Vísbending - 23.12.2005, Síða 39

SIGURJÓN:Þaðeruendalausirvaxtarmöguleikar
svo framarlega sem við höfum nægt aðgengi að
almennum fjármálamörkuðum og tökum engin
stór feilspor. Auðvitað taka menn feilspor inn á
milli en þau þurfa að vera stórfelld til þess að hafa
alvarleg áhrif. Ef einn banki af þessum þremur
misstígur sig alvarlega og verður fyrir miklum
áföllum skapar það hættu fyrir alla bankana. Enn
eru óbein tengsl milli bankanna sem gera það að
verkum að skellur hjá einum hefur áhrif hjá öðrum.
Þessi tengsl munu smám saman rofna og þegar
íslenska starfsemin er ekki nema sem nemur 15%
mun draga úr þessu áhrifum frá því sem nú er.
Árið 2010 verða þetta að mestu ótengdir bankar.
HREIÐAR: Ég held að við séum að gera einhver
mistök, það er alveg ljóst að ekki mun allt ganga
upp hjá okkur. En ég veit ekki hver þau kunna að
verða. Ég held hins vegar að almennt hafi menn
verið að kaupa góð fyrirtæki. Rekstur okkar er
miklu áhættuminni núna en áður. Við erum með
tæplega helming eigna okkar í Danmörku og
þriðjung tekna okkar í Bretlandi. Enginn einn
markaður getur því skemmt mjög mikið fyrir
okkur. Ef allar eignir stærsta viðskiptavinar okkar
tapast myndi ekki meira en 10% af eigin fé okkar
tapast, því að við eigum tryggingar í eignum
viðkomandi.
arðbæran hátt. Þau verða þá að horfa í mjög miklum mæli út fyrir
landsteinana. Síðan verður þetta svolítill hringsnúningur, menn fara
að fjárfesta erlendis og þareru ntiklir möguleikar. Þá skapast miklar
væntingar um árangur og hlutabréfaverð stígur. Til þess að standa
undir því verða menn að halda áfrarn þessum fjárfestingum og þetta
hleður sfðan utan á sig. Það sent maður er alltaf hræddur um er að
annað hlaupi á undan hinu og þarna verði eitthvert ósamræmi. I
öllum geirum verða menn fyrir einhverjum áföllum, utanaðkomandi
áföll koma til og þau vinna bæði með og á móti fyrirtækjum.
orku og skipafjármögnun sent okkar geira. Þar viljum við keppa
á alþjóðavísu. Það þarf að ná samkeppnishæfni til þess að geta
keppt á alþjóðavísu. Síðan er það bara spurning hversu vítt menn
skilgreina þennan geira sinn. Ég sé ekkert að því að menn stefni að
heimsyfirráðum en það þarf bara að skilgreina rnjög vel í hverju þau
heimsyfirráð felast.
SIGURJÓN: Það er mikilvægast að einbeita sér áfram að
arðbæntm rekstri. Fyrirtæki sem hafa farið út í starfsemi erlendis
hafa gert það vegna þess að íslenski markaðurinn
er takmarkaður. Þau þurfa að halda áfram að vaxa
og ná frekari stærðarhagkvæmni og það verður að
gerast erlendis. Bankarnir eru þar á meðal. Ég held
að allir hafi það að markmiði að halda áfram að
vaxa svo fremi sem það sent menn eru að gera telst
arðbært. Það er enginn að hugsa um heimsyfirráð
eða dauða, menn eru að hugsa unt að ávaxta það
eigið fé sem þeim er falið eða þeir bera ábyrgð á,
og ávaxta það á sem bestan og öruggastan hátt.
Það eru enda-
lausir vaxtar-
möguleikar
fyrir bankana
svo framarlega
sem við höfum
nœgt aðgengi að
erlendum fjár-
málamörkuðum
og tökum engin
stórfeilspor.
BJARNI: Eðli málsins samkvæmt geta íslensku
bankarnir ekki sýnt 30-40% arðsemi eigin
fjár þegar til lengri tíma er litið. Það er alveg
ljóst að þegar ákveðinni krítískri stærð er náð munum við líkjast
samkeppnisaðilum okkar. Þó að við getum í einhvem tíma, og
vonandi í einhver ár, í viðbót verið með mjög góða arðsemi eigin
fjár þá held ég að til lengri tíma litið þá verði bankarnir með svipaða
arðsemi og markaðurinn almennt.
Heimsyfirráð eða dauði
BJARNI: Það er alveg ljóst að öll fyrirtæki sem taka sig
alvarlega stefna að því að vera best í því sem þau eru að gera.
Þau eru náttúrulega alltaf að reyna að öðlast einhverja varanlega
samkeppnishæfileika sem er það erfiðasta sem hægt er að gera á
þessum markaði. Yfirleitt er þetta „rat-race“, stöðugt kapphlaup
vegna þess að menn eru skildir eftir ef þeir gæta sín ekki. Ég held
þess vegna að oft sækist menn eftir heimsyfirráðum, eða eftir því
að skilgreina sig í einhverjum ákveðnum geira eða iðnaði sem
þeir vilja ná sterkri fótfestu á. Við höfum til að mynda skilgreint
sjávarútveginn, fiskiðnaðinn og matvælageirann almennt, vistvæna
BJARNI: Lokaskrefið snýst um hvernig okkurtekst
að búa til viðskiptalíkan þar sem fyrirtæki getur
vaxið stöðugt en samt viðhaldið hagkvæmninni,
hagnaðinum og þessum frumkvöðladrifkrafti.
Við höfum séð að það er liægt að búa til svona umhverfi þar sem
frumkvöðlastarfi er fylgt eftir. Dæmi um þetta er General Electric,
í tíð Jack Welch. Fólki var leyft að gera mistök til þess að ná fram
árangri en jafnframt var því refsað ef ekkert gerðist, ef reksturinn
varð ekki arðsamur eða hagkvæmur. Ég held að í mörgum íslenskum
fyrirtækjum svífi svona andi yfir vötnunum. Það gildir þó klárlega
ekki um öll fyrirtæki. Það er alveg ljóst að innviði vantar í ýmis
fyrirtæki til þess að geta haldið áfrarn á þessum hraða. Stundum
er betra að staldra við og byggja upp innviðina áður en ráðist er í
næstu kaup. Það er ekki til neinn einn kultúr í þessu, hver verður
að l'ylgja sínu tempói en ekki stjórnast af því sem keppinautamir
eru að gera.
HREIÐAR: Við sjáum ekkert því til fyrirstöðu að
við getum komist lengra en nú. Við erum enn mjög
litlir. Stærsti banki í heimi er með 100 sinnum fleiri
starfsmenn en við. Stærsti banki Norðurlandanna
er fimm sinnum stærri en við. Þannig ættum við
að geta vaxið töluvert áfram. Við höldum að
þröskuldarnir í Evrópu, sameiningar og yfirtökur
á milli landa, séu orðnir miklu lægri en áður. Það
voru skrifaðar bækur um það að yfirtökur á milli
banka gætu aldrei skapað nein verðmæti, þau
sköpuðust bara við sameiningar innan landa. Ég
held að þetta sé að breytast. Ég held að Evrópa sé
að verða miklu samleitnari,einsleitari markaður en
áður. Reglur eru orðnar sambærilegar víðast hvar í
Evrópu. Ungt fólk á Islandi á líka auðveldara með
að tala erlend tungumál en áður og þannig er þetta
víðast. Við höldum að umfang alþjóðaviðskipta
eigi eftir að aukast talsvert og við ætlum að taka
þátt í þeim.
-39-