Alþýðublaðið - 19.05.1976, Blaðsíða 13

UR YMSUM ÁTTUM 13
bSa^iö'’ Miðvikudagur 19. maí 1976
MINNING
titt er um sjómannsheimili, og
eftir að maður hennar veiktist,
var Kristin aðalfyrirvinna
heimilisins, unz börnin komu til
fullorðins ára. Kristin vann alla
algenga vinnu, sem til féll i
þorpinu, starfaði t.d. um 30 ára
skeið i Hraðfrystihúsi
Ólafsvikur. Kristin var söngelsk
og starfaði i Kirkjukór Ólafs-
vikurkirkju um áratuga skeið.
Samheldni og náinn félags-
andi rikti með Kristinu,
systrum hennar og fóstursystur
þeirra.svo að athygli vakti og
aðdáun margra. Allar voru þær
félagslyndar, söngelskar og
búnar sérstökum persónu-
töfrum, sem fáum gleymdist,
sem kynntust þeim. Kristin var
sérlega glæsileg kona og bar
heimili hennar vott um smekk-
visi og góða umgengni. Hún var
glaðvær að eðlisfari og sá eigin-
leiki brást henni ekki, þótt erfið-
leikar steðjuðu að. Hún eign-
aðist marga vini og var mikils
metin af öllum, sem kynntust
henni.
Og enn býr fólk i bæjum við
Gilið. Elfan niðar og streymir
fram, eins og timinn, sem
ekkert stöðvar.
Við-hjónin i Nýjabæ og aðrir
vinir hennar i efstu bæjunum
við Gilið, þökkum Kristinu
langa samfylgd, vináttu og ágæt
kynni, og vottum börnum
hennar og aðstandendum
samúð okkar.
Ottó Arnason
störfum fulltrúa kaupfélagsstjóra
hjá Kaupfélagi Héraðsbúa.
Afgreiðslutimi útibúsins er frá
kl. 9.30-12.00 og 13.00-16.00 alla
virka daga og mun það annast öll
almenn bankaviðskipti.
Við þetta tækifæri afhenti
bankastjóri Samvinnubankans
Kristleifur Jónsson , peningagjöf,
að upphæð 200.000.-, til sjúkra-
hússins á Egilsstöðum og skal
henni varið til tækjakaupa.
Veittu formaöur sjúkrahús-
stjórnar, Guðmundur Magnús-
son, borsteinn Sigurðsson
héraðslæknir og Ari Sigur-
björnsson gjöfinni viðtöku,
—JSS-
betta hafa meira aö segja
miðlungsnemendur skilið, hvað
þá þeir sem meira mega sin , og
hagað sér samkvæmt því.
Meðlækkuðum kröfum hafa
fleiri sannarlega verið kallaðir
en útvaldir, og nemendurnir
hafa verið fljótir að kveikja á
þvi, aö ef árangurinn yröi bág-
borinn almennt, yrði einkunna-
stiginn bara hækkaður!
bað er fleira en króna, sem
heldur nafninu, þó gildið breyt-
ist.
Margir kunna lika ljóð Steins
Steinars „bó þú tapir, það gerir
ekkerttil. baö var nefnilega vit-
laust gefið!"
örn Arnarson sagði einu sinni
i ritdómi um ljóöabók og þótti
hressilega mælt: „bað er fall-
stuðluð froða/ siöan lágstuðla
leir. Svo er hástuðluð
heimska/seg mér, hvað viltu
meir?” Allur þessi skáldskapur
ráðamanna menntamálanna i
einkunnagjöfunum minnir mig
á gamla daga á Austfjörðum,
þar sem ýmsum vinum minum
varð oft fóstaskortur á ö og u.
Hljóðvilla var það kallað og var
svo sem ekkert sætt i eyrum,
þótt skilist gæti af velviljuðum.
„Hljóðvillur” spekinganna i
ráðuneytunum eru alvarlegra
eðlis, og eiga án efa eftir að
draga mislitan dilk á eftir sér.
