Frjáls verslun - 01.01.1942, Blaðsíða 25

Um tvennt að velja. Frh. af bls. 7
það enn stefna hans að draga verzlunina saman,
Þrátt fyrir yfirvofandi vandræði af völdum
langrar styrjaldar. Einn ávöxturinn af hinni
skaðvænu og fávíslegu stefnu hans er húsnæðis-
leysið í Reykjavík, en samkvæmt valdboði hinna
tveggja flokka voru ekki byggð nema fimm íbúð-
arhús í Reykjavík árið 1940. Öll afskifti þess-
ara flolcka á haftaárunum af hinum viðkvæmu
hagsmunamálum verzlunarmanna voru gegn-
sýrð af hlutdrægni og beinni ósvífni. Það þyrfti
því ekki raunar frekari rökleiðslu að því, að
allir verzlunarmenn hljóta að vera andvígir
þessum flokkum, því það er augljóst að þeir
hafa ekki breytt aðstöðu sinni neitt.
Það er líka skylt að minna á það, að jafn-
framt því sem atvinnumöguleikar verzlunar-
manna voru rýrðir féll á þá þung byrði, sem
skapaðist af óstjórn hinna rauðu flokka í al-
mennum landsmálum. Fjöldi sveita og kauptúna
um allt land var á gjaldþrotsins barmi eða
gjaldþrota eftir 5—10 ára stjórn hinna rauðu.
Framfærslubyrðin varð þessum sveitum og
kauptúnum ofviða og þá var það sem megin-
þunga allrar framfærslu í landinu var velt yfir
á Reykjavíkurbæ með lagabreytingu á Alþingi.
Önnur afleiðing óstjórnarinnar var sú, að at-
vinnulausir menn hvaðanæva af landinu hópuð-
ust til Reykjavíkur, því þar var helzt bjargar
að leita. Þegar að svarf varð svo Reykjavíkurbær
að greiða hundruð þús. í atvinnustyrk til þess
fólks sem hvergi gat fengið vinnu hjá hinum
aðþrengdu atvinnufyrirtækjum. Hinsvegar
hafði landsstjórnin meira fé í veltunni en
nokkru sinni fyrr í sögu landsins, en því var
náð með sköttum og tollum, sem árlega voru
hækkaðir eftir því sem hagur hins opinbera
hallaðist. Með ranglátu og skaðlegu skipulagi á
sölu innlendra afurða hefir Reykjavík verið
gerð að féþúfu fyrir einokanir Framsóknar-
manna og nefndabákn, sem almenningur fær
litlar og óljósar upplýsingar um hvernig starfa.
— Verzlunarmenn og aðrir þeii*, sem borið hafa
þungar gjaldabyrðar, hafa fengið að kenna á
þessum stjórnarferðum valdsflokkanna á undan-
förnum árum.
Meðan rauðu flokkarnir voru alls ráðandi í
viðskiftamálunum og gátu komið því við að nota
höftin í sína bágu blómgvuðust einokanir ríkis
og samvinnufélaga. I Reykjavík hafði kaupfé-
lag aldrei áður þrifist í samkeppni við hina
frjálsu verzlunarstétt. En með tilstyrk hafta-
FRJÁLS VERZLUN
valdsins var hægt að koma upp stórverzlunum í
hinu svonefnda samvinnuformi.
Reynzla annara bæjarfélaga sýnir, að þar sem
hinir rauðu flokkar hafa náð langvinnri meiri-
hlutaaðstöðu hafa einokanirnar rutt verzlunar-
stéttinni burtu.
Verzlunarmenn geta því séð, að ef svo færi
að rauðu flokkarnir gætu aukið mjög við vald
sitt með því að ná Reykjavík á sitt vald, er rutt
úr braut sterkustu hindruninni fyrir því að
þessir flokkar geti komið fram eyðileggingar-
áformum sínum. Næðu sósíalistar og Tímamenn
valdi yfir bæjarmálum Reykjavíkur mundi það
brátt sjást að það vald yrði notað takmarka-
laust til þess að draga verzlunarstéttina nið-
ur til hagsbóta fyrir einokanir og pólitísk sam-
vinnufélög.
Sjálfstæðismenn í bæjarstjórn Reykjavíkur
hafa engan stein lagt í götu verzlunarmanna.
Verzlunin í Reykjavík hefir fengið eins gott
athafnafrelsi í bænum og mögulegt hefir veriö
fyrir bæjaryfirvöldin að veita henni. Öll höft og
hömlur hafa komið frá ríkisvaldinu, sem verið
hefir í höndum hinna rauðu.
★
Iíinn 15. marz verður skorið úr því hvort
Sjálfstæðismenn ráða einir í bæjarmálunum
næstu 4 ár eða hvort upp kemur hin rauðskjöld-
ótta flokkasamsteypa, sem gráast hefir leikið
verzlunarstéttina á liðnum árum. — Það ættu
Sjálfstæðismenn að hafa hugfast að hvert það
atkvæði, sem ekki er skilað á kjörstað, er at-
kvæði með rauðu flokkunum. Þeir, sem heima
sitja, kjósa með hinum rauðu.
Þann 15. marz fylkja verzlunarmenn sér enn
um Sjálfstæðisflokkinn, minnugir þess að
Reykjavík má aldrei verða að bitbeini sósíalista
og Tímamanna.
•j* Emil G. Þorsteinsson
Minningarorð
Emil Gunnar Þorsteinsson stórkaupmaður
andaðist 14. desember 1941. Banamein hans var
heilablóðfall. I þrjá sólarhringa háði hann hel-
stríðið við miklar kvalir unz yfir lauk. Degi áð-
ur gekk hann frá starfi jafn heill og að vanda.
Engan grunaði þá, að Emil heit. væri í síðasta
sinn að kveðja störf og starfsfélaga.
Emil var fæddur 4. desember 1916. Foreldrar
hans voru frú Lára og Þorsteinn Sigurðsson
húsgagnameistari. Hann varð aðeins 25 ára
gamall.
Andlát Emils kom okkur vinum hans á óvart.
25