Alþýðublaðið - 19.12.1973, Blaðsíða 4

BÆKUR TIL BLAÐSINS
Að þekkja sjálfan sig
„Bókin um valið” eftir Thomas
A. Harris, er bókin um valið,
handhæg leiðbeiningabók um
gagnverkandi sálkönnun, sem
er einstæð leið að eiga vanda-
málum hvers manns. Höfundur-
inn er læknir og sálkönnuður að
mennt. Hann var um tima yfir-
maður sálkönnunardeildar
bandariska sjóhersins og siðar
forstöðumaður Félagsmála-
stofnunar Washingtonrikis. Arið
1956 fór hann að starfa að gagn-
verkandi sálkönnun á eigin veg-
um i Sacramento i Kaliforniu.
Þetta er ein af metsölubókum
siðari ára og hefur nú selst i
fjórum milljónum eintaka i
Bandarikjunum einum saman.
tltgefandi er Hilmir hf.
Silfurrýtinginn fékk hann
fyrir
„Minútu eftir miðnætti” eftir
Gavin Lyall er nú komin út hjá
Prentsmiðju Arna Valdimars-
sonar. Fyrir þessa bók fékk
höfundur verðlaun Sambands
glæpasagnarithöfunda, „silfur-
rýtinginn”, enda er hún
æsispennandi og frumleg að
efnismeðferð. „Menn, sem eiga
tiu milljónir sterlingspunda i
Lichtenstein og lystisnekkju
eldast seint”, segir á einum
stað i bókinni, og vist er að lest-
ur hennar heldur hverjum les-
anda vakandi.
Fyrsta bók þessa höfundar
kom úUhérlendis á siöastliðnu
ári. Hét hún „Hættulegasta
bráðin”.
Eltingarleikur á
Snædalsheiði
„Hljóðin á heiðinni” eftir
Guðjón Sveinsson er islensk
njósna- og leynilögreglusaga.
Drengirnir Bolli, Skúli og Addi
hafa ákveðið að fara i útilegu og
veiðiferð upp að Arnavatni á
Snædalsheiði, og eru vinkonurn-
ar Disa og Kata með. Þau verða
fljótlega vör við grunsamlegar
mannaferðir og dularfuli hljóð á
heiðinni — og nú byrjar hættu-
legur eltingaleikur víð ótýnda
þorpara. Drengirnir i sögunni
eru kunningjar lesenda höfund-
ar úr fyrri bókum hans, ásamt
hundinum Krumma, sem eins
og fyrr reynist tryggur föru-
nautur.
Bókaforlag Odds Björnssonar
gefur bókina út.
Selta á siðum
„Upp með simon kjaft”
nefnist nýútkomin bók eftir
Svein Sæmundsson. Þetta eru
hressilegar frásagnir af sjóferð-
um og sjómennsku, sjöunda bók
höfundar um sjómenn. 1
þessari nýju bók Sveins eru
frásagnir af sjóferðum og sjó-
mennsku, sjöunda bók höfundar
um sjómenn. 1 þessari nýju bók
Sveins eru frásagnir af svaðil-
förum og björgunum við strend-
ur tslands, frá æsispennandi
siglingum i fyrra striði milli Is-
lands og Suðurlanda, frá harm-
leik á Breiðamerkursandi og frá
sjósókn og harðærum við Vest-
mannaeyjar. Ennfremur eru
frásagnir af hetjulegri björgun
á Selvogsbanka frá útgerö
togaraáhafnar i kreppunni fyrir
strið og frá þvi er vélbátur frá
Akranesi bjargar áhöfn sökkv-
andi báts i fárviðri. Þá eru frá-
sagnir af svaðilferöum skútu-
manna frá Flatey og er stærsta
seglskip tslendinga fórst viö
Suðurland.
Nokkur kaflaheiti gefa hug-
mynd um efnisval, umfram það
sem að framan er sagt: Harm-
leikur á Breiðamerkursandi,
Við dælurnar dag og nótt, Mað-
ur l'yrir borð, t brimgaröinum,
Blóð og sandur, Straumey sekk-
ur, Iíóið úr Eyjum, Undir heilia-
stjörnu, Þá braut um þvert
Faxasund, t háskasjóum, Út
gcrð i kreppunni, Hetjudáð á
hafinu, Upp i brimgarðinn,
Tundurdufl við súðina, Siglt úr
strandinu og i hafróti á Norður-
slóð.
Margar myndir af mönnum
og skipum er i þessari nýju bók
Sveins Sæmundssonar, sem er
208 siður. Útgefandi er Setberg.