1 þriðja
- Þörf
- Verk-
og ofvöxt-
Hafís fyllir firði og fló
hvert ár að meðaltali.
aukinna rannsókna. -
menntun olnbogabarn
ur f bóknámskerfinu
Hafis fyllir firði og flóa
þriðja hvert ár.
1 fréttabréfi Verkfræðingafé-
lags Islands er greinarkorn um
erkifjanda Islendinga, hafisinn.
bar segir meðal annars, að Is-
lendingar stundi nú engar
skipulegar hafisrannsóknir.
Veðurstofu Islands sé ætlað að
safna öllum gögnum um hafis
og útbreiðslu hans i námunda
viö landið.
bá segir, að Landhelgisgæzl-
an fljúgi öðru hvoru iskönnun-
arflug, ýmist að eigin frum-
kvæði eöa að frumkvæöi Veður-
stofunnar. betta séu i stórum
dráttum einu hafisrannsóknirn-
ar, sem stundaðar hafi verið á
Islandi um langt árabil.
Ariö 1965—’68 voru hafisár og
kom þá verulegur fjörkippur i
hafisrannsóknir hér á landi. bá
voru haldnar margar ráðstefn-
ur og gefinn út fjöldinn allur af
skýrslum um hafis og hafis-
rannsóknir.. Siðan hvarf hafis-
inn og þar með hvarf áhuginn.
1 greininni segir, að Islend-
ingar taki engan þátt I alþjóö-
legum verkefnum, er miði aö
þvi að koma á alheimsveðurat-
huganakerfi. Hér á landi sé eng-
inn, sem geti tekið að sér slikar
1800-1900
rannsóknir og ekkert fjármagn
sé boðið fram.
Minnt er á tillögu til þings-
ályktunar, sem Lárus Jónsson,
alþingismaður, lagði fram á sið-
asta ári og fjallaði um viðbrögð
gegn hugsanlegum hafiskomum
að Norðurlandi.
í fréttabréfinu er birt með-
fylgjandi linurit: Um það segir:
,,Eins og sést á meðfylgjandi
töflu hefur hafis við landiö veriö
gifurlega miklu meiri á árunum
frá 1800—1900 en á árunum frá
1900 til 1965. Ýmsir visindamenn
eru svo svartsýnir að állta að
veðurfar fari hriöversnandi á
norðurhveli jarðar, og þykjast
þeir geta ráðið þaö af margs-
konar breytingum, sem séu að
eiga sér stað. Svend Aage
Malmberg hjá Hafrannsókna-
stofnuninni, telur, að skynsam-
legt væri fyrir Islendinga að
venja sig við þær aðstæður, að
hafís væri landfastur þriðja
hvert ár.”
Hafisspár fram i
timann.
Síðan segir um hafisinn: „1
april á siðasta ári skilaöi nefnd,
er skipuö var af Rannsóknar-
ráði rikisins skýrslu til Rann-
sóknarráðs um skipulag hafis-
rannsókna.lvændumer, aðlagt
verði fram á Alþingi fjárlagatil-
laga, er geri ráð fyrir einum
sérfræöingi starfandi að hafis-
rannsóknum á Veöurstofu ts-
lands. óvist er hvort sú tillaga
nær að fá samþykki, nema haf-
isinn bjargi okkur þá og komi
upp að landi næsta vetur.
Sérfræðingar fullyröa aö þó
ekki væri varið nema starfi eins
manns til hafisrannsókna á ári,
þá væri ef til vill unnt að gera
hafisspár nokkuð fram I timann
og unnt að koma i veg fyrir
verstu afleiðingar hafiskom-
unnar.”
Að lokum segir: „Hafis er
hrollvekja og veröur að telja aö
rikisvaldinu sé skylt að hafa þá
fyrirhyggju að fylgjast vel meö
þessum skaðvaldi. Við verðum
þvi „að krossa fingurna” og
vona aö stjórnvöld beri gæfu til
þess að veita fjármagn til þess-
ara rannsókna þegar á næsta
ári.”
