Alþýðublaðið - 26.06.1970, Qupperneq 3

Föstudagur 26. júní 1970 3
JAFNTEFLI
Framh. af bls. 13
voru þeir mun betri en gest-
irnir það sem eftir var af háií-
leiknum. Víkinigur var líka
betra liðið í síðari háifleik, en
þó tókst Þjóðverjunum tvívegis
að skora í byrjun hans. Á 5.
mínútu skoraði Eichholz 2.
mark Þjóðverja, og fiJmm mín-
útum .síðar skoraði Klöchner
það þriðja.
Víkingarnir létu þetta þó
ekki á sig fá, heldur hófu stór-
sókn, sem lauk með fallegu
síkoti Eiríks Þorsteinssonar í
hornið vinstra megin. Markvörð
ur gestanna virtist svifaseinn,
að maður segi ekki klaufskur,
o'g er athugandi fyrir þá sem
enn eiga eftir að leika við Þjóð-
Verjarna, að hann ræður illa við
skot af færi.
Vikinígur jafnaði á'30. mínútu'
óg var það editt af fallegri
onör’kum, sem sjást. — Guðgeir
Leifsson fékk bottann töluvert
utan vitateigs, og lék með hamv
fáeina metra í átt að marki.
Þar stóðu Þjóðverjarnir í
hnapp, en Jón Karlsson á rmlli
þeirra, og nú sendi Guðgeir
boltann hnitmiðað á höfuð Jóns,
sem skallaði laglega í markið,
umkringdur vamarmönnum
Þjóðverjanna.
Lokamínútumar voru eign
Víkings, sem sýndi góð tilþrif,
en lei'kur gestanna var frekar
sundurfeus. Hannes Sigurðsson
dæmdi leikinn ágætlega. — gþ.
MINNISPEN.
Framh. of bls. 13
..Hvernig eru undirtektir?“
„Mjög góðar og filestir hafa
pantað heilt sett, þ. e. bæði kop
ar og siíLfurpening".
„Hvað heldurðu að pantanir
séu orðnar margar?“
„Ég veit það ekki nákjveem-
lega, en mér virðist að mestur
áhugi sé fyrir silfurpeningnum
og heilum settum og um helm-
ingur af upplagi er þegar pant-
aður“.
„Gerir þú ráð fyrir, að upp-
lagið seljist upp fyrir útgáfu-
dag?
„Eftir undirtektum að dæma
finnst mér það líklegt. Hins veg
ar verðum við að sjá til þess,
að eitthvað aif upplaginu verði
geymt m. k. fraim á tsletnihgar-
dag hátlðarinnar 5. júlí“.
• „Hvernig á ég að tryggja mér
eintak af peningnum?"
„Fará í næsta banka, Frí-
merkjamiðstöðina eða skrifstofu
ÍSÍ og panta peninginn".
„Hafa pantanir borizt erlend-
is frá?“
„Ég veit það, að myndir af
þeningnum hafa birzt í eriend-
um blöðum og þegar komnar
pantanir þaðan“. —•
VERKFÖLL
Framhald af bls. 1.
haf þess. Fundurinn með raf-
virkjum stóð frá kl. 17 í gær
til M. 20.30 og hefur nýr fund-
ur ekki verið boðaður.
Málmiðnaðarmenn hafa ekki
verið á samningafundum síðustu
þrjá daga, en fundur hefur verið
boðaður með þeim kl. 18 í dag.
Snorri Jónsson formaður Sam-
bands máhniðnaðarmanna sagði
í slmtali við blaðið í morgun,
að þó að samkomulag hefði áð-
ur náðst við atvinnurekendur
Minnigarorð:
GUNNAR BJARNASON
Gunnar Bjfírnason, forstjóri, Ólafsvík.
F. 28. (9. 1928, d. 19. 6. 1970.
Gunnar var fæddur 28. 9.
1928, á Þingeyri við Dýrafjörð.
Foreldrar hans vtwu hjónin
Vigdís Sigui-geirsdóttir og
Bjarni Sigurðsson, vélsmiður
þar, en bæði eru þau ættuð af
Snæfellsnesi.
