Helgarpósturinn - 25.05.1995, Blaðsíða 2

2
mmMorynm j \
Posturmn
Útgefandi:
Miðill hf.
Ritstjóri:
Gunnar Smári Egilsson
Framkvæmdastjóri:
Kristinn Albertsson
Markaðsstjóri:
Guðmundur Örn Jóhannsson
Auglýsingastjóri:
Örn Isleifsson
Setning og umbrot:
Morgunpósturinn
Filmuvinnsla og prentun:
Prentsmiðjan Oddi hf.
DYR
FUNDUR
Það er ein lítil frétt í
PÓSTINUM í dag sem vert
er að vekja athygli á. I
henni kemur fram að það
kostaði Landsvirkjun 3,5
milljónir að halda aðalfund
og gefa út ársskýrslu á síð-
asta ári. Því ári lokaði fyrir-
tækið með tapi eins og öll
ár síðan hafist var handa
við Blöndu sem enn hefur
ekki skilað inn neinum
tekjum. Sú framtíð aftraði
forsvarsmönnum Lands-
virkjunar ekki frá því að
fagna vel þegar hreyflar
orkuversins voru ræstir.
Þeir buðu 100 manns til
veislu norður yfir heiðar og
veittu vel. Þetta eru menn
sem kunna að gleðjast
þótt tilefnin séu ef til vill
ekki merkileg.
Önnur frétt sem vert er
að vekja athygli á er frétt
af ófremdarástandi á Litla-
Hrauni. Það ástand á að
mestu upptök sín í ofbeld-
ishneigð eins fangans en
hlýtur þó að skrifast á
reikning fangelsismálayfir-
valda. Og þessi frétt er
ekki sú eina sem bent hef-
ur til þess að þar mætti
margt beturfara. Slíkar
fréttir hafa borist reglulega
allt frá því Fangelsismála-
stofnun var sett á laggirn-
ar. Og þær gefa fullt tilefni
til að það verði skoðað
með hvaða hætti sú stofn-
un er starfrækt.___
Posturmn
Vesturgötu 2, Reykjavík
sími 552-2211
fax 552-2311
Bein númer:
Ritstjórn: 552-4666
símbréf: 552-2243
Tæknideild: 552-4888
Auglýsingadeild: 552-4888
símbréf: 552-2241
Dreifing: 552-4999
Fréttaskotið: 552-1900
Smáauglýsingar: 552-5577
HelgarPósturinn kostar 199 kr.
MánudagsPósturinn kostar 99 kr.
Áskrift er 999 kr. á mánuði
ef greitt er með greiðslukorti
en 1.100 kr. annars.
ilppleið/nidurleið
A UPPLEIÐ
Ólafur G. Einarsson, forseti Alþingis.
Tók sér tíma til að velta fyrir sér hvort Vil-
hjálmur Egilsson væri van-
hæfurtil þeséí'að fjalla t
brennivín, leggur til
að taka atkvæðis-
réttinn af ráð-
herrum og
ætlar auðsjáanlega að
láta til sín taka í nýja
djobbinu.
Oddur Albertsson,
skólastjóri í Reykholti. Áð-
ur en Olafur Þ. Þórðarson kom til vissi eng-
inn að þessi skóli væri til, hvað þá þessi
Oddur. Nú er hann á forsíðum blaða og
skyndilega orðinn eins konar skólamála-
frömuður.
um
Hannes Hólmsteinn Gissurar-
son dósent. Alltaf þegar Magga
Thatcher rífur kjaft úti i
Bretlandi man maður
allt í einu eftir Hannesi,
sem hefur verið nánast gleymd-
ur svo lengi.
Jón Sigurðsson, bankastjóri Nor-
ræna fjárfestingabankans. Ef það rís ál-
ver á Keilisnesi þá mun þjóðin hugsa með
hlýhug til Finnlands.
A NIÐURLEIÐ
Guðjón A. kristjánsson, formaður
Farmanna- og fiskimannasambandsins.
Hann og forysta sambandsins hafa stofnað
til verkfalls sem enginn sjómaður virðist
kæra sig um.
Óskar Stefánsson, formaður Sleipn-
is. Hann hefur sömuleiðis stofnað til verk-
falls sem bílstjórar virðast
ekkert alltof hressir með. Alla
vega segir hann sjálfur að margir
þeirra nafi látið skrá sig sem at-
vinnurekendur til að geta unnið í verk-
fallinu.
Jónas Kristjánsson, rit-
stjóri DV. Ellert B. Schram
hættur og enginn ráðinn fyr-
ir hann. Það lítur út eins og
þeir hafi verið að deila sam
an eins manns
starfi í öll þessi
Hjörleifur Guttorms-
son þingmaður. Allt tal um ál
ver er vont fyrir Hjörleif.
Já, fyrst fer hann í steininn
fyrir að keyra fullur og svo er
honum stungið í einangrun
fyrir að panta pizzu.
