Alþýðublaðið - 24.12.1969, Page 35

JÓLABLAÐ 1969 35
Jólin, jólin
alls staðar
er upphaf jólasöngs, sem oft
heyrist hljóma í útvarpinu
daga desembermánaðar.
Víst er, að í desember ríkir
sérstök tilfinning í hjörtum
manna — tilfinning, sem ekki
er auðvelt að skilgreina. Þó
ber hsest einhvers konar til-
hlökkun, sérstaka stemningu,
sem gerir fullorðna að börn-
um líka.
Það er um jólin, sem svo
vel á við að tala um að gleðj
ast eins og barn og allir skilja
við hvað er átt með því.
Að vísu hættir okkur full-
orðna íólkinu til að láta ein-
hvers konar áhyggjur fylgja
með í kjölfar gleðinnar. En
það er víst ekki nema mann-
legt og tilheyrir því að vera
fullorðinn.
í jólamánuðinum er farið
að brjóta heilann um, hvort
takist að láta aurana endast
fyrir öllu, sem þarf fyrir há-
tíðina, og helzt lengur, ef vel
á að fara. .
Kannski liggur einhver and
vaka vegna þeirrar hugsunar
að líklega geti Gunna ekki
heldur fengið stóru brúðuna
fyrir þessi jól, eða að bíllinn
hans Sigga verði að bíða betri
tíma.
Allt eru þetta eðlilegar hugs
anir þeirra, sem langar til að
gleðja sína nánustu og eru
ekki einmitt jólin hátíð gleði
og gjafa, þó að ekki megi
gleyma hinum upprunalega
tilgangi þeirra.
En eru þá jólin alls staðar?
Líka, ef einhvers staðar
vantar peninga, mat eða gjaf
ir?
Því verður hver að svara
fyrir sjálfan sig.
Kannski eru mestu jólin
hjá þeim, sem minnst eiga af
auðlegð, annarri en þeirri, er
býr innra með þeim sjálfum,
og þeim, sem gefa af fátækt
sinni, minnugir þess, að sælla
er að gefa en þiggja.
í því sambandi minnist ég
löngu liðins atviks, er mér
var eitt sinn sagt frá. Það var
um konu, sem bjó með börn-
ÞETTA jólatré er einkaeign
þeirra minnstu í fjölskyldunni.
Á því er skraut sem þau mega
handfjatla að vild, að ógleymd
um pökkunum frá jólalandinu,
sem eru eldspýtustokkar fullir
af rúsínum og öðru góðgæti,
sem fær tímann til að líða með-
an beðið er eftir stóra jólatrénu
með öllu fína skrautinu sem
aðeins þeir fullorðnu mega
koma við.
um sinum 1 sveit við talsverða
fátækt, eins og títt var á þeim
tíma.
Þessi kona hafði flutt úr
höfuðstaðnum til að gerast
sveitakona og hún átti í fór-
um sínum nokkuð, sem var
sjaldgæf sjón fyrir sveita-
börn, en það var jólatré og
eitthvað af skrauti á það.
Næstu nágrannar konunnar
voru hjón, sem henni höfðu
reynzt vel og einnig áttu
barnahóp. ' Þau hjón höfðu
aldrei eignazt jólatré, hvað
þá heldur gylltar kúlur til að
hengja á það.
Undrun þeirra og gleði var
því ekki lítil, þegar einn ná-
grannadrengurinn kom á að-
fangadag með böggul frá
mömmu sinni.
f bögglinum var jólatréð
ásamt skrautinu.
Ég hef stundum velt því
fyrir mér, á hvorum staðnum
jólagleðin hafi verið meiri,
hjá börnunum, sem fengu
fyrsta jólatréð sitt, eða kon-
unni, sem gaf það til að gleðja
leiksystkini barnanna sinna.
Heyrzt hefur stundum, að
betra væri að þetta jólagjafa
og kortastand væri afnumið
með öllu. En ætli fólk myndi
nú ekki sakna þe.ss að fá eng
an jólapóstinn?
Jól og gjafir eru orðin ó-
aðskiljanleg heild, og á jólum
man maður einmitt betur eft-
ir fólki en í annan tíma.
Margir eru svo forsjálir að
gera lista yí'ir þá, sem senda
á jólakveðju, til að koma í
veg fyrir, að einhver gleymist.
Oft er nægur jólaglaðning-
ur að fá langþráða heimsókn
eða jólabréf. Það er — gæti
ég hugsað — bezta jólagjöf
þeirra, er fjarri sínum dvelja
um hátíðina.
En það er hverjum í sjálfs-
vald sett, hve mikið er á sig
lagt, til þess að með góðri sam
vizku sé hægt að raula með:
— Jólin, jólin alls staðar, með
jólagleði og gjafirnar....
— Á.Bj.
cEinn dagur
með
cTVIarks &
Spencef'
Föstudagur: Fastir liðir eins og venjulega.
Náttkjóll og-sloppur frá Marks og Spencer.
Börnin mega ekki verða of sein í skólann.
Morgunkjóll, auðvitað frá Marks og Spencer.
Kennslustund I flugskólanum.
Sportfatnaður frá Marks og Spencer.
Verzlunarferð. Marks og Spencer vörur
eru alltaf jafn freistandi.
c7Vlarks& Spencer* vörur fást
i fataverzlun fjölskyldunnar
L j m\ w\ W m
AUSTURSTRÆTI