Alþýðublaðið - 31.03.1970, Qupperneq 14

14 Þriðjudagur 30. marz 1970
Margaref B, Housfon:
Læsta herbergiö
— Veit faðii' þinn um
þietta?
— Hann segir að mig hafi
dreymt það. Og ef til vill er
•það aðeins draumur. Eí ég
bara hefði hníf — en ég finn
Ihviergi ír|einn hn3f. Snæiis-
spotti myndi duga. Einhvern
tima þegar Jóhanna er í fasta
Hvtefni, lau-mast ég að henni,
'bind snærinu fast um liáls
Wenni og herði að, fastara og
fastara ....
Hún barði saman hnefunum
beit saman vörunum og reiði
glampi skein í augum henn-
ar.
— Það væri rnorð, sagði ég.
—Það væri ekki víst að
hún dæi, en hún hætti að
iminnsta kosti að segja að ég
pyæri vitskert. Nei, hún mundi
deyja og ég vakna af drfíurmi
um .... Heldur þú að ég sá
-vitskert?
— Vissutega ekki.
— Og ég get miunað. Segðu
að ég geti munað.
— Þú manst Zoe.
— Eg er fegin. þeita leys-
ir mig undan valdi Jóhönnu.
Zoe vildi aldrsi leyfa mér
að ganga með sér að pálma-
trjánum á ströndinni. Við
iskilldfMn alitaf við bekkina.
iÞessir bekkir voru leifar frá
þeinr tímum er glaumiur og
gleði ríkti á Yonder Key. Nú
voru þeir ekki tii annars en
að ég sæti þar og biði eftir
að Zoe kæmi aftur eftir að
Ihún hafði staðið undir pálm-
unuim og liorft út á sjóinn.
Biðin var misjafnlega löng, en
ég gætti þess viandlega að
ihafa alltaf auiga með lien.ni
ef hún tæki upp á því að
vaffa út í sjóinn.
Viff rædduim a'ldrei neitt í
þessurn gönguferðum. Þær
virtust aðeins hafa einn til-
gang. Að Zoe fengi að standa
um hríð undir pálmanum,
horfa til hafs og bíða. Þegar
við lögðum af stað bað hún
a'litaf um að mega ganga
su.ndmiegin, en þegar ég neit-
aði, varð hún þögul og hrað-
aði sér að pálmunum.
En á kvöldin töluðum við
hins vegar sarnan.
— Legstu upp í hjá mér,
Ólíva, sagði hún. Liggðu hjá
imér um stund, bað hún.
Og svo lagðist ég upp í rúm
iff hjá henni.
•f — Ert-.þú gift Ólíva?
— Nei, það er ég ekki.
— Hefurffu aldrei átt nieinn
•els'khuga?
Hún hallaði sér að mér og
dró þungt andann. í myrkrinu
‘hieyrði ég sjávarniðinn og
ganghijóðið í kiukkunni á av-
inhilllunni og ég minntist sam
tais okkar Ritíhards um tím-
ann.
— Þú hefur átt elskhuga,
'hvíslaði hún.
— Nei Zoe, en ég óskaði
þess á stundum. Það var mað-
ur, sie-m ég unni.
— Hvar er hann núna?
— Ha.nn er kvæntur annarri.
— Ó, ég giki'l. Hvernig get-
urðu ilifað það af?
— Eintovern veginn tekst
mér það.
— Eg veit að þú brosir að
mér.
— Nei Zoe, mér þykir vænt
um þig, það auðveldar mér
lífið.
— Segðu mér eitthvað um
toann.
— Það er ekkert um hann
að segja. Mér þótti vænt um
ihann, það er allt og sumt.
— Elskaði hann þig?
— Eg veit það ekki.
—Eg veit það ekki, segú'
þú. Hann hllýtur að hafa elsk
<að þig.
— Eg hélt það einu sinni.
Eg veit ekkert, nemia það að
tmanni getur veizt örðugt að
gleyma, jafnvel þótt ekkert
sé að mirna.
— Vesalings Olíva, sagði
Ihún og féll í svefn.
Þegar ég fór að Huspa sð
isækja fötin sem verið var að
sauma á Zoe, var steikjandi
ihiti og enn rólegri blær yfir
þorpinu en þegar ég fór þang
að í fyrra sinnið. Þegar ég ck
rum göturnar í forsæiu pálma
trjánna .hugsaði ég sem svo.