Jonni Sigmars haföi þaö gott í Hverfisteini en er nú
Vistaður eins og
uifarðhaMs-
íSíðumúla
í PÓSTINUM fyrir rúmlega hálf-
um mánuði sagði Jonni Sigmars,
leikstjóri kvikmyndarinnar Einn-
ar stórrar fjölskyldu, frá sældar-
lífi innan veggja Hverfisteins, þar
sem hann sat af sér dóm vegna
ölvunaraksturs. Eftir að viðtalið
birtist heyrði enginn aðstand-
enda Jonna í honum í viku og
þegar farið var að grennslast fyrir
um hann kom í ljós að hann hafði
verið fluttur í Síðumúlafangelsið
og sviptur öllum fríðindum.
Þegar viðtalið birtist sátu fjórir
fangar auk Jonna í Hverfisteini til
þess að afplána dóma vegna um-
ferðarsekta. Og samkvæmt frá-
sögn Jonna væsti ekki um þá.
Fengu þeir tvisvar þríréttaðar
máltíðir á dag, stundum jíizzur
sem pantaðar voru fyrir þá og
drápu tímann með því að horfa á
vídeó og sjónvarp allt fram til
klukkan hálftvö eftir miðnætti.
Ekkert útivistarsvæði er fyrir
fangana við Hverfistein svo þeim
var hleypt út daglega eftirlits-
laust í tvo tíma. í einu slíku úti-
vistarleyfi tók Jonni upp á því að
lengja leyfi sitt í sóíarhring til
þess að vera viðstaddur úrslita-
kvöld stuttmyndadaga Kvik-
myndafélags íslands og fagna
með sigurvegurum kvöldsins á
eftir. í áðurnefndu viðtali sagðist
Jonni ekkert hafa verið skamm-
aður þegar hann sneri aftur í
fangelsið en bjóst þó við þvi að
þurfa að sitja eitthvað lengur á
bak við lás og slá en þá 15 daga,
sem dómurinn hljóðaði uppá,
fyrir tiltækið. Nú er hins vegar
komið á daginn að fangelsismála-
yfirvöld brugðust mun harðar
við „stroki“ Jonna en hann gerði
ráð fyrir. Refsing hans var lengd
um hálfan mánuð og situr hann
nú í Síðumúlafangelsi þar sem
hann verður að lúta nánast sömu
reglum og hver annar gæsluvarð-
haldsfangi. Það þýðir að hann má
aðeins fá eina heimsókn í viku og
ekki hringja fleiri en tvö símtöl á
viku, hann fær hvorki að horfa á
sjónvarp né vídeó og fær ein-
göngu að viðra sig í steinsteypt-
um garði Síðumúlans. Varla þarf
að taka það fram að Jonni fær
ekki að panta pizzu á nýja staðn-
um eins og hann fékk í Hverfi-
steini. Getum má leiða að því að
þessi hörðu viðbrögð fangelsis-
málayfirvalda megi rekja að ein-
hverju leyti til lýsinga Jonna á
lúxuslífinu í Hverfisteini, því
hann var ekki fluttur í Síðumúl-
ann strótx eftir „strokið" heldur í
kjölfar birtingar viðtalsins í PÓST-
INUM. ■
Jóhann Sigmarsson fær ekki að panta pizzu og horfa á víd-
eó í Síðumúlanum eins og hann fékk að gera í Hverfisteini.
Svo mælir Svarthöfdi
Sigurgleöi þeirra sem
IÞannig leikum við okkur að því
kvæði einu ensku segir á þá að vera mikil þjóð, frægir ein-
leið að þegar bjóði þjóðarsómi
þá eigi Bretland eina sál. Galdra-
spilverk samtíðar hafa tekið upp
mikilstil sama hátt, þegar eitt-
hvað sem einhverjum þykir mik-
ilsvert þarf keyrslu í gegnum
biblíu samtímans — fjölmiðlana.
Einkum gerist þetta á tvennum
vettvangi, innan poppheimsins
og innan íþróttanna. Poppheim-
urinn er í rauninni alltaf í þessu
rosalegu stuði með sínar Siggur
og Dórur og Stebba og Stjána. Sé
gefin út plata í Englandi er henni
óðara spáð sölu í tíu efstu. Síðan
er skrifað um það sem staðreynd
í nokkra daga, en þegar platan
kemur lendir hún einhvers stað-
ar aftur í smáa letrinu. Það
breytir engu: Okkar skvísa er
heimsstjarna sem gerir rosalega
merkilegt að vera íslendingur.
