Alþýðublaðið - 15.03.1973, Side 11

í SKUGGA MARÐARINS
Saga ástar og örlaga eftir Victoriu Holt
venjulega hyggjuvit hennar, þar
sem Druscilla átti i hlut.
— Hún hafði engan lifsvilja,
sagði Hunter læknir. — Ég hef
margoft orðið vitni að þvílíku.
Fólk sem hefur veriö saman alla
ævi. Annað fer og hitt fylgir strax
á eftir.
Pabbi var ekki mönnum sinn-
andi út af vinamissinum. Hann
vildi umfram allt vera við jarðar-
förina. Austannepja var á og
Lucie mótmælti harðlega og
kvaðst ekki leyfa honum að fara
út. Já, hún stumraði yfir okkur.
Það var vegna þess að hún hafði
sjálf aldrei átt fjölskyldu og við
vorum henni þvi meira virði en
ella. Pabbi lét venjulega undan,
en i þetta skipti varð honum ekki
haggað. Hann sagðist vera stað-
ráðinn i að ,,fylgja vinum sinum i
hinztu förina”. Hann ók þvi til
kirkjunnar og fylgdi likvagninum
að gröfinni og stóð þar i nepjunni
með hattinn i hendi sér.
Mig tók sárt til Franklyns, þar
sem ég vissi hve vænt honum
hafði þótt um foreldra sina, og ég
var fegin að Nora skyldi vera
þarna, þvi mér fannst að nærvera
hennar hefði góð áhrif á Frank-
lyn. Mér hafði um nokkurt skeið
verið ljóst að hann var hrifinn af
henni. Hún virtist fremur hlédræg
i framkomu við hann, en þó vin-
gjarnleg. Ég hafði orð á þvi við
Stirling að það gæti verið ánægju-
leg lausn fyrir Noru ef hún giftist
Franklyn, þvi hún talaði stöðugt
eins og hún hefði i hyggju að fara
aftur til Ástraliu.
— Þau eiga ekki saman á nokk-
urn hátt, sagði Stirling kuldalega.
— Franklyn! bætti hann við fyrir
litlega eins og honum þætti
Franklyn heldur litið efni i eigin-
mann.
— Þú þekkir ekki Franklyn,
sagði ég i varnarskyni. — Hann er
með heimsins vænstu mönnum.
Hann sneri sér undan næstum
reiðilega. Nora hafði að visu verið
gift föður hans og ég gerði ráö
fyrir að honum þætti óbragð að
þeirri tilhugsun að einhver kæmi i
hans stað.
Engu að siður hélt ég áfram
bollaleggingum minum um
hversu ánægjulegt það væri ef
Franklyn og Nora gætu orðið
hjón. Ég velti þvi fyrir mér hvort
Franklyn kynni að hafa hugleitt
það. Ég var viss um að Nora haföi
það ekki.
örfáum dögum eftir útför laföi
Wakefield fékk pabbi kvef. Lucie
stumraði yfir honum eins og hún
gerði alltaf ef hann varð lasinn og
krafðist þess að hann lægi i rúm-
inu. Hann hefði aldrei átt að vera
viö útförina, nöldraði hún.
Hún sendi eftir Hunter læknir
og hélt honum inni hjá sér langa-
lengi. Er læknirinn kom út úr
sjúkraherberginu bað ég hann að
ganga inn i bókastofuna með mér
og spurði hann hvort faðir minn
væri alvarlega veikur. eöa hvort
Lucie geröi sér óþarfa áhyggjur.
— Hann hefur ofkælzt, sagði
hann, — og bronkitis er ekki langt
undan. Ég vona að við höfum
brugðizt við þvi timanlega. Hann
þarf kannski að vera við rúmið i
nokkra daga.
Veslings Hunter læknir. Hann
virtist örþreyttur sjálfur, og ég
hugsaði um hvernig heimkoman
yrði hjá honum i litla, heldur
óvistlega húsið, þar sem ráðskon-
an gat allt eins legið i drykkju-
móki. Hvers vegna kvæntist hann
ekki Maud? Hún myndi sjá vel
um hann.
