Alþýðublaðið - 13.05.1976, Blaðsíða 12

12 stjOrnmál______________________________________________________ Fimmtudagur 13. maí 1976. bia&iö1
✓
Enn rætt um dómsmálin utan dagskrár á Alþingi
ÖLLUM RftÐUM BEITT TIL ÞESS
LEGGJAST A TILLÖGUR UM ÚRB
Miklar og harðar
umræður urðu i gær og
i fyrradag utan dag-
skrár á Alþingi vegna
þess að stjórnarmeiri-
hlutinn i allsherjar-
nefnd neðri deildar
Alþingis undir forystu
Ellerts B. Schram virð-
ist ætla að leggjast á öll
frumvörp og tillögur
um úrbætur i meðferð
sakamála, sem lagðar
hafa verið fram á
Alþingi i vetur. Ólafur
Jóhannesson, dóms-
málaráðherra, veittist
mjög harðlega að
Ellert B. Schram
vegna þessara mála i
ræðu utan dagskrár i
neðri deild Alþingis i
gær en lýst þvi jafn-
framt yfir, að hann
væri stjórnarandstöð-
unni þakklátur fyrir
áhuga hennar á fram-
gangi slikra mála og
þann vilja, sem fram
hefði komið frá
stjórnarandstöðunni til
þess að afgreiða frum-
vörp þess efnis fyrir
þinglok. Þá mæltist
forseti neðri deildar
Alþingis, Ragnhildur
L_____________I-------
Helgadóttir, til þess, að
Ellert B. Schram, for-
maður allsherjar-
nefndar neðri deildar,
kallaði nefnd sina sam-
an til þess að fjalla
nánar um þessi mál.
Umræður þessar hófust með
þvi, að Sighvatur Björgvinsson
kvaddi sér hljóðs utan'dag'sKrar
i lok fundar i neðri deild Alþing
is i fyrradag. Gerði hann þar
að umtalsefni vinnutirögð
stjórnarmeirihlutansí allsherjar
nefnd deildarinnar varðandi
afgreiðslu mála, sem lúta að úr-
bótum i rannsókn og meðferð
sakamála. Nefndi Sighvatur i
þvi sambandi sérstaklega tvö
mál — frumvarp dómsmálaráð-
herra um rannsóknarlögreglu
rikisins og fylgifrumvörp þess
svo og þingsályktunartillögu um
að hraða rannsókn sakamála,
sem hann flytur ásamt þing-
mönnunum Jónasi Árnasyni og
Karvel Pálmasyni. Sighvatur
sagði að á fundi allsherjar
nefndar sl föstudag hefði veríð
ákveðið og bókað að afgreiða
frumvarpið um rannsóknarlög-
regluna ekki á þessu þingi og að
formaður allsherjarnefndar.
Ellert Schram, hefði tilkynnt að
söm hefði orðið niðurstaðan um
þingsályktunartillöguna, þótt
ekki fyndist i fundargerð
fundarins bókun um, að sú til-
laga hefði svo mikið sem verið
tekin fyrir hvað þá heldur
afgreidd með þeim hætti.
— Þegar þessi fundur i alls-
herjarnefnd var haldinn s.l.
föstudag hafði ég veikindaleyfi
og var þvi ekki viðstaddur,
sagði Sighvatur. A næsta fúndi
nefndarinnar, sem haldinn var
s.l. mánudag, tók ég mál þessi
Sighvatur Björgvinsson:
„Hneyksli, ef Alþingi
heykist á því að afgreiða
þær tillögur um úrbætur,
sem lagðar hafa
verið fram”
hins vegar upp að nýju og óskaði
eftir þvi, að nefndin breytti af-
stöðu sinni til frumvarpsins um
rannsóknarlögreglu rikisins og
tæki þingsályktunartillögu mina
um ráðstafanir til þess að hraða
rannsókn sakamála, formlega
fyrir. Þegar þaðfékkst ekki gert
lét ég bóka mjög harðorð mót-
mæli frá mér þar sem ég tel, að
nefndinni sé bæði skylt og unnt
að afgreiða bæði þessi mál frá
sér.
— Það er ekki vanzalaust
fyrir Alþingi að afgreiða ekkert
einasta af þeim málum, sem
bæði dómsmálaráðherra og ein-
Ólafur Jóhannesson:
„Legg þunga áherzlu á
að málin verði afgreidd.