Gunnar fluttiBt til Ólafsvík-
ur með foreldiTim sínum 1943,
en þá keypti faðir hans Vél-
smiðjuna Sindra í Óiafsvík, að
hálfu af bróður sínum, Guðjóni
Sigurð£;syni, og staríræktu þeiir
fyrirtækið saman til ársióka'
1964. Var Bjarni smiður ágæt-
ur og þjónusta þeirra bræðra
mikilvæg fyrir vaxandi skipa-
stól í byggðarlaginu.
Gunnar hóf verklegt nám í
vélsmilðju föður síns og frænda,
samhliða námi í Iðnskólanum
í Reykjavík, en síðari tvö náms
□ í da'g er til moldar borinn
frá Dómkinkjunni í Reýkjavík,
Gunnar Bjarnason, forstjóri í
Ólafsvik.
BUBBI KÓNGUR I DAG
um ýmis atriði hefði samkomu-
lag ekki náðst enn um grunn-
lcaupshæ-kkun sveina. —
□ Á skrifstofu Fél. ísl. raf-
virkja fékk blaðið þær upplýs-
ingar í morgun, að ekki hefði
mikið verið um verktfallsbroi í
yfirstandandi verkfailli, en í gær
hefði sá einstæði atburður gerzt
í Hafnarfirði, að ratfverktaki
lagði hendur á Verkfallsvörð raf
virkja, sem kom á vinnustað á-
samt fleiri verkfaUsvörðum.
Þeim tókst að koma í veg fyrir
frekari handalögmál og bentu
iþeir rafv’ienktakanum á, að hing-
að til hefðu rafviiikjar ekki not-
að hnefarétcinn sér til stuðnings
og þeir ætluðu sér að noia mál-
efnaleg rök, enda hefði það dug
að hingað til. —■
Sumarmótið:
Þingmaðurinn
fapaði og missti
af efsta sæfi
□ í síðustu umferð Sumar-
mótsins tapaði Jón Þorsteins-
son skákinni gegn Jóhannesi
Lúðvíkssyni, og missti þar með
•af fyrsta sætinu. Útslitin urðu
þau, að efstir og jafnir urðu:
Björn Sigurjónsson og Jóhann-
es Lúðvíksson (5%), í þriðja
sæti varð Jón Þorsteinsson
(5) og í fjórða til sjötta sæti:
Bragi Björnsson, Tryggvi Ara-
son og Einar M. Sigurðsson.
í 1. flokki sigraði Kristján
Guðmundsson (5), annar varð
Magnús Ólafsson (4 VL).
□ Athygli skal vakin á því,
aff í dag kl. 4 sýnir Marjonet
leikhúsiff sænska leikritiff
Bubba kóng eftir Frakkann Al-
fre Jarry. Leikritiff er taliff
fyrsta leikhúsverk súrrealism-
ans og er hárbeitt ádeila og'
fjallar um valdabaráttu, svik,
Barn slasasf
. □ Mjög harður árekstur varð
á gatnam'ótum Gránutfélagsgötu
og Glerárgötu á Akureyri. Rák-
ust þar sair.an líill Yolkswagen
bifreið og stór vöruflutningabíll.
undirferli, morff, kúgmi og stríffs
rekstur á hinn kostulegasta
hátt. Leikflokkurinu hefur far-
iff víffa um lönd meff þessa sýn
ingu og hlotlff verfflaun fyrir.
Sýning þessi miffast alls ekki
viff böm.
Við áreksburinn kastaðist litla
ibifreiðin ó þrlðju bifreiðina,
sem var á leiö etftir götunni.
Önnur hurð litlu brfreiðarinnar
opnáðist við áreksturimi og kast
aðist lítið bam, sem sat í bif-
reiðinni, út á göturna. Barnið var
flutt á sjúkrahús
árin var hann í verklegu námi
hjá Héðni h.f., í Reykjavík.
