Frjáls verslun - 01.11.1974, Blaðsíða 47

Ilm heima og cgeima
Allt í einu komu þeir auga á
mann, sem hafði hengt sig í tré.
—Æ, hver fjandinn, sagði
annar þeirra.
— Nú þarf maður að pæla í
því að tilkynna þetta til við-
komandi yfirvalda, skrifa
skýrslufarganið, og rogast svo
með blessað líkið á milli manna.
Siðan leit hann í kringum sig
og sagði:
— Heyrðu annars. Við heng-
jium hann upp hinum megin við
landamærin. Þetta gerðu félag-
arnir. En þeir höfðu varla
komið manninum fyrir í nýju
tré fyrr en þeir heyrðu fótatak,
og í einum hvelli földu þeir sig
á bak við runna. Tveir þýzkir
hermenn við landamæravörzlu
komu þrammandi og annar
sagði:
— Hver djöfullinn er þetta,
Ottó? Nú hangir hann aftur
hérna megin.
Það var langt liðið á nóttina
og náunginn, sem var í gistingu
hjá vinkonu sinni, fór að gefa
frá sér hin undarlegustu hljóð.
Þegar tátan hafði vakið hann,
fór piltur að skýra fyrir henni,
skjálfandi röddu, hvers konar
martröð hann hefði fengið. í
stuttu máli var daumurinn á þá
leið, að piltur dinglaði í Iausu
lofti fram af þverhnípi en hélt
dauðahaldi í smá grastó, á yztu
nöf.
— Þú ert ekki í neinni hættu,
og slappaðu nú af, sagði
vinkonan.
— Já. Þetta er allt í bezta
lagi, muldraði félagi hennar.
— Farðu nú aftur að sofa,
ástin, sagði hann.
—i Ég geri bað, þegar þú ert
búinn að sleppa takinu á
grastónni.
Forstjórinn var að skemmta
vinafólki sínu á einum bezta
næturklúbbi í erlendri stórborg.
Þegar reikningurinn kom tók
hann upp veskið, skoðaði gaum-
gæfilega í það en kallaði svo
aftur á þjóninn.
— Afsakið, sagði hann vand-
ræðalega. Ég er rétt með nóga
peninga til að borga upphæðina
á reikningnum en á þá ekkert
eftir í þjórfé handa yður.
— Hafið ekki áhyggjur af
því, svaraði þjónninn Ég skal
leggja þetta saman upp á nýtt.
— • —
Tveir danskir hermenn voru
á eftirlitsgöngu um skóglendi
nærri þýzku landamærunum.
Gestur í samkvæmi kom því
að í snakki um daginn og veg
inn, að Einstein hefði sem barn
losnað við höfuðverk með því
að leysa flókin reiknisdæmi.
— En athyglisvert, varð einni
selskapsdömunni að orði.
— Þegar ég var krakki var
þessu alveg öfugt farið. Ég losn-
aði við reikningsdæmin með
því að gera mér upp höfuð-
verk.
— Að hann Palli skuli ekki geyma þessar hreyfingar fyrir
eitthvað skynsamlegra.
FV 11 1974
47