Helgarpósturinn - 22.12.1994, Qupperneq 36

36
MORGUNPÓSTURINN MANNLÍF
FIMMTUDAGUR 22. DESEMBER 1994
X-Domino's
8.DESEMBER - 15.DESEMBER 1994
1JPUP
S V ÞV Titill Fiytjandi
01 01 LÖG UNGA FÓLSINS UNUN
02 02 BETTER THINGS MASSIVE ATTACK
03 03 THE WILD ONES SUEDE
04 04 GIRL, YOU’LL BE A WOMAN... URGE OVERKILL
05 05 T0M0RR0W SPOON
06 06 MURDER WAS THE CASE SNOOP DOGGY DOGG
07 07 NOTHINGMAN PEARLJAM
08 08 SWEETJANE COWBOY JUNKIES
09 09 WORKAHOLIC BONG
10 10 THEMAN WHO SOLD THE ... NIRVANA
11 11 FEELING SO REAL MOBY
12 12 ODETO MYFAMILY CRANBERRIES
13 13 BUST BUBBLEFLIES
14 14 GOH MÁL (REMIX) TWEETY
15 15 ÉG GEF MÉR KOLRASSA KRÓKR.
16 16 TILL NOW BUBBLEFLIES
17 17 LOVESPREADS STONE ROSES
18 18 MEAND MY BIG BROWN BELLY URMULL
19 19 FELL ON BLACK DAYS SOUNDGARDEN
20 20 CONNECTION ELASTICA
kraumandi undir... SIGHT FOR SORE EYES M PEOPLE ACONSPIRACY BLACK CROWES THE RUBBERS SONG PHARCYDE THANK YOU FOR HEARING ME SINEAD O’CONNOR Lög ungafólsins með Unun á toppnum þriðju vik- utia í röð!! Gáfnaljós vikunnar ergamla Bowie-lag- ið, TheMan Who Sold The World, íflutningi Nir- vana. Hæsta nýja lagið á írski quartettinn Cran- berries, Ode To My Family í 12. bekk. X-Domino’s listinn er valinn vikulega af hlustendum og dagskrár- gerðarmönnum X-ins. Listinn er frumfluttur á fimmtudögum kl. 16:00-18:00 og endurleikinn á laugardögum kl. 14:00-16:00. Það er Einar Örn Benediktsson sem sér um’ann! mmMorgun A \ Posturmn
□ '#ml
I DOMINO’S PIZZA
I
Lítið ljóð eftir Guðrúnu Guðlaugsdóttur
Guðrún Guðlaugsdóttir er þjóðlífsþankapistlahöfundur
á Morgunblaðinu og þekkt fyrir einkar skýra og glögga
samfélagssýn. Hún er leiftrandi penni og stingur óspart á VUT Uítl dugÍtltl ttð sktifu
kýlum þjóðfélagsins. En það sem gerir pistla hennar öðru
fremur að þessu merkingafræðilega hyldýpi er viðkvæm,
ljóðræn taug sem býr að baki beinskeyttri gagnrýninni.
morgunpósturinn fiskaði þetta ljóð úr pistli sem birtist
síðastliðinn sunnudag en hann er á mörgum plönum.
Ljóðið er umfram allt miðleitið hvisl milli höfundar og
lesandans.
Ég var um daginn að skrifa
um daginn heyrði ég sagt
Ég velti þvífyrir mér
í sjónvarpi sá ég viðtal
Ég held að það þurji aðfara
Ég held að það þurfi aðfá
Ég held að það þurfi að koma
Með sltkri laga- eða reglugerð
Ég var ég held ég velti
velti þvífyrir mér
mikilli innri togstreitu
öll sjónarmið mega komafram.
