Alþýðublaðið - 13.02.1970, Page 14

14 Föstudagur 13. fébrúar 1970
Fred fioyle:
ANDRÓMEDA
33.
vann með, talaði hún eins og
sá sem valdið hafði. Hún var
karteis, en leit á þau öll sem
lægri verur.
— Ég þarf að tala við dr.
Geers um þetta, sagði hún í
dyrunum.
— Strax? Juidy heyndi að
sýna 'henni hógværa fyrirfitn-
ingu á móti.
— Já, strax.
— Ég sbal athuga, hvort
'hann er taus, sagði Judy og
gekk út. Andromeda gekk hægt
í átt að mælahorðinu án þess
að virða Fleming viðlits. En
eitthvað kom honum til að á-
Farpa hana.
— Er starfið ánægjulegt? ”
Hún sneri sér við og leit á
hann, en sagði ekkert. Hann
réttist upp í sætinu og lifnaði
við.
— !ÞÚ ert orðin aliveg ómiss-
andi, er það ekki? spurði hann.
Hún ,leit á hann alvarleg á
svip. Gættu að þér, hvað
Iþú segir, sagði hún.
— Er iþetta hótun?
— Já.
Fleming stóð á fætur.
— Drottinn minn dýri. Eg
ætla ekki Hann þagnaði
og brosti. — Kannski eitthvað
'hafi farið fram hjá ntár.
Hún vissi ekki, hvað hann
ihugsaði. Hún sneri sér við og
ætlaði að ganga burt.
— Bíddu aðeins.
— Ég á annríkt. En hún
sneri sér samt við og beið.
Hann gekk hægt að henni og
virti hana fyrír sér hátt og
lágt.
— Þú þarift að laga þig svo
lítið til, ef þú ætlar þér að
Ihafa áhrif á karimenn. Hún,
stóð kyrr. Hann bar höndina
upp að hári hennar. — Þú ætt-
ir að greiða hárið aftur, og þá
getum við séð, 'hvernig þú lít-
ur út. Mjög lagleg.
Hún hörfaði undan, svo að
'hönd hans féll niður, en hún
horfði stöðugt á hann
—Eða þú gætir notað i!m-
vatn, sagði hann. -— Eins og
J-udy gerir.
— Er það það, sem er lykt
af?
"Úann kinkaði kolli. — Eitt •
hvað ferskt og gott.
— Ég skil þig ekkl
Hann brosti aftur. — Komdu
hingað.
Hún hikaði, en færði sig svo
nær honum. Hann kleip hana
í handlJegginn.
Hún veinaði upp og hörfaði
aftur og óttaglampa brá fyrir
í augunum.
— Viar þetta gott eða vont?
Spurði hann.
— Vont.
— Af því að þú finnur til
sársauka. Hann lyfti höndinni
lupp aftur og 'hún hörfaði —
Ég ætla ekki að meiða þig
núna.
Hún stóð stíf meðan hann
strauk 'henni yifir ennið. Síðan
færði hann fingurna niður pftir
and'litinu og niður á hálsinn.
— Vont eða gott?
— Gott. Hún leit á hann til
að sjá, hvað hann gerði næst.
— Þú getur 'skynjað vellíð-
an, vissirðu það? Hann fór
frá h'snni. — Eg efalst um, að
til þess hafi verið ætlazt, en
með því að búa þig til í
.mannsmynd .... M>enn lifa
ekki á Skynseminni.
— Ég heif tekið éftir því.
Hún var öruggari með sig aft-
,ur, en hann hélt at'hygli henn-
ar óskertri.
—Við lifum eins og tilfinn-
ingarnar segja okkur, án þeirra
væru'm við iíkfega búnir að út
rýma okkur sjálfir.
— Þið eruð á góðri leið méð
það. Hún ieit 'á iblöðin, sem
hún 'hélt á og brosti fyrirlitn-
ingarbrosi. — Þið eruð eins og
börn. með eidflaugarnar ykk-
ar.