Þakka stjórnarandstöðunni
sérstaklega áhuga hennar
á málunum ”
stakir þingmenn hafa lagt fyrir
þingið um úrbætur i meðferð
sakamála. Einsog á stendur tel
ég, að með þvi sé Alþingi ekki
aðeins að bregðast skyldum sin-
um, heldur einnig vonum
manna, sem hafa vænzt þess, að
eftir allt, sem á undan hefur
gengið, þá ræki Alþingi islend-
inga af sér slyðruorðið og gerði
þær úrbætur i þessum málum,
sem svo lengi hafa beðið.
Þá beindi Sighvatur þeim ein-
dregnu tilmælum til dómsmála-
ráöherra að hann beitti áhrifum
sinum á stjórnarmeirihlutann i
allsheijamefnd i þvi skyni að fá
hann til þess að hverfa frá þeirri
afstöðu að leggjast á þessi
mikilvægu mál. Dómsmálaráð-
herra var ekki viðstaddur en
þingmaðurinn Páll Pétursson
bar þingheimi þau skilaboð frá
honum, að hann mæltist ein-
dregið til þess við Alþingi að
frumvarpið um rannsóknarlög-
reglu yrði afgreitt á þessu þingi.
Tveir aðrir þingmenn — Svava
Jakobsdóttir og Karvel Pálma-
son — báðu einnig um oröið, en
fengu ekki að taka til máls.
t upphafi fundar i neðri deild
Alþingis igær var umræðum um
þessi mál haldið áfram með þvi
að Ellert B. Schram kvaddi sér
hljóðs utan dagskrár i tilefni af
ræðu Sighvatar. Veittist Ellert
að Sighvati fyrir að hann væri
ekki nógu kunnugur vinnu-
brögðum allsherjarnefndar i
málinu og hefði ekki sótt nema
um helming, þeirra funda, sem
nefndin hefði haldið i vetur. Þá
vék Ellert að málum þeim sem
Sighvatur gerði sérstaklega að
umræðuefni og sagði, að ástæð-
an fyrir þvi, að nefndin hefði
ákveðið að afgreiða ekki frv. um
rannsóknarlögreglu rikisins
væri sú, að nefninni hefðu borizt
svo margar umsagnir um málið
og svo ólikar, að meirihluti
hennar hefði ekki treyst sér til
þess að afgreiða frumvarpið.
Um þingsály ktunartillögu
Sighvatar o.fl. sagði Ellert, að
hún hefði hlotið sömu afgreiðslu
hvort sem það hefði verið bók-
að, eða ekki.
Svava Jakobsdóttir tók næst
til máls. Hún sagði m.a., að það
væri rangt hjá Ellert Schram,
að þingsály ktunartillaga
Sighvats hefði fengið þá af-
greiðslu á fundi allsherjar-
nefndar sem Ellert lýsti. Til-
lagan hefði alls ekki verið tekin
formlega fyrir og þvi siður af-
ÁSTMEGIR FÓSTUR-
JARÐ ARINNAR!
Fyrir föðuriandið!
Mörgum hefur reynzt æöi erf-
itt að skilgreina ástina, jafnvel
þó hún beindist bara að einum
einstaklingi — eða fáeinum. Það
er vist þessvegna, sem speking-
arnir og fræðimennirnir hafa
klofið hugtakið niður i allskonar
tegundir, s.s. móðurást, hjóna-
ástir, matarást og ekki má
gleyma föðurlandsástinni.
Já, það hefur reynzt fleiri
mönnum erfitt að skilgreina
ástina en spéfuglinum, Ómari
Ragnarssyni, og ekki er auð-
veldara að sýna hana i verki
með „akkúrat” hárfinni tján-
ingu á hverjum einstökum
þætti!
Það skal fúslega játað, að
myndbreytingarnar eru svo
margar og fjölþættar i augum
venjulegs fólks, að hér er alls
ekki við lambið að leika sér, þar
sem hún getur birzt i einstæð-
ustu fórnarlund og allt til þess
að iklæðast nærbuxum úr sauð-
arull!