!•
Pláhnetan og Bubbleflies
Hrista saman ióla-
steikina af fólki
Hermt er að það hafi allt að því
andað köldu á milli hljómsveitanna
Bubbleflies og Pláhnetunnar þar til
fýrir fáeinum vikum. Ekki vitum
við nákvæmlega hvað gerðist í
millitíðinni en allt í einu fór að fara
sögum að því að sést hafi til Páls
Banine og Stefán Hilmarssonar
allt að því hönd í hönd á skemmti-
staðnum Ingólfscafé. Þótt Stefán
Hilmarsson gæfi lítið út á þessa
sögu ber þessi meinti vinskapur
hans og Páls ávöxt, því þá þegar
hafa þessar tvær hljómsveitir
ákveðið að spila saman í Njálsbúð:
„Það er tradissjónalt að spila í
Njálsbúð á annan, þar er hefð fyrir
því að menn hristi af sér jólasteik-
ina,“ sagði Stefán þegar MORGUN-
PÓSTURINN sló á þráðinn til hans.
Þótt segja megi að Pláhnetan sé
um þessar mundir í fríi ætlar hún
ásamt Bubbleflies að dusta rykið af
sjálfri um jólin og fram yfir áramót
víðar en í Njálsbúð. „Þetta er svo
helvíti skemmtilegir strákar, miklir
fjörkálfar," heldur Stefán áfram.
Hvor hljómsveitanna verður upp-
hitunarhljómsveitin?
„Það má segja að báðar verði það
fyrir hvor aðra.“
Nú, segir þú að Pláhnetan sé ífríi,
hvencer verður því lokið?
„Það er ekki alveg ákveðið, mars,
apríl líklega. Það er gamla tuggan,
við erum að semja og hlaða batter-
íin og ákváðum ekki að vera með í
plötuslagnum fyrir jólin. Það er
notalegt að prófa að vera í smáfjar-
lægð.“
Hvað er eiginlega með svona
hljómsveitir; hjónaböndin virðast
endast svo stutt?
„Það eru eiginlega tvenns konar
fídusar í þessu, annað hvort taka
menn þetta í törnum og hvíla sig
inn á milli eða menn spila villt og
galið og tala eiginlega ekkert sam-
an. Þannig var það orðið í Sálinni;
við spiluðum mikið en að sama
skapi gufaði mórallinn upp smám
saman. Það er einnig ágætt að hvíla
fólkið á sjálfum sér, en við eigum
von á því að Pláhnetan koma tví-
efld til baka, líklega með plötu, alla-
vega nóg að efni sem á eftir að
koma á óvart, án þess að ég vilji
greina nánar frá því.“ GK
Hollt á Holti
Hótel Holt
Bergstaðastræti 37
★★★★
Hótel Holt hefur um árabil hýst
einn glæsilegasta veitingastað Reykja-
víkur. Á hótelinu er einnig bar, sem er
ekki síðri til þess að sækja heint. Senni-
legast er enginn bar á landinu jafn vel
búinn áfengi og barinn á Holtinu. Fyr-
ir vikið er hægt að biðja um hvað sem
er í trausti þess að hráefnið sé til. Aftur
á móti finnst manni það skjóta svolítið
skökku við að barinn skuli ekki vera
fullmannaður af vönum barþjónum.
Það er að minnsta kosti svolítið ank-
annalegt að biðja um standard á borð
við Rusty Nail og þurfa að horfa á eftir
þjóninum sökkva sér í uppskriftabók.
Það er ekki nóg að kunna að skvetta
Appolo eða Miðnes í glas til þess að
vera barþjónn og maður hefði haldið
að á Holtinu hefðu menn skilning á
slíku. Holtið gerir þó meira en að
bjóða upp á allar almennar áfengisteg-
undir. Þar inni er jafhframt forláta
viskískápur, með alls kyns dýrindi-
sveigum frá frændum okkar á Skot-
landi. Eins og gefúr að skilja er verð-
lagningin í hærri kantinum, enda er
innihaid skápsins sérpantað. Drykkju-
maður Morgunpóstsins verður að játa
það að hann er ekki nógu mikill vís-
indamaður í vislddrykkju til þess að
Gáttaþefur Leppalúðason um mynd-
ina af sjálfum sér: Þetta er hinn myndarlegasti maður,
sýnist mér, eins og hann á kyn til, enda af góðu fólki kominn í báðar ættir.
