Alþýðublaðið - 26.06.1976, Blaðsíða 8

12
SJÓNARMIÐ
Laugardagur 26. (úní 1976 b'aSfö'
GRÁSLEPPUHROGN
Framleiðendur
Nú er markaðsástand hagstætt og þvi ó-
þarfi að selja framleiðsluna á lágmarks-
verðum.
Hafið samband við okkur strax, ef þér
vilduð fá sértilboð i óselda framleiðslu yð-
ar.
Góð kjör og hæstu verð.
5 ára reynsla i útflutningi.
islenzka útflutningsmiðstöðin h/f,
Eiriksgötu 19, Reykjavik. Telex 2214
Simar 16260 og 21296.
Hjúkrunarskóli íslands
Nokkrar stöður hjúkrunarkennara, eru
lausar til umsóknar. Laun samkvæmt
kjarasamningum opinberra starfsmanna.
Umsóknir sendist menntamálaráðuneyt-
inu og skulu umsækjendur tilgreina
menntun og starfsreynslu.
Nánari upplýsingar veitir skólastjóri.
Kjarvalsstaðir
Listráð að Kjarvalsstöðum auglýsir hér
með til umsóknar sýningar-aðstöðu i
vestursal tímabilið aprii-desember 1977.
Umsóknir um þennan sýningartima þurfa
að berast fyrir 1. september 1976 og mun
listráð þá taka afstöðu til þeirra.
Listráð áskilur sér rétt til þess að hagræða
sýningartima umsækjenda eftir þörfum
og i samráði við þá.
Framkvæmdarstjóri listráðs.
TRESMIDJA
BJÖRNS ÓLAFSSONAR
REYKJAVÍKURVEGI 68 - SÍMI 51975
HAFNARFIRÐI
HÚSBYGGJENDUR!
Munið hinar vinsælu TI-
TU og Slottlistaþétting-
ar á öllum okkar hurö-
um og gluggum.
*
Ekki er ráð nema i
tíma sé tekið.
Pantið timanlega.
Aukin hagræðing
skapar lægra verð.
Leitið tilboða.
Volkswageneigendur
Höfum fyrirliggjandi: Bretti — Huröir — Vélarlok —
Geymslulok á Wolkswagen f allflestum litum. Skiptum á
einum degi með dagsfyrirvara fyrir ákveðið verð.
Reynið viðskiptin.
Bilasprautun Garðars Sigmundssonar.
Skipholti 25 Simar 19099 og 20988.

Úr dagbók blaðamanns
SPILAPENINGAR
0G ALVÖRUMYNT
Lögum samkvæmt er
hver sá sem tekur við
erlendum gjaldeyri
skyldugur til þess að
skila honum i banka.
Að öðrum kosti ber að
refsa viðkomandi ef
upp kemst og eru
viðurlög þung ef um
stór brot er að ræða.
Þúsundir og aftur
þúsundir íslendinga
brjóta þessi lög hvenær
sem færi gefst og
bankar virðast fara
halloka i samkeppni
við einkaaðila er kaupa
og selja erlendan
gjaldeyri.
Raunar er orðið svo,
að allur fjöldinn er
hættur að gera sér
grein fyrir þvi að verzl-
un með opinberan
gjaldeyri má aðeins
fara fram i gjaldeyris-
bönkunum.
Er þess skemmst að minn-
ast er kona á Suðurnesjum
hringdi til fjármálaráöherra á
Beinni llnu i útvarpinu. Kven-
maður þessi kynnti sig fullu
nafniogkvaöstviljafá skýringu
á einkennilegu atferli leigubil-
stjöra á Keflavikurflugvelli.
Ósvifni þeirra væru litil tak-
mörk sett þvi þeir leyföu sér þá
ósvinnu aö selja dollarann á allt
aö 250 krónur. Þetta næöi ekki
nokkurri átt þar sem rétt gengi
væri ekki nema liðlega 180
krónur og þótti konunni þetta
okur mikiö og bæri aö skylda
ökuþóra þessa til aö selja valút-
una á réttu.
Fjármálaráðherra þagði um
stund. Aö öllum likindum hefur
honum brugöiö illa viö þessar
hroöalegu upplýsingar. Getur
veriö aö hérlendis sé veriö aö
braska meö erlendan gjaldeyri,
hefur hann eflaust hugsaö. Eöa
er konan drukkin, ellegar tæp á
geösmunum? Slöan tók ráö-
herra á sig rögg og tilkynnti
konunni og allri þjóöinni um
leiö, aö sér væri ekki kunnugt
um slika verzlun meö gjaldeyri.
Slika vöru væri aöeins hægt aö
fá í bönkum er heföu sérstök
leyfi til þess arna. Þar meö var
máliö útrætt af hálfu ráöherra
og konukindin sat eftir meö sárt
enniö en bilstjórar á Vellinum
brostu breitt og klöppuöu á
bólgin dollaraveski.
Nei, ráöamenn þjóöarinnar
vita ekki, sjá ekki, heyra ekki.
Þrálátur orörómur um ólöglega
verzlun með gjaldeyri er ekkert
annaö en slúöur af versta tagi.
Þegar fullyröingar um aö
Islendingar ættu Ibúöir og hús á
Spáni geröust háværar þótti þó
rétt aö kanna málið. Gripiö var
til þess ráös, aö skrifa þeim i
fasteignamatinu þarna á Spáni
og biöja þá aö fletta upp i bókum
sinum og skrám hvort Islenzk
nöfn stæöu þar fyrir húsum og
jafnvel fyrirtækjum.
