Alþýðublaðið - 01.12.1973, Qupperneq 11

Gisli Blöndal átti gott „come back’*, og var einn þriggja íslend-
inga sem skoraði, eins og taflan sýnir.
-en markvarsla Óiafs frábær
Hcr kemur tafla yfir sóknar-
leik islenska landsliösins gegn
Svium. Eins og áður er aðeins
tekið meö i reikninginn ef sókn
islenska liðsins gekk upp. Ef
hún endaði með skoti, sést hvort
það endaöi með marki, var var-
ið, fór framhjá o.s.frv. Endaði
hún ekki með skoti, fer það und-
ir dálkinn bolta tapað, en undir
hann fellur ef ruöningur var
dæmdur, stig á linu, skref, röng
sending o.s.frv. Þá eru einnig
linur yfir linusendingar sem
gáfu af sér mark eða viti, og
hverjir fiskuðu viti.
Það er athyglisvert við þessar
töflur, hve boltinn tapast oft I
leiknum. Einnig hve nýting
skotmanna er yfirleitt slök, sér-
staklega þó línumannanna.
Ólafur Benediklsson stóö i
markinu allan timann, og varði
frábærlega vel, alls 19 skot, þar
af 11 linuskot, 7 langskot og eitt
viti.
/•V
W'
LEIKMENN:
no 2. Gunsteinn 2
no 3. Gisli Bl. 6
no 4. ViðarSim. 5
no 5. ÁgústSv. 2
no 6. Björgvin 2
no 7. Sigurbergur 0
no 8. Vilberg 1
no 9. Auðunn 0
no 10. Ilörður 1
no 11. Axel 12
íþróttir
Fara íslenskir íoppmem út í atvinnumennsku?
Bandaríkjamenn íhuga nú að gera handknattleik að
atvinnuiþrótt í heimalandi sínu. Eigandi sjónvarps-
stöðvar í Detroit, Abraham Johnson að nafni, sagðist
um síðustu helgi vera reiðubúinn að leggja fram 250
milljónir islenskra til stofnunar deildar fyrir atvinnu-
lið. Ef af stofnun verður mun verða leitað til bestu
handknattleiksmanna Evrópu, og eru þar toppmenn i
islenskum handknattleik ekki undanskildir.
Þessi hugmynd var rædd við
sænsku landsliðsmennina sem
hingað komu i vikunni, þegar
þeir voru á gerð i Bandarikjun-
um um siðustu helgi. Sex þeirra
voru tilbúnir að reyna, mark-
vörðurinn Lasse Karlsson (no
16), Bo Anderseon (no 3), Lars
.Enström (no 4)., Bengt Hansson
no 8) og sjálft átrúnaðargoð
Svia, Lennars Eriksson (no 6)
sagði i stuttu viðtali við Alþ.bl.
þegar hann var hér, að islenskir
toppspilarar ættu vissulega
möguleika á þvi að gerast þarna
atvinnumenn, leikmenn eins og
Ólafur Benediktsson, Ólafur
Jónsson, Geir Hallsteinsson,
Björgvin Björgvinsson og Axel
Axelsson. Verða leikmönnunum
tryggðar minnst 1600 þúsund
krónur á ári. Bandariskur
landsliðsmaður i handknattleik,
Dennis Berkholtz (hefur leikið
hér á landi!, sagði i viðtali við
sænska blaðið Dagens Nyheter i
byrjun vikunnar, að menn hefðu
tröllatrú á þvi að atvinnu-
væru vanir þvi að leikið væri
með boltann i höndunum, og
vanir mörgum mörkum. Þvi
hefðu þeir ekki getað fellt sig við
knattspyrnuna.
,,En með handknattleikinn
gildir öðru máli”, segir Dannis.
,,Hann er leikinn með höndun-
um, hann gengur hratt fyrir sig,
og oftast eru gerð mörg mörk.
Við höfum trú á þvi að það sé
rúm fyrir atvinnudeild i hand-
knattleik hér i Bandarikjunum”
— SS.
mennska i handknattleik ætti
framtlð fyrir sér i USA, þótt
ekki þyrfti að gera sér vonir um
að hún næði álika vinsældum og
þjóðariþróttirnar baseball,
ameriskur fótbolti og körfubolti.
Ekki væri að marka þótt til-
raunin með knattspyrnu hefði
mistekist, þvi Bandarikjamenn
Axel Axelsson og ólafur Jónsson. Fá þeir og fleiri islenskir topp-
menn i handknattleik atvinnutilboö frá Bandarikjunum?
Allt leggst á eitt í handknattleiknum þessa stundina
' LANDSLIÐ, FÉLAGSLIÐ OG BOMARAR í ÓSTUÐI
Það fer ekki hjá þvi að hand-
knattleikurinn leiti á hugann
þessa dagana, eftir þann stóra
skammt sem menn hafa fengið
af þeirri iþróttagrein upp á sið-
kastið. Þvi mun rabbhorn þetta
enn einu sinni fjalla um þá
iþrótt. Og þaðer ekki að ástæðu-
lausu, þvi siðustu dagar hafa á-
þreifanlega fært okkur heim
sanninn um að islenskur hand-
knattleikur er i öldudal núna, og
sigurinn yfir Frökkum var að-
eins blossi, sem hjaðnaði jafn-
óðum og hann kviknaði.
Frammistaðan gegn Svium I
landsleikjunum var slök, ef frá
eru taldir kaflar ólafs
Benediktssonar markvarðar,
sem nú hefur haslað sér sæti
sem okkar besti markvörður
fyrr og siðar. Það var sárgræti-
legt að tapa gegn lélegu sænsku
liöi, slfk tækifæri bjóðast ekki
aftur. Þvi miður er ekki bjart
framundan hjá landsliðinu, hætt
er við að förin til Austur-Þýska-
lands nú á næstunni, förin á
Norðurlandamótið um jólin og
sjálf Heimsmeistarakeppnin
eftir áramót, verði ekki vett-
vangar nýrra sigra fyrir is-
lenskan handknattleik.
Og ekki er ástandið skárra hjá
félagsliðum okkar en landsliði.
Hingað kemur miðlungslið frá
Júgóslaviu, án sinna tveggja
bestu raanna, en vinnur samt
tvö af okkar betri liðum. Og
sjálf deildarkeppnin hefur ekki
verið glæsileg. Miðlungsleikir
og þaðan af lélegri, og áhuginn
kominn i lágmark, sem sést best
á þvi að 2—300 manns mættu á
siðasta leikkvöld, og ekki varð
húsfyllir i Hafnarfirði á leik FH
og Vals.
Það eru sannarlega margar
spurningar sem leita á, á þess-
um sfðustu timum. Af hverju.
leika flestir okkar bestu manna
langt undir getu? Af hverju
virðast sumir þeirra alveg æf-
ingalausir? Af hverju hafa dóm-
arar okkar aldrei verið eins um-
deildir og nú, og hefur dóm-
gæsla þeirra þó ekki verið hátt
skrifuð undanfarin ár?
1 Englandi er svipað ástatt i
knattspyrnunni. Þar hafa fær-
ustu menn sest á rökstóla og
velt fyrir sér spurningunni,
hvað er til úrbóta? Væri það svo
vitlaus hugmynd að HSl beitti
sér fyrir sliku hér?
Sigtryggur Sigtryggsson
í HREINSKILNI SAGT
Skotnýtingin slök og margar vitleysur
Laugardagur 1. desember 1973