Alþýðublaðið - 26.06.1976, Blaðsíða 9

álþýðii'
blaðið
Laugardagur 26. júní 1976
13
tilbúin til þess aö ljúga upp alls
konar sögum. SiBasta atrek
þessara slúberta er aö spinna
upp lygaþvælu þess efnis, aö
athafnamaöur i Reykjavik hafi
keypt hótel á Kanarieyjum. Það
fylgir sögunni aö hótel þetta sé I
Las Palmas og standi viö hliö
þekkts hótels sem er í eigu
Onassishringsins. Svona getur
fólk nú verið ómerkilegt og illa
innrætt. Allir eiga aö vita aö
íslendingar mega ekki eiga
fasteignir erlendis og hvernig
ætti maður aö geta útvegaö pen-
inga til hótelkaupa á Spáni.
Hann hefur kannski greitt þaö
meö islenzkum hundraököllum?
Þaö sjá allir i hendi sér aö svona
nokkuö er ekki hægt jafnvel þótt
kunnir fjármálamenn eigi hlut
aö máli.
Þó ráöherrar vilji ekki
kannast viö svartamarkaðs-
verzlun meö g jaldeyri og engar
sannanir liggi fyrir um húsa-
kaup á Spáni heldur fólk áfram
aðsafnaerlendum gjaldmiöli og
gerast lögbrjótar um leiö. Þaö
erekkióalgengtað brotiztsé inn
i ibúöir og stoliö erlendum
gjaldeyri. En er ekki stórhættu-
legt aö tilkynna slikt? Hér er um
aö ræöa peninga sem skila ber
tafarlaust i banka og þvi ætti að
refsa þeim sem stoliö var frá
ekki siöur en þjófnum, ef svo
einkennilega vildi til aö hann
næöist. Fer ekki bráöum aö
koma aö þvi, aö fólk hringir upp
lögregluna og kvartar undan þvi
að stoliö hafi veriö frá þvi
smygluöum spira, hassi ellegar
danskri skinku? Ég sé ekki
fram á annaö en brátt liöi aö þvi
að fdlk neiti aö taka viö vinnu-
launum i Islenzkri mynt sem
hvergi er gjaldgeng nema á
þessu skeri. Sérstakir spila-
peningar eru notaöir i spila-
vitum erlendis og einnig eru til
tivolipeningar sem gjaldgengir
eru innan viss svæöis og kaupa
má ýmsa skemmtun fyrir. En
utan spilavitanna og 'skotbakk-
anna þarf aö nota alvöru-
peninga, likt og viö íslendingar
þurfum aö hafa milli handa ef
farið er út fyrir sirkussvæðiö og
önnur lönd heimsótt.
Sæmundur Guövinsson
voru i reynd fölsk, og hitt, sem
þó er sýnu alvarlegra, aö
undanhaldið beinlinis ýtti undir
tómlæti þeirra, sem þó voru
nokkurs megnugir, ef nýtt væri
getan.
Vel getur verið, aö það hafi á
sinum tima kitlaö grunnfært
fólk þegar Magnús Torfi lýsti
þvi yfir I áheyrn og augsýn al-
þjóöar, aö þeir, sem heföu setiö i
grunnskóia, væru færir i allan
sjó þar eftir!!
Uppskera þeirra ógæfu-
manna, sem staöið hafa aö
undanhaldi og glundroða i
menntamálunum, birtist að
kalla daglega, einmitt þar, sem
ennþá er þó reynt aö halda uppi
nokkrum kröfum um kunnáttu
eða i Háskólanum og sumum
menntaskólanna.
Vitanlega bitnar það ekki
persónulega á þeim, sem ferð-
inni hafa ráöiö, að minnsta kosti
ekki fyrr en almenningur tekur
aö sjá i gegnum þeirra tilburöi
alla.
Þá kann svo aö fara, aö fólk
sannfærist um, að menntamálin
eru allt annað og alvarlegra
mál en svo, að viðunandi sé að
nota þau sem einskonar leiktæki
fyrir þroskahefta. Spurningin
er, hvenær brestur sá varnar-
garöur, sem einstakir skólar
reyna að reisa gegn fávisi æöstu
ráöamanna. Viö skulum vona,
aö hann haldi nægilega lengi, til
þess aö fólki takist aö átta sig á
þeim lifsflótta, sem aö er stefnt.