Árið 1949 fór hann til Dan-
merkur og stundaði framhalds-
nám í Óðinsvéum og lauk þar
iðnfræðinámi. Gunnar var á-
sér uppsetningu og viðgea'Sir á
gætur námsmaðuP og hlaut
heiðursverðlaun fyrir frammi-
stöðu sína, bæði í Iðnxkólan-
um og í Óðinsvéum. Er námi
lauk í Óðinsvéum, stanrfaði
hann eitt og hálft ár hjá Titan
félaginu í Kaupmannahöfn, —
þar sem hann vann að og kynnti
rafmagnslyftum og varð sér-
fræðingur á því sviði.
Er Gunnar kom heim aftur
til íslands, gerðist hann sta-rfs-
maður hjá Héðni hi. í Reykja-
vík, og vann í teikniístofunni
þair, unz hann fluttist til Ólatfs-
víkur 1957, og tók við for-
stjórastarfi hjá Hraðfrystihúsi
Ólafsvíkur h.f.
Hraðfrystihús Ólafsvíkur h.f.
stóð þá höllum fæti fjárhags-
lega og var vanbúið að húsa-
kosti og tækjum. En hinum
nýja forstjóra tókst smám sam-
an að rétta við fjái’hag fyrir-
tækisins og styrkja stöðu þess
bæði út á við og inn á við.
Kom þar að góðu haldi þefck-
ing hans á vélakosti og tækj-
um, svo og stjórnsemi hans,
festa og árvekni. Vann hann
með árum og tíma félaginu
traust og álit og er það nú talið
vel á vegi statt, enda hefur
það nú fyrir skömmu bætt
starfsskilyrði sín mjög veru-
lega með kaupum á hraðfrysti-
húsi Kirkjusands h.f., sem lagði
náður starfrækslu hér á s.l. ári.
Hefur mikil gifta fylgt störfum
Gunnars, ekki aðeins fyrir fé-
lagið, sem hann starfaði fyrir,
heldur einnig fyrir allt byggð-
arlagið, því að í sjávarþorpun-
um eru frystihúsin og útgerðin
vhyrningairfrftíeinar, (und1) staðíain
undir lífi fólksins. Gunn'ar var
ágætur húsbóndi, virtur áf
verkafólki sínu og naut trausts
og virð'ingar vickkiptiamannia
sinna.
Gunnar giftist eftirlilfandi
konu sinni, Herdísi Guðrúnu
ÓLalsdóttur, hárgreiðslukonu
úr Reykjavík. Voru þau nýgift,
er Gunnar fór utan til náms
og fór konan með honum og
bjuggu þau í Danmörku allan
námstíma ha-ns. Þau eignuðust
fjögur börn. Viðar, sem stund-
ar nám í Menntaskólianum í
Reykjavík, Ómár Þúr, sem er
15 ára, Ástríði Ólöfu, sem
fermdist í vor og Bjarna, sem
er 10 ára gamall. Öll eru börn-
in hin etfnilegustu.
Á s.l. ári kenndi Gunnkr
vanheilsu, sem ágerðist þegar
á leið. Leitaði hainn til sérfræð-
imgs með sj úkleika- sinn og vop-
uðu menn, að harun næði sér
aítur af þessum sjúkleika, qn
svo varð því miður ekld. Hinn
19. þ.m. hneig Gunn'ar niðiu' í
skrifstofu sinni og var þegar
í stað fluttur í flugvél í Landp-
spítalann í Reykjavík, þar seln
hann lézt innan fárra stu'nda'.
Menn setti hljóða í byggð-
inni, er þeir heyrðu þessa sorg-
arfregn. Mikill haraiur er kvéð
inn að konu hans og bömum,
öldruðum foreldrum og systlj:-
inum, sem eiga á bak að sjá
ágætum fjölsky 1 duföður og
styrkri stoð allra í fjölskyld-
unni. Og byggðarlagið missir
þar mikilhæfan mann á bezta
a'ldri og er það skarð vand'fylít.
Við hjóniin vottum konú haris
og börnum, öldruðum foreldr-
um og systkinum samúð okkar
og hinum látna þökk og virð-
ingu.
Ottó Árnason.