Alþýðublaðið - 13.02.1970, Qupperneq 7

T'östudagiur 13. feibrúar 1970 7
ropsongvarar
Særa söng og
raddfoeitíngu
hjá Kristni
Haiissyni
□ Það hefur flogið fyrir, að
popstjarnan Björgvin Halldórs-
son væri farinn að læra söng
og raddbeitingu hjá Kristni
Hallssyni, óperusöngvara, en
það mun hins vegar ekki eiga
við rök að styðjast. Við höfð-
um samband við Kristin Halis-
son og upplýsti hann okkur um,
að nokkrir ungir og efnilegir
popm.enn hefðu rætt við sig um
ýmislegt varðandi söng, og hefði
liann bent þeim á eitt og annað,
sem betur mætti fara frá list-
rænu sjónarmiði séð. Kristinn
sagði ennfremur, að ungu pop-
söngvararnir gætu mikið bætt
söng sinn, jafnvel þó að þeir
nytu ráðlegginga þeirra, sem
væru af eldri kynslóðinni; flest
ar stærstu popstjörnur heims-
ins gerðu sér mikið far um að
vanda söng sinn og tækju þá
tiilit til reynslu gömlu mann-
anna.
Kristinn sagði að lokum, að
popsöngvararnir hefðu aðeins
komið til hans að ræða við hann
um sín mál, en því miður hefði
Björgvin ekki verið í þeim hópi.
TÍGRISDÝRIÐ SKELFDI
□ Tígrisdýr sem flutt van
með kanadískri vél olii nýlegai
uppnámi á Lundúniaifhigvelli.
Þegar flugvalliarst'arfsmeim
ætluðu að fara að sækja fragt
vélarinnar sáu þeir l!50 punda
tígri'sdýr á labbi meðai pakk-
anna. Þeir voru fljótir að loka
dyrunum og á vettva.ng komu
menn frá dýragarðiinum og
skutu dýrið — með deyfilyfjía-
kúlu. Síðan vair tígrisdýrið 'aft-
ur sett í búrið sitt, en vélin
var með sex tígrisdýr frá Frank
furt á leið til Montreai með
viðkomu í London.
Myndin er af Þórhalli iSigurðssyni og Helgu Jónsdóttur í hlutverkum sínum
Sjénvarpsleikrit eftir
lökul á sunnudagskvöld
Q Nú á sunnudaginn frumsýn
ir Sjónvarpið leikritið Frostcós-
ir éfíir Jökul Jakobsson. Þetta
er annað leikritið, sem.. Sjón-
varpið sýnir eftir Jökul, en
fyrsta leikritið, sem hann hefur
samið sérstaklega til flutnings
í'sjónvarpi.
Leikstjóri er Pétur Einarsscn.
en stjórnandi upptöku Andrés
Indriðason. Tónlist samdi Sig-
urður Rúnar Jónsson, og sviðs-
mynd gerði Snorri Sveinn Frið-
riksscn.
Leikendur eru fjórir. Herdís
Þorvaldsdóttir leikur Soffíu
hattadömu, sem ekki var við
eina fjölina felld á stríðsárunum
og dregur fram lífið á frum-
stæðri haítagerð.
Helga Jónsdóttir leikur Kol-
brúnu,- dóttur hennar, sem hún
átti.í lausaleik með óþekktum
hermanm, en hún telur þó, að
hann hafi verið „ekki minna
en k.afteinn, jafnvel majór eða
könel'h
Róbert Arnfinnsson leikur
einmana forstjóra, sem hatta-
daman hefu.r náð tangarhaidi á,
rrieðan frúin hahs er á Mallorca.
' Þórhallur Sigurðsson fer með
hlutverk pilísins, sem kemur í
atvinnuleit í hattágerðina þeg-
ar hattadaman er að heiman
með forstjóranum sínum. Hann
hittir fyrir dóttur hennar, sem
silur ein ög párar í dagbókina
sína. Það er-kalt úti, hitareikn-
ineurinn er ógreiddúr og frost-
rósir á gluggarúðum . . . ■
heyrir eiinigöngu hinini svoköll-
uðu efniastétt. Arðsemi eða fjár1
myndun er byggiat á þannig á-
góðavon hvers og eiins eiinstaik-
lin'gs, er engu ókriBtilegri en,
■afrakstur vinnu með berum
höndum, og sem oft á tíðum
eins og nú er háttað nálgast
hrein'lega vinnuþræl'kun.
Þa'ð er samhljóða álit hlut-
drægnisliausra sérfrœðmiga í
stjórnunarfræðum að fnamlaig
og þátttaka alþýðu mianma svo
og einstakra frumkvöðl'a sam-
eiginlega, sé heppilegasta leiðin
til að slcapa og efl-a efnahags-
uppbyggingu hvers lands. Þa,nn.
ig eignaihlutdeild launþega og
al'l'S almennings í atvinnufyrir-
tækjum þyrfti engan veginn að
þýða það, að þessir aðiljar hefðu
með stjórnun fyrirtækjanna að
gera, heldur yrði þetta fraanlaig
fyrst og fremst fj árfestiinga-
ráðstöfun.
i
Ekki mætti a'lmenningur
heldur eiga heitt á hættu, ekki
að minnsta kosti á þeim hluta,
sem kallað væri. S'kyldufr'amla'g
eða skyldusparnaður. En'gin á-
hætta mætti vera því samfara-.
