Alþýðublaðið - 27.06.1969, Síða 6

6' Alþýðublaðið 27 .júní 1969

Elsa Sigfúss.
Elsa SigfúSs við auglýsinguna frá hljómplötufyrirtækinu His Masters Voice.
Eftirfarandi viðtal
átti danska viku-
bla&i» „Aiit for
damerne" v§3 Elsu
Sigfúss, sem er
foúsett í Dan-
mörku og ætlar
ekki aö flytfa aftur
fieim til fslands,
fjótt foenni fovki
vænt um landlö
og eigi foér marga
viiii
Á STAÐ einum býr gamail mað-
ur soru fa-r á hverjum degi iheim-
sókn af jafnaldra sínum. Vinurinn
;• sezt í hægindastólinn., ikrossleggur
; Jiendurnar á maganum og segir:
— |Hluslum nú 4 eitthvað faMegt.
| í>á cr sett á plöcuspilannn gömul
Hætta
skal
hverj-
um ;
leik
þá
hæzt
stendur
og auðsjáaivlega mikið spiluð plata
með Elsu Sigfúss.
Því miður er nú mjög erfitt að
fá plöturnar hennar, iþó 'hún hafi
sungið inn á yfir hundrað stykki.
— Verður' maður milljóneri á
svona mörgurn plötum, Elsa?
— Nei, —■ ekiki er það nú; 'ég
fékk ekiki prósentur, Ihdldur Vissa
upphæð fyrir hverja plötu, sem ég
söng inn á. Það var ekiki um að
ræða mikla peninga í þá daga. —
Verð'lagið er talsvert öðruvísi núna.
Eg gat ekki byggt Ihús eftir að hafa
sungið inn á nökikrar þlötur, eins
og nú er hægt. Eg gat yfirleitt ekki
unnið mér nóg inn fyrir húsi. I>að
er eflaust af því að ég hafði ekki
nógu góða olmboga. 'Mér var ekki
laigið að gera sönginn að gróðafyrir-
'tæki. Víst var ég eftirsótt, en ég
fékk aldrei svo mikla peninga fyrir
sönginn að það gæti orðið teljandi
ávinningur.
Það má enginn ta'ka það svo, að
ég sé reið eða 'bitur vegna þess.
Þvert á móti, og ékiki er ég á móti
'því, að nýir söngvarar itaki við, það
er nú einu sinni igangur lífsins, að
allt endurnýjar sig. Eg hef það rnjög
gott og er glaðari og nnægðari en
ég hef lengi verið.
— Eruð þér þá búnar að leggja
sönginn á hi'lluna?
— Fyrir fullt og allt. Ég get ekiki
sungið meira. Mér verður svo ilk
í hálsinum í hvert sinn, og ég reyni.
Læknar geta dkki fundið orsökina,
en það er kannski í einhverju sam-
bandi við að ég datt fyrir vnörgum
árurn og 'hryggurinn skaddaðist. —
Síðan hefi ég verið Iasburða og víst
hefur það eyðilagt margt sem ég
hafði liugsað mér, en liti maður á
aðrar hliðar .málsiins, má segja, að
hætta skal ‘hverjum letk þá hæst
sterdur. Það er betra en að heyra
sagt; „Syngur hún virkilega enn?”
Slíkt hlýtur að vera hræðilegt að
heyra.
Tíminn? Hann flýgur áfram. Eg
sauma út. Saunta teppi, dregla og
gluggatjöld. Spila á píanó. Taila við
vimkonu mína og svo á ég dóttur
mína, hana Eddu. Hún er að læra að
syngja, og ég hef mtkla ána’gju af
því. Það er ómögulegt að segja um
bvort hún nær langt, en hún hefur
gaman :tf þessu sjálif og sérstalklega
að kvnnast góðri tórdist. Ég vildi
fvrir hönd þeirra ungu óska þess,
að þeir kynntust góðri tónlist, það
er svo dásamiegt. Barndómur min,n
og unglingsár eirtkennduW aif tón-
list, ég ólst upp við það. Móðir mín
sagði ntér, að fyrsti söngurinn sem
ég fékk á'huga á hefði verið „Söngur
bakarans ú Norðurgötu.” Og ef ég
fékk ekki eitthvað, sem ég vtldi,
rak ég upp þau hlljóð. sem ekki
féllu vel í eyrum minnar tónglöðu
fjölskyldu.....Móðir m’ín skrifaði
til vinafólks síns eitdlivað á þá leið,
að hún vonaði að ég öðlaðist Ibetri
smekk með tímanum.
— Þér eruð fæddar á Islandi?
— Já, í Reykjavík, þar sem faðir
minn var prófessor, dómkirkjuorg-
anisti og duglegur útsetjari. Hann
hét Sigfús Einarssoni, — svo mitt
raunverulega nafn er Elsa Sigfús-
dóttir, en svo breytitist það í Sig-
fúss með tveimur essum.
Móðir mín er fædd hér í Kaup-
mannahöfn, þar sem hún býr núna,
hún var söngkona 'og píanóleikari
og spilar vel enn í dag. Hún spilaði
'á tón'lcikum á íslandi. Faðir minn
Iezt árið 1939, rétt áður cn hann
'átti að koma ihingað. til að vera við
ikirkjutómlistarhátíð. Haryi var bú-
inn að semja ræðuna og tnóðir mín
las hana í hans stað.
'Bróðir minn leikur iá fiðlu í
'hljómsveitinni í Arósum, þar spilar
1 í'ka mágkona mín og frændi og
annar frændi minn spilar cinnig í
Framhald bís. 12.