— Bendlaðu mig ekki við
þær.
— Nei. Ég geri það ekki. —
Hún leit hugsandi á hann.
Judy kam inn og istóð í dyr-
unitm, eins og Andromeda áð-
ur.
— Dr. Göers gstur tekið á
■móti yður.
— Þakka þér fyrir.
Fleming virti Andi’omedu
enn fyrir sér, og hún leit á
Ihann á móti á nýjan hátt.
—Er vond lykt af mér?
spurði hún.
Hann yppti öxlum. — Þú
verðúr að finna það út sjálf.
Hún fór með Judy út úr bygg
ingunni og gekk með henni í
'átt til skrifstofu Geers. Jndy
tfylgdi henni inn í skritfstofuna
ng fór síðan. Stöðvarstjórinn
sat við skrifborð sitt og talaði
í síma.
— Jú, þetta gengur ágætlega,
sagði hann. — Við þurfum að-
eins að gera eina athugun enn
og síðan getum við byrjað að
s'míða.
Hann lagði á og Andromeda
Xagði 'blöðin á borðið fyrir fram
an hann.
— Þetta er allt, sem þér
þurfið, dr. Geers, sagði húu
við hann.
Nýja eldflaugin var smíðuð
í Thorness. Þegar hún hafði
iverið reynd og aðrar búnar til
éftir hinni fyrstu, sendi forsæt
isráðherrainn B.urdett varnar-
'mlálaráðherra til fundar við
Vandenberg hersli’ötfðingja, yf-
irmann loftvarna.
Hershöfðinginn hafði tals-
'werðar áhyggjur af framkvæmd
unajm í Thormess. Honum
fannst þær ganga hraðar en
•eðUil'eigt mætti teljast. Hann
viXídi isenda eldflaugina ti’l
Ban'daríkjanna til rannsókna,
en þar stakk brezka stjórnin
skyndilega við fótum.
— Aldrei þessu vant getum
við gert þetta einir, sagði Bur
dett við Vandenberg. — En
auðvitað höfuim við samvinnu
við ykkur, þegar kemur að því
að nota eldflaugina.
— Getum við fengið að vita,
hvernig þið ætlið að nota
hana? spurði Vanden’berg.
— Við skjótum niður gervi-
hnött.
— Hvernig?
— Rieinhart prótfessor sendir
'Okkur upplýsingar um skot-
imarkið frá Bouldershaw Géll
'og startfslið Geers í Thorness
sér um að skjóta eldflauginni á
loft.
— Og ef þetta mistekst?
— Það mistekst ekki.
Þeir stóðu hvor andspænis
öðrum: Burdett sléttur og bros
andi, hei'sihöfðinginn traustur
og harðúr-.'Éiítítf andai'ták yppli
Vandenberg öxtum.
— Þetta er allt í einu,orðið
mikið einkámál
Þeir létu þar við sitja, og
Gróa JákobsdótMr:
Opið bréf til
Baldvins Þ.
Kristjánssonar
□ Vil ég byrja á að þakka þér
þýðingu bókar þinnar ,,Lifðu
lífin.u lifandi“ sem mér fannst
mjög góð.
f>ess vegna setur mig hljóða,
er mér eru send nokkur dag-
blöð „Tímans“, má þar sjá
margra dálka blaðagrein dag eft
ir dag þar sem maður gæti hald-
ið að þú værir að rotna lifandi
í tali og skrifum óhróðurs og
illdeilna, á það félag sem hef-
ur verið öllum hugsandi mönn-
um í landinu hjartfólgnast og
forseta þess Gunnar Friðriks-
son.
Þú vissir það, og allir lands-
menn að það þurfti meira en
nokkra mánaða undirbúning, að
skipta frá vinstri til hægri í um
ferðinni.
Það var því mjög viturlegt af
forseta slysavarnafélagsins að
láta landsþinginu eftir, sem átti
að fara að korp.a saman, að taka
fullnaðarákvörðun um aðild að
þessum málum, og sýnir enga
ráðríki forsetans. Deildirnar
sem senda fulltrúa sína á þing'
eru'203 talsins með yfir 30 þús
und manns.
