Alþýðublaðið - 04.11.1975, Blaðsíða 12

alþýðu
Vedríd
Veðrið á Reykjavikur-
svæði verður svipað og i
gær þó ef til vill dálitið
kaldara. Vindur verður af
suðvestan og það jafnvel
stinnings kaldi. Þá má ef
til vill búast við slyddu
eða slydduéljúm. Hitastig
2—4 gráður
Gátan
□ SPH< £Mt>R VERSh »B/ my/vT
6£Ð vor/D
EFHI
6HÓÍ0K LfíNÞ
[ SfírmÉ 5 BfT/N
mr:] •úvfíRfí
□ 'fíTT Fo/?m //?////V SfíFfí FfDl
NÝTfí 5 r 6ÆFU
1

□ mr r//nn S/i- r~ 6/ELT
6LÖÐ SÖörN
¥ S>BF!
Útgefandi: Blað hf. Framkvæmda-
stjóri: Ingólfur P. Steinsson. Rit-
stjóri: Sighvatur Björgvinsson.
Ritstjórnarfulltrúi: Bjarni
Sigtryggsson. Auglýsingar og af-
greiðsla: Hverfisgötu 10 — simar
14900 og 14906. Prentun: Blaða-
prent hf. Askriftarverð kr. 800,- á
mánuði. Verð í lausasölu kr. 40.-.
MEGUM
VIÐ KYNNA
Sigriður Ella Magnúsdóttir
söngkona er fædd á Vitastig 10 i
Reykjavik 20. júni 1944. Sigriður
erdóttir Leópóldinu Bjarnadóttur
og Magnúsar Péturssonar, um-
sjónarmanns. Maður Sigriðar
heitir Már Magnússon, en hann
stundar nám i þjóðháttafræði og
söng i Vin i Austurriki um þessar
mundir. Asamt náminu kennir
Már islenzku i Vinarháskóla, og
hefur hann gert það i tvö ár.
Sigriðurlauk stúdentsprófi i M.R.
árið 1964. t Laugarnesskólanum
byrjaði Sigriður að læra á fiðlu,
og stundaði hún það nám i 7 ár
fyrir tilstilli Ingólfs Guðbrands-
sonar. Jafnframt þessu námi
söng Sigriður i kór, sem siðar var
skirður Polyfónkórinn, og i Tón-
listaskólanum, þar sem hún lagði
stund á tónfræði sem aðalgrein.
Sigriður tjáði okkur það, að frá 13
ára aldri, hefði hún lært söng hjá
flestöllum söngkennurum á land-
inu.
Um söngnám sitt erlendis sagði
Sigriður:
,,Ég tók kennarapróf i söng i
Vinarborg árið 1968, en lokapróf
tók ég i febrúar 1975. Við spurn-
ingu okkar um hennar skemmti-
legasta og minnisstæðasta hlut-
verk, sagði Sigriður: „Brúðkaup
Figarós er mér þar efst i huga og
tónleikar þar sem ég söng einsöng
með kór og hljómsveit i stærstu
og virðulegustu sönghöll Vinar.
Um áhugamál sin og tómstundir
hafði Sigriður þetta að segja:
,,Ég hef mikinn áhuga á stjörnu-
speki, og les töluvert i þvi efni.
Einnig hef ég lagt stund á fræði
Pythagórasar, yoga, dulspeki
guðspeki og allt sem þvi er skylt.
Ég er i óopinberum alþjóölegum
hóp, sem er i fólk af ólikum þjóð-
ernum, og ólikum stéttum, svo
sem arkitekt, dulspekingur, yoga,
sálfræðingur og ýmsir aðrir.
Markmið þessa hóps er að safna
KÓPAVOGS APÓTEK
íOpið öll kvöld til kl. 7
iLaugardaga til kl. 12
SENDIBILAS7ÖDIN Hf
fólki sem hefur likar skoðanir og
hver og einn meðlimur hópsins.
Meginkjarni þessa hóps er 9
menn. Hópurinn hittist siðan öðru
hverju þar sem meðlimir hans
bera saman bækur sinar,” sagði
Sigriður að lokum.
0KKAR Á MILLI SAGT
KUNNUGIR telja að eiturlyfjaneyzla og hassreykingar hafi heldur
dalað undanfarin tvö ár og þess séu nú færri dæmi að unglingar hefji
neyzlu eiturefna af fikti. Hins vegar sé það sama fólkið, sömu hóparnir,
sem halda sig við efnið og noti hass og önnur sterkari efni að staðaldri.
Þannig eru þessi efni að hverfa sem tizkufyrirbrigði, en við að eignast
fámennan kjarna ungs fólks, sem orðið er eitrinu að bráð.
GÁRUNGARNIR fullyrða að Halldór E. Sigurðsson hafi haft öryggi
þeirra, sem ferðast muni um væntanlega Borgarfjarðarbrú i huga
þegar hann lagði fram á Alþingi frumvarp um aukið öryggi fyrir
kafara...
SAGT ER að Sildarvinnslan i Neskaupstað láti sin eigin fyrirtæki vinna
mestan hluta þess uppbyggingastarfs, sem hægt er að gera. Reikninga
sendi Sildarvinnslan siðan til Viðlagasjóðs, sem geriði þá möglunar-
laust. Þannig fái nefnt fyrirtæki þann hagnað sem hlyzt af verktökunni
— en almenningur greiðir með einu söluskattsstgi, sem bætt var á
vegna náttúruhamfaranna i Neskaupstað.