Liklega stöndum við Islend-
ingar sýnu verr að vigi með að
tjá og túlka t.d. okkar föður-
landsást, en flestar aðrar þjóð-
ir. Við höfum nefnilega engan
her, og höfum þessvegna alger-
lega farið á mis við þau uppeld-
isáhrif, sem fólgin eru i, að
handleika manndrápstæki,
ganga gæsagang i skipulögðum
fylkingum, og öðru sem tilheyr-
ir þessum þætti mannlifsins.
Já, svona er nú komið afkom-
endum hinna fornu vikinga, sem
einu sinni skelfdu konur og börn
á varnarlitlum útskögum fram-
andi þjóörikja!
Það liggur nú i hlutarins eðli,
að við eigum ekki hægan leik, ef
okkur langar til að sýna i verki
okkar föðurlandsást með þvi að
gera umheiminum ljóst, að enn-
þá er gamla vikingablóðið ekki
orðið alveg steinkalt.
Og nú er einmitt komið að þvi,
að við ætlum að taka á okkur
rækilega rögg!
Við heyrum og lesum i fjöl-
miðlum þjóðarinnar, að for-
ystumenn hinnar einu, sönnu
tjáningar föðurlandsástarinnar
strita nú baki brotnu við að
„mobilisera” manpfólkið, til
þess að það sýni, svo ekki verði
um villzt, hvað eiginlega i okkur
býr, þegar við viljum það við
hafa! Og það er nú bezt fyrir ó-
vininn suður á Miðnesheiði, að
vera við öllu illu búinn, annars
kynni verr að fara.
Það er nefnilega áformið, að
aka á nokkrum bilskrjóðum —
allt eins ameriskum, ef svo býð-
ur við að horfa, suður að Kefla-
vikurvallarhliði og snúa þar við
i snatri og rölta norður eftir
söndum og hraunum Reykja-
nesskagans!
Hér eru vissulega menn á
ferðinni, sem eru alls ósmeykir
við að horfast i augu (?) við
erkióvininn — taka i hornin á
bola!
Þarflaust er að minna á það
aftur, að við erum ekki herfróð-
ir islendingar. En einhvernveg-
inn hefur það nú samt seitlað
inn i hugskotið, að til séu hald-
kvæmari ráð, til þess að skelfa
óvini en að „ganga” á þeirra vit
og snúa svo sem snarast baki
við þeim og flýta sér burtu af
vettvangi!
Það ber vissulega ekki allt
upp á sama daginn, og hernað-
artæknin tekur auðvitað fram-
förum eins og annað. Hugsum
okkur hvað, t.d. Eisenhower
sálugi hefði getað sparað mikið
af mannslifum og erfiði, ef hon-
um hefði nú hugkvæmst, að
sigla suður að Frakklands-
strönd d-daginn nafnkennda og
bara snúa þar við til Englands
aftur i stað þess að vera að puða
við að koma liði á land!
Halda menn nú virkilega ekki,
að það hefði verið munur fyrir
hina vigreifu hermenn hans, að
setjast friðsamlega viö bjór-
kollu á einhverjum „pubbnum”
heldur en að láta skrambans
Þjóðverjana úthella ómælt blóði
hersins?!
En nú skulum við renna aug-
unum svolitiö fram á við. Það
getur aldrei sakað, enda þótt við
eigum ekki i fórum okkar neina
kristalskúlu, eða önnur spá-
gögn. Bót i máli er, að við getum
stuðzt nokkuð við fengna
reynslu.
Eitt til hálft annað hundrað
manna þjappast að flugvallar-
hliðinu og horfir grimmum aug-
um innfyrir, og — svo er haldið
til baka. Eftir þvi sem fjær
dregur vigstöðvunum fjölgar i
hópnum og „likvögnunum”. Og
svo þarf auðvitað að stoppa og
^pústa!
Cokeflöskurnar lyftast — ekki
bara litlu grýturnar — nei, nú
höfum við fengið „risaflöskurn-
ar” lika. Gulir og grænir jórtur-
leðurspakkar ganga milli
manna. Nú er gaman að lifa!
Og gangan silast áfram,
Vatnsleysuströnd, Kúagerði,
þar sem lengst er áð, að vonum,
Kópavogsháls og loksins — loks-
ins gamli miðbærinn i Reykja-
vik.
Og nú fá „Generalarnir” orð-
ið, til þess að dásama þessa ár-
angursriku ferð. Það er ekki á
hverjum degi, sem fólki gefst
kostur á að „ganga” i bilum —
I HREINSKILNI SAGT