Alþýðublaðið - 24.12.1969, Síða 1

Eftir Tómas Guðmúndsson
^ ^ .r
/
Mánaljós og silfur um safírbláa voga!
og senn er komin nótt. —
Það skelfur eins og strengur sé strokinn mjúkum boga.
Og stjörnuaugun loga
á djúpsins botni demantskært og rótt. i
En bráðum rísa vindar við yztu sævarósa,
um unn og strendur lands.
Og bylgjuföxin rísa sem beðir hvítra rósa,
og boðar norðurljósa
í perluhvítum stormi stíga dans .
En f jærst í dýpstu myrkur og lengra en^augað eygi,
er aðrir sofa rótt,
á eirðarlausum flótta um auða hafsins vegi
á vrndan nýjum ‘degi,
fer stakur már um miðja vetrarnótt.