Ég heimtaði aö hann drykki
glas af sherri áður en hann færi af
stað i vagninum, við það færðist
ofurlitill litur i vanga hans og
hann varð sýnu glaölegri.
— Ég lit inn i kvöld, lofaði
hann, — til að ganga úr skugga
um að allt sé eins og það á að vera
með fööur þinn.
En þegar hann kom um kvöldið
var pabbi kominn með bronkitis.
Ég hafði sjaldan séð Lucie i sliku
uppnámi og ég hugsaði um hve
pabbi væri lánsamur aö eiga svo
ástúðlega eiginkonu. Þvi ég hafði
haldið að Lucie heföi gengið I
þetta hjónaband af hagsýni. Ég
vissi að hún hafði viljað eignast
heimili á Whiteladies til æviloka
og eflaust hefur henni þótt gaman
að verða laföi Cardew; en þegar
'ég sá hve hún tók þetta nærri sér,
varð mér ljóst hve innilega hún
elskaði föður minn. Hún var hjá
honum nótt og dag, fékk sér að-
eins klukkustundar blund stöku
sinnum ef ég sat hjá honum.
— Ég treysti ekki þessu þjón-
ustufólki sagði hún. — Hann kynni
aö vanta eitthvað.
— Ef þú hvilir þig ekki, verö-
urðu veik sjálf, sagði ég ávitandi.
Ég sat hjá honum, en um leiö og
hann byrjaði að hósta, var hún
komin.
Við biðum eftir að sjúkdómur-
inn kæmistá hástig, en ég vissi að
Hunter læknir taldi ekki miklar
vonir um bata. Pabbi var oröinn
aldraður og hafði verið heilsutæp-
ur alllengi. Lungnabólga var
hættulegur sjúkdómur, jafnvel
fyrir ungt fólk.
Pabbi vildi hafa Lucie hjá sér
við rúmstokkinn sýknt og heilagt
og varð órólegur ef hún fór frá.
Rannsóknarlögreglan lýsir
eftir amerískum ferðamanni
Brandon Lee Fouts, 23-24 ára að aldri,
sem hélt til að Ásvallagötu 32 a. Siðast er
vitað um hann föstudaginn 2. marz, er
hann var á dansleik i Sigtúni.
Brandon Lee Fouts er um 190 cm á hæð,
með ljósrautt hár, sem nær niður á flibba,
og alskegg, sem er heidur dekkra en
hárið. Brandon var klæddur i drapplitaða
peysu, bláar gallabuxur og i dökkum
siðum leðurfrakka með belti.
Þeir sem geta gefið upplýsingar um
verustað Brandons Lee vinsamlegast geri
lögreglunni viðvart.
Utanríkisráðuneytið
óskar að ráða skrifstofustúlkur til starfa i
utanrikisþjónustunni nú þegar eða á vori
komanda. Eftir þjálfun i ráðuneytinu má
éera ráð fyrir að stúlkurnar verði sendar
til starfa i sendiráðum íslands erlendis
þegar störf losna þar.
Umsóknir sendist utanrikisráðuneytinu,
Hverfisgötu 115, Reykjavik, fyrir 25. marz
1973.
Utanrikisráðuneytið.
AUGLÝSINGASÍMINN OKKAR ER 8-66-60
ÍÚStMMVEIZUia
GUflMUNDAR GUÐMUNDSSONAR
SKEIFAN15
SIIVII 82838
ifU's*
Ai/f
EIGINMENN!
UNNUSTAR!
☆
HÉR ER
GJÖFIN
HANDA HENNI
☆
HÚN VERÐUR
ÁNÆGÐ -
ÞVÍ -
ÞETTA ER SVARIÐ
VIÐ
HÚSBÓNDASTÓLNUM
Fimmtudagur 15. marz. 1973
o