Alþýðublaðið - 28.01.1976, Blaðsíða 13

eru íiátt skrifaðar i
knattspyrnuheiminum,
hefur vakið athygli á
islenzkum knatt-
spyrnumönnum. Æ
fleirum er nú boðið að
gerast atvinnumenn i
greininni, sem er sú út-
breiddasta i atvinnu-
iþróttum, og þar sem
fjármagnið er mest.
Það hlýtur að vera
gaman fyrir þessa leik-
menn að fá allt i einu
tækifæri að leika þá
iþrótt sem þeir áður
þurftu að eyða öllum
sinum fritimum i, til að
gera þetta mikla
áhugamál sitt að at-
vinnu. Flestirþeir, sem
þannig hafa gert knatt-
spyrnuna að atvinnu
sinni i f jarlægum lönd-
um, hafa verið mikil
auglýsing fyrir ísland
út á við, og verið land-
inu til mikils sóma.
Einn þessara manna, sem hve
mestan árangur hefur náð á er-
lendri grund, er tvimælalaust
Iþróttamaður ársins árið 1975,
Jóhannes Eðvaldsson. Hinir fáu
mánuöir, sem hann hefur leikið
með skozka atvinnumannalið-
inu Glasgow Celtic, hefur frami
hans á hinum þrönga vegi at-
vinnuknattspyrnumannsins ver
)ið nánast ótrúlegur.
Skozk blöð hafa keppzt um að
hrósa honum. Það er ekki eins
og Celtic sé neitt slorlið. Nei,
siður en svo. Félagið hefur af ó-
trúlegum árangri að státa, ekki
aðeins i Skotlandi heldur einnig
á meginlandinu. Það hefur einu
sinni orðið Evrópumeistari
meistaraliða — bezti árangur,
sem evrópskt félagslið getur
náð — árið 1967, og auk þess
einu sinni verið i úrslitum. Að
verða einn fremsti leikmaður i
sliku liði og Celtic á örfáum
mánuðum sannar Islendingum,
að við getum og eigum knatt-
spyrnumenn á heirrTsmæli-
kvarða. Já, ferill Jóhannesar i
skozkri knattspyrnu er skamm-
ur en engu að siður glæsilegur.
Þau hafa sjálfsagt ekki farið
framhjá mörgum hin miklu
blaðaskrif um Jóhannes og
iþrótt hans að undanförnu. Hins
vegar hefur ekki verið mikið rit-
að um feril hans og mun þvi
reynt að gera honum skil hér á
eftir.
Jóhannes er fæddur i Vest-
mannaeyjum 3. september árið
1950. Hann er sonur hjónanna
Sigriðar Bjarnadóttur og Eð-
valds Hinrikssonar. Sigriður er
fæddur Vestmannaeyingur og
lék lengi vel handknattleik með
iþróttafélaginu Tý. Eðvald er
fæddur i Eistlandi og er fyrir
löngu orðinn kunnur hér á landi
fyrir störf i þágu iþrótta. Aðeins
14daga gamall fluttist Jóhannes
með foreldrum sinum til
Reykjavikur, nánar til tekið að
Hringbraut 91, þar sem hann bjó
til 3 ára aldurs. Ekki hefur þvi
munað miklu að hann gerðist
KR-ingur, þvi að þessi hluti
Hringbrautarinnar er rakið KR
hverfi.
Jóhannes var aðeins nokkurra
mánaða gamall þegar hann
fyrstfékkbolta. Þann knött fékk
hann í jólagjöf frá foreldrum
sinum. Ekki var knötturinn lik-
ur þeim boltum, sem strákar fá
nú i jólagjöf, þvi að hann' var
handsaumaður af föður hans,
sem i þá tið saumaði knetti og
seldi i búðir, þvi að rétt eftir
striðsárin var ekki til eins mikið
úrval af iþróttaáhöldum eins og
til eru i dag. Þar sem áhugi hjá
foreldrunum var svo mikill á
iþróttum smituðust börn þeirra
hjóna af áhuga þeirra, enda
leggja þau öll stund á iþróttir. A
heimilinu eru iþróttir oftastum-
ræðuefnið. Sjö ára hóf Jóhannes
æfingar með félagi sinu Val, en
þá var hann fluttur i Bogahlið-
ina. Hann stundaði æfingar af
kappi og er lika hægt að segja,
að hann hafi einnig verið i leik
þess á milli. Niu ára varð hann
fyrst íslandsmeistari með Val,
þá i 5. flokki. Þegar hann lék úr-
slitaleikinn, var hann sóttur
frá Vestmannaeyjum, þar sem
hann var i sumarfrii hjá ömmu
sinni og afa. Siðan hélt hann.
áfram æfingum og hefur stund-
að þær af kappi alla tið. Hann
lék með Val i öllum yngri flokk-
um liðsins og oftast i A-liði.