Þegar bréfiö barst köllunum i
fasteignamatinu þarna suöur
frá vakti þaö mikiö uppnám.
Þeir safna nefnilega fri-
merkjum og dunda mikiö viö
frlmerkjasöfn sin á skrif-
stofunni. Aö sjálfsögöu var sleg-
izt um aö fá islenzku frímerkin
og olli þetta miklum deilum á
kontórnum. Aö siöustu tók yfir-
deildarstjórinn á sig rögg og
lagöi bréfiö undirsig þegar hann
haföi lokiö viö aö leysa fri-
merkin af umslaginu, þurrka
þau og koma fyrir i innstungu-
bókinnisinni ákvað hann aö lesa
bréfiö sem fylgdi. Aö loknum
lestri hló hann dátt og lagði
bréfið I skúffu sem var merkt:
„Rugl sem svara skal einhvern
timann seinna”. Eftir nokkra
mánuöi barst slðan svar til
íslands þess efnis aö það væri
ekki venja á Spáni aö hnýsast i
svona ómerkilega hluti. Þar
meö var könnuninni lokiö.
En alltaf eru einhver illmenni
r
JflKTÆKI FYRIR
ÞROSKAHEFTA”?
Allt á eina leið.
Ófarirnar, sem nýlega hefur
frétzt af I Háskóla Islands-laga-
deild- ættu, ef nokkur skynsemi
væri meö i feröinni, aö opna
augu ráðamanna menntamál-
anna fyrir því, hverskonar villi-
götur er nú verið aö troða i
menntamálunum. Þvi miður
má þó efast um, aö sú verði
raunin.
Þeir háu herrar, sem þar riða
húsum, eru fyrir annað þekktari
en aö láta sér segjast, hvað sem
á dynur. Hvorki reynsla ann-
arra þjóða, né reynsla okkar hér
innanlands, hefur áorkað þvi
fram aö þessu, að rífa opin aug-
un á þessum krossförum.
Hausnum skal lamið við stein-
inn og haldið áfram með vit-
leysuna hvernig sem allt veltist.
Skollaeyrum er skellt viö, þó
fram komi, að nemendum, sem
enga möguleika hafa til að ná
viðhlitandi marki i framhalds-
námi sé att út i hverskyns ófær-
ur. Abyrgðin, sem þeir bera af
þvi, að sifellt sigi á ógæfuhlið
fyrir saklausum ungmennum,
sem veröa að hlita leiösögninni,
virðist ekki snerta þá djúpt.
Ljóst ætti að liggja fyrir öllum
venjulegum mönnum, aö meira
en litiö hlýtur að vera bogiö viö
þann árangur, að aöeins 37,5%
nemenda, sem gengu undir
árs próf i lagadeild Háskólans á
þessu vori skyldu slampast i
gegn.
Viðurkenna skal, að ekki er
enn vitað um viöbrögð ráöa-
manna i menntamálunum viö
sliku hneyksli, enda skammt
um liöiö, en eftir fyrri reynslu er
vist ekki mikils að vænta. Sér-
hver maður, sem nennir að
hugsa þetta mál til nokkurra
róta hlýtur að sjá, að annaö eins
og þetta, ófarnaöur á ófarnað
ofan á sér eölilegar orsakir. Og
orsakanna er auðvitað ekki
langt að leita.
Fráleitt er, jafnvel þó viö lif-
um i sveifluþjóðfélagi efnahags-
lega séö, aö álykta, aö sömu
sveiflurnar eigi að geta gilt i
geöslagi og gáfnafari þjóöarinn-
ar og i efnahagslifinu. Þar kem-
ur annaö til og þarf enga spek-
inga til að sjá, aðeins ef notuö
er heilbrigð skynsemi. Rætur
þessa meins eru heldur ekki svo
huldar, aö djúpt þurfi aö grafa.
Það er nú komið i ljós, sem
ýmsum fannst vera kuldaleg
gamansemi hjá grunnskóla-
spekingunum, að nafngiftin,
sem upp var fundin-Grunnskóli-
mun hafa verið eitt af þvi fáa
sem hitti naglann á höfuöiö og
þá meö hliösjón af beinni, is-
lenzkri merkingu þess forskeyt-
is!
Lengi hefur verið vitaö, að til-
tölulega auðvelt er aö breyta
lögum og reglum meö penna-
strikum. Þetta hafa misvitrir
valdhafar oft iðkað-með mis-
jöfnum árangri. Allt annað mál
er, þegar á að reyna að breyta
á slikan hátt gáfnafari, náms-
getu og námsiðkun manna. Þá
koma til skjalanna fleiri þættir
en aðeins löghlýðnin ein, eins og
i hinu fyrrnefnda tilfelli.
Það skal játað, að viö tslend-
ingar höfum alltof sterka hneigð
til að meta námsframa til vits-
muna, framar hófi og i undirvit-
und þjóöarinnar hefur svo legið
sá mikli misskilningur, aö þeir
sem ekki sýndu skörungsskap
viö bóknám væru heimskir, sem
auövitað enginn vill á sig fella.
Ráðamenn menntamálanna
hafa beinlinis spilað á þessa
firru og taliö að vandinn leystist
meö þvi aö lækka eðlilegar kröf-
ur til kunnáttu manna i glimu
viö bóknámiö! Tvennt hefur af
þessu leitt og á sömu bókina
lært. Annaö, að við lækkandi
kröfur hefur fleiri einstakling-
um tekizt aö slamrast frá námi
meö tiltekin réttindi, sem þó
I HREINSKILNI SAGT
■