Alþýðublaðið - 11.04.1975, Blaðsíða 7

Hvaðan ertu, góurinn?
Islendingar hafa lengi haft
áhuga á, hvaðan gesti ber að
garði. ,,Hvað heitirðu og hvaðan
ertu nú, góurinn?”, var lengi upp-
hafið á öllum móttökum, þegar
gestur gekk i hlað. Og þjóð sem
þannig spyr gesti og gangandi,
hlýtur eðlilega að hafa mikinn
áhuga á þvi, hvaöan hún sjálf sé
komin.
Uppruni Islendinga hefur lengi
veriö mikiö deilumál bæði lærðra
manna og leikra. Margar og ólik-
ar kenningar hafa verið settar
fram um það efni. bá hafa vis-
indamenn mælt menn og vegið,
skoðað á þeim höfuðkúpurnar og
gluggað i blóðsýni — m.a. fengið
þá útkomu að þvi mig minnir að
lögun blóökorna i Þingeyingum
ætti sér hvergi samsvörun nema i
úlföldum á eyðimörkum austur-
og suðurlanda. Má heita furðu-
legt, að i þvi framhaldi skuli sú
upprunakenning ekki hafa komið
fram, að íslendingar væru lið-
hlaupar úr her Ottómana, sem
komið hefðu til landsins riðandi á
forfeðrum Þingeyinga.
Morgunblaðið skýrir i gær frá
nýjustu aöferðum visindamanna
til þess að uppgötva af hvaða
stofni mörlandinn sé sprottinn.
Þeir heiðursmenn K.K. Kidd
(væntanlega
HORNID
Ef börnin
legðu niöur
vinnu
Ungur maöur hafði samband
við hornið og hafði þetta að
segja:
Mér finnst vera orðið löngu
timabært að stofnað verði
verkalýösfélag barna og ung-
linga. Hvort sem menn vilja
viðurkenna það, eða ekki, þá er
það staðreynd að börn og ung-
lingar gegna fjölmörgum veiga-
miklum störfum i þjóðfélaginu,
en það er enginn félagsskapur,
sem talið hefur ástæðu til að
gæta hagsmuna þess fjölmenna
hóps.
Svo dæmi séu nefnd, þá væri
ekki þetta dagblað i þinum
höndum, né nokkurt dagblað i
nokkurs höndum, ef ekki færi
stór hópur barna og unglinga á
fætur i morgunsárið til að bera
blöðin út til kaupenda.
Unglingar eru við sendistörf
hjá flestöllum fyrirtækjum og
stofnunum og létta þar með gif-
urlegu álagi af önnum köfnu
starfsfólki sömu stofnana og
fyrirtækja. Þá er hann ekki svo
litill hópur þeirra ungu stúlkna,
sem sitja yfir smábörnum kvöld
eftir kvöld, svo foreldrar vel-
ferðarþjóðfélagsins geta notið
lista og skemmtana að loknu
starfi dagsins.
sonar-sonar-sonar-sonur kafteins
nokkurs með sama nafni) og L.L.
Cavalli-Sforsa hafa komist að
þeirri niðurstöðu, aö tilgangs-
laust sé með öllu að grafast fyrir
um uppruna Islendinga með þvi
að rannsaka þá sjálfa — hafa
sennilega orðið talsvert slegnir
yfir þingeysku blóökornunum —
en þess i stað beri að huga að
nautpeningi landsmanna. Hafa
þeir komist aö þeirri niðurstöðu,
aö islenskur klauffénaöur eigi
ekkert skylt við breskt eða irskt
holdanautakyn, heldur eigi ættir
sinar að rekja til Dalakynsins,
Þrændakynsins og Þelamerkur-
kynsins (ekki orð um séra
Guðmundarkynið). Að þvi megi
leiða, að Islendingar séu af norsk-
um uppruna meir, en menn hafa
haldið, þvi auðvitað sé kynfylgi
fólks og nautpenings á Islandi al-
gerðlega marktæk. Enginn
Islendingur geti verið af öðru
kyni komin en kýrin hans.