FISKURINN er ekki aðeins hornsteinn islenzks efnahagslifs, hann er
lika örlög þess, segir i greinargerð nokkurra kennara og nemenda við
norskan sjávarútvegsskóla, en þeir voru i kynnisferð hér i sumar og
hafa ritað skýrslu um athuganir sinar. Þeir benda á að ef eitthvað
bresti i aflamagni þá geti rikið ekki hlaupið undir bagga með út-
gerðinni — þvi rikiskassinn sé algerlega háður fiskveiðunum.
LÖGREGLAN brá skjótt við og lokaði á laugardaginn spilavitinu i
húsinu gegnt Lögreglustöðinni eftir að frétt um rekstur spilavitisins
birtist i Alþýðublaðinu. Ekki er kunnugt um hvort hér var um endan-
lega lokun að ræða og hvort mál þeirra, sem staðinn ráku verða send til
sakadómsmeðferðar, eða hvort spilaglaðir menn geta bankað upp að
nýju meðfulla vasa fjáraðliðnum einhverjum tima.
BJARNI ÁRNASON veitingahúsaeigandi færir stööugt út kviarnar.
Hann á veitingastofurnar Brauðbæ við Öðinstorg og Krána við Hlemm-
torg, og nú hefur hann tekið við rekstri hins gamla og vinsæla kaffi-
bars, sem Silli og Valdi ráku um áraraðir á horni Bankastrætis og
Ingólfsstrætis.
0RVAR HEFUR ORÐIÐ^I
Dagblaöið i gær upp-
lýkur sinum munni með
miklum rembingi útaf
„styrk” sem alþingi veiti
blöðunum i Reykjavík, að
hluta, og flokkarnir geti
svo milgrað út til styrktar
landsmálablöðum slnum.
I þessu sambandi ræðir
blaöið um ölmusur og
telur sig nú ekki aldeilis
upp á slikt komið! Alltaf
er það ánægjulegt, þegar
einhverjum gengur vel og
getur af eigin ramleik
brotið sér braut. Rétt er
þó að gera sér alveg ljóst,
þegar talað er um
ölmusur, hver það er,
sem ölmusuna þiggur i
raun og veru. Dagblöðin
láta rikisstofnunum i té
450 eintök hvert daglega,
þegar blöðin koma út.
Askriftarverð á þessum
eintakafjölda er verulega
hærra en „styrkurinn”,
sem blöðin fá. Væri sami
eintakafjöldi seldur i
lausasölu lengist bilið enn
blöðunum i óhag. Á
siöustu fjárlögum mun
„blaðastyrkurinn” hafa
numið um 32 milljónum,
en nú er reiknað með á
nýframlögðu fjárlaga-
frumvarpi 27 1/2 milljón.
„Styrkupphæð” rikisins
stefnir þvi i gagnstæða átt
við það, sem varðar
útgáfukostnað. Menn
geta auðvitað endalaust
deilt um, hversu rétt-
mætt sé, að veita fé úr
sameiginlegum sjóði
landsmanna, eða ekki.
Um það verða vist skiptar
skoðanir. Á hitt er þó vert
að benda, i tilefni af kok-
hreysti hins „frjálsa og
óháða” Dagblaðs, að það
sýnist nú flestum, sem
heldur litið fari fyrir hinu
auglýsta frelsi. Yfirleitt
mun flestum finnast, að
hér sé gamli Visir á ferð-
inni og svo sem ekkert i
endurbættri útgáfu. Þetta
er nú allur smellurinn.
Með þessu er á engan
hátt verið að amast við
hinu „frjálsa blaði”. Það
gæti átt sinn fulla tilveru-
rétt,en helztekki meðþvi
að kafna eins algerlega
undir nafni eins og enn er
orðið. Allt þetta þyrfti að
standa meira til bóta, til
þess að vera meira sann-
færandi um frelsið.
FIMM á förnum vegi
Spurt í Sandgerði í gær: Mannstu eftir öðru eins?
Sumarliði Lárusson: „Ég man
ekki eftir eins mikilli flóðhæð og
var hér i nótt, en hins vegar hef-
ur brimið oft verið mun meira.
Við Sandgerðingar bjuggumst
ekki við svona miklum veður-
ofsa, þótt við vissum af þvi að
illviðri væri i nánd.”
Þórhallur Gislason hafnarvörð-
ur: „Ég veit varla, en ég held að
ég geti fullyrt að þetta er með
þvi verra sem ég man eftir. Það
hjálpaðist allt að til að gera
ástandið eins slæmt og bar vitni,
loftvogin stóð lágt og auk þess
stórstraumur og stórbrim.”
Magnús Jóhannsson, kafari:
„Það er ekkert að marka það
þótt ég muni ekki eftir öðrum
eins hamförum, þar sem ég er
það ungur að árum, en ugglaust
hefur veðurofsinn einhvern tim-
ann verið meiri.”
Kristinn Lárusson, verkamað-
ur: „Ég held ég muni tæplega
eftir öðru eins. Þó voru hér
miklar hamfarir árið 1970, en
þaö hefur þó varla verið verra
þá. Það er fyrst og fremst hin
mikla flóðhæð sem gerði
ástandið svona slæmt i nótt.”
ólufur Gunnlaugsson, trésmið-
ur: „Ekki held ég það, enda er
ég ekki gamall. Flóðhæðin og
brimið var geysilegt, en málin
hefðu farið ver ef hinn nýbyggði
varnargarður hefði ekki verið
fyrir hendi.”
✓