Frjáls verslun - 01.07.1959, Blaðsíða 32

Vi&liGMckaðcLHUNL
Gamall bóndi fór nýlcga í bankann sinn og
greiddi lokagreiðslu veðskuldar. Bankastjórinn fór
að óska honum lil hamingju vegna þessa, en þá
sagði bóndinn: „Eg greiði allar mínar skuldir, því
að það er það eina, sem maður getur fengið fyrir
peningana sína nú á tímum“.
★
Ekki var opnað, þótt hún berði á dyr nábúans
og luin var um það bil að snúa frá, þegar Bjössi,
sex ára snáði, birtist í dyrunum. „Góðan dag“,
sagði hún, „ert þú aleinn heima?“ „Já“, svaraði
Bjössi, „mamma er á spítala og pabbi, ég, Gunna,
Dóra og Ella erum alein hcima“.
★
Tíu ára gamall sonur kvikmyndastjörnu einnar í
Ilollywood kom dag nokkurn heim úr skólanum
með óvenjulega einkunnabók. í staðinn fyrir hinar
venjulegu einkunnir: gott, mjög gott, ágætt o. s.
frv., hafði kennarinn skrifað í bókina: undravert,
furðulegt, stórkostlegt.
★
Dýratemjari var að sýna forstjóra hringlcikahúss
báða hundana sína og lót J>á leika ýmsar listir, en
forstjórinn sýndi engan áhuga á þcim þangað
til minni hundurinn sagði allt í einu: „Jæja, gamli
vinur, verðum við ráðnir eða ekki?“
„Ilvað í ósköpunum er þetta? — þér ætlið þó
ekki að segja mér að litli hundurinn geti talað?“
spurði forstjórinn mjög undrandi.
„Nei“, svaraði dýratemjarinn, „sá stóri er búk-
talari“.
Kæri HeRRA:; . . einkaritarinn min, er ekki viD! -j- veik,: ViLLT,
Viltu gera svo vel alska ( V2 . . .
★
Þorpslæknir nokkur, frá hinum gömlu góðti tím-
um, hafði allt silt líf verið kvaddur til sjúklinga
sinna jafnt á nóttu scm degi. Þegar hann hætti að
stunda lækningar samdi hann við næturvörð þorps-
ins, um að koma við og við, til að vekja sig, þegar
klukkuna vantaði 15 mín. í fimm að morgni. Aldrei
leið gamla lækninum betur, en þegar hann sagði
næturverðinum að fara Lil fjandans og með sælu
andvarpi dró sængina nj>i> yfir höfuðið og hallaði
sér Lil svefns á ný.
★
Hann var í gönguferð, þegar hann var stöðv-
aður af tötralegum manni, sem spurði: „Vilduð
þér ekki láta mig hafa krónu fyrir kaffibolla?“
„Hvers vegna ferð þú ekki inn á Hjálpræðisher-
inn?“ svaraði maðurinn, um leið og hann benti nið-
ur eflir götunni, „þar gefti þeir þér kaffi og eitthvað
að borða“. Hryggur í bragði sagði betlarinn: „Lang-
ar yður aldrei til að borða úti?“ — Hann fékk
krónuna!
32
FltJÁLS VEllZLUN