og
„Hvít-svört tenning” (1978) og „Svört-
hvít tennning” (1978) hafi opnað fyrir
mér vissa myndræna möguleika. Þar
brýt ég upp flötinn, sem fær bókstaf-
lega hreyfingu. Þá hef ég reynt að
nýta þessa möguleika í seinni myndum
þar sem renningarnir koma fram sem
flatarform (sjá t.d. myndina Bláin,
1981) og er teflt gagnvart þrívíddar
eiginleikum hrosshársins.
Yfirlit í
Listasafni alþýðu
Undanfarnar vikur hefur staðið yfir
sýning á vefnaði Ásgerðar i Listasafni
alþýðu. Þar eru sýnd 38 myndverk,
sem lýsa vel myndrænum 'oreytingum
á löngum vefnaðarferli listakonunnar.
Síðasti sýningardagur er næstkomandi
sunnudag.
Gunnar B. Kvaran.
Fyrstu tónleikar Kammermúsík-
klúbbsins á starfsárinu voru haldnir á
sunnudagskvöldið með kvartetttón-
leikum. Tríóið, sem lék Mozart svo
lipurlega í fyrra, er nú búið að bæta
fjórða manni við og nú lá beinast við
að hefja tónleikana á Mozart. í
kvartettinum í d-moll kveður við
nokkuð alvarlegan tón og hann ber
ekki með sér sama léttleika og oftast
er að finna hjá Mozart. En þótt
kvartettinn sé heldur þyngri en títt er
þýðir það ekki að í neinu megi glatast
sá fínleiki en jafnframt nákvæmni
sem almenna reglan segir fyrir um við
Mozarttúlkun. Líkast til er þó um að
kenna taugaóstyrk, eða einhverju af
þeirri ættinni, að dæmið gekk ekki
alveg upp í byrjun. Það var ekki fyrr
en í menúettinum að þær voru
almennilega búnar að spila sig
saman. Svo fór samt áður en lauk að
þær stöllurnar léku eins og maður
hafði fyrirfram reiknað með og luk
stykkinu glæsilega.
Á uppleið
Kaupmannahafnarkvartett Þorkels
hefur hlotið góðar viðtökur og er það
að vonum, því að hann er ljómandi
gott verk og á þessum tónleikum
hlaut hann prýðilega meðferð. Þær
voru þó kannski fullpenar og hefðu
mátt gefa betur í þar sem færi gafst
rétt undir lokin, en í heild léku þær
vel.
Svo lauk tónleikunum með kvart-
ettinum, sem aðdáendur Brahms
héldu að hann ætlaði aldrei að hafa
af að semja. Nú þurftu þær enga
Háskólatónlalkar I Norrnna húalnu 23.
október.
Fly tjandi: Einar Markússon planólaikarl.
Verkefni: Samuel Ball: Fantasla; LeopokJ God-
owsky: Melody; Morlz Rosenthal: Toccata;
Levitzki: Etýöa fyrlr vinstri hönd; Hallgrímur
Halgason: Pastorale; Friedman — Görtner:
Vfnardansar.
Háskólatónleikar, hinir fyrstu með
nýju sniði, voru haldnir í Norræna
húsinu í hádeginu á föstudaginn.
Með því að halda þá í hádeginu mun
ætlun tónleikanefndar Háskólans
vera sú að reyna að laða að nemend-
ur og starfslið stofnunarinnar. Sann-
leikurinn er nefnilega sá að einungis
litill, en tryggur hópur háskólamanna
hefur stundað þessa tónleika reglu-
atrennu stúlkurnar. Samleikur þeirra
var af fyrstu gráðu, kjarnmikill og
frlsklegur og hvergi veilu að finna.
Þær leika allar sama skóla, hver þó
með sínum persónulega blæ, sem er
góður grunnur til að byggja kvart-
ettinn á. Þær eru, hver um sig, góðir
hljóðfæraleikarar og hafa gott eyra
fyrir samleik. En fyrirbæri eins og
lega. Tónleikanefnd hefur aftur á
móti tekist vel í störfum og boðið upp
á athyglisverða dagskrá ár eftir ár og
svo virðist einnig vera í vetur.
Vera má að það hafi verið til þess
að fylgja eftir breyttum háttum að
tónleikanefndin fékk Einar Markús-
son til að leika fyrstu tónleika þessa
vetrar. Einar hefur verið hálfgerður
huldumaður i íslensku tónlistarlífi og
að því leyti líkur Ólafi kóngi, að
sumir hafa sagt á honum kost og
löst, sem aldrei höfðu heyrt hann
leika.
Enginn forritaður
öryggispíanisti
Það var mér því ærið forvitniefni
að hlýða á þennan huldumann í
píanóleikarastétt, forframaðan á
sinni tíð úr Hollywood og fleiri
góðum stöðum. Rammi Háskólatón-
leikanna býður ekki upp á marga
kosti í verkefnavali. Annaðhvort
verður listamaðurinn að bjóða upp á
strengjakvartett verður sjaldnast,
eða aldrei, verulega góður nema með
áralangri sambræðslu meðlimanna í
öguðum leik. Vonandi eru þessir tón-
leikar aðeins fyrsta skrefið að löngu
samstarfi því að með þeim hefur
kvartettinn sýnt að hann er til afreka
liklegur.
nokkra stutta hvelli eða eitt miðl-
ungsverk, kannski með smáviðauka.
Og Einar valdi að leika nokkra smá-
þrumara eftir menn sem hann þekkir
líklega hvað best af íslenskum tón-
listarmönnum. Hjá sumum þeirra
lærði Einar á sinni tíð.
Verkefnin buðu upp á að Einar léti
gamminn geysa í leik sínum og ég
giska á að það sé hans eftirlætisleik-
máti. Hann var í essinu sínu þegar
hvein og söng í öllu og nótnaborðið
nægði tæpast. Smámunir, eins og
fáeinar feilnótur, segja nú ekki stórt í
góðum félagsskap, og það leiðist
engum sem situr undir leik Einars.
Hann er nefnilega gæddur þori til að
hætta á allt fyrir túlkun sína á
viðfangsefninu. Það er á við að fá
ferskan kalda í fangið að hlýða á
Einar leika. Og víst er að ég á eftir að
minnast hans með hlýju næst þegar
ég heyri í öryggispíanista, sem eins
hefði getað látið forrita leik sinn í
einhverri ávaxtatölvunni.
-EM.
Tónlist
EYJÓLFUR
MELSTED
-EM.
HASKOLATONLEIKAR