Alþýðublaðið - 19.05.1970, Blaðsíða 14

i.f OT^.f Ibico
14 'Þriðj'udagur 19. ittiialí 1970
Rósamund Marshall:
Á FLÓTTA
IninitoaW kistunnar. var ekk-
'ert af þessp, enda liefði hún
þá verið lítils virði.
í hjárta minu var ég hon-
uím sammála. Bókin mín var
Iþrumgin lífi, undursamlegt
isiafn heillandi frásagna, sem
ekki verða metnar ti'l fjár.
Belcaro bauð Giacomo
miunki að dvelja eins lengi og
faann vildi. Hann þáði það ekki.
Við siáuim að hann gekk til
strandar, hrinti fram litlum
'bát og reri á brott.
B-eilearo tók mig þegar tali.
Veizt bú nokkiuð hvað í kist-
lunni var, Bianca?
Eg? Nei. Eg reyndi að gera
þ'etta stutta svar eins þr-ungið
u-ndrun og m-ér -var unnt.
Btílcaro gaif mig upp á bát-
inn. Hann -horfði rannsakandi
á v.esálings Nello. -Kannske
Nél'lo viti eitthvað. Hann er
a'Utaf að klifra upp um al'la
veggi eins og api.
Eg hló. NeHo myndi hafa
sagt mér eða þér frá, ef hann
hefði fundið eit-tlhvað. Það er
-ekki honum líkt að þegja yf-
ir því. sem fyrir hann ber.
Jú. það er svo. En hafi bað
■verið gimsteinar ....
Gimsteinar hafa það ekki
verið, Belcaro. Mun-kurinn
neitaði þvi.
Eg heyrði það. En hvaða
sannanir ihc-fuim við fyrir því,
að hann hafi sagt satt?
Hann virtist ekki þesslegur
að fara með ósannindi.
Be-lcaro yggldi sig. Hver veit
im in-nræti þessara umrerm-
niga, þótt þeir beri' munika-
:ufla? Þetta getur lík-a haf-a
verið forngripir, helgur dóm-
ir, handrit eða þess háttar. —
>etta e-ru mestu grúskara-r, þess
r munkar. Ippolito var þekkt-
ir fyrir að safna forn-um hand-
itum, grískum, hebreskum og
atneskum. Munki væri vel trú
mdi til þess fíflaháttar að kallia
ilí'ka hluti verðmæt-ari en ver-
ildle-ga fjársjóði, — og stund-
im eru þéir það líka. Svo
ireytti hann skyndilega um
jmræðuefni: Ég er að hugsa
jm að fara ti'l Bologn'a bráð-
jm, Bianca. Það er að segja,
það er verið að biðja mig að
koma og halda sýningar. Hvað
f-innst þér? Á ég að þiggjia það?
Eg greip fegin-s hendi tæki-
færið til þess að gera honum
eitthvað til geðs, edns og á stóð.
Já, sagði ég. Það skaltu þilggja.
Hefði ég vitað, hvaða ósköp
þetta einfalda svar átti eftir að
ieiða yfir mig, þá hefði ég þeg-
ar í stað kastað mér ofain í
síkið fyrir neðan sve-fnherberg-
isgluggann minn, bundin á
höndum og fótum og með þung
an stein um hálsinn.
SJÖTTI KAFLI.
É-g lét Maiúu leiða mig um
sk-raiutle-g og blómum skreytt
stræti Bolognaborgar, meðan
Belcaro s-kemmti fyr-iirmön'num
henrtar í höll Bentivoglos
greifa.
Þú þarft ekki að vera með
okkur á sýningum, Bianca,
sagði Belcaro. Og þú ættir að
hafa slæðu fyrir andlitinu, þeg
ar þú e-rt úti við.
Ég hlýddi honum, í blindni
eins og va-nt var.
Dag nokkurn maettum við
hópi af pílagrímum á leið tl
San Giacomo Mággiore. Þeir
voru flestir fátæklega klæddir;
þó voru nokkrir borgarar í
fylgd með þeim, heldur betur
til fara.
Þeir ætla að hlusta á ræðu á
torginu, sagði María. Það er
umf erðapr éd ikari.
Hvað heitir han-n?
Ég veit það ekki. Hann er
sagður mjög mælskur.
Við slógumst í förina.
Állra augu beindust að ræðu-
stólinum. Hamn var tómur enn-
þá. Nú gekk maður upp í ha-nn.
Mér hnykkti við. Það var eng-
inn an-n-ar en Giacomo munikur,
Ijóslifandi.
Hann lagði hendumar á stól-
bríkina og hvessti augu-n út
yfir mannfjöldann.
Sofið, syn-dar-a-r, byrj-aði hann;
hann talaði hægt og ekki hæri'a
en hann þurfti. Leiðið ek'ki hug
ann a@ morgundeginum, því
það verður en-ginn morgundag-
ur. Og þegar þið opnið svefn-
þrungin augu ykkar, þá verður
dagur refsingarinnar kominin.
Hugsið ekki til iðrun'ar, því
það verður enginn tími til þess
að iðrast. Sjáið. Þrumuraust
lávai-ðarins mun verða til þess
að vekja yður. Stormur guðs
reiði verður þúsund sihnum
sterkari en samanlagt afl vind-
anna. Hann mun feykja yður
eins og laufblöðum, stjórnlaust,
víða vega. í Skyjum munuð þið
sjá krossinn, hið heilga tákn,
kross heilagrar reiði.
Ys fór um mannfjöldann. -—
Pólkið kraup, beygði höfuð til
jarðar. Giacomo munkur hóf
upp rödd sína. Hann talaði
hærr-a. En ei að síður mátti
heyra stunur og kvein mann-
fjöldans.