■að ég mundi kunna því vel að
eiga þarna heima.
Eg sem hafði haldið mig
rótslitna jurt sem væri fyrir
munað að ná nokkri varan-
'legri fastu aftur í lífinu.
Eg k.om í bankann. þar eð
dómarinn helfði fengið mér í
h'endur ávísun, en beðið mig
að greiða fyrir saumið í pen-
ingum. Síðan ók ég til saema
konunnar og hringdi dyrabiöll
unni.
— Æ, þér komið helzt til
sneimma ,sagði frú Frishbie,
en elf þér viljið doka við of-
lurfitla stund.
— Eg vil heldur nota tím-
ann til að ljúka öðru erindi
og fór rafcLeitt til Belen
gömlu.
Kofinin hennar virtist í fasta
'SVefni. Gangstéttin var sópuð.
Nokkrar hænur rótuðu í garð-
inium og gegn um hurðarrúð-
una sá ég hvítþvegið gólfið.
Lokrekkjuna með sparitjöid
in dregin fyrir, orgelið. skáp-
inn með speglinum. Kofinn
virtist milli svefns og vöku,
len þegar betur var að gætt,
fann ég það á mér, að einhver
var á ferli.
— Eg er hjúkrunarkona,
ungfrú Zoe, sagði ég lágt.
Hún opnaði dyrnar og bauð
mér inn að ganga og fá mér
sæti í ruggustól. Sjálf settist
'hún stynjandi á koll við ar-
ininn.
— U.ngfrú Zoe er vonandi
ekki veik?
Eg ful'lvissaði hana um að
svo væri ekki. Eg hafði svip-
a!st um í herberginu og kom
ið auga á það sem erindi mitt
varð'aði, blláu postulíusvögg-
una. Hún stóð á arinhiliunni
og hafði nokki-um blómum
verið stuin'gið í hana.
Eg varð þess vör að Belen
gamla veitti mér nána arbygli.
■Eg var ekki viss um að henni
geðjaðist vel að mér. Ef til
v 111 vantreyisiti hún öllúm sem
tekið höfðu við starfi hennar
á Yondier.
— Zoe sagði mér að hún
íhefði verið vön að leika á
orgellið, sagði ég. — Hún man
elftir föður þínuim — og kett-
inum.
— Sú var tíðin að hún
mundi ekki neitt, sagði Belen
'gamla.
— Henni far dagbatnandi,
sagði ég. Eg er viss um að
'hún kemst afUy til fullrar
toieilsu.
Belen gamla svraraði engu.
— Þér þykir auðvitað gam-
an að heyra að henni sé að
batna, sagði ég.
Hún leit rannsakandi á mig.
— Þykir þér vænt um það?
— Já sagði ég, — það máttú
vera viss um.
— Jóhanna heldur því hins-
vegar fram .... dómarinn
rauniar líka .... að henni
sé fyrir beztu að allt sitji við
það sama. Hún sé ihamingju-
Bréfasambönd
Jón Ragnar Gíslason, Búðarnesi,
Hörgárdal, Eyjafirði, óskar eftir
bréfaviðskiptum við stúlkur á
aldrinum 16 — 19 ára. Mynd
fylgi fyrsta bréfi.
Margrét Gunnarsdóttir og Anna
Ingólfsdóttir, Unglingaskólanum
Staðarborg, Breiðdal, 'Suður-
Múlasýslu, óska eftir bréfaskipt-
um við pilta eða stúlkur á aldr-
inum 13—16 ára. Æskilegt að
mynd fylgi fyrsta bréfi.
Ind.riði Karlsson, Kollsá, Hrúta-
firði, Strandasýslu, óskar eftir
bréfaviðskiptum við stúlkur og
pilta á aldrinum 12—15 ára..
Sæmundur Jóhann Gúðjónsson,
Borðeyrarbæ, Hrútafirði, óskar
eftir bréfaskiptum við stúlkur
og pilta á aldrinum 12—15 ára.
Berta Finnbogadóttir, Þorsteins-
stöðum, Lýtingsstaðatoreppi,
|Skagafjarðar.sýslu, óskar eftir
bréfaskiptum við pilta og stúlk-
ur á aldrinum 16—18 ára.