Þessar einkar athyglisverðu
upplýsingar eru oss mjög kær-
komnar þegar til stendur að
endurskoða allar kennslubækur I
skólum vegna þess að búið er að
drepa Zetuna og löggilda
Islendinga með litlum staf. Ég
legg þvi til að I anda siöustu vis-
indalegu niðurstöðunnar um upp-
runa vorrar ágætu þjóðar verði
jafnframt geröar þær textabreyt-
ingar i sögubókum og skólaljóð-
um, að alls staðar þar sem minnst
er á „hiö norræna kappakyn”
meö tilvisun til þjóðar vorrar
verði sett „hið norræna kýrkyn”.
Það hæfir einkar vel að gera þær
textabreytingar samfara rithátt-
arbreytingum þeim, sem fyrir
dyrum standa.
—SB
011 börn annast svo að sjálf-
sögöu erindrekstur fyrir heimil-
in með þvi að hlaupa út i búöir
og sendast eftir einu eða ööru —
og flest börn gegna einhvern
tima skyldum kúasmala I
sveitinni.
Á farskipaflotanum okkar er
að jafnaöi starfandi flokkur
ungra manna, sem vinna ýmis
óþrifalegustu störfin um borð,
svo sem allar ræstingar, upp-
vask og ýmislegt, sem til fellur,
Ég hef kynnst þessu af eigin
raun, og ég veit aö þar er vinnu-
timinn langur, launin þau
lægstu, og helzt uppskorið van-
þakklæti, ef eitthvað er.
Að sjálfsögðu má segja sem
svo, aö þessi börn og unglingar
séu aðeins aö sinna skyldum
sinum viö heimiliö og samfélag-
ið. En hvaða borgari er ekki að
þvi? Hvers vegna skyldu yngstu
launþegarnir vera I einhverju
réttminni en hinir, sem launin
hljóta?
Það er i tisku aö tala um rétt-
indabaráttu kvenna. Ég vil ekki
rýra gildi kvenþjóðarinnar i
fjölskyldu mannsins. Ég vil
bara benda á þennan gleymda
hóp, sem aldrei er spurður,
þessa negra i þjóöfélaginu, eins
ogleiöarahöfundur Visis nefndi
svo i forystugrein fyrir
skömmu.
Ég er ekki að stinga upp á þvi,
en það gæti komið kerfinu úr
lagi ef allur þessi hópur barna
og unglinga legði niöur störf I
einn eða tvo daga, svona rétt til
að minna á sig og sitt framlag til
þjóðarbúsins.
angarnir
SLY ELD S OG S-
m WM
AF MAI VÖL RAF- ;ns- DUM
Vegna banaslyssins, sem ný-
verið varð i háspennustööinni
milli Eyrabakka og Stokkseyrar
hefur athygli fólks beinst mjög
að öllum frágangi rafmagns-
búnaðar, og I f jölmiölum hefur á
undanförnum mánuðum og ár-
um verið vakin athygli á þvi hve
vföa hættan leynist.
Allir ættu að kannast við þá
hættu sem börnum er búin af
inniloftnetum sjónvarpstækja,
sem eru með venjulegum inn-
stungutengli án öryggisbúnaðar
— og við ættum aö vera farin að
vita að ekki má bæta svonefnd-
um fjöltenglum við aðra fjöl-
tengla, svo dæmi séu nefnd.
t nýútkominni ársskýrslu
(reyndar einhverri þeirri ódýr-
ustu opinberri skýrslu, sem
gcrð er) Orkustofnunar — Raf-
magnseftirlits rikisins, er m.a.
að finna yfirlit yfir slys og elds-
voða á árinu 1973, sem rekja má
til gáleysis I samskiptum við
rafmagn á einn eða annan hátt,
slæms frágangs raflagna, eöa ó-
nógs öryggis.
Alþýöublaöið mun nú birta úr-
drátt úr þessari skýrslu.
Ljósvallagata 12, Reykjavík, 17.
febr.
