Búnaðarsamband Austurlands - 01.01.1971, Qupperneq 41

valið land, sem kalið hafði mikið tveimur árum áður og leit
illa út. Landið er framræst mýri, en þó grunnt niður á möl.
Fyrsta uppskeruár tilraunarinnar var 1971 og gaf það eft-
irfarandi niðurstöður:
Endurvinnsla eftir kal. Breiðavað nr. 267—70
Heyhkg/ha Hlutföll
a. Plægt og herfað að vori................... 60,4 96
b. Grófunnið með tætara að vori.............. 57,5 91
c. Fínunnið með tætara að vori............... 59,6 95
d. Yfirborðsvinnsla að vori.................. 52,6 83
e. Plægt á 1. ári, herfað og sáð ári síðar . . 0,0 0
f. Landið óhreyft ........................... 63,0 100
í þá reiti, sem sáð var, var sáð Engmo vallarfoxgrasi 30
kg/ha. Áburður: 250 Kjarni 200 þrífosfat og 150 kalí 60%
kg/ha. Sáð var í e-reiti vorið 1972, þannig að þeir verða fyrst
degnir sumarið 1972.
Það er athyglisvert, að óhreyfða landið skuli gefa jafn-
mikla uppskeru og hér er um að ræða. Taka skal fram, að
fleiri fóðureiningar eru í hverjum heyhesti af sáðgresinu,
(samkvæmt erlendum rannsóknum um 5% fleiri), þar sem
það var komið skemmra á þroskaferlinum, þegar það var
slegið eða vel skriðið, en á óhreyfða landinu voru grösin far-
in að blómstra. Þar voru ríkjandi grös vallarsveifgrös, tún-
vingull, og varpasveifgras og svolítið bar á haugarfa.
Samkvæmt reynslu má búast við, að vallarfoxgras skili
mestri uppskeru fyrstu árin eftir sáningu, en að síðar dragi
úr uppskeru þess. í kaltúni er hins vegar þess að vænta, að
lítil uppskera fáist fyrst eftir kalið, en að túnið sæki sig, þeg-
ar frá líður, eftir að landið hefur verið hvílt um hríð.
Sú niðurstaða, sem hér fæst, að strax á fyrsta uppskeruári
stendur óhreyfða landið jafnfætis reitunum með hreinu vall-
arfoxgrasi í uppskeru og að uppskera er jafnmikil og hér um
43