Ég segi nú ekki að það skíni af honum góðvildin, hann er greinilega hrekkj-
óttur og drýldinn og ekki allur þar sem hann er séður. Honum er sumsé ekki
fyllilega treystandi, sýnist mér, eða, réttar sagt, honum er líklega treystandi
til alls, þessum gaur. Hann er þarna eitthvað að laumupokast og kann því
greinilega hið besta. Mér sýnist hann vera kominn á einhverja slóð þarna,
hann er ekki að gægjast innum þessa
gátt bara sísona. Þar býr meira að baki,
en ég treysti mér ekki til að segja hvað,
því ég man ekki hvaða gátt þetta var. Þó er eins og mig rámi í að þetta hafi
verið á Bárugötunni, og þá er það skatan, sem hann er að eltast við. Jú,
svei mér þá ef þetta er ekki skötusvipur á honum, jafnvel hnoðmörsgretta.
Svo er hann örugglega mun eldri en hann lítur út fyrir að vera, og ég er ekki
frá því að það sé einmitt þessi drýldni, sem skín úr augum hans, sem hefur
haldið honum svona unglegum langt fram eftir aldri. Og þó, kannski hann
sé bara svona ungur, garmurinn sá arna, ætli hann sé mikið meira en þetta
þrjúhundruð vetra eða svo, þegar betur er að gáð. Enda vart sprottin nokk-
ur grön og ennþá með freknur. Mér sýnist þetta líka vera ákaflega hraust-
legur, útitekinn og sviphreinn sveinn. En hvað sem annars má um þennan
laglega piltung segja á þessari, þarna, Ijósmynd eða hvað það nú heitir, þá
er það deginum Ijósara að þarna er algjör jólasveinn á ferðinni. Ég fer ekki
ofan af því.
PORTRETT
A barnum
með Andrési
Látið Andrés Maanússon leiða ykkur um iðandi kös baranna
hafa getað notið skápsins til hins ýtr-
asta, en allt var þetta samt fjarskalega
gott. Og dýrt. Menn þurfa ekki að láta
staðar numið við barinn, því það er
líka hægt að fara inn í koníaksstofú og
dreypa þar á jafnvel enn dýrari drykkj-
um og reykja Havanavindla í takt. í
stuttu máii er barinn á Hótel Holti fyr-
ir þá, sem vilja stinga sér á bólakaf í
hóglífið og helst aldrei skjóta upp koll-
inum aftur. Stemmningin er voða ljúf
og góð, létt og hátíðleg í senn. Það þarf
ekki að taka það fram að fólk er afskap-
lega filnt í tauinu inni á Holti. Ég veit
ekki hvort slíkt er áskilið af gestgjöfun-
um, en allir fylgja þessari óskráðu
reglu. Inni á barnum fylgja menn líka
ákveðnum umgengnisreglum. Þar er
ekki sá hávaði, ys og þys, sem menn
eiga að venjast á öðrum börum, heldur
hafa menn ffemur hægt um sig. Inn-
réttingarnar eru svolítið skrýtnar. Á
veggjum hanga Kjarvalar úr einkasafni
Tolia í Síld og fiski, eiganda staðarins,
sem vissulega setja mjög ákveðinn svip
á hann. Sjálfar innréttingarnar eru hins
vegar ekki neitt sérstakar og í raun kol-
fallnar á tíma. Striginn á veggjunum
gæti eins átt heima á biðstofú tann-
læknis og skermarnir á borðlömpun-
um eru úr einhverri martröð sjöunda
áratugarins. Það breytir hins vegar ekki
því að það er afar auðvelt að eiga eftir-
minnilegt kvöld á Holti í góðu yfirlæti.

'