Eldur kom upp i herbergi á
rishæð út frá bráðabirgðaloft-
ljósi, þar sem pappahlif hafði
verið hengd utan um 100 watta
ljósaperu og kviknað i henni af
hitanum frá perunni. Miklar
skemmdir urðu á raflögn á ris-
hæðinni.
Borgarbraut 28, Borgarnesi, 10.
jan
Eldur kom upp i svefnher-
bergi inn af eldhúsi i rishæð, út
frá peru i borðlampa. Borð-
lampinn stóð á gólfi milli svefn-
bekkjar og borðstofuborðs, sem
stóð um það bil 10 cm frá svefn-
bekknum. I lampanum var 40
watta pera án lampahlifar.
Þrir piltar sváfu I herberginu,
Finnbogi 16ára, Einar 13 ára og
Leifur 11 ára, allir Ingólfssynir.
Húsmóðirin, Ingibjörg Finn-
bogadóttir, sagði svo frá: Leifur
var sofnaður, en Finnbogi og
Einar héldu hvor um sig að hinn
væri að lesa við ljósið frá lamp-
anum, en um kl. 24 voru þeir lik-
Gætið þess að hafa raflagnir ætíð í fyllsta lagi
lega allir sofnaðir. Um kl. 02.30
vaknar Finnbogi, við það að
hann brennir sig á logandi
sænginni. Hann braut sængina
saman, hljóp fram i eldhús og
tróð henni ofan i vask og skrúf-
aði frá krananum. Finnbogi
vakti bræður sina strax. Einar
vaknaði og fór út úr herberginu,
en Finnbogi tók Leif og bar hann
út i eldhúsglugga, þar sem hann
var með mikinn hósta og mátt-
farinn. Finnbogi og Einar hjálp-
uðust að við að slökkva i dýn-
unni i svefnbekknum, rúmfjöl-
inni og borðfætinum, en eldur
var i öllum þessum hlutum.
Fullvist má telja, að sængin i
rúmi Finnboga hafi lagst yfir
peruna f lampanum, þar sem
brunnið lin var fast við hana.
Engar skemmdir urðu á lamp-
anum sjálfum eða aðtaugum
hans. Leifur hresstist fljótlega
og hefur ekki borið á neinum
eftirköstum.
Brattagata 4, Borgarnesi, 19.
febr.
Eldur kom upp á annarri hæð
hússins I sjálfvirkri þvottavél,
sem skilin hafði verið i gangi i
um það bil 1 1/2 klst. Þvottavél-
inni var komið fyrir i skáp inni á
baði. Nægilegt loftrúm virtist
vera meðfram og bak við vél-
ina. Hilla var fyrir ofan vélina i
um það bil 40 cm fjarlægð frá
efri brún hennar. Skáphurðin
var opin. Við skoðun var helst
að sjá, að kviknað hefði i tengi-
bretti neðst að aftan i vélinni og
leiðslumar siðan brunnið upp og
fram i timarofa hennar. Nælon-
tengi á vatnsslöngu vélarinnar
hafði hitnað og farið að leka,
þannig að vatn sprautaðist um
skápinn og yfir vélina og var bú-
iö að slökkva þegar komið var á
staðinn. Vélin er trúlega ónýt.
Þó nokkrar skemmdir urðu af
völdum reyks og vatns, en eld-
hús er undir baðinu á fyrstu
hæð.
Bergstaðastræti 12, Rvk. 7.
mars.
. Um kvöldið 7. mars varð elds
vart að Bergstaðastræti 12. Frá
húsinu Bergstaðastræti I2a,
sem stendur út við götuna, var
strengd loftlina yfir i stafninn i
húsinu Bergstaðastræti 12,
„Brennu”, sem stendur innar á
lóðinni. Frá loftlinunni voru
teknar gúmeinangraðar idrátt-
artaugar i járnpipu niður hús-
stafninn að utan verðu og inn i
verkstæðisskúr, sem byggður
hefur verið upp að húsinu. Skúr-
inn var klæddur að utan með
bárujárni.
Samkvæmt upplýsingum
heimilisfólksins hafði að kvöldi
miðvikudagsins 07.03 sprungið
öryggi fyrir áðurnefnda raflögn.
