Alþýðublaðið - 17.09.1975, Blaðsíða 8

HORNID sfmi 81866 - eða sendið greinar á ritstjórn Alþýðublaðsins, Síðumúla 11, Reykjavík
Rónarnir, rakspírinn og hræsnin!

Lögreglan síst til fyrir
myndar í umferðinni?
Einn sem er hnútum kunnugur,
hafði samband við Hornið:
Þegar ég las fréttirnar í blöð-
unum um eitthvert fólk sem varð
hálfblint af þvi að drekka rak-
spira eða hárvatn, fannst mér
endilega að minnast verði á eitt.
Vita þessir háu herrar ekki, að i
nokkrum sjoppum i Reykjavik,
þá er ein tegund af hárvatni á
boðstólum, sem beinlinis er
ætlaður rónunum? Þetta er hár-
vatn eða rakspiri, sem enginn
maður kaupir til að setja framan i
andlitið á sér, heldur til að setja
niður um kokið á sér. Þetta er
staðreynd um að minnsta kosti
eina sjoppu á Hverfisgötunni og
hirði ég ekki um að geta nafnsins
á sjoppunni, vegna þess að sjálf-
sagt eru fleiri sjoppueigendur
undir sökina seldir. Ég veit aftur
á móti óyggjandi um þessa til-
teknu sjoppu á Hverfisgötunni,
vegna þess að ég stóð einu sinni
við hliðina á róna, sem var að ná
sér þarna i ódýran mjöð til
áframhaldandi drykkju. Nú
hlýtur þetta að teljast gloppa i
kerfinu, þegar sjoppueigendur
eru farnir að stunda sprúttsölu og
þaðmeð vörur, sem þeir fá beint
úr rikinu Annað er það svo, ég hef
heyrt að sum;r sjoppueigendur
hafi ansi frjálsa álagningu á
þessum miði og stafar það liklega
af hinni miklu eftirspurn. Væri nú
ekki ráð að taka þetta mál til
athugunar og sjá hvort ekki er
hægt á einhvern hátt að stöðva
þessa hálfsprúttsölu.
0
Hver fer meö
ákæruvaldið í landinu?
Geir Hallgrimsson eða
Þórður Björnsson?
flokksins. Þess vegna krefst
Alþýðublaðið þess, að forsætis-
ráðherra þjóðarinnar afhendi
saksóknara ríkisins öll þau gögn
sem hann kann að hafa undir
höndum um þetta mál. Það er
Þórður Björnsson en ekki Geir
Hallgrimsson sem á að ákveða,
hvort hefja beri málshöfðun.
Um þetta atriði eru lög lands-
ins ótviræð.
i Reykjavikurbréfi á sunnu-
dag er þvi enn haldið fram að
Sjálfstæðisflokkurinn hafi i
gangi rannsókn i þessum mál-
um. Alþýðublaðið krefst þess
enn að forsætisráðherra afhendi
Saksóknara rikisins öll gögn um
þetta mál, þvi að öðrum kosti
óvirðir hann islenzkt réttarfar
Friðjón skrifar:
Stundum þegar ég sé vinnu-
brögð lögreglunnar i umferðinni
verður mér á að hugsa, hvort ein-
mitt lögreglan sé ekki mesti
skussinn i umferðinni, þegar allt
kemur til alls. Og oft hef ég hugs-
að til þess, að það hljóti að vera
lélegur skóli, sem þeir ganga i
gegnum. Ég get nefnt sem dæmi,
að um daginn ók ég fram á, þar
sem orðið hafði árekstur. Þetta
var á Hringbrautinni beint fyrir
framan stúdentagarðinn gamla.