Oddur A. Sigurjónsson
Liggur
Dér
eitthvað
á hjarta
Hafðu þá
samband
við Hornið
SflMUEL
EKKI MEÐ
KAFFINU
Laufey Bjarnadóttir hringdi i
blaöiö Igær út af grein sem birt-
ist I Horninu um þaö sem
nefnt var ritskoöun á blööum,
sem seld væru á Reykjavikur-
flugvelli. Laufey, sem sér um
þessi blöö, sagöi aö plássiö væri
þaö litiö hjá þeim aö ekki væri
hægt aö vera meö mikiö af
blöðum. Þau væru meö dag-
blööin öll, Vikuna og Úrval og
svo eitthvað af „pocket bocks”,
sem þau teldu viö hæfi.
Um Samúel sagöi Laufey:
„Mér finnst þaöeinhvernveginn
ekki passa aö hafa þetfa blaö
viöhliöina á kaffikönnunni.”
Annars sagöist hún ekki telja
ástæðu til aö svara þessum
náunga frekar, enda væri hún
aö sumuleytistoltaf þvi aö vera
ekki aö trana fram sorpritum til
þeirra, sem þarna llta inn til aö
fá sér hressingu.
Það ætti að banna
áfengisneyzlu með lögum
Horninu barst eftirfarandi bréf
boðsent frá Sigurði Jónssyni:
„Eftir að hafa lesið einhverja
þá mestu vitleysu og þvælu um
áfengismál i Horni Alþýðu-
blaðsins i gær get ég ekki setið á
mér að segja nokkur orð. Ég
vænti þess að þetta bréf mitt
verði birt sem allra fyrst.
Maðurinn Gunnar Sigurðsson
sem skrifaði i blaðið i dag talar
um góðtemplara með mikilli
vanvirðu og segir að þeir séu
bæði fanatiskir og heimskir.
Það sem ég er mest hissa á, er
að ritstjórn blaðsins skuli birta
aðra eins vitleysu. Ekki dettur
mér i hug að halda að maðurinn
meini það sem hann er að segja,
nema þvi aðeins að hann sé al-
gerlega ófróður um það sem
hefur veriö að gerast I bindind-
ismálum okkar íslendinga und-
anfarna áratugi.
Góðtemplarareglan hefur
unnið mikið og óeigingjarnt
starf og það er ekki þeirra sök
að áfengisbölið hefur lagt i rúst
fjölmörg heimili. Gamalt mál-
tæki segir: „Ekki veldur sá er
varar”. Þetta ætti sá góði mað-
ur Gunnar Sigurðsson að hafa i
huga áður en hann tekur upp á
þvi aftur að nota stóru hnifana.
Það er furðulegt að heyra
menn tala um áfengi, sem
neyzluvöru. Slikir menn tala
eins og börn. Og áfengi er held-
ur ekki eitthvað, sem börn eiga
að alast upp við. Þess vegna á
það aö vera skylda foreldra að
hafa áfengi ekki um hönd fyrir
framan börn sin og unglinga.
Það er nógu slæmt þótt fólk sé
að pukrast með þennan ósóma i
myrkrastofum og skúmaskot-
um.
Fyrir nokkru las ég ummæli
eins af forystumönnum þjóðar-
„Ekki veldur sá er varar’
innar þar sem hann lét þau orð
falla að glæpi og afbrot mætti
oftast rekja til áfengisnotkunar.
Og sá, sem þar talaði, er ekki
einn um þá skoðun. Svo eru
menn að furða sig á þvi að góö-
templarar vilji banna ósómann.
Ef við værum samkvæm sjálf-
um okkur ætti að setja lög sem
bönnuðu algerlega neyzlu á-
fengis og annarra eiturlyfja. Ef
slik lög væru sett og hæfilega
riflegar refsingar ákveðnar
mundi fólk fljótlega læra að.
vera án ósómans. Það hefur oft
verið sagt um krakka, að sumir
þeirra skildu aðeins eina ögun,
rassskellingu. Það er sú ögun
sem i raun þyrfti að beita hér á
landi.
Að lokum þetta. Ég held að
Gunnar Sigurösson ætti bara að
vara sig á stóru orðunum og
fara að hugsa áöur en meira er
sagt.
Með þökk fyrir birtinguna.
Sigurður Jónsson.sjómaður”
SAMVINNUHREYFINGIN OG
SJOPPAN Á LAUGARVATNI
I sögu samvinnu-
hreyfingarinnar má
lesa dýrlegar hetju-
lýsingar af þeim frum-
herjum islenzkrar
neytendahreyfingar,
sem þorðu að ráðast
gegn ofurveldi kaup-
manna og koma hér á
frjálsri samkeppni i
islenzkri verzlun.