En hvort sú nefnd sem vinn-
ur að þessum málum í Slysa-
varnarhúsinu í dag heitir „Var-
úð á vegum“ eða „Umferðar-
öryggismálanefnd“ finnst mér
ekki skipta máli, bara ef hún
vinnur vel að öryggismálum
okkar. Og við öll, jafnt í Slysa-
varnarfélögum og öðrum félög-
um, og öll þjóðin sameinumst
um, að gera allt sem í okkar
valdi stendur til að skapa betri
umferðarmenningu og öryggi í
umferðarmálum og slysavar'n-
armálum yfirleitt. Þá er tilgang
inum náð, ekki með ádeilum
eða stórum orðum, bara að sýna
það í verkum sínum.
Við öll sem setið höfum Lands
þing Slysavarnarfélags íslands
vitum að allar ádeilur og áróð-
ur í garð Gunnars Friðriksson-
ar fellur um sjólft sig, höfum
séð og heyrt málflutning hans,
vitum að öllum mátum. slysa-
varna er vel borgið í höndum
hans, prúðmannleg en föst fram
korna hans vinnur hug og traust
allra er hafa af honum nokk-
ur kynni.
Tel ég mér það persónulega
mikinn ávinning að hafa starf-
að að formennsku deildar í
SVF íslands síðastliðin 9 ár
undir forustu hans.
Vona ég að Slysavarnarfélag
Islands megi bera gæfu til að
njóta starfskrafta hans og stjórn
ar um langan tíma, og veit ég
að ég mæli þar fyrir munn allra
deilda sem ég til þekki.
En hvað því við kemur hvort
þú ert kvenhollari en hann og
hafir seitt til þín 13 þúsund
konur, skal ósagt látið, þó hugsa
ég að við séum fleiri slysavarn-
arkonurnar út um allt land, sem
dáum. Gunnar Friðriksson.
Sem sagt, ég er bæði undr-
andi og hrygg yfir þessum skrif
um þínum.
Þar sem á þessum dögum sem
þú notar til að ausa úr skálum
reiði þinnar yfir Slysavarnar-
félagið, eru hin alvarlegustu slys
að gerast bæði fyrir vestan land
og hér í næsta þorpi.
Við erum öll harmi lostin, ekki
sízt við sem að þessum málum
vinnum. Oll þjóðin drýpur höfði
í sorg yfir þeirri slysaöldu Sem
fellur yfir okkur þennan fyrsta
mánuð ársins, elztu menp muna
ekki annað eins.
Öllum er ljóst að þessi skrif
þín eru villandi markleysa, þú
lýsir þig fúsan að taka að þér
hlutverk Abels, ef Gunnar hefði
verið bróðir þinn. En þú hefð-
ir ekki þurft að gera stutt mál
langt, þetta sem. þú hefur eytt
o£ mörgum blaðagreinum í hefði
komizt til skila í einni stuttri
grein.
Að síðustu sendi ég þér
kveðju mína, og bið þig að
stöðva totnunina, en umfram altl
„Lifðu lífinu lifandi”.
EyrarbakUa, 4. febrúar, 1970.
Gróa Jakobsdóttir.
SAMDRÁTTUR í
BÍLAIÐNAÐINUM
. . ■; ‘ i
□. -Fo.rd í Bandaríkjunum
sagði nýlega upp 3.545 verka-
möami'mr vegna þess að sala á
bílum hetfur dregizt samsin. GM
og Chrysler hatfa lika tiOkynnt
uppsagnir og öll fyriirtækin
hafa lokað hluta af ve'rksimiðj-
um sínum.
í janúar sl. fór sala banda-
rísku bílasmiðj'auma ' niður í
538.998, en svo lágt hefur hún
ekki tfarið sl. 8 ár. Búizt er vi'ð
að satan batni er líða tekur á
vorið.