Bilarnir sem lentu saman höfðu
verið á leið vestur i bæ. Jú, jú,
löggan var ekki nema 15 min. á
staðinn og það er út af fyrir sig af-
rek... Nú, þeir komu að staðnum
úr hinni áttinni, sem sagt vestan
úr bæ og lögðu svo bilum á ann-
arri akreininni, þannig að fljót-
lega myndaðist hnútur, vegna
þess að lögreglubillinn lokaði
annarri akreininni. Ekki nóg með
það, heldur selfluttu þeir fólkið,
úr þessum bilum, sem ientu i á-
rekstrinum, yfir eyjuna, sem er
þarna á milli akreinanna, og út i
umferðina þar sem lögreglubill-
inn stóð, en þeim megin er inn-
gengt i bilinn um hliðardyr að aft-
an. Það sem mér fannst þó sár-
grætilegast við þetta allt saman,
er það, að fyrir framan stúdenta-
garðinn er bilastæði, fyrir svona
20—30 bila og á þvi voru eitthvað
um 6 eða 7 bilar, þannig að lög-
reglan hefði auðveldlega getað
komiðöllum sinum bilaflota fyrir
á þessu plani, sem stóð við göt-
una, þar sem þeir höfðu lagt og
stoppað alla umferð. Hvort á
maður eiginlega að gráta eða
hlæja yfir svona vinnubrögðum?
Slæmt miðasölu-
fyrirkomulag
SVR
Við hérna hjá Horninu fáum
mikið af athugasemdum,
varðandi strætisvagnana og SVR.
Hér kemur enn ein athuga-
semdin:
Mig langar aðeins til að koma
með athugasemd við smávegis i
sambandi við þjónustu SVR. Af
hverju er ekki hægt að hafa
þessar ágætu miðasölur ykkar
opnar lengur frameftir? Vitið þið
ekki, að flestir, ja nema ef vera
skyldu skrifstofumenn, vinna
lengur en til klukkan sex á
kvöldin? Mér finnst ekki hægt að
bjóða fólki uppá svona nokkuð.
Svo þarf maður að vera að eltast
við að kaupa 1000 kr. kortin i
hádeginu, þó svo að maður hafi
ekki nema auman háiftima i mat.
Það getur varla kostað SVR svo
stórkostlega mikið að halda
þessari sölu opinni til að minnsta
kosti sjö á kvöldin. Þetta er nú
einu sinni þjónusta við borgarana
og við borgum drjúgan pening
með þessari starfsemi á ári
hverju svo við hljótum að eiga
rétt á góðri þjónustu i staðinn.
SVRfarþegi.
Bjór á borði
en ekki í
orði
Þórunn sendi okkur nokkrar
linur:
Já, það er nú þetta með bjórinn.
Mér hefur skilist, að það sé harð-
bannað að flytja inn bjór og jafn
harðbannað að selja hann hér i
búðum. En má ég spyrja að einu:
Hvernig stendur á þvi, að versl-
unum leyfist að selja efni til bjór-
gerðar? Ég get ekki betur séð, en
efni til bjórgerðar séu á boðstól-
um hjá svo að segja hverri ein-
ustu matvöruverslun i bænum.
Vissulega eru leiðbeiningar með
þessum bjórgerðarefnum og þar
greinilega tekið fram að bjórinn
megi alls ekki vera yfir ákveðinn
styrkleika samkvæmt landslög-
um. En það fylgja lika leiðbein-
ingar með, þar sem sagt er ná-
kvæmlega hvernig á að brugga
sterkari bjór en leyfilegt er. Þeir
eru I sumum tilfellum svo ósvifn-
ir, að gefa upp gerjunartima mið-
að við hitastig og sykurmagn.
Enda hef ég það fyrir satt, að nú
þegar séu margir, sem eru búnir
að stunda bjórbrugg lengi, orðnir
mjög leiknir i þeirri grein og gæti
bruggað sterkan bjór sem standi
þeim erlendu ekkert að baki.
Hvernig væri nú að kanna þessi
mái?
BARNAFATAVERSLUNIN - Sm
(Næsta hús við Hótel Borg).
Mikið úrval af fallegum barnafatnaði á litlu börnin.
Góðar vörur, gott verð.
Gjörið svo vel að lita inn.