Þegar nýr vartappi hafði verið
settur I, sást logi þar sem raf-
pipan gekk inn i skúrinn. Var-
tappinn, sem var 10A að stærð,
brann þó fljótlega yfir og loginn
slokknaði.
Við athugun á staðnum kom i
ljós, að pipan var orðin ryð-
brunnin og einangrun tauganna
ónýt utanvert við skúrvegginn.
Engar brunaskemmdir komu i
ljós utan raflagnarinnar.
Njálsgata 5, Reykjavík, 19. jan.
Eldur hafði komið upp að-
faranótt föstudagsins 19. janúar
i herbergi i norðvesturenda á 1.
hæð, en húsið er 2 hæðir og jarð-
hæð, útveggir úr steini en inn-
réttað með timbri. Er eldsins
varð vart, sváfu 2 börn i her-
berginu, drengur og telpa 9 og 11
ára gömul. Tveir piltar, er voru
I herbergi á efri hæð, urðu varir
viö reyk og gátu vakið börnin og
kallað á slökkviliðið. Bruni var
mestur við tengil á útvegg við
glugga. Við þennan tengil var
tengdur kæliskápur og borð-
lampi I fjöltengi, lok yfir tengl-
inum var brotið og snertur þvi
óvarðar. Fjöltengið var með
skemmda tinda (bogna), og var
þvi örðugt að koma þvi i tengil-
inn, en það orsakaði möguleika
á slæmu sambandi við snertur
tengilsins.
Telja má fullvist, að þarna
hafi orðið neistamyndum, er
náð hafi i gluggatjöld, er lágu
þétt við tengilinn, en glugga-
tjöld þessi voru úr auðbrennan-
legu gerviefni. Brunaskemmdir
urðu ekki miklar, en töluverður
reykur fór um íbúðina.
NJÖRÐUR P. NJARÐVÍK SVARAR FYRIR SIG UM ÚTVARPSRÁÐ OG ÖNNUR MAL
KVEDJU TIL GÞG
Alþýðublaðið kemur ekki út á
sunnudögum. Miðhluti laugardags-
blaðsins er aftur á móti nefndur
Sunnudagsblaö. Þar er ritaður
greinarstúfur sem kallaður er
sunnudagsleiðari. Vegna þessarar
nafngiftar fæst boðskapur greinar-
innar lesinn i útvarp. Oft er þessi
grein merkt stöfunum GÞG. Það
mun vera Gylfi Þ. Gislason. Um sið-
ustu helgi er þessi grein helguð und-
irrituðum. Leiðarahöfundurinn sest i
dómarasæti og dæmir mig lygara en
sjálfan sig sýknar hann vandlega af
allri gagnrýni. Boðskapurinn var
lesinn i útvarþið. Þetta veitir nokk-
urt hugboð um hvert GÞG telur vera
hlutverk leiðara i dagblaði. Ég á ekki
von á þvi að þetta svar verði lesið i
útvarp. Nema Alþýðublaðið birti
þessa grein sem leiðara. Það tel ég
fremur hæpið.
Siðan ég var skipaður formaður
útvarpsráðs fyrir liðlega þremur ár-
um hef ég vanist persónulegum
árásum frá ihaldsöflum þessa lands.
Ég kippi mér ekkert upp við það þótt
ein bætist við. Hins vegar er þessi
merkt upphafsstöfum fyrrverandi
menntamálaráðherra (réttara sagt
næst-fyrrverandi svo GÞG haldi ekki
að ég eigi við Magnús Torfa) og þess
vegna vil ég nú svara nokkrum orð-
um. Tilefni árásarinnar er viðtal við
mig i Þjóðviljanum á skirdag.
