Alþýðublaðið - 24.03.1973, Page 11

í SKUGGA MARÐARINS
Saga ástar og örlaga eftir Victoriu Holt
sagði Stirling. — Það er alltaf til
einhver leið, og ég skal finna
hana, Nora. Ég sver þess eið. Lof-
aðu mér þvi að vera þolinmóð.
— Þolinmóð! Um hvað ertu
að tala? Þú ert kvæntur. Þú ert
kvæntur Whiteladies.Þetta dá-
samlega, einstæða gamla hús er
brúður þin. Þú getur ekki bara
farið þina leið, góði.
— Nora!
— Ég held mér við minar fyrir-
ætlanir. Þvt fyrr sem ég fer þvi
betra.
— Og þú heldur að þú getir orð-
iðhamingjusöm þar . .. án hans . .
. án min?
— Ég er ekki að hugsa um
hamingju. Aðeins um að ég verð
að fara.
— Ég leyfi það ekki. Það verða
einhver úrræði. Ég lofa þér þvi að
kríuð
STOR/nnR
I
H/SSfí FUCrL /NN JHRÐ EFNI FRjojn t*TTufí
, / //
LOGlV srvAm ■ p/f? sftmnL
H V 8 7
f 5
Fljött 2E/NS
fí , REIKrt. SPYJft
(jftLL / Sfí'nHL Or'oÐ/ 3flN VÆNT 3
10 Ljon/
f ELV FjNLL
/njúKfí 5 K.ST. ÖFL FÆD/ UÐUVr
l 5
£LZ> STÆB! b
Rnus z
LyKU-ORÐ s KÓS^ÓÐ/R.
ég skal finna ráð. Ef þú aðeins
ferð ekki Nora, . . . farðu ekki.
Aftur hló hún að honum. Hve
Nora gat verið miskunnarlaus! —
Þú hefur of hátt. Ætlarðu að láta
alla á heimilinu vita hvað þú hef-
ur gert?
Dyrunum var lokað harkalega.
Ég gægðist út milli tjaldanna og
sá að Stirling var einn. Hann fól
andlitið i höndum sér eins og hann
vildi bægja frá sér öllu sem hann
sá i salnum — upphækkaðan pall-
inn, veggtjöldin, hvelft loftið —
öllu sem gert hafði þetta dásam-
lega gamla hús þess virði að færa
hinar stærstu fórnir til að eignast
það — jafnvel þess virði að ganga
að eiga mig til að komast yfir það.
Ég varð kyrr i salnum eftir að
Stirling var farinn. Ég var orðinn
stirð i hnjánum. Gimsteinninn
týndi var með öllu gleymdur. Nú
skildi ég allt saman. Ég hefði átt
að sjá það fyrr, fyrirvaralaust
bónorð hans, þegar hann hafði
komizt að þvi að húsið varð ekki
fengið með öðru móti« hirðu-
leysisleg atlot hans; þunglyndi
hans eftir að Nora hafði tilkynnt
okkur um brottför sina. Nú kom
allt heim og saman.
Ég óskaði þess að ég væri
heimsvön eins og Nora.
Þá myndi ég vita hvað gera
ætti. Mig langaði til að trúa ein-
hverjum fyrir vandræðum min-
um. Hefði Nora sjálf ekki átt i
hlut, hefði ég valið hana. Svo var
það Lucie. Ég hikaði við. Lucie
hafði litið ráðahaginn hornauga
frá upphafi. Lucie var glögg-
skyggn og Lucie þótti vænt um
mig.
Ég fór til herbergis mins og var
ennþá hálfringluð. Ég hefði ekki
átt að hlera. Þeir sem hlera heyra
sjaldan neitt fallegt um sjálfa
sig. Hvað hafði ég heyrt þetta oft?
Bella komtil min og neri sé-upp
við fæturna á mér.Kettlingurinn,
sem ég hafði haldið eftir lék sér
við gluggatjaldasnúruna. Ég
minntist dagsins i turninum og
hvernig steinriðið hafði molnað
niður . . og siðan varð mér hugsað
til þess er ég var þar uppi og hélt
mér vera veitt eftirför og ég
heyrði rödd hljóma i eyrum mér,
rödd Stirlings: — Ég finn einhver
úrræði.
— Nei, sagði ég upphátt, —
þetta er bjánaskapur.Hann átti
ekki við það. En hvernig gat
ég vitað hvað hann átti við?
