Frjáls verslun - 01.09.1961, Blaðsíða 24

hann hlutaðeigandi sýslumanni. Að sjálfsögðu máttu
kaupmenn ekki heldur verzla við hina erlendu sjó-
menn, nema selja þeim brýnustu nauðsynjar, ef
iíf sjómannanna lá við, en þessi ákvæði þótti Sigl-
firðingum Redslewhjónin halda í meira lagi illa.
í ágústmánuði 1789 kom til ryskinga milli þriggja
Islendinga og kaupmannshjónanna, sem höfðu
áhöfnina á skipi sínu sér til aðstoðar. Var aðaltil-
efnið það, að einn íslendinganna, Torfi Sveinsson
að nafni, hafði átt einhver viðskipti við hollenzka
sjómenn, sem lágu með skip sitt þarna við ströndina.
Kom hann svo við í verzlun Redslews, og hcimtaði
þá Anna að fá að sjá innihald poka eins, er hann
hafði meðferðis, en þegar hann færðist undan því,
kallaði hún á mann sinn og skipshöfnina og „bað
þá, eða öllu heldur skipaði þeim“, eins og segir í
frásögn Torfa af atburðinum, að taka af honum
pokann. Torfi og tveir menn, scm þarna voru með
honum, voru heldur grátt leiknir í þessum viðskipt-
um, og hélt hann því fram, að Anna hefði sjálf
barið hann í andlitið með lykli, sem hún hafði í
hendinni, meðan tveir menn héldu honum.
Mjög óverulegur sinyglvarningur reyndist vera
í poka Torfa, en Redslew kaupmaður kærði hann
]j<) fyrir Jóni sýslumanni Jakobssyni á Espihóli.
Honum þótti hins vegar Torfi og félagar hans hafa
sætt svo illri meðferð, samkvæmt áreiðanlegum
vitnisburðum, og brotið auk þess það smávægilegt,
að hann ráðlagði Redslew að sættast við Torfa,
enda höfðu sýslumenn líka fyrirmæli stjórnarinnar
um að reyna að koma í veg fyrir óþörf málaferli
milli kaupmanna og íslendinga.
Anna kærir Jón sýslumann í Kaupmannahöin
Ressa afstöðu tók Anna mjög illa upp fyrir Jóni
sýslumanni, og ef til vill hefir ])cim þá þegar borið
fleira á milli. Um veturinn, þegar hún kom til Kaup-
mannahafnar, kærði hún sýslumann fvrir sölunefnd,
og hélt því fram, að hinir þrír Islendingar hefðu
ráðizt á mann hennar, er hann reyndi að ná smygl-
varningnum af Torfa, og hafi hún því neyðzt til
að kalla á hjálp. Nú reyni Jón sýslumaður hins
vegar að gera sem minnst úr sekt landa sinna, enda
Játi hann alla launverzlun afskiptalausa. Einnig
gerði Anna mikið úr yfirgangi Hollendinga á Siglu-
firði, sem oft væru þar fjölmennir á sumrin og sköð-
uðu verzlun þeirra lijóna með viðskiptum sínum
við landsmenn. Fór hún þess ákveðið á leit við
sölunefndina, að hún útvegaði þeim hjónum fall-
byssur til að fæla Hollendingana á brott með.
Ekki fékk Anna fallbyssurnar, en að öðru leyti
tók nefndin máli hennar vel og bað stjórnina að
fyrirskipa Stefáni amtmanni Þórarinssyni á Möðru-
völlum að rannsaka kærur hennar.
Þessum kærum svaraði svo Jón sýslumaður árið
eftir og benti á, að sökum fjarlægðar heimilis síns
frá Siglufirði, hefði hann enga aðstöðu til að hindra
launverzlun þar, eða annars staðar við utanverðan
Eyjafjörð. Hollenzku duggurnar væru líka það vel
búnar mönnum og vopnum, að hann hefði enga
möguleika til að koma lögum yfir þær, jafnvel þótt
hann stæði þær að ólöglegri verzlun. Kvaðst hann
ckki einu sinni mundu hafa mannafla né útbúnað
til að taka skip þeirra Redslews-hjóna með valdi,
þar eð áhöfnin væri þaulvön að standa í slagsmál-
um. Annars taldi hann enga launverzlun, sem orð
væri á gerandi, fara fram milli Ilollendinga og Sigl-
firðinga, og allra sízt sæti það á Onnu Redslew að
kæra yfir slíku, þar eð almannarómur segði hana
leita mjög eftir viðskiptum við Iíollendinga.
Andlót Redslews kaupmanns
Þegar Jón sýslumaður gaf þetta svar sitt haustið
1790, höfðu bæði orðið mikilvægar breytingar á
högum Onnu og ný deilucfni skapazt á milli hennar
og sýslumanns. Kristján Redslew kaupmaður hafði
andazt á Siglufirði síðla hausts 1789, nokkru eftir
að kona hans fór af landi burt. Vegna skulda hans
við konungssjóð, fyrirskipaði amtmaðurinn Jóni
sýslumanni að skrifa upp allar eignir dánarbúsins
og gera aðrar þær ráðstafanir, sem hann teldi henta
bezt hagsmunum konungs, þar lil nánari fyrirmæli
kæmu frá Kaupmannahöfn.
Sýslumaður sá ekki ástæðu til að leggja á sig
langa og erfiða ferð út á Siglufjörð um hávetur og
fól hreppstjórnarmönnunum þar og sóknarprest-
inum að sjá um uppskriftina. Skyldu þeir innsigla
allar eignir dánarbúsins, nema eitthvað af matvör-
um, sem beykir Redslews, Birck að nafni, átti að
annast útsölu á og halda sérstakan reikning yfir.
Sjálfur fór Jón sýslumaður ekki til Siglufjarðar, fyrr
en síðast í apríl um vorið, þegar hann þurfti að
halda þar þing. Gerði hann þá nýja uppskrift á
eignunum og seldi á uppboði citthvað af vörum,
sem hann taldi skemmdar eða einskis nýtar fyrir
dánarbúið.
Tilkynning þeirra Stefáns amtmanns og Jóns
sýslumanns um andlát Redslews kom sölunefndinni
í hendur síðast í marzmánuði 1790. Mæltu þeir
báðir með því, að allar eignir dánarbúsins yrðu
24
FBJÁLS VERZLUN