Kaupfélögin voru
fyrst og fremst stofnuð
til að lækka vöruverð-
En aö þessum formála
loknum langar mig aö vikja aö
erindinu. Ég átti leiö um
Laugarvatn um siöustu helgi og
brá mér þar inn i útibú Kaup-
félags Amesinga til þess að fá
einhverja hressingu. Ég bað um
eina kók, sem ekki var reyndar
til, en fékk Spur i staöinn, Fyrir
flöskuna greiddi ég 65 krónur og
drakk siöan innihaldiö þarna
inni I sjoppunni. Þegar ég var
búinn aö þvi lagði ég gleriö tómt
á afgreiösluborðið fyrir framan
afgreiöslustúlkuna og beið. Hún
geröi ekkert svoég bjóst viö þvi
aö 65 krónurnar ættu aö vera
greiösla fyrir drykkinn einan.
Ég ætlaöi þvi aö ganga út, en i
dyrunum snerist ég á hæli og
spurði i kveðjuskyni hvort
verðlagið værimiöaö viö að selt
væri gler meö drykknum.
Stúlkan svaraöi þvi engu, en
fór i kassann og dró fram 20
krónur sem hún rétti mér — orð-
laust.
Það fór ekkert milli mála aö
ég hafði þá nokkru áöur verið
búinn að ljúka spurdrykkjunni,
og enginn annar var i verzl-
uninni þannig aö ástæðan fyrir
þvi að ekki var endurgreitt fyrir
gleriö gat ekki verið sú aö
stúlkan hafi ekki tekiö eftir þvi.
En þaö höföu lika heldur
engar skýringar veriö gefnar á
þviað verðið ættivið innihald og
gler.
Þaö getur hver dregið sinar
eigin niöurstöður af slikum
verzlunarháttum — og þarna
vom alls ekki stórar fjárhæðir I
spilinu. En sé þetta orðið alsiöa i
kaupfélögunum, þá er sam-
vinnuhreyfingin komin langan
veg frá Auðnum.
Ferðalangur
VIÐ ERUM
Á KÚPUNNI
Lesandi biaðsins hringdi og
sagðist vilja koma á framfæri
skoðun sinni á þvi máii, hvort
taka ætti leigu af herfum eða
ekki.
„Ég hef engan sérstakan
áhuga á að láta bandarikja-
menn greiöa leigu fyrir her-
stöðina. Hinsvegar finnst mér
aö menn ættu aö reyna aö gera
sér grein fyrir hvaö þaö merkir.
Mér fannst grein Jóns Armanns
Héðinssonar i Alþýöublaöinu i
gær mjög góö. Þar er horft
raunsætt á hlutina og þeir kall-
aöir sinurétta nafni.Égheld aö
ýmsir þeir sem hæst gala um
þessi mál mættu vita að t.d.
Norömenn hafa allt frá upphafi
þegiö miljónatuga gjald fyrir
hernaðar aöstööu og þeir hafa
ekki talið sig neitt minni menn
fyrir. Einnig má benda á leigu
fyrir ýmisskonar aðstööu á
erlendum vettvangi, s.s. viö
Súes-skuröinn, Panama-
skuröinn og aöra skipaskuröi.
Hvaö halda menn aö sala
Bandarikjamanna á niöur-
greiddu korni til Rússlands sé
annað en fyrirgreiösla. Og viö
þvi segir enginn neitt. Sannleik-
urinn er bara sá, aö hrokinn og
þjóðrembingurinn er alveg aö
drepa sumt fólk. Frekar lokar
þaö augunum fyrir staðreynd-
um heldur en aö viöurkenna
sannleikann ef þaö brýtur i bága
við einhverskonar tilbúna hug-
myndafræöi. Þannig er nú
ástandiö.Ég held einnig að viö
Islendingar ættum aö gera
okkur grein fyrir þvi aö viö
erum algerlega á kúpunni. Ef
við viljum leggja vegi og halda
áfram uppbyggingunni eins og
viö höfum stefnt að þá veröum
viö eitthvaö aö gera. Þaö eru
takmörk fyrir þvi hvaö fólk
getur hert mikið sultaróhna.
Hinsvegar, ef viö teljum okkur
of góöa til aö taka viö greiöslum
fyrir afnot af herstööinni þá
getum viö alveg eins dregiö úr
— og þaö stórlega, öllum opin-
berum framkvæmdum og upp-
byggingu. Og útaf fyrir sig get
ég alveg eins fallist á þaö.”