Frjáls verslun - 01.12.1952, Side 19

KARL ISFELD:
Lögfræðingur
Ég þrœddi með lipurð laganna braut
laus við allt fals og pretti.
Og lendirðu í válegri veraldarþraut
ég ver þig í hœstarétti.
Ég sótti og varði sundurleit mál
og sýknaði margan pure,
(sem þó var hin móralska þyrnibraut hál)
það er að segja de jure.
Ég stundaði lögvísi af lífi og sál
og lagði við nafn mitt og rykti.
Þó tel ég að lífið sé tapað mál
og tilveran corpus delicti.
bryggjimiii, réttir úr sér, þýtur eins og útfjólublátt
strik upp bryggjuna, stanzar allt í einu, snýr sér við,
baðar út öllum öngum, eins og krossrella í hvassviðri,
hleypur eins og fjörutíu ræningjar til lögregluþjóns-
ins, tekur við peningunum sínum og skreiðist síðan
lúpulegur inn í bílinn sinn. Jæja, Ali Baba! Þar
lagðist lítið fyrir kappann .
Þegar ferðamaðurinn hefur andað að sér staðblæn-
um með öllum skilningarvitum, finnst bonum hann
ekki þurfa að ómaka sig suður í Mið-Afriku til að
kynnast fenskógunum með soltnum Ijónum, ýlfrandi
sjakölum, blóðþyrstum tígrisdýrum, eiturspúandi
höggormum, sem leynast í lággresinu og litskrúðug-
um, vængiafimum söngfuglum, sem boppa grein af
grein með unaðslegu, þýðu kvaki. Oranborg er sjálf
fenskógur með allar þessar dýrategundir í gerfi íbúa
sinna. Hungrið er sameiginlegt einkenni íbúanna,
hungrið í auð, peninga, hvítasilfur, rauðagull, græna
gimsteina. Sumir ganga að öflun fjárins eins og solt-
in Ijón, aðrir eins og ýlfrandi sjakalar, þriðju eins
og blóðþyrst tígrisdýr eða eiturspúandi höggormar.
En uppi í Santa Cruz þljómar helgisöngur nunnanna
í kapellunni, eins og unaðslegt, þýtt kvak litskrúð-
ugra, vængjafimra söngfugla, sem hoppa grein af
grein á trjám fenskógarins. Og þegar skipið leggur
frá bryggjunni, staðnæmist ferðamaðurinn á aftur-
þiljum og horfir til lands. Hin haustbleika sól, sem
í morgun gægðist feimnislega yfir blámistraða fjalls-
brún í suðausturátt, er nú að hverfa bak við Santa
Cruz í vesturátt og síðustu geislar hennar varpa dul-
arfullu huldubliki yfir grænuhvola Afríku. En nú
dansa þeir ekki lengur í álfheimadýrð tíbrár og hill-
inga. Það stendur kaldur gustur af landi, og nú er
ferðamanninum engin svefnglýja í augum. Eða, ef
honum er glýja í augum, hlýtur hún að minnsta kosti
að stafa af einhverju öðru en því, að hann sé syfjað-
ur. Og hvort sem það er að kenna töfinni í hinum
mörgu bjórstofum, sem Ali Baba var svo fundvís á,
eða einhverju öðru, finnst honum borg binna miklu
andstæðna og mislita múgs, borg heilagrar lindar og
göróttra veiga, kraftaverka og myrkraverka, dýrlinga
og drápsmanna, kapellna og knæpna, vígðra meyja og
vændiskvenna, kveðja sig með kuldalegu hæðnisbrosi
— með grænu gimsteinabrosi.
FRJÁLS VE.RZLyN
131