í kjölfar þessa verður svo a'ð
fylgja breytingar á skaibtlagn-
ingu arðs, og frádráttur vegna,
þessa fjárframlags. Auk einka-
fyrirtæ'kja-fyririkomul'ags eru
einniig að sjálfsögðu ti'l bland-
aðir fjárma'gns- og áhættuaði'l-
ar („mixed venture“), þar sem
átt er við að ríkið sé eignahlut-
takandi.
Til er erlendis fyrirbæri sem
nefnt hefur verið meðákvörð-
un eða samstjóm, sem -er þátt-
taka bæði atvr'nnurekenda og
verkamanna í stj órnarákvörð -
unum og ábyrgð innan hvensat-
vinnurekstrar. Kerfi þetta kveð-
ur svo á, að mynda skuli starfs
ráð í hverju fyrirtæki sem til
greiina kemur í kerfi þetta.
Annað fyrirkomul'a'g sem um
er reett er n-efnt helminga-
skipti. Þetta er þa'ð sem er a'ð
gebaét t. d. í þýzkum stjórn-
málum og hefui; flokkur TS'*‘n-
Q<ð'a.rm9iri,riQ 1,'G'kíð a'Möðu meo
verkalýðnum, s'amt ‘ með varúð
þó í stuðningi sínum enn sem
komið 'er. Þetta eru semsagt
nýjustu sporin áleiðis ti'l þjóð-
félagsbreytinga þar í landi.
í stað ríkisrefestrar sem Al-
þýðuílokkurinn er ailaijafn'a
fylgjandi.á vissum sviðum, gaéti
komió þessi meðákvörðun svo-
köUuð og helminigaskipti, eirik-
■ani'ega i þeim greinum atvinnu-
inekstrair þar sem rikisvaidi'ð
hleypur hvort sem er undir
ba'gga með þegar verst gengur,
eða jafnvel borgar með alla,
jafna.
Augljóst er að draga verður
úr hinu pólitíska taumhaldi
bankavalds á efnaíhagslífinu. Al-
gjörlega ástæðuiaus fiimnst mér
ótti S'tjórnarílokka'nin'a, um að
miséa úr höndum sér pólitískt
aðstöðuvald, með þessum breyt
ingum, heldur myndu þeir
styrkja hina pólitísku aðlöðun
sínia gagnvart hinum aimennu
kpósendum.
Á sama hátt er vis:ulega tíma
baert að dragá úr naiikvæðum
áhr.i'.úrri ieHífb í:i£,mi>æfti!3vald-
liafa, og m á 1 :Ö -er - i - at'lm gun-
ir'aryna. og minni háttor löggjE'fa
passara og ininilolíiunia'r „stór-
menina“, S'em aiit drepa með
ímyndunarvæli, bjánalegri að-
gæziusemi, hlutieysi eða fjand-
t'amlegri þögn. í fróðtegum og
frjáislegum umræðum ritstjór-
anna Bemedikts Gröndals og
Eyjólfs K. Jónssonar í dags-
skrá útvarpsins í haust, var
komið inná mairgskonar fyrir-
komulag fvrirtækjaréksturs. —
Hjá þeim félögum ber margt
á góma og sem vænta mátti
va,r Benedi'kt 'að sjáifsögðu fyr-
rr hönd Alþýðuflökksiin: ekkj
s'ammál'á Eyjólfi um ebnkarekst
ur, og því er huigmyndinni um
skyiduframlag a'lmenni'ngs
vagna fjérfiestiingar erlendra
einkaaðil'a hér á lofti haldið.
Gaeti ekki hugrast þrátt fyrir
al'lt að Al'þýðuflokkurinn gæti,
failist á þessa ti'lhögun einka-
rekstrar svarla framreiddan, —
eins og að fnaman eir tiWagt?
Inní þetta mál mitt komia, ýms-
ir stjórnfræði'legi.r punktar o'g
endursagn'ir, sem virð'ast e.t.v.
óljóst greinarlesen da, en hjá
því verður varla kom;:f þrr
sem viðfangsefni'ð eru þ.s'ð sér-
fræði'leg. Albýðufiokkur-'inn
. þarf-að v.inina ,sér hy.lli. verka-
1 lýðsims með því a'ð mæt'a þeim
breytingum sem í hönd fara,
á þann hátt m.a. að leiða fram
og útibreiða marg-neínda hags-
Vmma-meðákvörðri'n, tifc ilnfit-
vægis við einkagróða-sjcner-
miðið. Framumdan eiru nýjir:
tímar með ný viðhorf og vanda
rnál, og þess vegna held ég að
ístendingum væri hol't að
stoikka sig upp, ef svo mæt'ti
segja. Siík uppstokkun kemur!
fyrir í lifi fiestra ein tá'kiLuga
einhvemtíman á líírteiðinni cg
það er 'aðTiguriu hæ.li:v i.
m'annsins er segir til um þvc, t
gæfa fyigir breyt'ngum ■•þeirrt
sem verða í lífi einstcjki.inga cg
þjóða.
Launbegar vita -no.kkucjivcg-
in hvað þeir vi'lja ek'ki, ©n þá
vanhagar að vita hvað, þeir
vilja og hvert skal st'eíma, og
'að hverju miðá sk'il. Þe’ri
huigmyn d'aí'ræð'?rg!a .) yrrjkaðia
mú, er fyri'rboði þess a'ð koon' oni
er tími til að semja rétt og
skipta rétt. Það er á'U's ■, ekkii
loku fyr.'r það skotið að íslend
get,i orðið raunverul'egt vélfsrð
arríki, og áð allir geti torðið
aOlríkiir og landsfóíkið „herra-
Framhald á bls. .11.