Ársrit Ræktunarfélags Norðurlands - 01.01.1943, Side 72

74
þurka og það helst nokkru áður en farið er að bylta því,
hvort sem gera á úr því tún, eða nota það sem engi, einnig
er víða orðið nauðsynlegt að þurka land, til þess að fá bit-
haga fyrir kýr. Hér í Eyjafirði er mikið af mýrum og hálf-
deigjum, sem liggja vel við framræslu, og þótt komnar séu
tvær skurðgröfur hingað, virðist næg vinna fyrir fleiri og
það um langan tíma. Væri heppilegt að menn athuguðu í
fullri alvöru, hvort ekki mætti fá hingað fleiri gröfur, og
hægt væri í gegnum félagsskap og samvinnu, að fá fram-
ræslu mun ódýrari, en ef hver og einn þarf að láta vinna
með reku og gaffli.
Svo vil ég að endingu þakka bændum í Búnaðarsam-
bandi Eyjafjarðar fyrir þau ár, er ég var starfsmaður sam-
bandsins.
Mér er það ljóst, að hafi orðið verulegt gagn að veru
minni hér, þá er það fyrst og fremst verk bændanna.
Og það vildi ég, að allir bændur gerðu sér fulla grein
fyrir, að því aðeins geta þeir vænst árangurs af starfi héraðs-
ráðunautanna, að þeir, bændurnir, reyni að hafa gagn af
ráðunautunum og hafi við þá fult samstarf og enga tor-
trygni.
Akureyri, 20. desember 1943.
Eyvindur Jónsson.
2. Skýrsla E. B. Malmquist.
Sé gerður samanburður á meðfylgjandi skýrslu og jarða-
bótaskýrslu frá árinu 1942, sést greinilega, að jarðabóta-
framkvæmdir hafa verið minni s.l. ár og hefir svo verið frá
ófriðarbyrjun, að framkvæmdir hafa farið minkandi ár frá
ári.
Hvað það er, sem veldur þessum afturkipp, eða minni
umbótum, vita allir, er við landbúnað fást.
Aðalástæðan mun vera, að atvinnuvegurinn getur ekki
staðist þær launakröfur, sem almennar eru orðnar. Auk þess,