Gylfi Þ. Gislason ásakar mig um
að blekkja visvitandi með þvi að
segja hálfan sannleika. Ummælin
eru þessi: „Það frumvarp sem við-
reisnarstjórnin undirbjó og varð að
lögum 1971 er merkt timamótaplagg
i sögu rikisútvarpsins.” Telur Gylfi
að með þessu sé ég aö reyna að ljúga
þvi að lesendum að vinstri stjórnin
hafi samþykkt útvarpslögin sem
undirrituð voru af forseta 5. april
1971. Hann segir: „Venjulegur les-
andi getur varla dregið aðra ályktun
af ummælum Njarðaren þá, að við-
reisnarstjórnin hafi undirbúið frum-
varpið, en siðan hafi önnur stjórn
staðið fyrir lagasetningunni.” Ég
skal viðurkenna að orðalagið er ekki
nákvæmt. Hitt hefur aldrei hvarflað
að mér að eigna öðrum en viðreisn-
arstjórninni þessa merku lagasetn-
ingu. Ég hef hvað eftir annað lýst þvi
yfir opinberlega skýrt og skorinort
að viðreisnarstjórnin setti þessi lög,
m.a. oftar en einu sinni i útvarpi og
sjónvarpi við umræður um breytingu
á kjöri útvarpsráðs sem nú er orðin
að lögum. Enda væri annað furðu-
legur barnaskapur. Svo mikill bjáni
er ég ekki þótt Gylfi Þ. Gislason
bregði mér um óheiðarlegar hvatir.
Útlegging Gylfa á tilvitnuninni hér
að framan flokkast undir það sem i
bókmenntafræði nefnist oftúlkun.
Það er fólgið i þvi að lesa eitthvað út
úr texta sem alls ekki stendur þar.
En raunar gengur hann lengra. Hann
fullyrðir hvaða hvatir ráði ummæl-
um minum. Ekki veit ég af hverju
það stafar. Mér hefur dottið i hug að
ástæðan væri persónuleg viðkvæmni
gagnvart eigin verkum. Ef til vill
ræður einnig ofþjálfun stjórnmála-
manns i pólitiskri þrætulist. En
kannski er það lika oftúlkun. En
drengilegt er það ekki að bregða öðr-
um um óheiðarleika vegna eigin of-
túlkunar.
Gylfi Þ. Gislason sakar mig ekki
Gettu hvað StubbuH
fékk i afmælisgjöf
Hann
fékk...
ah... tindáta.
aðeins um óheiðarleika heldur einnig
um að fara með bein ósannindi. Og
feitletrar ásökun sina. Tilefnið er
þessi klausa:
„Hitt er svo annað mál, að megin-
stofn starfsliðs útvarps og hljóð-
varps er ráðinn á pólitiskum grund-
velli, skipaður af ráðherra, á við-
reisnarárunum. Og það er ekkert
launungarmál, að vel hæft vinstri
sinnað fólk hefur verið sniðgengið i
ráðningum. Þetta er einkum áber-
andi hvað snertir starfsfólk sjón-
varpsins.” (Hér er að visu prent-
villa: átti að standa útvarps og sjón-
varps.) Ég bið um að þessi tilvitnun
sé lesin tvisvar og metin samkvæmt
þvi sem þar er sagt en ekki sam-
kvæmt þvi sem ekki er sagt þar.
Gylfi segir að þetta séu bein ósann-
indi. Aftur gerir hann sig sekan um
oftúlkun. Hann hvitþvær sig með þvi
að segja að hann hafi aldrei veitt
starf hjá Rikisútvarpinu gegn tillögu
frá umsagnaraðila. Ég hef aldrei
sakað hann um það. Það stendur
hvergi i viðtalinu. Mér dettur ekki i
hug að halda annað en þar hafi rikt
fyllsta samráð. En það er hægt að
gera ýmislegt þótt öllum reglum sé
fylgt. Má ég minna Gylfa Þ. Gislason
á það að mest allan timann sem hann
var ráðherra var bróðir hans út-
varpsstjóri? Og allan ráðherraferil
hans var einn allra nánasti pólitiski
samstarfsmaður hans formaður út-
varpsráðs (að undanteknum örfáum
mánuðum sem Sigurður Bjarnason
var formaður). Og ekki voru margir
vinstrimenn að þvælast fyrir i út-
varpsráði. Ég imynda mér að ekki
hafi verið ýkjaerfitt að ná samstarfi
þessara aðila um stöðuveitingar hjá
Rikisútvarpinu. Nú er ekki hægt að
gera grein fyrir stöðuveitingum hjá
Rikisútvarpinu i ráðherratið Gylfa
Þ. Gislasonar i greinarkorni sem
þessu. Hins vegar væri það ekki frá-
leitt viðfangsefni ef þess er sérstak-
lega óskað. En þó er rétt að vikja að-
eins nánar að þessu. Gylfi segir i
sunnudagsleiðara sinum:
„Auðvitað er það eflaust rétt, að
margir menn, sem Njörður P.