Það var líka rosalega merkilegt
að vera í handboltanum um
tíma, en af því að við urðum ekki
heimsmeistarar í þetta sinn eru
allar líkur til að karfan hafi vinn-
inginn. Að sjálfsögðu endum við
sem heimsmeistarar í körfu. Ekki
nokkur spurning.
staklingar, yfirburðamenn í öllu
sem við tökum okkur fyrir hend-
ur og sigurvegarar á merkilegum
og óvæntum stundum. Þessi
breyting varð á okkur eftir því
sem við kynntumst öðrum þjóð-
um meir. Þegar við sáum að stór-
ar og virtar þjóðir gátu tapað
leikjum gat ekki talist óþjóðlegt
þótt micro-þjóðin norður í haf-
inu tapaði líka. Við kusum okkur
stað nærri miðju og sættum okk-
ur við að verða sem oftast í 16.
sæti. Aðeins eitt skorti á að þetta
væri ásættanlegt. Sigurgleði
þeirra sem töpuðu. Við höfum
einstakt lag á því, þegar stað-
reyndir koma í ljós, að þagna í
miðju sigurópi sem var hafið ein-
hvrs staðar úti í miðjum Héraðs-
vötnum tíu mínútna ferð á hest-
um til orrustustaðar. Sigrinum
ræður gifta í hugum okkar en
ekki mannfjöldi þjóðar, ríkidæmi
né annað það sem getur gert
þjóðir steigurlátar á keppni-
svelli.
Hvað sem hver segir, þá vor-
um við nýlega að sigra stórt í
tapa
handboltanum. Einhverjir erfið-
leikar voru með keppnisliðið,
sem náði ekki tilskilinni marka-
tölu. En í staðinn vorum það við
sem héldum mótið. Menn skildu
nú aldeilis ekki gleyma því. Og
eftir orðum erlendra manna að
dæma höfum við náð heimsmeti
í því að efna til heimssamkeppni
í handbolta fyrir tómum húsum.
Svona sigrar eru þægilegir af því
þeir koma svo á óvart, en það er
nú aldeilis meira en að bjóða að-
komugesti í bæinn að halda
heimsmót. íslenska ferðaþjón-
ustan bjóst við mikilli auglýs-
ingaherferð og ætlaði að nota
íþróttafréttaritara til að skrifa
um landið. Fréttaritararnir þáðu
í glas en voru komnir hingað til
að skrifa um handbolta og varð-
aði ekkert um þetta útsker. Þetta
uppgötvaðist ekki fyrr en ferða-
þjónustan hafði fengið nokkra
tugi milljóna til landkynningar.
Gullfoss og Geysir, Þingvellir og
jökulsjússar frá Höfn í Hornafirði
höfðu ekkert að segja á móti
stórstjörnum í handboltanum.
Þeirra vegna var heimsmótið
haldið en ekki vegna einhvers
goshvers eða þúsundáraíss út í
sjússinn. Ferðamálastjórnin
varð því að éta lambalærin sín
sjálf að þessu sinni, en hún hefur
þurft að éta þau mörg um dag-
ana.
að sýndi sig þegar við feng-
um Bermuda-skálina hvað við
getum verið hógværir á sigur-
stundum. Viðhöfnin, þegar við
urðum heimsmeistarar í bridge,
var þægileg og mjög við hæfi og
sigurvegararnir komust með óyf-
irkeyrt mannorð frá þeim balla-
de. En yfirleitt takast okkur mót-
tökuhátíðir þannig að enginn
veit hvort nokkur var með réttu
ráði að lokum. Það gerir hin bibl-
íulega forsetning fjölmiðlanna,
þar sem fréttin af fréttinni er að-
almálið. Ljósvakamiðill er í eðli
sínu ekki annað en: Hér er ég,
eða: Hér erum við. Þetta þýðir að
aðalatriði verða aukaatriði, en
aukaatriði og hrein vitleysa
verða að meginmáli. Þetta kerfi
þjónar mjög vel bæði poppi og
íþróttum. Báðar þessar greinar
hafa ekkert að segja umheimin-
um. Þær eru mestan part sprikl
og handapat. Fjölmiðill sem talar
við þetta fólk lendir í ógöngum
leyfi hann því ekki að flissast um
sviðið. Ætli spyrill að fara að tala
í alvöru er honum sagt að þegja.
Ekki þarf annað en að horfa á
hljómlistarmyndbönd til að sjá
nauðsyn hinnar nýju frétta-
mennsku. Hún er að mestu gerð
fyrir úlfalda.
Hinir hugmyndaríku og þeir
sem ætluðu að græða fóru enn
einu sinni hálfgerða sneypuför á
heimsmeistaramótinu. Hér á
landi hefur aldrei skort stóra
drauma. það er eins og heimur-
inn hafi verið smíðaður með sér-
stöku handfangi og í þetta hand-
fang taka íslendingar þegar þeir
fá draumaköstin miklu. Ekki líð-
ur á löngu aður en búið verður
að fitja upp á nýrri atlögu að
heimsfrægð. Þá hefst að nýju all-
ur samur fyrri atgangur. Dýr og
flókinn undirbúningur. Stórfelld
sala á Þingvöllum, Gullfossi og
Geysi. Túrisminn gerður lítt við-
ráðanlegur og talin hætta á að
jöklar landsins verði seldir til út-
landa til að hafa sem ís út í viskí.
Ferðamálaráð heldur áfram að
éta lambalærin sjálft.
SVARTHÖFÐI