Hvað vissi ég um hann
— eða öllu heldur hvað hafði ég
vitað þar til fyrir örskömmu
siðan? Að minnsta kosti vissi ég
það núna, að hann hafði kvænzt
mér vegna einhverrar heitstreng-
ingar um að eignast Whiteladies.
Ég vissi að hann átti til sviksemi,
að hann hafði látizt elska mig,
þegar það var húsið, sem hann
vildi eignast. Ég vissi að hann
elskaði aðra konu og hugðist á
einhvern hátt losna úr hjóna-
bandinu við mig til að geta átt
hana.
Hvernig? spurði ég sjálfa mig
mig og skelfileg rödd hið innra
með mér svaraði: — Það munaði
mjóu i turninum. Við steinriðið . .
. og svo i hitt skiptið. Ég reyndi að
hugsa ekki um hvernig hann hefði
læðzt upp stigann, gripið um mig
aftanfrá og kastað mér ofan úr
turninum. Þetta var hugarburð-
ur. Hugarburður! Hafði ég ekki
heyrt hreyfingu? Hafði ég ekki
fengið hugboð um eitthvað illt?
Nora hafði bjargað mér i annað
skiptið . . . hún var að minnsta
kosti ekki við þetta riðin .. . ef það
var þá eitthvað. En ég gat ekki
trúað þessu á Stirling.
Mig verkjaði i höfuðið ogég gat
ekki hugsað skýrt. Ég veit ekki
hvers vegna ég lagði leið mina inn
til Lizzie, en það gerði ég.
— Er nokkuð að þér, ungfrú
Minta? spurði hún.
— Ég er með höfuðverk.
— Konur fá hann stundum,
þegar svona stendur á fyrir þeim.
— Segðu mér frá listamannin-
um, sem kom hingað til að kenna
móður minni teikningu.
— Herra Charles Herrick,
sagði hún seinlega. — Og nú ert
þú frú Herrick og önnur frú Herr-
ick i Kaupmannshúsinu. Og bráð-
um kemur einn litill Herrick til
viðbótar i heiminn.
— Hvernig var hann?
— Likur honum herra Herr-
ick þinum og þó ólikur. Ég hef
aldrei séð neinn hans lika. Hann
var öðruvisi en allir aðrir og yfir
þá hafinn. Maður hefði getað
haldið að hann ætti hér allt. Móðir
þin tilbað hann.
— Og þú lika, Lizzie.
— Já, viðurkenndi hún. — Og
hann var þvi ekki frábitinn, það
get ég sagt þér.
— Hann elskaði móður mina.
— Hann elskaði hana vegna
þess sem hún táknaði. Hann var
Ingólfs-Café
Gömludansarnir í kvöld kl. 9
Hljómsveit Þorvaldar Björnssonar.
Söngvari: Grétar Guðmundsson.
'Áðgöngumiðasalan frá kl. 5 — Simi 12826
Ingólfs-Café
BINGO á sunnudag kl. 3
Aðalvinningur eftir vali.
11 umferðir spilaðar.
Laust starf
Rafmagnsveita Reykjavikur óskar eftir
að ráöa starfsmann til skrifstofustarfa.
Æskilegt er að uinsækjendur hafi
Verzlunar- eða Sainvinnuskólapróf eða
sambærilega menntun.
Um framtiðarstarf getur verið að ræða.
Umsóknareyðublöð og nánari upplýsingar
á skrifstofu Rafmagnsveitunnar, Hafnar-
húsinu, 4. hæð.
Umsóknarfrestur er til 80. marz 1973.
Tilboð óskast
i nokkrar fólksbifreiðar, Piek-up bifreið
með 6 manna húsi og sendiferðabifreið, er
verða sýndar að Grensásvegi 9 þriðjudag-
inn 27. marz kl. 12-3.
Tilboðin veröa opnuð i skrifstofu vorri kl. 5.
Sala varnarliðseigna.
AUGLÝSINGASÍMINN OKKAR ER 8-66-60
Vöruflutníngar
í loftí eru
auóveldasta
leióin
Flugfélagið býður beztu þjónustu í vöruflutningum
innanlands og milli landa. Fé, tími og fyrirhöfn
sparast, ef beitt er fullkomnustu flutningatækni
nútímans. Sendið vöruna með Flugfélaginu: ódýrt,
fljótt og fyrirhafnarlaust.
FLUCFÉLAG ÍSLANDS
ÞJÓNUSTA HRAÐI ÞÆGINDI
Laugardagur 24. marz 1973.
©