Hjalti litli
„Sagan hans Hjalta litla” eft-
ir Stefán Jónsson er þriðja
bindið i heildar útgáfu tsafoldar
á barna- og unglingabókum hins
góðkunna höfundar Stefáns
Jónssonar. t fyrra kom út skáld-
sögurnar „Vinir vorsins” og
„Skóladagar”. „Sagan hans
Hjalta litla” var fyrst gefin út
hjá tsafold fyrir réttum aldar-
fjórðungi, en auk þess hefur hún
verið flutt tvisvar sinnum sem
framhaldssaga i útvarpinu. Hún
er þvi vel kunn og miöaldra for-
eldrar eiga þar kærar minning-
ar úr barnæsku sinni, þegar
höfundurinn las hana i barna-
timunum áður en hún kom út á
prenti.
Þessi útgáfa er prýdd 25
myndum eftir ágætan lista-
mann, Orest Vereiski.
Útgefandi er tsafoldarprent-
smiðja.
Systur í einni bók
„Úr handraöanum” heitir
litið ljóðakver eftir systurnar
Helgu og Steinunni Þorgilsdæt-
ur. Eru þetta ljóð og stökur. I
formála bókarinnar, segir
Andrés Kristjánsson, ritstjóri
m.a.: Höfundar þessa ljóða-
kvers eru systur, islenskar
daladætur, vaxnar upp i bjarma
aldamótakyndilsins á sumri is
lenskrar þjóðvakningar.
llelga Þorgilsdóttir var um
árabil yfirkennari Melaskólans
i Reykjavik, og systir hennar
Steinunn var húsfreyja að
Breiðabólsstað á Fellströnd.
Bókin er gefin út i 500 eintök-
um af Eddu hf., en bókarkápuna
gerði Þrúður Kristjánsdóttir,
kennari i Búðardal.
JÓLATRÉ
Landgræðslusjóðs
Jólatrén eru komin, og
eru seld ó eftirtöldum stöðum:
Blómasalan v/Birkimel
Blómakassanum, Brekkustig 15
Vesturgata 6
Laugavegur 92
Laugarnesvegur 92
Blóm og Grænmeti, Langholtsvegi
Valsgarður v/Suðurlandsbraut
Borgarkjör, Grensásvegi
Austurver v/Háaleitisbraut
Grimsbær v/Bústaðaveg
Verzlunarmiðstöð Halla Þórarins, Rofabæ
Árbæjarkjör
Breiðholtskjör
Blómaskálinn
Neðstatröð, Kópavogi
Kron, og verzlunin Straumnes i Breiðhoiti.
Aðalútsala i hinum nýja
söluskála Landgræðslu-
sjóðs v/Reykjanesbraut i
Fossvogi, simar
4*3011 og 4-32-51.
t
■J
<r
Sjómaður (er að skrifa bréf
heim): „Sýndu nú hörundsflúrið,
Siggi. Ég þarf að sjá, hvernig
Matthildur er skrifað.”
„Aldrei gelymi ég jólunum
1930. Eg var látinn afhýða
kartöflur alla dagana.”
„Hvernig stóð á þvi?”
„Liðþjálfinn okkar spurði mig,
| hvers ég óskaði mér i jólagjöf og
ég sagði honum satt frá þvi.”
„Hvers óskaðir þú þér?”
„Nýs liðþjálfa!”
„Lyftið hægra fæti og haldið
honum i rétt horn frá likaman-
um”, skipaði liðþjálfinn.
Einn nýliðanna lyfti óvart
vinstra fæti.
„Hver lyftir báðum fótum?”
gall liðþjálfinn við.
Gamall hermaður var að segja
frá ævintýrum sinum i orustu
einni.
„Þá,” sagði hann, „tóku
læknarnir við mér og lögðu mig á
skotfæravagninn, og------”
„Heyrið þér,” greip einn
áheyrendanna fram i, „þér eigið
auðvitað við, að þér hafið verið
látinn i sjúkravagn.”
„Nei,” svaraði sá gamli, „ég
var svo fullur af kúlum, að þeim
fannst réttara að láta mig á skot-
færavagninn.”
Herdeildin var á göngu um
eyðimörk. Hvergi var vatns-
dropa að finna og geysilangt milii
vatnsbóla. Loks hætti einn nýlið-
inn göngunni, settist á stein og
greip höndum fyrir andlitið.
„Hvað er að honum?” spurði
liöþjálfinn.
„Hann þjáist af heimþrá,”
svaraði félagi nýliðans.
„Við þjáumst allir af henni.”