Um svipað leyti og Jóhannes
var að skipa sér fastan sess i
meistaraflokki Vals árið 1968
ákvað hann að hefja nám i
tþróttakennaraskóla íslands.
Hann hafði lokið gagnfræða-
prófi skömmu áður. 1 tþrótta-
kennaraskóla tslands var hann
Jóhannes eins og hálfs árs ásamt föður sinum við
Hringbraut 91.
einn vetur, en þá var hægt að
ljúka skólanum á þeim tima.
Haustið þar á eftir fór hann til
Stykkishólms og kenndi þar
leikfimi einn vetur. Þaðan fór
hann i öldutúnsskóla i Hafnar-
firði, þar sem hann kenndi. Auk
leikfimikennslu þar lék hann
með körfuknattleiksliði Hauka.
Hann var vel að sér i þeirri
grein enda hávaxinn. Hann var
t.d. kjörinn körfuknattleiks-
maður Hafnarf jarðar einu
sinni. t Hafnarfirði var hann
einn og hálfan vetur áður en
honum bauðst að gerast at-
vinnuknattspyrnumaður i Suð-
ur-Afriku.
Jóhannes hafði verið á þjálf-
aranámskeiði á vegum brezka
knattspyrnusambandsins
sumarið áður, ásamt fleirum
löndum sinum, á Crystal Palace
iþróttasvæðinu i Lundúnum.
Þar kynntist hann nokkrum
þekktum þjálfurum. Frank
Árið 1958 varð Jóhannes I fyrsta skiptið Islandsmeistari með Val, þá i 5. fiokki. Fyrir þennan leik
var hann sóttur til Vestmannaeyja til að leika leikinn. Ef þið skylduð ekki þekkja hann á myndinni,
er hann sá þriðji sem sést frá hægri.
Lord (frægur þjálfari) leizt það
vel á hann sem knattspyrnu-
mann að hann vildi fá hann til
reynslu til Cape Town félagsins
i Suður-Afriku. Aður en hann fór
þangað, hafði Jóhannes verið
góður knattspyrnumaður, en
varð enn betri þegar hann kom
aftur þaðan, og má segja, að þá
fyrst fari hann að skipa sér sess
með beztu knattspyrnumönnum
landsins fyrr og siðar.
Förin til S-Afriku á sér
skemmtilega sögu. Hann fékk
sendan farmiða frá Cape Town
og beðinn um að koma strax.
Hann fór um miðjan vetur.
Flaug i einni lotu suðureftir með
hefðbundnum millilendingum
að sjálfsögðu. Er þangað vai
komið fékk hann ekki að fara
inn i landið, þar sem stjórn Suð-
ur-Afriku vildi ekki hleypa hon-
um inn i landið án sérstakrar
vegabréfsáritunar sem þarf þar
syðra. Þar þurfti hann að dúsa i
15 klukkutima unz hann sneri
aftur til baka til Islands. Nokkur
timi leið og aftur kom farmiði
frá Cape Town, og nú loksins
fékk hann að fara inn i landið.
Þar lék hann með Cape Town
liðinu i 5 og hálfan mánuð við
erfiðar aðstæður fyrir lslend-
ing, þvi að loftslagið þar er ekki
beint heppilegt fyrir norður-
heimskautabúa. Með honum i
Cape Town lék t.d. Tony Cole-
man, sem varð Englandsmeist-
ari með Manchester City 1968,
og siðar lék með Blackpool,
þegar þeir voru bæði i 1. og 2.
deild.
Eftir heimkomuna æfði hann
og lék með meistaraflokki Vals
og var einnig i islenzka landslið-
inu. Með Val lék hann við góðan
orðstir i 2 ár og var meðal ann-
ars bikarmeistari með félaginu
1974. Var fyrirliði þess liðs. Fór
þaðan til danska liðsins Holbæk
og stóð sig þar mjög vel að
vanda. Til gamans má geta
þess, að þar var hann kallaður
„hvalbáturinn” fyrir styrk sinn,
bæði i vörn og sókn. Siðan þekk-
ir vist hvert mannsbarn á ls-
landi sögu Jóhannesar.
Þessi grein er engin lofrolla
um Jóhannes og alls ekki verið
að hefja hann ofar öðrum is-
lenzkum knattspyrnumönnum.
en staðreyndin er bara sú, að
hann á slika kynningu sem
þessa skilið fyrir alla þá auglýs-
ingu sem hann hefur gefið Is-
landi i Skotlandi og viðar.
ENGINN ANNAR EN
AMAÐUR BEINT í
HSTU MANNA CELTIC
; 1975, Jóhannesar Eðvaldssonar
Miðvikudagur 28. janúar 1976.
Alþýðublaðið