Alþýðublaðið - 09.07.1974, Blaðsíða 12

alþýðu
n RTíTTil
Bókhaldsaðstoð
með tékka-
færslum
(Æ\ BÚNAÐAR-
BANKJNN
KÓPAVOGS APÓTEK
Opiö öll kvöld til kl. 7
Laugardaga til kl. 2
Sunnudaga milli kl. 1 og 3
Bárujárnið innst
betrekkið
yst
Hreinn Friðfinnsson sýnir i Galleri Súm ljósmyndir af gangi bygg-
ingarframkvændanna viö ranghverfa húsiö, sem byggt er i minningu
Sólons Guömundssonar. — Svona veröur heimurinn afskaplega þröng-
ur, segir hann. A litlu myndinni i horninu er svo húsiö eins og þaö var
fyrir nokkrum dögum siöan.
í Galleri Súm er þessa dag-
ana haldin mjög athyglisverð
listsýning Hreins Friðfinnsson-
ar, sem hefur verið starfandi
myndlistarmaður i Amsterdam
i Hollandi um nokkurra ára
skeið. Þetta er fyrsta einkasýn-
ing Hreins hér heima en hann
hefur áður átt verk á einka- og
samsýningum viða um lönd og
virðist nú aðeins stefna i eina
átt: Beint upp.
Tvö verka sinna sýnir Hreinn
aðeins i ljósmyndum: rang-
hverft hús og „Fimm hlið fyrir
sunnanáttina”. Þá sýnir hann
og m.a. nokkrar myndir af lófa-
linum sinum og sagði frétta-
manni blaðsins i gær, þegar
hann var spurður hvers vegna
hann teiknaði slikar linur:
— Þegar mann langar til að
teikna, þá spyr maður sig fyrst
að þvi hvaðmann langar til að
teikna. Teikning snýst um linur
og þessar linur eru hinar mikil-
vægustu i minu lifi. Það er þess
vegna. Ég hef gert þær á þetta
efni vegna þess, að ég vil láta
þær njóta sin einar sér. Þær eru
karakter i sjálfu sér og ef maður
fer aö setja þær á t.d. pappir, þá
er karakter i sjálfum pappirn-
um og þess vegna vil ég hafa
þær svona.*
1 rauninni er út i hött að reyna
að lýsa myndverkum og þvi lát-
um við myndirnar hér á siðunni
tala um þau. Hinsvegar má geta
þess, að „Fimm hlið fyrir sunn-
anáttina” gerði Hreinn fyrir
tveimur árum og verkið var sið-
an gefið út i bæklingi á þessu
ári. I formála fyrir prentuðu út-
gáfunni segir Hreinn:
— „Ég fékk hugmyndina vor-
ið 1971, en hliðin voru ekki
byggð fyrr en siðla sumars 1972.
Þeim var komið fyrir á eyðileg-
um stað á suðurströnd Islands.
Ég vildi láta þau opnast aðeins
fyrir sunnanáttinni. Myndirnar
voru teknar þann sama dag og
þau voru reist: grár og myglu-
legur rigningardagur og vindur
blés af norðri. Ég hef ekki séð
þau siðan.”
Hreinn gat þess við frétta-
mann blaðsins i Galleri Súm i
gær, að hann hefði frétt af hlið-
unum fimm sl. vetur og að þá
hefði allt verið i stakasta lagi
með þau.
Ekki siður skemmtilegt og at-
hyglisverter verkið „Hús”. Það
er nú verið að reisa á Reykja-
nesinu og á sér sina sögu. I ,,Is-
lenskum aðli” Þórbergs Þórö-
arsonar segir frá Sólon Guð-
mundssyni, sem kenndi sig viö
bæinn Slunkariki á tsafirði.
Hann var sérstæður maður, eins
og Þórbergi tekst snilldarlega
að lýsa, og var hagleiksmaður.
Einnig var hann skáld, eins og
kemur fram i þessari visu er
Þórbergur hefur eftir Sólon:
„Alalina dansar fira
á bumbulpe.