„Já, en það er verra með hann
— faðir hans á ölkrá.”
Gestur (i fangelsi): „Og þér
frömduð alltaf þessi djarflegu rán
aleinn? Hversvegna tókuð þér yð-
ur ekki félaga?”
Fangi: „Ég var hræddur um að
hann reyndist óheiðarlegur.”
Innbrotsþjófur (við son sinn):
„Ég flengdi þig ekki fyrir að stela
ávaxtamaukinu, heldur fyrir að
láta sjást fingraför eftir þig.”
Tveir þjófar höfðu brotizt inn i
karlmannafatabúð og voru að
skoða föt, þegar annar rakst á
ein, sem áttu að kosta 700 krónur.
„Berti, sjáöu verðmiðann þann
arna,” sagöi hann. „Þetta kalla
ég nú þjófnað og ekkert annað.”
Fangi (nýkominn): „Þið fylgist
illa með timanum hér. Hvers-
vegna fáið þið ekki nýtizku
vélar?”
Varðmaður: „Við hvað áttu?”
Fangi: „Nú þaö er allt óbreytt,
siðan ég var hér fyrir 20 árum —
grjótið er enn mulið með hand-
afli.”
Hæningi (við bankagjaldkera):
„Hafið hraðan á! Vitið þér ekki,
að það er bannað að stöðva bila
lengur en 10 minútur hér fyrir ut-
an?”
Ef gerð yrði tilraun til að ræna i
kvikmyndahúsinu, átti sölustúlk-
an aðeins að stiga á hnapp i gólf-
inu, en þá hringdi bjalla i lög-
reglustöðinni.
Daginn eftir að þetta var full-
búið til notkunar, kemur maður
að söluopinu, miðar skammbyssu
á stúlkuna og skipar henni að af-
henda peningana. Hún stigur á
hnappinn og tekur siðan pening-
ana til að fá manninum þá. I
sama bili hringir siminn, en þeg-
ar stúlkan ætlar að taka hann,
teygir ræninginn sig eftir honum
og ber hann upp að eyranu.
„Þetta er á lögreglustöðinni,”
segir höstug rödd i simanum.
„Vitið þér ekki, að þér standið á
hnappinum, sem hringir þjófa-
bjöllunni hérna?”
Ræningi: „Heyrðu, við skulum
telja saman, hvað við höfðum upp
úr þessari ferð.”
Félagi: „Fari i helviti að ég
nenni þvi. Það er nógur timinn að
sjá það i blöðunum á morgun!”
Lögreglustjóri: „Hvernig er
þessi morðsaga?”
Lögregluþjónn: „Sami
þvættingurinn og alltaf. Þeir
finna morðingjann á endanum.”
Hræddur húseigandi (þegar
hann stendur tvo innbrotsþjófa að
verki:) „Þið skuluð ekki taka
neitt mark á mér — ég geng i
svefni!”
„Gáfuð þið honum 3ju gráðu?”
spurði lögreglustjórinn.
„Já, og spurðum hann um allt
milli himins og jarðar i 38 klukku-
stundir.”
„Hvað gerði hann?”
„Hann dottaði við og við og
sagði svona annað veifið: „Já,
elskan, það er hárrétt hjá þér”!”
„Þér játið að hafa brotizt fjór-
um sinnum inn i kjólaverzlunina.
Hverju stáluð þér?”
„Kjól handa konunni minni, en
hún lét mig skipta á honum þris-
var.”
Lögregluþjónn (hringir á stöð-
ina): „Maður rændi mann hérna
og ég hef annan þeirra.
Lögregluforingi: „Hvorn?”
Lögregluþjónn: „Þann, sem
var rændur.”
Auglýsing
um námsstyrki til læknanema gegn skuldbindingu
um læknaþjónustu í héraði
Samkvæmt reglugerð um námsstyrki til
læknanema gegn skuldbindingu um
læknisþjónustu i héraði, nr. 130 25. mai
1972, verða veittir námsstyrkir að fjárhæð
kr. 200 þúsund til allt að 10 læknanema á
árinu 1974.
Sá,sem slikan styrk fær, skal vera skuld-
bundinn til að gegna læknisþjónustu i hér-
aði að loknu námi, samkvæmt nánari á-
kvæðum relgugerðarinnar og samningi
við heilbrigðisráðuneytið.
Umsóknir sendist landlækni fyrir 1.
janúar n.k.
Umsóknareyðublöð fást i ráðuneytinu og
skrifstofu landlæknis.
Heilbrigðis- og tryggingamálaráðuneytið
18. desember 1973.
Miðvikudagur 19. desember 1973.