Opið frá 12 til 6 eftir hádegi.
Barnafataverslunin Pósthússtræti 13.
FRAMHALDSSAGAN-
Brídge
Báöir á hættu
Suður gefur
A Á983
y 93
+ ÁK642
4 106
▲ DG106 A K742
V D842 v 76
♦ G9 T D1073
4 Á72 853
* 5
y AKG105
y 85
4 KDG94
Sagnirnar gengu:
Suöur Vestur Norður Austur
1 hjarta Pass 2 tígla Pass
2 hjörtu Pass 2 spaða Pass
3 lauf pass 3 hjörtu Pass
4 hjörtu Pass Pass Pass
Suður valdi hjartasögn i upphafi
fremur en lauf, þvi laufsögn er
viðast gerfisögn. Undirtektir
Norðurs bentu ekki á styrk i
hjartanu, en þó af tvennu illu
skást, og Suður sagði game i
hjarta.
tltspilið var spaðadrottning frá
Vestri, tekið á spaðaás I blindi.
Sagnhafi hugsaði sig nú um
stundarkorn. Allt eins liklegt
var, að trompin lægju ekki 3-3
og væri drottningin i Vestri og þá
ekki sizt ef hún væri fjórða,
bauð það heim alvarlegri hættu
væri reynt að svina. Vestur
fengi á drottningu og spilaði
spaða aftur. Sagnhafi yrði að
trompa og ætti þá jafnmörg
tromp á hendi og Vestur. Ættu
nú Vestur iaufaás, gat hann
spilað þriðja spaðanum, og hvað
þá?
Sagnhafi spilaði tveim hæstu
trompum og þegar drottningin
féll ekki skipti hann yfir i lauf.
Tekið á 10 blinds og spilað á
gosa sagnhafa. Vestur tók slag-
inn á ásinn. Spaða slegið út og
trompað i Suðri. Nú voru tvö
lauf fri, sem sagnhafi leyfði
Vestri að trompa með mestu
ánægju. En samningurinn var I
höfn. Sjáið svo hvernig fer, ef
sagnhafi reynir að svina trompi
i upphafi, i von um yfirslag!
— Justina! Rödd hans var hvöss. — Justina opnaðu
dyrnar!
Hún þagði og hugleiddi hvort hún ætti að láta eins og hún
væri farin fram, en þá mundi hún, að hann gæti gengið úr
skugga um það með þvi einu að ganga fram á ganginn og
koma inn I herbergið framan frá. Hún beit i vörina ergi-
lega og sneri lyklinum. Dyrnar voru opnaðar strax hratt,
og hún varð að stiga skref aftur á bak til að detta ekki um
koll. Iklæddur smókingnum virtist hann stærri, þreknari
og karlmannlegri en nokkru sinni sem hún hafði séð hann
áður. Luis hafði sent hann og allt i einu fannst henni
heimskulegt af sér aö hafa Imyndað sér að hún gæti ráðsk-
ast með þennan mann.
— Við læsum aldrei dyrum milli hjóna heima i Englandi,
Justina, sagði hann reiðilega. — Að þvi leyti til bregst
minni mitt ekki.
Henni gramdist og hún varð óróleg. — Fyrirgeíðu.
Dyrnar hafa sennilega verið lengi læstar, og ég gáði bara
ekki að þvi núna að hafa þær opnar.
Hann leit tortrygginn á hana. — Er það nú vist?
— Já, svaraði hún hæðnislega, — eða ertu að segja að ég
sé aö ljúga?
Hann hristi höfuðið. — Hættum þessu! Þú ert ljómandi
falleg núna I kvöld. Ég má þó i það minnsta dá þig úr fjar-
lægð.
— Oho, þú ert ómögulegur. Hún greip veski sitt og gekk
af stað. — Ég ætla aðlita til Renötu frænku, ætlar þú með?