Þið liggið í bæli allr-a heims
ins lasta. Þið belgið vín. Þið
traðkið á fátækum og varnar-
lausum; ekkjur og um'komulaus
ir ótrba'st ykkur, því miskunn
er ykkur framandi hugták. Þið
hirðið ekki um hver fyrir rýt-
in'gnum verður, þegar þið gríp-
ið til hans; jafnvel feður ykk-
aa', bræður og systur eru ekki
óhuit. Keppinautum ykkar rýðj
ið þið úr vegi með eitri. Valda-
græðgin blindar ykkur. Þið
drepið til þess að svala hégóm-
legum duttlungum og stundar-
fýsnum.
Syndarar. Haldið áfram að
sofa. Þið lifið, sem þið lifið,
það er ekkert líf, heldur dauða-
svefn. Og þið munuð ekki
vakna fyrr en í helvítd-. Vissu-
lega eruð þið fí-fl. Þið þekkið
ekki þann veg, sem liggur til
frelsun-ar, þekkið ökki guð og
viijið ekki reyn-a að þræða hans
vegi. Því mun-u Ijón Stökkva
út úr skóginum og rífa ykkur
á hol og úlfar og hýenur gleypa
hræ ykkar. Hlébarðar og eitur-
slönigur halda vörð um hús ykk-
ar og híbýli og biða færis tii
að sálga ykkur. Hver sá, sem
vögar sér út á göturniair, er
dauðanum ofurseldur.
Ég hélzt ekki lengur við. —
Komdu, María, grátbað ég
skjálfandi röddu. Ég reyndi að
ryðja mér leið út úr mannlþröng
inni. Mér fannst ég ekki geta
dj-egið andann fy-nr en við vor-
um komnar fjiarri þessum voða
lega ræðumanni. En þá var
eins og fjötrar brotnuðu af mér.
Hver er þessi voðalegi maður,
María, sem hræðir vesalings
fólkið svona óskaplega.
Vesalings María flóði í tár-
um. Hún var náföl. Ég hef
aldrei heyrt annað eins; mér
fannst ég vera allsnakin, stundi
hún.
Ekki f-ainnst mér það.
En samt enj tár í augum þín-
um, frú.
Það er mannfjöldinn, sem
sefj'ar mann svona, mótmælti
ég. Ef fólkið hefð'i getað hlegið
að honum, þá hefði ég gert það
líka.
Maíría þerraði tárin úf aug-
um sér með svuntuhorninu og
við.héldum áfram,- án. þess að
taíást við.
Bókin'a mína faldi ég niðri á
VISNAÞATTUR
Framhald af bls. 2.
Þó Hekla verði glóðageld
og gaddur í Kötlu bóli
og þrjóti í Víti aHan eld,
er einatt neisti á Hóli.
★
Stúlka, sem köl'luð var Veiga,
átti 1 orðakasti við no-kkna
strá'ka og kallaði þá m. a. svín.
Einn þeirra svaraði með eft'ir-
farandi vísu;
Ásitum tryllta auðarlín,
orðum stilltu betur þín.
Ef við pil'tar erum svín,
ertu gylta, Veiga mín.
★
Guðmundur skáld á Samdi
kallar þessa vísu „Val-t er völu-
beinið.“
Valt er okk-ar veðrahjól,
vel ég þekki kulda sigg,
nú hefur bundið sumarsól1
Sendlinginum glóð á hrygg.
★
Káinn sendi Wilhelm H.
Paulson eftirfarandi vísu með
mynd af sér:
E-n er K. N. ern að sjá,
þótt af sé fitan;
sízt þeir efa,
sem að líta’ hann:
syndin hefur gert hann
hvíta-n.
Stephan G. Stephansson er
höf-undur eftirfarandi vísu, eina
og margir sjálfsagt vita, húni
hefur að yfirskrift: Aldurs-
hæðin.
Hvað skal stórri sitarfsemd
hér
Stuttrair ævi að sákria.
Letingjanum of stutt er
eilíí'ð, ti'l að vakn-a.
Rágna-r Ágústsson frá Sval-
barði kveður um haustið:
Fjörðinn lykj-a freðin naust,
fjöllin slikja vefuir,
sundin bli-ka bárulaust,
bundin hvika sefur.
★
Bólu-Hjálmar var á fe-r-ð seirit
á sumri, hann leit í loftið og
kvað;
Þarf-ara væri að þukla um
orf
en þreyta sig við ferðastörf,
illviðrið, sem er í horf,
endist fram á sólarhvörf.
★
Og að síðustu þessi óvenju-
lega sólaírvísa:
I
Sólin lætur sólskinið
sviða mannoigreyin.
Hún er bara að venja þá við
velgjuna hinumegin.
BÍLASKOÐUN & STILLING
Skúlagötu 32.
LJdSASTILLINGAR
HJÚLASTILLINEAR MÓTORSTILIINGAR
Látio stilla i tíma. 4
Fljót og örugg þjónusta. I
13-10 0
Verkakvennafélagið Framsókn
Félagsfundur verður haldinin í ‘kvöld, þriðju-
daigstovöld 19. maí tol. 8.
Dagskrá:
1. Skýrt frá samningamálum tillaga
um ,heimild til að lýsa yfir vinnu-
stöðvun. |
Félagskonur fjölmennið á fundinn.
Stjórnin
Frá
Barnaskólum Hafnarfjarðar
Börn, fædd 1963 komi í skólanatil innritun-
ar föstudaginn 22. maí sem hér segir;
í Lækjarskóla kl. 2 s.d.
í Öldutúns'skóla kl. 3—4 s.d.
I
Fræðslustjórinn í Hafnarfirði.