Vísbending - 18.12.1998, Síða 12

w*
'Ji'JJ'JJiJ

m
w
Ut
að leiða kjarasamninga inn á brautir,
sem ekki röskuðu ramma ykkar efna-
hagsáœtlana. En þú varst líka framar-
lega í þriðju víglínunni, sem var að
laða stóriðjufyrirtœki til landsins með
tilheyrandi byggingu stórvirkjana á
hálendinu. Hversu mikilvœgur þáttur
var þetta í stefmi stjórnarinnar?
I sjálfu sér var það ljóst fyrir mörgum,
að öll hagstjórn í veiðimannaþjóð-
félagi, sem býr við einhliða atvinnulíf
og er undirorpið stórum sveiflum í
aflabrögðum og afurðaverði, er mjög
erfið. Efnahagslífið er háð veðri og
vindum ef svo mætti segja. Því var það
markmið sett mjög snemma á við-
reisnarárunum að freista þess að skjóta
fleiri stoðum undir atvinnulífið og er-
lendir sérfræðingar fengnir til að móta
þjóðhagsáætlun, sem gerði ráð fyrir
meiri fjölbreytni í atvinnulífinu. Svona
áætlanir þarf að vinna langt fram í
tímann og þegar til kastanna kemur er
ekki hægt að taka mið af því ástandi,
sem ríkjandi er, þegar sjálf bygging
mannvirkjanna hefst. Þannig að það
var eins og að bera í bakkafullan
lækinn, þegar bygging álversins og
Búrfellsvirkjunar hófust, einmitt þegar
síldarævintýrið stóð sem hæst, þótt
þessar framkvæmdir ættu eftir að
koma að góðum notum í samdrættin-
um og kreppuástandinu sem á eftir
kom. Það var því ekki að undra þótt
þessar stóriðjuframkvæmdir mættu
fyrst í stað nokkrum andbyr frá sam-
tökum útgerðarmanna og fiskvinnslu
og inn í það tvinnuðust byggðasjón-
armið. Samkeppni um vinnuaflið var
hörð á þessum tíma og útgerðarbæir
stóðu víða höllum fæti vegna krepp-
unnar. Hitt þótti mér merkilegt hvað
stjórnarandstaðan var hörð í andstöðu
sinni allt til loka. Reyndar hefur eimt
eftir af þessari andstöðu og í sumum
hópum hefur hún verið nánast sett upp
sem hliðstæða þjóðfrelsisbaráttu.
Allt hefur þetta þó verið að breytast
en ný viðhorf í umhverfismálum kom-
ið í staðinn, sem ekki er unnt að ræða
að þessu sinni.
Eftir að viðreisnarstjórnin féll 1971
varð afturkippur í hagstjórn og verð-
bólga jókst stórlega, bæði vegna
breyttrar efnahagsstefnu og ytri áfalla,
einkum olíukreppunnar. Vafalaust
hefði ekki svona illa farið, ef unnt
hefði verið að fylgja Viðreisninni 1960
betur eftir með frjálsari vöxtum, af-
námi verðlagshafta og víðtækari
markaðsbúskap á öllum sviðum. Það
er t.d. ekki fyrr en rúmum tveimur ára-
tugum síðar, á árunum 1984-85, sem
farið er að gefa vexti frjálsa, en í
kjölfarið hækkuðu raunvextir verulega
og það hafði í för með sér miklar
þrengingar og gjaldþrot fyrirtækja,
sem ekki gátu staðist samkeppni innan
þess opna markaðskerfis, sem hefur
verið að þróast hér á landi síðan.
Eftir að sú aðlögun var um garð gengin
hafa hins vegar reynst vera góð skil-
yrði til mikils og stöðugs hagvaxtar
án nokkurra verðbólguáhrifa og sér
ekki fyrir endann á því skeiði enn.
Það er flestum núlifandi Islendingum
nýtt fyrirbæri. Og það verður að teljast
allnokkur árangur, þótt leiðin þangað
væri löng og á köflum ströng.
Það borgar sig
aðskipta
við traustan banka!
(fff MeðSérkjörum Heimilíslínu
geta traustir viSkiptavinir bankans nýtt sér ýmsa
þjónustuþætti á sannkölluajm sérkjörum.
• Hærri innlánsvextir á Gullreikningi.
• Allt aö500.000 kr. yfirdráttarheimild á lægri vöxtum.
• Allt að750.000 kr. skuldabréfalán án ábyrgarmanna.
• Allt að1.000.000 kr. sveigjanlegt Sérkjaralán, meðeinu símtali.
• Húsnæðslán til allt að25 ára.
• Möguleiki á sérstökum vaxtaauka I reglubundnum sparnað.
• Grei&luþjónusta meðútgjaldadreifingu.
• Útgjaldadreifing í Heimilisbankanum.
• Gullkreditkort Visa.
• Stigvaxandi afsláttur til lækkunar á Visareikningi.
• Frír a%angur aðHeimilisbanka á Internetinu.
• Fjármálanámskeiðog handbók á sérkjörum.
• Debetkort og 150 fríar færsiur o.fl.
>7 í Sérkjörum Heimilislínu eru þjönustuþættír
< sem bjöCtast afltains i Búnaftarbankanum;
V)
< þess vegna borgar sig aðskípta...
Fáð) nánari upplýsingar og bækling í næstu afgrei&lu
Búnacbrbankans e4 á heimaslcl bankans: www.bi.is
12