— Ef þér finnst það viðeigandi. Hann var hinn léttasti i
lund og skoðaði sig um i herbergi hennar. En svo varð
svipur hans harðari. — Reyndu ekki að segja mér að þú
hafir nokkru sinni deilt þessu herbergi meö karlmanni.
Justina beit vörunum saman. — Það hef ég heldur
aldrei. Hún nam staðar og varð þungt fyrir brjósti.
— Ég var búin að segja þér að við áttum heima I London.
— Nú, og erum við þá ekki fljótlega á leið þangað aftur?
— Nei! Þaðer aðsegja... ekki fyrr en frænku hefur batn-
að.
— En hvernig get ég vanrækt skyldustörfin svo lengi?
mótmælti hann.
— Ég var að segja þér um daginn, að þú starfar ekki
annað en við veðreiðar. Þú... þú hefur enga fasta vinnu.
Hún lokaöi dyrunum og gekk áleiðis eftir ganginum.
Hann pirði augun. — Fyrirgefðu. Ég var aðeins að raða
saman lifsbrotum til að reyna að fá einhverja mynd.
Justina fann samviskuna naga sig. — Fyrirgefðu mér.
Ég er eitthvað svo uppstökk. Taugarnar...
— Já, taugarnar þinar. Hann horfði dálitla stund rann-
sakandi á hana.
Renata de Roca beið þeirra. Justina hafði lofað að koma
með mann sinn inn til hennar, og nú þegar sá timi var
kominn var hún á taugum. Þegar Justina stóð beint fyrir
framan rúmið kom hann upp að hlið rúmsins og horfði
meðaumkunaraugum á þessa vesalings gömlu konu. Hin-
ar undrandi hrukkur á enni gömlu konunnar véku fyrir
bliðu brosi þegar Gomez hjúkrunarkona tilkynnti henni
hver væri kominn. Þvi næst fór hjúkrunarkonan burtu og
Justina greip hönd frænku sinnar. — Gþðan daginn, am-
ada.sagði Justina bliðlega. — Hvernig hefur þú það?
Renata héltandartak mjög fast um fingurna, siðan rétti
hún höndina fram i átt að fylgdarmanni Justinu. —
Andrew? hvislaði hún. — Ert þú hér, Andrew?
— Já, ég er hér, Tia Renata, sagði hann skýrt og greip
þéttingsfast um gamla og visna hendi Renötu. — Það var
gaman... að sjá þig aftur.
Renata hrukkaði ennið. — Við höfum verið svo áhyggju-
fullar hér út af þér, er það ekki rétt, Justina? Það tók þig
svo langan tima að komast hingað. Og mig langaði svo
mikið tii að sjá þig einu sinni enn.
— Já, og nú er ég kominn hingað, Tia Renata, og þú get-
ur séð mig aftur.
Renata hristi höfuðið. — Sjónin min er ekki lengur eins
og hún var. En ég finn þig og merki húð þina og heyri þig
tala. Hvers vegna hefur þú ekki heimsótt mig öll þessi ár?
Hvers vegna hefur þú haldið Justinu burt frá mér i Eng-
landi? Þú veist aðhún hefur ekki veriö hamingjusöm.
Justina fann að hún roðnaði og tók eftir þvi að hann
horfði Ihugull á hana. — Var hún það ekki? spurði hann. —
Það vissi ég ekki.
— Auðvitað vissiröu það. Rödd Renötu gat verið ákveðin
og sterk þegar hún þurfti að leggja áherslu á eitthvað. —
Þessi slfelldu ferðalög og flakk heimshornanna milli. Það
hefur engin kona gott af þvi. Hvenær ætlið þið að eignast
börn, Andrew?
Hann leit aftur á Justinu, og nú var kominn strlðnis-
glampi I augun. Hún þoldi ekki augnatillit hans og ieit þvi
undan. Hún var farin að óska þess heitast að hafa aldrei
dregiðhann með sér heim til Renötu. — Fljótlega, frænka.
Alþýðublaðið
Miðvikudagur 17. september 1975.