Njarðvik kýs að nefna „vinstri sinn-
að fólk”, hefir á þessum fimmtán ár-
um sótt um stöður við útvarpið, en
ekki fengið. En ástæður hafa þá ver-
ið aðrar en þær, að umsækjendur
hafi verið „vinstri sinnað fólk”.”
Ætli þetta sé nú alveg dagsatt? TIu
fingur upp til guðs?
1 viðtalinu i Þjóðviljanum er sér-
staklega að þvi vikið að áberandi sé
skortur vinstri sinnaðs fólks i sjón-
varpinu. Hér er átt við fólk sem vinn-
ur að dagskrárgerð að einhverju eða
öllu leyti. Við skulum svipast um
meðal framkvæmdastjóra, dag-
skrárstjóra, dagskrármanna (pró-
dúsenta) og fréttamanna. Hvar er
vinstri sinnað fólk ráðið á ráðherra-
dögum Gylfa? Sótti aldrei hæfur
vinstrimaður um þessi störf? Ég get
nefnt sem dæmi að tveir blaðamenn
Þjóðviljans, þau Vilborg Harðar-
dóttir og Magnús Jónsson, bæði með-
limir Blaðamannafélags Islands,
sóttu um starf fréttamanns. Þá var
ráðinn til starfa sem fréttamaður
einn umsækjandi sem enga reynslu
hafði af starfi við fjölmiðla. Hvort
skyldi hafa ráðið úrslitum hæfni eða
hugboð um skoðanir?
Þá vil ég nefna aðra aðferð til
ráðningar starfsfólks við Ríkisút-
varpið sem mjög hefur verið vinsæl.
Hún er fólgin i þvi að ráða fólk án
auglýsingar „til bráðabirgða”,
stundum undir þvi yfirskini að ekki
væri fyrir hendi heimild ráðuneytis
til fastrar ráðningar. Eftir svo sem
ár er svo staðan auglýst og sá ráðinn
sem áður gegndi henni „til bráða-
birgða” með tilvisun til „starfs-
reynslu hjá stofnuninni”. Ber þó
opinberum stofnunum lögum sam-
kvæmt að auglýsa stöður sinar. En
með þvi að ekki er heimild ráðupeyt-
is til fastrar ráðningar er farið i
kringum þetta ákvæði á sléttan og
felldan hátt. Ekkert brotið, ekkert á-
mælisvert. Enginn sniðgenginn. Eða
hvað? Mundi kannski einhver segja
að lýðræðislegar reglur væru notað-
ar til að komast undan kvöðum lýð-
ræðis? Dæmi hver fyrir sig.
I lok greinar sinnar segir Gylfi Þ.
Gislason að það geti varla verið til-
viljun að ég einn formanna útvarps-
ráðs i meira en fjóra áratugi hafi
orðið svo ósáttur við mikinn hluta
embættismanna útvarpsins að til
vandræða hafi horft og skaðað út-
varpið I augum alþjóðar. Þetta er
svo þung ásökun að ef til vill væri
rétt að Gylfi fengi að standa við
hana. En um Gylfa Þ. Gislason gildir
sama og um aðra menn að hver
skrifar af þeim drengskap sem hon-
um er gefinn. Eftir að hafa lesið
svona fullyrðingu hjá fyrrverandi
menntamálaráðherra vaknar ósjálf-
rátt sú spurning hvort hann viti
hvernig störfum útvarpsráðs er hátt-
að. Heldur Gylfi Þ. Gislason að ég
hafi verið einvaldur i útvarpsráði?
