Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1935, Qupperneq 167

170
flóuð mjólk sé höfð til drykkjar með smurðu brauði í stað
kaffis og sykurs og að eitthvað megi lítilsháttar selja af
smjöri suma tíma ársins, ef gripirnir eru góðir. Er því
sýnt, að mikið þarf að fjölga kúnum. Ef til vill mætti taka
upp fráfærur að einhverju leyti í þess stað.
Ræktun garðmatar er nú árlega á mann á sambands-
svæðinu um 20 kg. kartöflur og 10 kg. rófur. Sú tala þarf
að hækka upp í 100 kg. og 50 kg. auk annars garðmatar,
sem lítils er nú neytt af þannig, að ræktaður verði garð-
matur og notaður er nemi 160 kg. á mann árlega. Til þess
þarf um 400 fermetra garð í góðri rækt á hverju býli.
Mjólkin og garðmaturinn á að koma i stað erlendu
vörunnar, sem spara þarf, og smjör í stað smjörlíkis, sem
nú er mikið keypt af í sveitunum.
Kjöti þurfa heimilin að hafa meira af. Er ekki fjarrí
lagi að áætla í heimilið yfir árið 60—70 kg. á mann og
má þó koma miklu meiru í lóg. En þetta nægir til að hafa
kjötsúpu og rófur á miðdagsborðið tvisvar í viku og er þá
hægt að hafa eitthvað af þessu til hátíðamatar og handa
gestum. Sjálfsagt er að hafa elstu ær árlega geldar til
kjöts á heimilinu.
Margt inætti til hagnaðar færa um matarhald. T. d.
meiri notkun á síld. Þjóðin eyðir árlega mörgum tugum
miljóna í mat, svo ekki er sama hvernig haldið er á fæð-
unni.
Fjallagrösum og berjum skyldi safna sem mest til mat-
ar. Þær tegundir innihalda mjög holla og góða næringu
eins og allar fæðutegundir, sem fengnar eru heima fyrir.
En útlenda matvaran — þar með talið kaffi, sykur og
hveiti — er óholl, næringarsvikin oft og einatt, spillir
heilsu fólks og dregur frá því fjör og kraft.
Það sem fyrir liggur verður þá samandregið þetta:
1. Spara sem framast er unt kaup á erlendri vöru til
daglegra þarfa,