Anna María Egilsdóttir, Breið,
Lýtingsstaðahreppi, Skagafjarð-
arsýslu, óskar eftir bréfaskipt-
um við pilta og stúlkur á aldr-
inum 16 — 18 ára.
Jón Eyjólfur Sæmundsson, Há-
túni 17, Reykjavík, óskar eftir
bréfaskiptum við stúlkur á aldr-
inum 22—27 ára. Æskilegt, að
rnynd fylgi fyrsta bréfi.
Anna Guðrún Jóhannsdóttir,
Ólafsveg 15, Ólafsfirði, Eyja-
fjarðarsýslu, óskar eftir bréfa-
skiptum við pilta á aldrinum 14
—16 ára. Æskilegt, að mynd
fylgi fyrs.ta bréfi.
Steinunn Sigurðardóttir, Hlein-
argarði, Eiðaþinghá, Suður-
Múlasýslu, óskar eftir bréfa-
skiptum við pilta og stúlkur á
aldrinum 17—19 ára.
Jóna G. Samsonardóttir. Fann-
ey Guðbjörnsdóttir og Svanhvít
Sveinsdóttir, allar í Húsmæðra-
skólanum Varmalandi, Borgar-
firði, óska eftir bréfaskiptum
við pilta á aldrinum 18—22 ára.
(Heima er bezt).
Ragnar Björnsson:
YFIRLÝSING
[3 Mér þykir rétt að segja frá
því opinberlega, hvers vegna ég
mun ekki stjórna á tónleikum
Sinfóníúhljómsveitar íslands 2.
apríl eins og fyrirhugað var og
auglýst .hefur verið. Geri ég það,
ef forða má frekari misskilningi
en Iþeim, sem mér virðist að
spunnizt hafi út meðal fólks.
Forsaga þessa má’s er, að á
s. 1. hausti var það fastmælum
bundið við framkvæmdastjóra
hljómsveitarinnar, Gunnar Guð
mundsson, að óperan Fidelio eft
ir Beethoven skyldi flutt á tón-
leikum hljómsveitarinnar í Há-
skólabíói 2. apríl 1970 undir
minni stjórn. Áætlað var, að ein
söngvarar allir yrðu íslenzkir og
kórhlutverkið skyldi karlakór-
inn Fóstbræður taka að sér. Að
þessu miðaðist síðan allur æf-
ingau.ndirbúningur í haust og
fram í byrjun febrúar. Þriðja
febrúar fór ég £ tónleikaferð til
Sovétríkjanna, en kom daginn
áður til Gunnars Guðmunds-
sonar til þess að skýra honum
frá, á hvern hátt undirbúningur
inn fyrir tónleikana héldi á-
fram ,þrátt fyrir mitt ferða-
lag. En þá fékk ég Iþá fregn
hjá Gunnari, að þriggja manna
stjórn starfsmannafélags hljóm-
sveitarinnar, toefði komið á sinn
fund með samþykkt frá fundi
hljóm.sveitarinnar, þar sem
hljómsveitin neitaði að leika
undir minni stjórn. Þrátt fyrir
þetta ætlaðist Gunnar til þess,
að ég stjórnaði Iþessum um-
ræddu tónleikum, en með
breyttri efnisskrá, þ. e. að Fid-
elio yrði settur út af dagskrá.
Nú gafst ég alveg upp við að
fá samhengi í hlutina og til-
kynnti framkvæmdastjóranum,
að ég treysti mér ekki til að
stjórna 2. apríl einu eða öðru
ef satt væri, að toljómsveitin
neitaði að vinna með mér.
Lengra nær frásögn mín ekki að
sinni.
Eg óska hljómsveitinni til ham
ingju með tuttugu ára afmælið
og þá framúrskarandi afmæl-
isgjöf, sem ;hún fékk frá Jóni
Nordal.
En hljómsveitin verður líka
að eignast íslenzka stjórnendur,
og þeir verða ekki til, þrátt fyr-
ir menntun, nema Iþeir fái að
vinna með hljómsveitinni. Það
ætti aðalstjórnanda hljómsveit-
arinnar einnig að vera ljóst. —
BÍLASKOÐUN & STILLING
Skúlagötu 32.
LJÚSASTILLIHGAR
HJÖLASTILLIN GfA R MÚT08STILLINGAR
Látið stilla i tima.
Fljót og örugg þjónusta.
13-10 0
■