Veit hann ekki að stefnumörkun út-
varpsráðs byggist á vilja meirihluta
ráðsins? Heldur hann að samstarfs-
menn minir hafi verið með öllu skoð-
analausir og ég einn ráðið allri
stefnu? Þá þekkir hann Stefán
Júliusson flokksbróður sinn illa ef
hann heldur að hægt sé að segja hon-
um fyrir verkum. Nei, Gylfi Þ.
Gislason, missætti- milli min og
þeirra. Það byggðist á grundvallar-
ágreiningi um stefnu i dagskrárgerð.
Útvarpsráð er kjörið til að móta
stefnu i dagskrárgerð útvarpsráðs
og sumra embættismanna Rikisút-
varpsins var ekki persónulegt mis-
sætti. Embættismennirnir eiga að
framkvæma þá stefnu. Vinstrisinnuð
og frjálslynd stefna útvarpsráðs átti
ekki upp á pallborðið hjá sumum
embættismönnum Rikisútvarpsins.
Sumir þeirra virtust ekki óðfúsir aö
sjá slfka stefnu í framkvæmd. Kann-
ski það tali sinu máli um ráöningu
þeirra i upphafi?
Njörður P. Njarðvik.
Fólk
• Ef Willy Brandthefur það
aftur eftir andstæðingi sin-
um, Franz Josef Strauss að
Vestur-Þýskaland sé svina-
stia, þá verður hann dæmdur
i 30 milljón króna sekt eða
hálfs árs fangelsi, sam-
kvæmt dómsúrskurði, sem
upp hefur verið kveðinn.
• Rétturinn komst að þeirri
niðurstöðu að Strauss, fyrr-
um keppinautur Brandts um
kanslaratignina, hafi aðeins
likt Þýskalandi við svinastiu,
ekki sagt að það væri svina-
stia.
• I 20. sinn eða þar um bil
hefur Garry Davis verið
hnepptur i fangelsi fyrir að
reyna að komast á ólöglegan
hátt inn i land, i þetta sinn
Sviss, á vegabréfi, sem hann
gafútárið 1948 sem „Heims-
borgari nr. 1.” I þetta sinn
hafa nokkrir ibúar borgar-
innar Basel, þar sem Davis
afplánar nú 20 daga fangels-
isdóm eftir að hafa setið inni
þar sjö daga fyrr á þessu ári,
hafið baráttu fyrir þvi að
hann verði gerður heiðurs-
borgari Basel.
• Þið munið eftir fallega
brosinu hans Clark Gable
og hinum heillandi, hvitu
tönnum hans. Jæja, þær voru
faiskar.
• Clemcntinc, Baronessa
Spenceer-Churshill, ekkja
Sir Winstons hélt upp á
niræðisafmæli sitt i London I
fyrri viku á heimili sonar-
sjinar sins, Winston
Churchills, sem er þing-
maður fyrir thaidsflokkinn
eins og afi hans var.
Hæ8 : 240 cm.
Breidd: 240 cm
Dýpt: 65 cm.
Hæ8 : 240 cm.
Dýpt: 65 cm.
Breidd: 175 cm.
Breidd: 200 cm
HæS: 240 cm.
Breidd: 110 cm.
Dýpt: 65 cm.
Hæð: 175 cm.
Breidd: 110 cm.
Dýpt: 65 cm.
as
Vanti yður klæðaskáp - þá
komið til okkar
Við bjóðum vandaða og góða,
fslenzka framleiðslu, sem óvallt er fyrirliggjandi
í mörgum stærðum.
Þér getið valið um viðaróferð eða verið hagsýn
og mólað skópinn sjólf.
Komið og skoðið - við bjóðum mesta húsgagna
úrval landsins á einum stað.
Opið til kl. 7 á föstudögum — Lokað á laugardögum
Verzlid
þar sem
úrvalið er
mest og
kjörin bezt
28-600 Byggingavörukjördeild 28-602 Raftækjadeild
28-601 Húsgagnadeild 28-603 Teppadeild
0
Föstudagur n. apríl 1975.
Föstudagur 11. apríl 1975.
e