Verkmenntun og
ofvöxtur
i bóknámskerfi
Steindór Steindórsson frá
Hlöðum skrifar ritstjóragrein i
siðasta hefti „Heima er bezt”.
Hann fjallar þar um verk-
menntun og segir meðal ann-
ars: „baðhefur löngum verið á-
rátta Islendinga, að bera djúpa
lotningu fyrir hinu æðra bók-
námi, og þó að eitthvaö sé farin
aö réna virðing sú, er menn
báru fyrir latínuskólapiltum á
dögum Gests Pálssonar,,þegar
þeirvoru „gentlemen”á dögum
Reykjavikur og stdrhöföingjar
er þeir voru komnir út I sveit”,
lifir þó enn i glæðunum.
Um það bera bezt vitni hinir
fjölmörgu menntaskólar, sem
risa upp hvarvetna i landinu og
siaukin þensla háskólans. Eftir
þessu námi er sótzt meira en
öðru, og þeir, sem það stunda,
eru kröfuharðari um fyrir-
greiðslu af opinberri hálfu en
aðrir. Nú er þvi þó ekki lengur
til aö dreifa, að ekki séu önnur
störf lifvænleg i þjóðfélaginu en
þau, sem krefjast háskóla-
stimpils eða stúdentsprófs,
heldur hið gagnstæða.”
Kröfur um vandaðri
vinnubrögð
Siðan segir steindór: „Iönað-
inum fylgja kröfur um vandaðri
vinnubrögð. Markaðurinn fyrir
iðnvarning, erlendur og inn-
lendur, krefst vöruvöndunar og
nákvæmni, en slikt næst ekki
með brjóstvitinu einu saman,
heldur kunnáttu og þjálfun.
Ekki þarf lengi að skyggnast
um, til að sjá, hversu iðnvæö-
ingin gripur um sig langt út fyr-
ir hin sérstöku iönfyrirtæki og
verksmiðjur. Við fiskveiðarnar,
landbúnaðinn, vegagerðina og
hvar sem vér gripum niður þar,
sem menn eru aö verki, er vél-
væðing. Og þaö þarf kunnáttu til
að fara með vélina og skila með
henni vel unnu veiki.”
En jafnframt vélvæðingunni
er sem hlaupið hafi ofvöxtur 1
bóknámskerfi þjóðarinnar, en
verknámsskólarnir, iðnskólarn-
ir hafa orðið hálfgerö olnboga-
börn i aðstoð og fyrirgreiðslu
þjóðfélagsins, sem siglir hraö-
byrifátttil iðnvæðingar”. Sfðan
ræðir Steindór um fjölgun
menntaskóla og fyrirsjáanlega
stækkun háskóla. Hann spyr hve
háskólamenntaðir menn verði
margir um aldamótin og segir
siðan:
„bað er auðsætt að mikils
þarf við að sjá þeim öllum fyrir
atvinnu, og að slikt hefir I för
meö sér óhæfilega fjölgun i
þjónustustörfum þjóöfélagsins,
ef ekki á að risa upp fjölmenn
öreigastétt atvinnulausra há-
skóiamanna.
En ráðamennirnir virðast
hafa lokað augum fyrir þessari
hættu. A sama tima og aukin er
fyrirgreiðsla fyrir nemendum
bóknámsskólanna og þeim
fjölgaö, er sáralitiö gert fyrir
iðnnámið, og það sem verst er,
að enn lifa með mönnum þeir
fordómar að verknám sé ekki
menntun. Bóknámið eitt veiti
slik gæði.
bessum hugsunarhætti þarf
aö breyta. bjóðinni veröur að
skiljast að verknám og kunnátta
er ekki siöur menntun en bóka-
lærdómur. bað er sannarlega
ekki minni vitnisburður um
menntun að skila haglega gerð-
um smiðisgrip i iðnskóla en
skrifa franskan stil, _AG
1900-1968
Svörtu súlurnar syna fjöldadaga á ári, sem ís hefur verió hér við land.
Oddur A. Sigurjónsson