Lurinn dansar
og stigur sina korn.”
En þegar Sólon var kominn á
efri ár seldi hann búgarð sinn,
segir Þórbergur, og vildi byggja
nýtt hús, dálitinn skúr ofan við
kaupstaðinn. Siðan segir Þór-
bergur:
„En hann skildi ekki við sig
frumleiksgáfu sina og hjálp-
semi við mannfélagið. Skúrinn
gerði hann með þeim hætti, að
hann sló fyrst upp hæfilega
stóra grind og negldi siðan
innan á hana bárujárn. Svo fór
hann að búa i skúrnum. Þessa
byggingu hugði Sólon að full-
komna, eftir þvi sem efni og á-
stæður leyfðu. En allt skyldi þó
snúa andstætt þvi, sem tiðkast
hafði i húsagerðarlist hér á
landi. Bárujárnið var innst, en
siðan skyldi allt koma i öfugri
röð, þannig, að veggfóörið yrði
utan á húsinu. Þegar Sólon var
spurður, hvers vegna hann
hugsaði sér að byggja skúrinn
svona, svaraði hann og glotti
við:
Veggfóður er til skrauts,
elska, og þess vegna er sjálfsagt
að hafa það þar, sem flestir hafa
gaman af þvi.
En svo fóru leikar, að Sólon
lauk aldrei við bygginguna. Að-
ur en verkinu yrði lokið, tókst að
fá hann til að þiggja vist á elli-
heimili kaupstaðarins eftir
miklar og erfiðar fortölur. Þar
naut Sólon góðs atlætis eftir
langt og listrænt ævistarf, rikt
að meðfæddum, hressandi
frumleik, auðugt að óeigin-
gjarnri hjálpsemi i þágu mann-
anna. — Sólon andaðist á
sjúkrahúsinu á ísafirði 18.
október 1931.”
Hreinn segir verkið „Hús”
vera byggt i minningu Sólons
Guðmundssonar og hans lika,
enda á það að vera nákvæmlega
eins og Sólon hafði hugsað sér
bæinn sinn nýja: bárujárnið
innst og betrekkið yst. — Ég læt
það allavega standa i tvö ár,
sagði Hreinn, — eða þangað til
ég kem heim næst.
Hreinn fer út um helgina
þannig að sýningin verður að-
eins opin út þessa viku.
Hreinn sagði húsið eiga að
standa tómt — en sjáist þar ein-
hver á ferli ætti að vera óhætt að
gera að þvi skóna, að þar fer
Sólon Guðmundsson i Slunka-
riki.
Fimm hliö fyrir sunnanvindinn og draumahús
Sólons Guðmundssonar aðalsmanns í Slunkaríki
ass&a
Spáin fyrir daginn er
ekki upp á það allra
besta. Spáð er austan
kalda og rigningu. Við
megum nú kannski við
smá vætu eftir blíðviðrið
undanfarið
PIMM a fttrnum vegi
-
FYLGDISTU MEÐ HAA í FÓTBOLTA?
Tryggvi Sveinbjörnsson, blikk-
smiöur: Nei, á því hafði ég eng-
an áhuga. Orslitin heyrði ég af
hendingu i útvarpinu.
Helgi Jónsson, blikksmiöur:
Nei. Ég hef aldrei verið áhuga-
maður um knattspyrnu. Úrslit-
in’ Jú, voru það ekki Þjóðverj-
ar?
Pétur Sigurösson, 12 ára: Já,
mér fannst hún spennandi. Ann-
ars er ég dálitið svekktur, þvi ég
hélt nefnilega með Hollending-
um.
Alfheiöur Bjarnadóttir, sauma-
stúlka: Nei, ég hef engan áhuga
á fótbolta. Þvi siður veit ég hver
vann, enda alveg sama.
Einar Björgvin Björgvinsson:
Nei, ekki gerði ég nú i þvi, en ég
hlusta náttúrlega á fréttir og þá
á þessar fréttir lika — að
minnsta kosti með öðru eyranu.
✓